INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania infrastruktury energetycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania infrastruktury energetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2010 – 2011 Spółka z o.o. – Inwestor (dalej: Spółka) zrealizowała inwestycję polegającą na budowie hotelu, w tym dokonano przebudowy istniejącej infrastruktury elektroenergetycznej SN-15kV i nN-0,4 kV, będącej własnością „A” Sp. z o.o. Infrastruktura była budowana przez Spółkę zarówno na działkach gruntu należących do niej, jak i należących do dostawcy energetycznego.

W dniu 7 lipca 2011 r. Spółka zawarła z operatorem umowę, której przedmiotem była realizacja i finansowanie przebudowy ww. infrastruktury. W ramach przedmiotowej umowy nastąpiła likwidacja infrastruktury elektroenergetycznej, tj.:

1. kabli na odcinku pomiędzy stacjami transformatorowymi,
2. stacji transformatorowej,
3. sieci niskiego napięcia istniejących linii kablowych,

zlokalizowanej na nieruchomościach gruntowych, a będącej w kolizji w związku z planowanym zagospodarowaniem nieruchomości gruntowej – budową hotelu.

Z postanowień zawartej umowy wynikało, iż zastąpienie dotychczasowych urządzeń infrastruktury elektroenergetycznej wynika z konieczności likwidacji kolizji, a powstałe w wyniku tego elementy infrastruktury są analogiczne funkcjonalnie do likwidowanych. Likwidacja kolizji istniejącej infrastruktury, o której mowa wyżej wynikała z potrzeb zgłoszonych przez Spółkę. Strony umowy zgodnie oświadczyły, że po żadnej ze stron umowy nie występuje uzyskanie korzyści majątkowej bez podstawy prawnej, kosztem drugiej strony (bezpodstawne wzbogacenie).

Ponadto z postanowień umowy wynikało, iż Spółka zobowiązuje się wykonać przedmiot umowy na własny koszt zgodnie z pozwoleniem na budowę, zatwierdzoną dokumentacją techniczną, obowiązującymi przepisami, normami, zasadami współczesnej wiedzy technicznej oraz przepisami Prawa budowlanego.

Protokół przekazania – przejęcia środka trwałego został sporządzony w dniu 12 września 2011 r. Następnie w dniu 17 września 2011 r. Spółka wystawiła wewnętrzną fakturę VAT, którą udokumentowała nieodpłatne przekazanie ww. sieci przy zastosowaniu stawki podstawowej 23%.

Wnioskodawca wskazał, że Spółka korzystała z obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne, zgodnie z zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W obiekcie nowo wybudowanego hotelu Spółka realizuje usługi wyłącznie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo wystawiając fakturę wewnętrzną dokumentującą nieodpłatne przekazanie na rzecz operatora energetycznego i deklarując podatek należny...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność nieodpłatnego przekazania sieci elektroenergetycznej stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu, tym samym Spółka postąpiła prawidłowo, wystawiając wewnętrzną fakturę VAT z wykazanym w niej podatkiem.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m. in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Jednocześnie, jak stanowi art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotnym więc był fakt, że Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części. Z uprawnienia tego Spółka skorzystała, pomniejszając swój podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług na potrzeby wybudowania sieci elektroenergetycznej.

Wątpliwości spowodowane były zmianą przepisów ustawy o VAT od 1 kwietnia 2011 r., w tym art. 7 ust. 2, który uzależniał opodatkowanie przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika od celu innego niż związany z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

Z literalnego brzmienia art. 7 ust. 2 ww. ustawy (w poprzednim brzmieniu) wynikało wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Zdaniem Spółki, odnosząc się do treści przytoczonych przepisów, należy stwierdzić, iż czynność nieodpłatnego przekazania na rzecz „A” Sp. z o.o. ww. infrastruktury, zrealizowanej przez Inwestora na własnym terenie, jak i należącym do Operatora będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

#8722; jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Wobec powyższego, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany, w latach 2010 – 2011 zrealizował inwestycję polegającą na budowie hotelu, w tym dokonano przebudowy istniejącej infrastruktury elektroenergetycznej, będącej własnością dostawcy energetycznego. Infrastruktura była budowana przez Zainteresowanego zarówno na działkach gruntu należących do Spółki, jak i na działkach gruntu należących do dostawcy energetycznego. W dniu 7 lipca 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę, której przedmiotem była realizacja i finansowanie przebudowy ww. infrastruktury. W ramach przedmiotowej umowy nastąpiła likwidacja kabli na odcinku pomiędzy stacjami transformatorowymi, stacji transformatorowej, sieci niskiego napięcia istniejących linii kablowych będących w kolizji w związku z budową hotelu. Zgodnie z postanowieniami umowy, zastąpienie dotychczasowych urządzeń infrastruktury elektroenergetycznej wynika z konieczności likwidacji kolizji, a powstałe w wyniku tego elementy infrastruktury są analogiczne funkcjonalnie do likwidowanych. Likwidacja przedmiotowej kolizji wynikała z potrzeb zgłoszonych przez Spółkę. Strony umowy zgodnie oświadczyły, że po żadnej ze stron umowy nie występuje uzyskanie korzyści majątkowej bez podstawy prawnej, kosztem drugiej strony (bezpodstawne wzbogacenie). Protokół przekazania – przejęcia środka trwałego został sporządzony w dniu 12 września 2011 r. Natomiast w dniu 17 września 2011 r. Spółka wystawiła wewnętrzną fakturę VAT, którą udokumentowała nieodpłatne przekazanie ww. sieci przy zastosowaniu stawki podstawowej 23%.

W obiekcie nowo wybudowanego hotelu Spółka realizuje wyłącznie usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 k.c. postanowiono, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto w art. 49 § 1 k.c. wskazano, iż urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 k.c.).

Zaznaczyć należy, iż przesłanka wynikająca art. 49 § 1 k.c. jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego Spółka w momencie nieodpłatnego przekazania przebudowanego kolidującego odcinka sieci nie jest właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem jest on już włączony do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią stanowi jedną całość. Tym samym, nieodpłatne przekazanie przebudowanego odcinka sieci do podmiotu zarządzającego daną siecią należy traktować jako świadczenie usług, bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w rozumieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nie uzależnia faktu opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika od prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem.

Z opisu spray wynika, iż Wnioskodawca dokonał przebudowy infrastruktury elektroenergetycznej będącej w kolizji w związku z planowanym zagospodarowaniem terenu – budową hotelu. W obiekcie nowo wybudowanego hotelu Spółka realizuje wyłącznie usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Spółka dokonując przebudowy ww. infrastruktury zapewniła sobie źródło przychodów, które uzyskiwane są z prowadzenia działalności gospodarczej – w hotelu realizuje usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż Spółka przekazując nieodpłatnie nakłady poniesione w związku z przebudową przez Spółkę infrastruktury elektroenergetycznej, będącej w kolizji w związku z planowanym zagospodarowaniem nieruchomości gruntowej (budowa hotelu), świadczy usługę. Jednakże w świetle art. 8 ust. 2 ustawy czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przekazywana nieodpłatnie inwestycja związana jest z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, w celu realizacji przez niego działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 106 ust. 1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Sprzedażą, na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem, w związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo wystawiając fakturę wewnętrzną i deklarując podatek należny.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie urządzeń elektroenergetycznych wybudowanych przez Spółkę w celu usunięcia kolizji w związku z planowanym zagospodarowaniem terenu – budową hotelu, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle powyższego Wnioskodawca nie miał obowiązku wystawiać faktury i deklarować podatku należnego.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione nakłady inwestycyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.