2015.05.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-354/15-2/AW
z 27 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego przedstawione we wniosku nadanym w dniu 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków zwiazanych z pojazdami osobowymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami osobowymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedsiębiorstwo zajmuje się sprzedażą tworzyw sztucznych dla budownictwa (głównie folie budowlane, dachowe). Sprzedaż i dystrybucja odbywa się na terenie całego kraju. W celu optymalizacji kosztów i czasu, zatrudniani przedstawiciele handlowi rekrutowani są w tych regionach kraju, które bezpośrednio obsługują (tzn. pracownicy na stanowiskach przedstawicieli handlowych mieszkają w okolicy regionów w których pracują). Zadaniem przedstawicieli handlowych jest pozyskiwanie nowych klientów, bieżące kontakty z obecnymi, stałe nadzorowanie i monitoring współpracujących punktów handlowych, a także wizyty w punktach sprzedaży niewspółpracujących celem obserwacji działań konkurencyjnych firm i ich produktów.

Zatrudnieni przez firmę przedstawiciele handlowi będą w najbliższej przyszłości wykorzystywać w celu realizacji swoich obowiązków samochody służbowe, będące samochodami osobowymi. Przejazdy służbowe będą odbywać się między parkingiem wskazanym jako miejsce parkowania w stosownym regulaminie, a siedzibami poszczególnych klientów oraz punktami handlowymi firm konkurencyjnych.

W zakresie korzystania z ww. samochodów przez przedstawicieli handlowych, możliwe są sytuacje;

przejazd do siedziby klienta z wyznaczonego parkingu,
przejazd powrotny z siedziby klienta na wyznaczony parking,
przejazd pomiędzy siedzibami klientów,
przejazd do punktów handlowych firm konkurencyjnych,
ze względu na charakter pracy i zadaniowy system pracy przedstawicieli handlowych przejazdy odbywają się nie tylko w dni pn-pt, ale również soboty i niedziele.

Ww. przejazdy będą odpowiednio udokumentowane prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdów (EPP) prowadzoną zgodnie z art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT

Jednocześnie pracownik byłby zobowiązany do przestrzegania regulaminu dotyczącego korzystania z służbowego pojazdu na zasadach wymienionych powyżej. Za uchybienia w przestrzeganiu tego regulaminu będą przewidziane stosowne kary.

Charakter pracy przedstawicieli handlowych oraz efektywność wykorzystania czasu i udostępnionych pojazdów powodują, że nie jest ekonomicznie uzasadnione codzienne pozostawianie pojazdów w siedzibie firmy (czas, koszty paliwa i zużycia-pojazdów). Jednocześnie zaznacza, iż powodem dla którego będą zakupione pojazdy osobowe w celu wykorzystania ich w pracy przedstawicieli handlowych jest późniejsza ich odsprzedaż. Zakupując pojazdy spełniające wymogi ustawy o podatku VAT w celu odliczenia 100% VAT zarówno od zakupu tych pojazdów jak i innych kosztów eksploatacyjnych (w przypadku pojazdów, do których nie jest wymagane prowadzenie ewidencji)Zainteresowany jest narażpny na późniejszy problem przy wymianie tych pojazdów poprzez ich sprzedaż. Pojazdy oferowane obecnie przez sprzedawcę (od lat współpracuje z sprawdzonym dealerem marki X), które nie wymagałyby zgłoszenia na druku VAT-26 oraz prowadzenia ewidencji przebiegu są trzydrzwiowe, a ich późniejsze przystosowanie do użytkowania przez osoby prywatne wymagałoby poniesienia dodatkowych kosztów. Wszystko to naraża przedsiębiorcę na niepotrzebne dodatkowe koszty i problemy. Jednocześnie pojazdy osobowe i trzydrzwiowe są w identycznej cenie zakupu.

Umożliwienie dojazdu pracownika do miejsca zamieszkania nie jest celem samym w sobie i nie ma na celu przysposobienie pracownikowi jakiejkolwiek korzyści. Unikając takiego rozwiązania jedynie w celu nie stwarzania sytuacji w której pracownik odniósłby choćby minimalną korzyść sam jako przedsiębiorca stawia się w niekorzystnej sytuacji (ponosząc koszty w celu wyeliminowania ryzyka iż pracownik odniesie korzyść z z takiej sytuacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, w której samochody są wykorzystywane wyłącznie w calach służbowych (zgodnie z przewidzianym i opisanym regulaminem omawiającym co jest wyjazdem w celu służbowym), wyznaczonym miejscem parkowania pojazdów jest parking w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika, prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT możliwe jest 100% odliczenie podatku Vat od ceny nabycia (zakup lub leasing) i kosztów eksploatacji pojazdów po złożeniu stosownej informacji VAT-26.

Poprzez zakup pojazdu rozumie się także użytkowanie pojazdu na podstawie umowy leasingowej (leasing operacyjny). Stosowny regulamin przewiduje wykorzystywanie pojazdu poprzez:

przejazd do siedziby klienta z wyznaczonego parkingu,
przejazd powrotny z siedziby klienta na wyznaczony parking,
przejazd pomiędzy siedzibami klientów,
przejazd do punktów handlowych firm konkurencyjnych,
przejazd do siedziby firmy A. z wyznaczonego parkingu (oraz droga powrotna),
ze względu na charakter pracy i zadaniowy system pracy przedstawicieli handlowych przejazdy odbywają się nie tylko w dni pn-pt, ale również soboty i niedziele.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT który, określa warunki jakie muszą zostać spełnione aby móc uznać, że samochód osobowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnik powinien zagwarantować, między innymi poprzez ustalone przez siebie zasady używania samochodów osobowych wykorzystywanie tych samochodów tylko do działalności gospodarczej. Dodatkowo do wyżej wymienionych samochodów musi być prowadzona EPP opisana w art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT. Firma wprowadzi regulamin używania samochodów służbowych przez pracowników kładąc nacisk na wyeliminowanie możliwości użycia tych pojazdów w celu innym niż działalność gospodarcza firmy. Do każdego pojazdu samochodowego prowadzona będzie EPP zgodna z art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT. Wszyscy pracownicy wykorzystujący pojazdy samochodowe firmy do wykonywania zadań służbowych, podpiszą oświadczenie, iż zapoznali się z regulaminem używania tych pojazdów oraz, że są świadomi iż nie wolno im używać pojazdów co celów innych niż związanych z prowadzoną przez firmę działalnością gospodarczą.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca uważa, iż odliczanie 100% VAT od zakupu i eksploatacji pojazdów osobowych jest prawidłowe w przypadku:

stworzenia regulaminu zobowiązującego pracownika do korzystania z pojazdu jedynie w celach służbowych,
prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT,
zgłoszenia takiego pojazdu poprzez deklarację VAT-26.

Poprzez zakup pojazdu rozumie się także użytkowanie pojazdu na podstawie umowy leasingowej (leasing operacyjny). Stosowny regulamin przewiduje wykorzystywanie pojazdu poprzez:

przejazd do siedziby klienta z wyznaczonego parkingu,
przejazd powrotny z siedziby klienta na wyznaczony parking,
przejazd pomiędzy siedzibami klientów,
przejazd do punktów handlowych firm konkurencyjnych,
przejazd do siedziby firmy A. z wyznaczonego parkingu (oraz droga powrotna),
ze względu na charakter pracy i zadaniowy system pracy przedstawicieli handlowych przejazdy odbywają się nie tylko w dni pn-pt, ale również soboty i niedziele.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd - dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Ponadto, jak wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z treści powołanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej, w myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży tworzyw sztucznych dla budownictwa, która odbywa się na terenie całego kraju. Jak wskazał Wnioskodawca w celu optymalizacji kosztów i czasu zatrudnienia przedstawiciele handlowi rekrutowani są w tych regionach kraju, które bezpośrednio obsługują. Zatrudnieni przez Zainteresowanego przedstawiciele handlowi będą w najbliższym czasie wykorzystywać w celu realizacji swoich obowiazków samochody służbowe, będące samochodami osobowymi. Jak wynika z opisu sprawy przejazdy slużbowe będą odbywać się między parkingiem wskazanym jako miejsce parkowania w stosownym regulaminie, a siedzibami poszczególnych klientów oraz punktami handlowymi firm konkurencyjnych.

W związku z wykorzystywaniem samochodów przez przedstawicicieli handlowych możliwe są sytuacje:

przejazd do siedziby klienta z wyznaczonego parkingu,
przejazd powrotny z siedziby klienta na wyznaczony parking,
przejazd pomiędzy siedzibami klientów,
przejazd do punktów handlowych firm konkurencyjnych,
przejazd do siedziby firmy A. z wyznaczonego parkingu (oraz droga powrotna),
ze względu na charakter pracy i zadaniowy system pracy przedstawicieli handlowych przejazdy odbywają się nie tylko w dni pn-pt, ale również soboty i niedziele.

Przejazdy będą udokumentowane prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdów prowadzoną zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy. Pracownik będzie zobowiazany do przestrzegania regulamiu dotyczącego korzystania ze slużbowego pojazdu. Za uchybienia w przestrzeganiu regulaminu będą przewidziane stosowne kary.

Jak wskazał Wnioskodawca charakter pracy przedstawicieli handlowych oraz efektywność wykorzystania czasu i udostępnionych pojazdów powodują, że nie jest ekonomicznie uzasadnione codzienne pozostawianie pojazdów w siedzibie firmy. Umożliwienie dojazdu pracownika do miejsca zamieszkania nie jest celem samym w sobie i nie ma na celu przysposobienie pracownikowi jakiejkolwiek korzyści. Wyznaczonym miejscem parkowania pojazdów jest parking w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika.

W omawianej sprawie opisane przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W analizowanej sytuacji pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe, z możliwością dojazdu do miejsca zamieszkania (parking wyznaczony w pobliżu miejsca zamieszkania), zatem zaspakaja w pierwszym rzędzie potrzeby prywatne pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma osobiście zadbać o możliwość terminowego rozpoczęcia wykonywania obowiązków służbowych. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy do miejsca zamieszkania, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.

Taki sposób wykorzystania samochodów osobowych wskazuje, że nie ma on związku wyłącznie z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny (niewynikający ze stosunku pracy) pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.

Opisane przez Spółkę procedury, nie wykluczają użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dopuszczenie możliwości parkowania pojazdu w okolicy miejsca zamieszkania przedstawiciela handlowego powoduje, że wprowadzone przez Spółkę zasady nie wykluczają prywatnego użytku tych pojazdów. O możliwości wykorzystania pojazdów samochodowych do celów nie związanych z działalnością gospodarcza Wnioskodawcy przesądza również możliwość użytkowania pojazdów w soboty i niedziele. Wskazane okoliczności prowadzą do uznania, że samochody będą służyły również celom prywatnym pracownika. Należy stwierdzić, że praca przedstawiciela handlowego charakteryzuje się tym, że nie jest możliwe dokładne określenie z góry w jakim czasie (danego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Wnioskodawcy. Wobec tego istnieje realna możliwość wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych.

Podpisanie przez pracowników oświadczenia, że zapoznali się z regulaminem wykorzystywania samochodów wyłącznie do zadań służbowych nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownych procedur użytkowania tych pojazdów, które wykluczają ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Z uwagi na wskazane okoliczności nie można uznać, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania zadań służbowych.

Zatem z uwagi na przedstawiony sposób wykorzystywania samochodów osobowych, wykluczonym jest przyjęcie, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie oraz koszty eksploatacyjne związane z użytkowaniem opisanych we wniosku samochodów osobowych, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do wydatków na zakup paliwa przeznaczonego do napędu tych samochodów – stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej – do dnia 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin