Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.31.2015.BRT
z 18 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 08 października 2009 r. Nr ILPB1/415-803/09-2/AA, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia wykupionego przedmiotu leasingu, wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 08 października 2009 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wykupionego przedmiotu leasingu. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 21 lipca 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności gospodarczej jest praktyka lekarska-dentystyczna 86.23.Z. W 2009 roku działalność jest opodatkowana 19% podatkiem liniowym. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zainteresowany korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, nie jest czynnym podatnikiem VAT.

W działalności gospodarczej wykorzystywane są środki trwałe stanowiące własność firmy jak i środki leasingowe.

Wnioskodawca podpisał umowę leasingu operacyjnego i rozpoczął używać w działalności gospodarczej leasingowany samochód osobowy. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza raty leasingowe, zgodnie z obowiązującym harmonogramem, koszty paliwa dokumentowane są fakturami VAT.

Umowa leasingowa po jej zakończeniu zawiera opcję wykupu samochodu osobowego.

Wg ustaleń firmy leasingowej cena wykupu samochodu osobowego będzie niższa od wartości hipotetycznej tego środka trwałego. Firma leasingowa wycenia samochód na kwotę poniżej 1.500 zł. Sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą VAT, wystawioną na NZOZ.

Wnioskodawca chciałby zgodnie z zapisem w umowie wykupić samochód osobowy po zakończeniu spłat rat leasingowych. Wykupiony samochód osobowy po zakończeniu leasingu operacyjnego:

• nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy,
• nie będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej,
• będzie wykorzystywany tylko na potrzeby osobiste Wnioskodawcy i zostanie sprzedany po upływie co najmniej 6 miesięcy.
  
  

Firma leasingowa nie chce sprzedać samochodu na nazwisko Wnioskodawcy, tj. na osobę prywatną tylko na firmę NZOZ.

Zainteresowany podaje, iż wykupienie samochodu osobowego z leasingu operacyjnego i skutki podatkowe inaczej są prezentowane w oficjalnie dostępnych biuletynach podatkowych, a inne jest stanowisko Urzędu Skarbowego Jeżyce, właściwego do rozliczeń podatku dochodowego dla dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik wskazuje, że w artykule „Wykupienie samochodu osobowego z leasingu operacyjnego – skutki prawnopodatkowe (1) i (2)” (…), autorka analizuje analogiczną sytuację i na podstawie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, że samochód osobowy po wykupieniu go po zakończeniu umowy leasingowej, pod warunkiem, że:

• nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy,
• użytkowany będzie w działalności gospodarczej nie dłużej niż 1 rok,
• wydatki na eksploatację rozliczane są wg ewidencji przebiegu pojazdu i stanowią koszty uzyskania przychodu,

to sprzedaż tego samochodu nie stanowi przychodu określonego w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podaje, że odmienne zdanie prezentuje Urząd Skarbowy, twierdząc, że w każdym przypadku, nawet jeżeli po nabyciu samochodu nie będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej, jest to zawsze przychód z działalności gospodarczej. Dlatego, że samochód został nabyty na firmę, a nie na osobę fizyczną i był wykorzystywany w działalności gospodarczej w trakcie trwania umowy leasingowej. Dochód ze sprzedaży tego samochodu jest dochodem z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sprzedaż wg ceny rynkowej samochodu, nabytego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego za kwotę poniżej 1500 zł, jest przychodem z działalności gospodarczej określonym przepisem art. 14 ust. 2 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy:

• transakcja nabycia samochodu osobowego po zakończeniu leasingu operacyjnego udokumentowana jest fakturą VAT, wystawioną na firmę, (bez odliczenia VAT jest czynnym podatnikiem),
• nabyty samochód nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy, a jego sprzedaż zostanie dokonana po upływie 6 m-cy od daty nabycia,
• po wykupie samochodu od firmy leasingowej nie będzie on wykorzystywany w działalności gospodarczej, ale tylko na potrzeby osobiste?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód osobowy nabyty po zakończeniu leasingu operacyjnego, jeżeli nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy i po co najmniej 6 miesiącach wykorzystywania go tylko na potrzeby osobiste sprzedany za określoną cenę (rynkową):

• to uzyskany przychód ze sprzedaży nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej,
• nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
  
  

Środki trwałe stosownie do definicji zawartej w art. 22a ust. 1 ustawy, podlegają amortyzacji, jeżeli okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok, zaś stosownie do art. 22n ust. 1 i ust. 6 ujęcie w ewidencji środków trwałych daje dopiero podstawę do zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca uważa, iż nie ma obowiązku wprowadzenia nabytego samochodu do ewidencji środków trwałych mimo, iż został nabyty na firmę. Z dniem nabycia stanowi dopiero własność Zainteresowanego, poprzednio własność leasingodawcy.

Stosownie do przepisu art. 22d ust. 1 ustawy od składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 1500 zł można nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych a wydatki poniesione na nabycie stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do użytkowania – nie oddaję do użytkowania w działalności gospodarczej, kwoty nabycia nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca uważa, że transakcję sprzedaży należy opodatkować podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a nie łączyć tego przychodu z przychodem z działalności gospodarczej i wyliczać w Jego przypadku 19% podatek od dochodu ustalony w myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 10 ust. 3 ustawy, gdyż określa on zbycie tych składników majątku, które były środkami lub wyposażeniem firmy. Fakt nabycia na firmę wynika tylko z faktury dokumentującej sprzedaż, której firma leasingowa nie chce wystawić na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną.

Podobny pogląd, że sprzedaż samochodu nabytego po zakończeniu leasingu operacyjnego i uzasadnienie dlaczego w opisanej sytuacji nie jest to dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawca wyczytał w cytowanym powyżej artykule.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 08 października 2009 r. Nr ILPB1/415-803/09-2/AA, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) sprzedaż używanego w prowadzonej działalności gospodarczej samochodu będącego wcześniej przedmiotem leasingu operacyjnego, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a po wykupie samochodu od firmy leasingowej nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej, lecz wyłącznie na potrzeby osobiste Wnioskodawcy stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, również w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika, stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

− ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit.a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13, wyrok WSA w Opolu z dnia 04 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r. sygn.. akt I SA/Gl 1028/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro samochód osobowy nabyty po zakończeniu leasingu operacyjnego, wykorzystywany przez Wnioskodawczynię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jego odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowego samochodu, należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d powołanej ustawy. Jeżeli zatem od nabycia tego samochodu upłynął półroczny okres, o którym mowa w tym przepisie, to jego odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.