Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-201/15-4/SJ
z 10 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 22 czerwca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-201/15-2/SJ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 22 czerwca 2015 r. (data doręczenia 23 czerwca 2015 r.). Uzupełnienie wniosku wpłynęło w dniu 2 lipca 2015 r. (data nadania 30 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Co roku Wnioskodawca organizuje konkursy oraz inne wydarzenia (konferencje, seminaria, warsztaty, wykłady, kursy – zwane dalej Imprezami), na które zapraszani są goście specjalni z kraju i z zagranicy. Do udziału w powyższych imprezach, Rektor zaprasza osoby zasiadające w jury konkursów, wykładowców, profesorów wizytujących, artystów i innych twórców związanych z uczelnią (zwani dalej osobami zaproszonymi). Osoby zaproszone przez Wnioskodawcę przyjeżdżają z różnych miast Polski i z zagranicy. Bez zwrotu kosztów uczestnictwo tych osób nie byłoby możliwe.

Osoby zaproszone, m.in. zasiadające w jury organizowanych przez Wnioskodawcę konkursów, artyści zaproszeni do zaprezentowania swoich dokonań artystycznych, nie otrzymują z tego tytułu wynagrodzenia (Wnioskodawca nie posiada z tymi osobami umowy o pracę). Jednakże Wnioskodawca zamierza zwracać im koszty podróży, wyżywienia i noclegu.

W najbliższym czasie Wnioskodawca organizuje 70-lecia powstania uczelni. W związku z czym zaplanowanych jest szereg uroczystości, w których uczestniczyć będą osoby zaproszone. Uczestnicy poniosą wydatki związane z podróżą, wyżywieniem oraz noclegiem, przy czym uczelnia zwróci tym uczestnikom poniesione przez nich ww. uzgodnione koszty.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że:

1. zwrot kosztów podróży, wyżywienia i noclegów osobom zaproszonym nastąpi na podstawie rachunków zawierających zestawienie poniesionych i należycie udokumentowanych kosztów (np. bilety),
2. osoby zaproszone (przed przybyciem) zostaną poinformowane, że otrzymają zwrot poniesionych wydatków,
3. zwrot kosztów podróży, wyżywienia i noclegu osobom zaproszonym będzie zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (płatnika),
4. zwrot kosztów podróży, wyżywienia i noclegu osobom zaproszonym będzie miał związek z osiąganiem przychodu Wnioskodawcy poprzez działalność dydaktyczną,
5. Wnioskodawca chce pokryć koszty biletów, koszty paliwa, koszty wyżywienia i noclegu według przedstawionych rachunków, jednak nie więcej niż limit przyjęty w przepisach wydanych przez Ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju,
6. przez koszty dodatkowe należy rozumieć koszty wymagane do uiszczenia, a wynikające z regulaminów przewoźnik, np. opłata dodatkowa za bagaż. Odnośnie tego, jakie koszty Wnioskodawca ma na myśli pisząc o kosztach przejazdu Wnioskodawca stwierdził, że chodzi o koszty paliwa, koszty biletów, jednak nie więcej niż limit przyjęty w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy na Wnioskodawcy – jako płatniku – będzie ciążył obowiązek poboru i odprowadzenia podatku (zaliczki na podatek) w związku z wypłaceniem zaproszonym gościom krajowym i zagranicznym (pełniącym funkcje jurorów) należności z tytułu zwrotu kosztów i wydatków za wyżywienie oraz nocleg, czy też Wnioskodawca nie ma takiego obowiązku z racji tego, że należności te będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów udziału osób zaproszonych na imprezy uczelni, stanowi dla osób zaproszonych przychód z innych źródeł, podlegający, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec faktu, że Wnioskodawca ma status płatnika, przedstawione zdarzenie przyszłe ma związek z możliwą odpowiedzialnością podatkową jako płatnika.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, do wskazanych kosztów znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z uwzględnieniem art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Wnioskodawca, w odniesieniu do przychodów podlegających zwolnieniu, nie będzie zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C i przekazania jej osobie zaproszonej oraz właściwemu organowi podatkowemu. W związku z tym nie ciążą na Wnioskodawcy, jako płatniku, jakiekolwiek obowiązki związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem do urzędu skarbowego podatku (zaliczki na podatek).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 ustawy o PIT zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których znajdują się również, tak zwane inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, uważa się, m.in. nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy przepis powinien być rozumiany w ten sposób, że do przychodów z innych źródeł, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, należy, co do zasady, zaliczyć każdy przychód, który nie mieści się w pozostałych źródłach przychodów, o których mowa w art. 12-14 i 17 ustawy o PIT. Jednocześnie fakt użycia w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o PIT sformułowania „w szczególności” dowodzi, że zawarta w tym przepisie definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i może obejmować również inne rodzaje przychodów niż wyraźnie tam wymienione.

W ocenie Wnioskodawcy, pokrycie przez Wnioskodawcę określonych kosztów związanych z uczestnictwem osób zaproszonych w imprezie powoduje powstanie, co do zasady, po stronie osób zaproszonych przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pokrycie kosztów oznacza bowiem wymierne i konkretne przysporzenie majątkowe po stronie osób zaproszonych, polegające na tym, że osoba zaproszona w związku ze swoim uczestnictwem w imprezie nie musi ponosić kosztów we własnym zakresie i tym samym nie uszczupla swojego majątku (co miałoby miejsce w sytuacji, gdyby osoba zaproszona chciała uczestniczyć w imprezie bez wsparcia Wnioskodawcy, przez co musiałaby ponieść powyższe koszty we własnym zakresie).

Przychód uzyskiwany przez osobę zaproszoną w związku z pokryciem przez Wnioskodawcę kosztów podróży i uczestnictwa w imprezie powinien być traktowany jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w odniesieniu do analogicznych zdarzeń przyszłych, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r. (Nr IPPB2/415-1326/08-3/MK), w której stwierdzono że – w przypadku formy współpracy nieprzewidującej jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego w zamian za uzyskane finansowanie – „zwrot kosztów podróży uczestnikom międzynarodowej konferencji będzie stanowił przychód z innych źródeł.”

Zwolnienie przychodu osób zaproszonych z podatku (jako należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem).

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie podlegają, m.in. dochody wymienione w art. 21 ustawy o PIT. Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy, w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ustawy o PIT.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT, powyższe zwolnienie stosuje się m.in., jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z powyższego wynika, że w sytuacji, w której:

1. występuje – z jednej strony – podmiot niebędący pracodawcą osoby fizycznej oraz – z drugiej strony – osoba fizyczna (podatnik) niebędąca pracownikiem tego podmiotu,
2. osoba fizyczna niebędąca pracownikiem odbywa podróż,
3. osoba fizyczna otrzymuje (uzyskuje) od podmiotu niebędącego pracodawcą diety i inne należności za czas podróży,

spełnione są warunki określone w art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT, a wartość otrzymanych diet i innych należności za czas podróży podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, do limitów wynikających z odpowiednich, odrębnych przepisów.

Co do rozumienia pojęcia „podróży” dla celów zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, należy wskazać na utrwalony, jednolity pogląd przedstawiany w interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe, zgodnie z którym zakres zastosowania tego przepisu jest szeroki i obejmuje efektywnie wszelkie podróże osób niebędących pracownikami, niezależnie od tego, czy pomiędzy taką osobą a podmiotem niebędącym pracodawcą istnieje jakikolwiek stosunek prawny, czy też nie.

Potwierdzeniem takiego utrwalonego podejścia – w odniesieniu do sytuacji analogicznych do zdarzenia przyszłego, będącego przedmiotem wniosku – są np.:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2012 r. (Nr IPPB2/415-582/12-4/MS1), w której organ podatkowy stwierdził m.in. „(…) Należy zauważyć, że w powołanym art. 21 ust. l pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa,” dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami” – w odniesieniu do podróży osób wykonujących czynności w związku z zawartymi umowami zlecenia;
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r. (Nr PPB1/415-1012/08-9/AŻ), w której organ zgodził się z Wnioskodawcą co do zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT w sytuacji, w której osobie fizycznej uczestniczącej w zagranicznej konferencji są zwracane (lub pokrywane z góry) koszty uczestnictwa w konferencji, takie jak koszty podróży, zakwaterowania i wyżywienia;
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2008 r. (Nr IPPB2/415-1326/08-3/MK), gdzie organ podatkowy potwierdził możliwość zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT do wyjazdów zaproszonych gości na organizowaną konferencję międzynarodową.
   
   

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, należy stwierdzić, że w przypadku finansowania przez Wnioskodawcę udział osób zaproszonych w imprezie, ma miejsce „podróż osoby niebędącej pracownikiem” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT.

Z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT nie wynika jednoznacznie, w jaki sposób powinno nastąpić otrzymanie (uzyskanie) diet i innych należności za czas podróży przez osobę niebędącą pracownikiem. Niemniej, z ugruntowanej wykładni przepisów w tej kwestii wynika, że dla celów zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT sposób, w jaki następuje otrzymanie (uzyskanie) przez osobę niebędącą pracownikiem diet i innych należności za czas podróży, nie ma zasadniczego znaczenia. W szczególności, zgodnie z tym podejściem, art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT ma zastosowanie zarówno w sytuacji:

1. w której należności za czas podróży są otrzymywane przez osobę niebędącą pracownikiem na zasadzie zwrotu kosztów (tzn. w pierwszej kolejności wydatki związane z podróżą są pokrywane przez tę osobę, a dopiero później otrzymuje ona zwrot poniesionych wydatków od innego podmiotu), jak i;
2. w której należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem są pokrywane przez inny podmiot „z góry”, bezpośrednio na rzecz dostawców odpowiednich towarów i usług (np. linii lotniczych i kolejowych, hoteli itp.), bez angażowania środków osoby odbywającej podróż oraz bez konieczności zwrotu wydatków tej osobie.
   
   

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 października 2010 r. (Nr IPPB4/415-554/10-6/SP) stwierdza się wyprost, że: „(...) dla kwalifikacji wydatków poniesionych w związku z podróżą osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce, forma płatności, tzn. bezpośrednio przez Spółkę, czy na zasadzie zwrotu poniesionych kosztów nie ma żadnego znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego”.

Analogicznie, w szeregu innych interpretacji podatkowych organy podatkowe potwierdziły możliwość zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT w sytuacji, w której koszty podróży osoby niebędącej pracownikiem były pokrywane bezpośrednio „z góry” przez inny podmiot, np.:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r. (Nr IPPB2/415-721/12-2/MK);
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2012 r. (Nr IPPB2/415-692/12-2/MK).
   
   

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, należy stwierdzić, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT może mieć (przy spełnieniu pozostałych warunków w nim określonych) zastosowanie do sytuacji, w której Wnioskodawca zwraca koszty związane z uczestnictwem osób zaproszonych w imprezie.

Warunkiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, jest spełnienie wymogów określonych w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT. Zgodnie z tym ostatnim przepisem, omawiane zwolnienie stosuje się jeżeli otrzymane świadczenia:

1. nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów;
2. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
   
   

Zgodnie z dominującym stanowiskiem (podzielanym przez organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych), przepis art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT należy rozumieć w ten sposób, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych jest, aby koszty podróży:

1. nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej otrzymującej diety i inne należności za czas podroży (analogicznie – również osoby, której koszty podróży są pokrywane) oraz;
2. zostały poniesione w celu uzyskania przychodu przez podmiot finansujący podróż.
   
   

Przykładowo, taki podgląd został wprost przedstawiony w:

1. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2013 r. (Nr IPPB2/415-167/13-3/MK);
2. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 września 2012 r. (Nr IPPB2/415-582/12-4/MS1), w której organ podatkowy stwierdził m.in.: „Należy zauważyć, że (...) stosuje się ono (…) pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców”;
3. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lutego 2012 r. (Nr IBPBII/l/415-924/11/BJ), w której organ podatkowy stwierdził, m.in.: „(...) sfinansowanie lub zwrot poniesionych wydatków kandydatom na pracowników przejazdu do miejsca sprawdzania ich kwalifikacji stanowi dla nich nieodpłatne świadczenie, skutkujące powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tzn. przychodu z innych źródeł. Jednakże w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust 3 ww. ustawy, przychód ten jest wolny od podatku dochodowego, tzn., jeżeli koszty podróży nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Wnioskodawcę”;
4. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 listopada 2011 r. (Nr IBPBII/1/415-747/11/BD), gdzie organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Według opinii Wnioskodawcy prawidłowym sposobem interpretacji ww. przepisu jest, że koszty zwróconych wydatków związanych z podrożą nie zostały zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie świadczenia te miały na celu osiągnięcie przez Spółkę (podmiot dokonujący zwrotu kosztów) przychodu.”
   
   

Organ podatkowy, w ostatniej z wymienionych interpretacji, stwierdził m.in., że: „(...) w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przychód ten będzie wolny od podatku dochodowego, tzn. jeżeli jak słusznie stwierdza Wnioskodawca – koszty podróży nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika (kandydata) oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Wnioskodawcę. Rację ma bowiem Wnioskodawca twierdząc, że warunki do zastosowana zwolnienia określonego w treści art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostaną spełnione, jeśli koszty podróży osób rekrutowanych będą ponoszone przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przez Niego przychodu i osoba rekrutowana otrzymanych świadczeń nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodów.”

Dodatkowo, w szeregu interpretacji indywidualnych organy podatkowe potwierdzały możliwość zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT w przypadkach, w których – ze stanowiska przedstawionego przez podatnika lub z okoliczności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku – jednoznacznie wynikało, że należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem są ponoszone w celu uzyskania przychodu przez podmiot finansujący podróż, np.:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2012 r. (Nr IPPB2/415-721/12-2/MK);
2. interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 marca 2010 r. (Nr ILPB1/415-1396/09-5/AMN).
   
   

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, Wnioskodawca zauważa, że tak rozumiane warunki określone w art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT, będą spełnione, gdy Wnioskodawca będzie pokrywać koszty, w szczególności:

1. koszty nie będą w żadnym przypadku zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez osobę zaproszoną, osoby zaproszone w ogóle nie będą ponosić tych kosztów, zostaną one pokryte przez Wnioskodawcę; oraz
2. koszty będą każdorazowe ponoszone w celu osiągnięcia przychodów przez Wnioskodawcę.
   
   

Tym samym, w odniesieniu do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, warunki zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych wskazane w analizowanym przepisie będą spełnione.

Zakres zastosowania zwolnienia dla poszczególnych rodzajów kosztów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy - podlegają zwolnieniu z opodatkowania wyłącznie do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (dalej: „Limit Zwolnienia”).

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej: „Rozporządzenie”). Rozporządzenie zawiera uregulowania odnoszące się zarówno do podróży odbywanych na terenie kraju, jak i poza jego granicami.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną oraz praktyką stosowania tych regulacji, przepisy Rozporządzenia formalnie odnoszące się do podróży służbowych pracowników oraz do relacji pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, powinny być odpowiednio stosowane również do podróży osób niebędących pracownikami. Innymi słowy, ilekroć w Rozporządzeniu jest mowa o pracowniku, rozumie się przez to odpowiednio również osobę niebędącą pracownikiem, a ilekroć jest mowa o pracodawcy – rozumie się przez to odpowiednio również podmiot finansujący podróż osoby niebędącej pracownikiem.

Zgodnie z treścią § 2 Rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz zagranicznej odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W świetle powyższego należy uznać, że przychód uzyskany przez osoby zaproszone w związku z pokryciem przez Wnioskodawcę kosztów związanych z uczestnictwem osób zaproszonych w imprezie powinien być uznany za należności za czas podroży osoby niebędącej pracownikiem i podlegać, co do zasady, zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT. Zakres powyższego zwolnienia jest ograniczony do wysokości limitu zwolnienia określonego w przepisach Rozporządzenia. Na gruncie tych przepisów, wysokość limitu zwolnienia zależy od kategorii (rodzaju) należności związanej z podróżą.

Zwrot (pokrycie) kosztów przejazdów.

Zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia, zwrot kosztów przejazdu przysługuje w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej ulgi na dany środek transportu, bez względu na to z jakiego tytułu ulga przysługuje. Powyższe dotyczy jednakowo podróży krajowych i zagranicznych.

W kontekście zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT – powyższe oznacza, że limit zwolnienia obejmuje efektywnie całą należność (całą cenę biletu/biletów plus ewentualne opłaty dodatkowe) z tytułu przejazdu/przejazdów (analogicznie, z tytułu przelotu/przelotów itp.) tej osoby w ramach odbywanej podróży wynikająca z odpowiedniego dokumentu potwierdzającego cenę biletu oraz ewentualnych opłat dodatkowych.

W odniesieniu do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, powyższe oznacza, zdaniem Wnioskodawcy, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty (w zakresie, w jakim dotyczyły będą przejazdu osoby zaproszonej do miejscowości, w której odbywa się impreza), będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych do limitu zwolnienia, który obejmuje całą cenę biletu oraz ewentualne opłaty dodatkowe. Powyższe dotyczy jednakowo kosztów (przejazdu) w związku z uczestnictwem osoby zaproszonej w imprezie odbywającej się na terytorium Polski, jak i w imprezie odbywającej się poza granicami kraju.

W przypadku przejazdu samochodem osobowym zwolnieniu podlega zwrot kosztów przejazdu do limitu zwolnienia ustalonego na podstawie § 3 ust. 3 i 4 Rozporządzenia.

Zwrot (pokrycie) kosztów zakwaterowania/noclegu.

Na gruncie przepisów Rozporządzenia, w przypadku podróży krajowej (§ 8 ust. 1 Rozporządzenia) za nocleg podczas podroży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety (czyli do 600 zł). Jednocześnie (§ 8 ust. 2 Rozporządzenia) w uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa powyżej.

W kontekście zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT powyższe oznacza, że limit zwolnienia obejmuje efektywnie całą należność (całą wysokość rachunku hotelowego) z tytułu zakwaterowania/noclegu tej osoby w ramach podróży tej osoby, wynikającą z odpowiedniego dokumentu potwierdzającego wysokość rachunku hotelowego. Przy czym w uzasadnionym przypadku rachunku hotelowego przekraczającego limit kwotowy, wynikający z przepisów, wymagana jest odpowiednia zgoda podmiotu zwracającego (pokrywającego) kwoty zakwaterowania

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2012 r. (Nr IPPB4/415-675/12-4/MP), w której organ podatkowy sformułował następujący pogląd: „(...) stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca zwróci pracownikowi, który będzie odbywał zagraniczną podroż służbową, koszty noclegu w wysokości stwierdzonej rachunkiem, które są wyższe niż przewidziane w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej limity, to zwrot tych kosztów będzie w całości dla pracownika przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” Organ stwierdził również, cyt.: „(...) jeżeli pracodawca wyraził zgodę na zwrot kosztów noclegu, stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczanej limit określony w cytowanym rozporządzeniu, uznając taki przypadek jako uzasadniony, wówczas otrzymany zwrot ww. kosztów będzie wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” oraz cyt.: „(…) o ile bowiem cena wyszczególniona na fakturze jest w całości opłatą za nocleg w hotelu (w tym z gwarantowanym w ramach tej ceny śniadaniem), to ma do niej zastosowanie § 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie zagranicznych podroży służbowych. W konsekwencji, zwrot pracownikowi kosztów za tego rodzaju nocleg – w granicach limitu określonego w ww. § 9 – korzysta w całości ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jakkolwiek wskazana interpretacja odnosi się do podróży służbowej pracownika, to jednak sama omawiana zasada potwierdzona przez Organ podatkowy, powinna zdaniem Wnioskodawcy, stosować się tak samo również do podróży osoby niebędącej pracownikiem.

W odniesieniu do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku powyższe oznacza, zdaniem Wnioskodawcy, że ponoszone przez osoby zaproszone (a zatem, z założenia zawsze za uprzednią zgodą Wnioskodawcy oraz po stwierdzeniu przez Wnioskodawcę, że jest to uzasadnione) koszty – w zakresie, w jakim dotyczyły będą zakwaterowania/noclegu osoby zaproszonej w miejscowości, gdzie odbywa się impreza – będą zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w całej wysokości rachunku hotelowego (za nocleg w hotelu), w tym z gwarantowanym w ramach ceny za nocleg w hotelu śniadaniem). W konsekwencji, wobec zwolnienia powyższych należności, nie powstanie obowiązek Wnioskodawcy jako płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Zwrot (pokrycie) kosztów wyżywienia.

Na gruncie przepisów Rozporządzenia, w przypadku podróży krajowych (§ 7 ust. 1 Rozporządzenia) dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży. Jednocześnie (§ 7 ust. 3 pkt 2 Rozporządzenia) dieta nie przysługuje, jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.

Dla celów zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych diet i innych należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, powyższe oznacza, że limit zwolnienia obejmuje koszty wyżywienia do wysokości wskazanych w Rozporządzeniu (w przypadku, gdy w ramach noclegu w hotelu zapewnione jest śniadanie, kwota limitu ulega zmniejszeniu na podstawie § 7 pkt 4 Rozporządzenia). W przypadku, gdy koszty wyżywienia pokryte przez Wnioskodawcę przekroczą limit zwolnienia, wówczas różnica stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (nie będzie objęta zwolnieniem). W konsekwencji, wobec zwolnienia powyższych należności, nie powstanie obowiązek Wnioskodawcy jako płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Tytułem uzupełnienia Wnioskodawca wskazał, że:

1. zwrot kosztów podróży, wyżywienia i noclegów osobom zaproszonym nastąpi na podstawie rachunków zawierających zestawienie poniesionych i należycie udokumentowanych kosztów (np. bilety),
2. osoby zaproszone (przed przybyciem), zostaną poinformowane, że otrzymają zwrot poniesionych wydatków,
3. zwrot kosztów podróży, wyżywienia i noclegu osobom zaproszonym będzie zaliczany do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (płatnika),
4. zwrot kosztów podróży, wyżywienia i noclegu osobom zaproszonym będzie miał związek z osiąganiem przychodu Wnioskodawcy poprzez działalność dydaktyczną,
5. Wnioskodawca chce pokryć koszty biletów, koszty paliwa, koszty wyżywienia i noclegu według przedstawionych rachunków, jednak nie więcej niż limit przyjęty w przepisach wydanych przez Ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju,
6. przez koszty dodatkowe należy rozumieć koszty wymagane do uiszczenia, a wynikające z regulaminów przewoźnika, np. opłata dodatkowa za bagaż. Odnośnie tego, jakie koszty Wnioskodawca ma na myśli pisząc o kosztach przejazdu, Wnioskodawca stwierdził, że chodzi o koszty paliwa, koszty biletów itp., jednak nie więcej niż limit przyjęty w przepisach wydanych przez Ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.
   
   

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uzyskany przez osoby zaproszone przychód w związku z pokryciem przez Wnioskodawcę kosztów związanych z uczestnictwem osoby zaproszonej w imprezie – w zakresie, w jakim dotyczy kosztów przejazdu i przelotu, zakwaterowania oraz wyżywienia – będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT (z uwagi na spełnienie warunków z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o PIT) do wysokości limitu zwolnienia wynikającego z odpowiednich przepisów odrębnych, określonego (rozumianego jak wskazano powyżej) dla każdej kategorii i rodzaju kosztów.

Wobec faktu, że wyżej wskazane należności do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Wnioskodawca nie będzie jako płatnik zobowiązany do odprowadzenia podatku (zaliczki na podatek) od ww. świadczeń, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie będzie zobowiązany również do uwzględnienia w sporządzonej informacji PIT-8C kosztów związanych z uczestnictwem osoby zaproszonej w imprezie – w zakresie, w jakim podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych oraz mieszczą się w granicach limitu zwolnienia. W konsekwencji, w przypadku zastosowania zwolnienia od całej kwoty osiąganego przychodu, Wnioskodawca nie jest zobligowany do sporządzenia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy także, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.