Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-82/14/15-S/TW
z 17 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Po 36/15 – stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku jest:

1. prawidłowe – w zakresie zużycia gazu ziemnego do suszenia zebranych płodów rolnych,
2. nieprawidłowe – w zakresie zużycia gazu ziemnego do suszenia skupowanych zbiorów od rolników i ich dalszej sprzedaży.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku gazu ziemnego zużywanego do suszenia produktów rolnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność rolniczą w zakresie upraw zbóż i roślin paszowych i oleistych, hodowli zwierząt typu przemysłowo-fermowego, trzody chlewnej i ryb słodkowodnych. W celu zapewnienia optymalnych parametrów przechowywania zebranych zbóż, kukurydzy i rzepaku, jak również uzyskania większej ceny sprzedaży, Spółka poddawać je będzie procesowi suszenia we własnej instalacji suszarniczej zlokalizowanej w określonej miejscowości.

Ponadto, Zainteresowany planuje także skupować zbiory od rolników, poddawać je suszeniu, a następnie przeznaczyć do dalszej sprzedaży – w okresie dłuższym niż 1 miesiąc od dnia nabycia.

Instalacja suszarnicza wyposażona jest w dwa palniki gazowe typu A. o mocy 1500 kW każdy.

W warunkach klimatycznych w jakich prowadzi się krajowe uprawy ponad 50% ziarna wymaga suszenia z powodu zbyt dużej wilgotności (ponad 30% w przypadku kukurydzy, 18-20% w przypadku zbóż, 12-14% w przypadku rzepaku). Proces suszenia polega na uwalnianiu wody poprzez jej odparowanie i zapewnienie zahamowania rozwoju szkodników i chorób grzybowych, a także pozwala doprowadzić ziarno do właściwych dla danego rodzaju parametrów technologicznych (dla kukurydzy i zbóż do wilgotności 14%, a dla rzepaku do 8%).

Proces suszenia zbóż z zastosowaniem gazu ziemnego wysokometanowego w żaden sposób nie spowoduje zmiany suszonego produktu. Ziarno (zboża, kukurydza, rzepak) nadal pozostawać będzie w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) i przeznaczone zostanie do sprzedaży odbiorcom zewnętrznym lub do dalszego wykorzystania na własne potrzeby jako materiał siewny. Suszenie zbóż odbywać się będzie w okresie od lipca do listopada każdego roku.

Instalacja suszarnicza zasilana będzie gazem ziemnym wysokometanowym podgrupy E nabywanym od S.A., w ramach umowy kompleksowej.

Spółka będzie zatem finalnym nabywcą gazowym, a gaz ziemny będzie przeznaczony do celów opałowych.

Podgrzane w procesie spalania gazu powietrze stanowi źródło ciepła w procesie adsorpcji wilgoci z ziarna. Nabywane w ramach umowy kompleksowej paliwo gazowe do celów opałowych będzie rozliczane zgodnie z obowiązującą w danym okresie taryfą S.A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z wprowadzeniem od 1 listopada 2013 r. podatku akcyzowego od paliw gazowych zachodzi pytanie, czy gaz ziemny o kodzie CN 2711 21 00, nabywany od S.A. i stosowany przez Zainteresowanego do celów opałowych (suszenia ziarna roślin) może korzystać ze zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 31b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa akcyzowa nie zawiera definicji pojęcia prace rolnicze. W takiej sytuacji, w opinii Spółki, zasadnym jest odwołanie się do znaczenia słownikowego tegoż pojęcia z jednoczesnym posiłkowaniem się zasadami wykładni systemowej zewnętrznej poprzez odwołanie się do definicji pojęcia „działalność rolnicza” zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

W doktrynie podatkowej podkreślane jest, że dopiero wykładania literalna łącznie z wykładnią systemową i funkcjonalną pozwala na ustalenie pełnej treści normy prawnej.

W świetle powyższego, dokonując wykładni pojęcia prace rolnicze powinno posłużyć się słownikowym znaczeniem tych słów przy uwzględnieniu definicji działalności rolniczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawie o VAT.

Zgodnie z definicją słownikową rolniczy to odnoszący się do rolnictwa; związany z rolnictwem, zajmujący się rolnictwem. Rolnictwo to uprawa i hodowla roślin oraz chów i hodowla zwierząt. Praca to działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr.

Prace rolnicze to zatem działalność związana z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt.

W myśl natomiast definicji działalności rolniczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych działalność rolnicza to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt licząc od dnia nabycia.
   
   

Natomiast, zgodnie z definicją zawartą w ustawie o VAT przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro” fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

W opinii Spółki, każda z przywołanych definicji pozwala na stwierdzenie, że suszenie ziarna roślin jako element wytwarzania produktów roślinnych jest pracą rolniczą.

W takiej sytuacji, przy wykorzystaniu wykładni literalnej oraz systemowej zewnętrznej, należy wyciągnąć jednoznaczny wniosek, że suszenie ziarna roślin to praca rolnicza pozwalająca na skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego w podatku akcyzowym.

Wnioskodawca, analizując zapisy znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym, uważa, że gaz ziemny nabywany do celów opałowych i stosowany do suszenia ziaren zbóż spełnia wymagania stawiane przez ustawodawcę i podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Po 36/15 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

1. prawidłowe – w zakresie zużycia gazu ziemnego do suszenia zebranych płodów rolnych,
2. nieprawidłowe – w zakresie zużycia gazu ziemnego do suszenia skupowanych zbiorów od rolników i ich dalszej sprzedaży.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby gazowe – wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy – podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

– niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu.

Z kolei w myśl art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych – 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Prawodawca w określonych przypadkach przewidział zwolnienia dla wyrobów gazowych. Przepis art. 31b ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi, że zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb oraz w leśnictwie.

Natomiast w świetle art. 31b ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do napędu stacjonarnych urządzeń lub do celów opałowych związanych z napędem stacjonarnych urządzeń, użyte:

1. w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, lub
2. na potrzeby przesyłania, dystrybucji lub magazynowania tych wyrobów.
   
   

Obrót wyrobami gazowymi podlega z zasady opodatkowaniu akcyzą. Przeznaczenie wyrobów gazowych do jednego z celów wskazanych w art. 31b ustawy uprawnia do zastosowania od podatku. Podkreślić przy tym należy, że zakres określonych w tym przepisie zwolnień nie może być interpretowany rozszerzająco.

Przy czym nadanie nabytym wyrobom innego przeznaczenia w efekcie powoduje konieczność opodatkowania gazu. W myśl art. 9c ust. 1 pkt 5 lit. c ustawy w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany (Spółka) prowadzi działalność rolniczą w zakresie upraw zbóż i roślin paszowych i oleistych, hodowli zwierząt typu przemysłowo-fermowego, trzody chlewnej i ryb słodkowodnych.

Spółka zamierza poddawać swoje jak i nabywane od rolników produkty procesowi suszenia w instalacji suszarniczej. Instalacja ta wyposażona jest w dwa palniki gazowe typu A. o mocy 1500 kW każdy i zasilana będzie gazem ziemnym wysokometanowym podgrupy E.

Natomiast z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Po 36/15 wynika m.in., że: „Opisany we wniosku przez zainteresowanego stan faktyczny stanowi jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone skutki prawne. W konsekwencji ani organ wydający interpretację, ani sąd administracyjny ją kontrolujący, nie mogą przyjmować własnych ustaleń faktycznych odmiennych od okoliczności przedstawionych przez wnioskodawcę (wyrok NSA z 3 kwietnia 2014r., sygn. akt II FSK 914/12.). Z tej perspektywy nieuprawnione były rozważania organu dotyczące statusu skarżącej jako nie wykonującej działalności związanej z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich lecz działalnością polegającą na suszeniu produktów rolnych we własnej instalacji suszarniczej również nabywanych od producentów”.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w powyższym zakresie, tj. suszenia produktów rolnych wyprodukowanych przez Wnioskodawcę, zużywany gaz będzie korzystał ze zwolnienia od podatku gdyż jest to działalność związana z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich.

Reasumując, w zakresie suszenia produktów rolnych wyprodukowanych przez Wnioskodawcę – w związku z wprowadzeniem od 1 listopada 2013 r. podatku akcyzowego od paliw gazowych – gaz ziemny o kodzie CN 2711 21 00, nabywany od SA. i stosowany przez Zainteresowanego do celów opałowych (suszenia ziarna roślin) będzie korzystał ze zwolnienia wskazanego w art. 31b ust. 1 pkt 3 ustawy.

Z kolei odnośnie suszenia skupowanych od rolników zbiorów, a następnie po okresie suszenia dłuższym niż miesiąc przeznaczenia ich do dalszej odsprzedaży (co jak zauważył Sąd stanowi odrębne zagadnienie), wskazać należy, że ww. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie będą korzystały ze zwolnienia w trybie art. 31b ust. 1 pkt 3 ustawy.

Za całkowicie błędne przy tym należy uznać sugestie Wnioskodawcy, że przy interpretacji zwrotu „prac rolniczych” należy odwołać się do definicji zawartej w innych ustawach podatkowych.

Po pierwsze należy stwierdzić, że autonomiczność prawa podatkowego powoduje, że na potrzeby danej daniny publicznej ustawodawca może zawęzić lub rozszerzyć dane pojęcie. Jednakże w przepisach podatkowych powinna wystąpić taka autonomiczna definicja tego pojęcia. Będzie to przepis szczególny. Jeżeli natomiast ustawodawca przy danym podatku takiej definicji nie wprowadza lub nie odsyła do innego przepisu szczególnego (np. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych czy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), to – zgodnie z podstawowymi zasadami stosowania prawa – brak jest podstaw do rozszerzającego zastosowania przepisu szczególnego z jednej ustawy podatkowej do sytuacji uregulowanych przez inną ustawę podatkową.

Gdyby tak rozumieć autonomiczność prawa podatkowego, to tym samym doprowadziłoby się do ogromnej dowolności jego stosowania. Jeżeli bowiem dana instytucja prawna zostanie zdefiniowana w dwóch lub więcej ustawach podatkowych, to nie wiadomo którą z tych definicji należałoby stosować w odniesieniu do tych ustaw, w których nie zawarto własnej definicji. Brak jest przepisu prawa, który wskazywałby kryteria doboru poszczególnych definicji.

W tym przypadku, ponieważ ustawodawca w ustawie nie zamieścił odrębnej definicji pojęcia „prac rolniczych”, należało się odnieść do wykładni językowej tego pojęcia.

Należy zauważyć, że „Wykładnia językowa jest nie tylko punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni, lecz także zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym” (wyrok NSA z dnia 24 lipca 2002 r., sygn. I SA/Gd 1879/99, POP 2003/2/43, uchwała 7 sędziów NSA z dnia 20 marca 2000 r., sygn. FPS 14/99, ONSA 2000/3/92), „(...) zasadnicze znaczenie będzie miała wykładnia językowa (gramatyczna). Formuła słowna jest bowiem granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście normy prawnej” (wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., sygn. akt III SA 3055/99, Monitor Podatkowy 2001/4/50).

Konsekwencją akceptowania poglądu o istnieniu językowej granicy interpretacji jest założenie, że przeprowadzenie pozostałych rodzajów wykładni (systemowej zewnętrznej, jak chce tego Wnioskodawca) – o ile w ogóle interpretator do nich sięga – nie może prowadzić do rezultatów, które wykraczałyby poza ową, wyznaczoną przez wykładnię językową, granicę. Zatem efekt interpretacyjny uzyskany po zastosowaniu dyrektyw pozajęzykowych – by był akceptowalny – musi się mieścić w ramach znaczenia, uzyskanego przy pomocy dyrektyw językowych. Zbiór możliwych językowych znaczeń stanowi nieprzekraczalną granicę interpretacyjną. Wyraźnie pogląd ten NSA zaprezentował stwierdzając w jednym z orzeczeń, że wykładnia systemowa i celowościowa „(...) służą do interpretacji prawa podatkowego jedynie w granicach zakreślonych przez wykładnię językową” (uchwała 5 sędziów NSA z dnia 4 czerwca 2001 r., sygn. FPK 6/01, ONSA 2001/4/161, podobnie w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 14 grudnia 1998 r., sygn. FPS 19/98, ONSA 1999/2/44, w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 20 marca 2000 r., sygn. FPS 14/99, ONSA 2000/3/92, oraz w uchwale 5 sędziów NSA z dnia 19 listopada 1997 r., sygn. FPK 14/97, ONSA 1998/2/43).

Tym samym odwołanie się do wykładni językowej pojęcia „prac rolniczych” jest jak najbardziej zasadne, a stosowanie definicji wynikającej z innych ustaw podatkowych (w zakresie podatków dochodowych) nie ma oparcia w kontekście ww. uwag.

W Małym słowniku j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999, str. 789, wskazano, że rolniczy to odnoszący się do rolnictwa; związany z rolnictwem, zajmujący się rolnictwem.

Rolnictwo to uprawa i hodowla roślin oraz chów i hodowla zwierząt gospodarskich. Praca – str. 699 ww. słownika – to działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych (…).

Prace rolnicze to zatem działalność związana z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich.

Suszenie roślin to inna działalność niż związana z ich uprawą. Następuje już po jej zakończeniu i inny jest cel tej działalności.

W opinii Wnioskodawcy, „każda z przywołanych definicji pozwala na stwierdzenie, że suszenie ziarna roślin jako element wytwarzania produktów roślinnych jest pracą rolniczą”. Poza przytoczeniem definicji zawartych w tych ustawach Zainteresowany nie wskazał jakie argumenty świadczą o takiej opinii.

Zdaniem tut. Organu, definicje te (np. z ustaw o podatkach dochodowych), potwierdzają stanowisko przyjęte w niniejszej interpretacji – zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność rolnicza to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów (...) w stanie nieprzetworzonym (…).

Końcowo warto zauważyć, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności określoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885, z późn. zm.) sekcja A - Rolnictwo, leśnictwo, łowiectwo i rybactwo, obejmuje m.in. dział 01 - Uprawy rolne, chów i hodowla zwierząt, łowiectwo, włączając działalność usługową. Natomiast w opinii tut. Organu suszenie skupowanych od rolników zbiorów, a następnie po okresie suszenia dłuższym niż miesiąc przeznaczenia ich do dalszej odsprzedaży nie mieści się w ww. dziale. W tym zakresie Polska Klasyfikacja Działalności wskazuje przykładowo na dział 01.6 Działalność usługowa wspomagająca rolnictwo i następująca po zbiorach.

Skoro w zakresie suszenia skupowanych od rolników zbiorów, a następnie po okresie suszenia dłuższym niż miesiąc przeznaczenia ich do dalszej odsprzedaży Zainteresowany nie wykonuje działalności związanej z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt gospodarskich lecz działalność następującą po ww. etapie uprawy – polegającą na suszeniu produktów rolnych nabywanych od producentów – to nie może on korzystać ze zwolnienia od akcyzy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie suszenia skupowanych od rolników zbiorów, a następnie po okresie suszenia dłuższym niż miesiąc przeznaczenia ich do dalszej odsprzedaży należy uznać za nieprawidłowe. Zużyty w tej części gaz ziemny o kodzie CN 2711 21 00 do celów opałowych nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 31b ust. 1 pkt 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej nr ILPP3/443 -82/14-2/TW, tj. w dniu 15 września 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.