INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.06.2011 r. (data wpływu 06.06.2011 r. ) – uzupełnionym pismem z dnia 30.06.2011 r. (data wpływu 04.07.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych odnoszących się do oprzyrządowania udostępnionego podwykonawcom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych odnoszących się do oprzyrządowania udostępnionego podwykonawcom.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji elementów hydraulicznych układów hamulcowych.Wytwarzane przez Spółkę wyroby składają się ze specjalistycznych komponentów, których produkcja wymaga zastosowania oprzyrządowania o ściśle określonych parametrach.W celu optymalizacji całego procesu produkcyjnego Spółki w powyższym zakresie, Spółka zleca podwykonawcom produkcję niektórych komponentów, następnie montowanych w produktach końcowych Spółki.

Współpraca pomiędzy Spółką a jej podwykonawcami w powyższym zakresie odbywa się na postawie stosownych umów ramowych dotyczących ogólnych warunków dostaw produktów oraz szczegółowych zleceń składanych w systemie elektronicznym dotyczących konkretnych zamówień na dostawy.

W związku ze specyfiką wykorzystywanych przez Spółkę komponentów mogą być one wytwarzane wyłącznie przy użyciu specjalistycznych urządzeń. W konsekwencji, w celu prawidłowego wykonania zamówień Spółki, podwykonawcy Spółki muszą być wyposażeni w specjalistyczne oprzyrządowanie, spełniające określone wymogi techniczne (dalej: Oprzyrządowanie).

Mając na uwadze znaczne koszty wytworzenia i nabycia Oprzyrządowania, Spółka zawiera dodatkowo z podwykonawcami umowy (Loan Agreements, dalej: Umowy), w ramach których Spółka zobowiązuje się do przekazania i wypożyczenia podwykonawcom przedmiotowego Oprzyrządowania. Zgodnie z Umowami, Oprzyrządowanie może być nabyte przez Spółkę bądź wytworzone bezpośrednio przez podwykonawcę.

W pierwszym przypadku, Spółka zachowuje prawo własności również po przekazaniu Oprzyrządowania w posiadanie podwykonawcy, natomiast w drugim podwykonawca po wytworzeniu Oprzyrządowania sprzedaje je na własność na rzecz Spółki, choć fizycznie Oprzyrządowanie pozostaje w posiadaniu podwykonawcy. Sprzedaż Oprzyrządowania dokumentowana jest stosownymi zamówieniami Spółki na specyficzne Oprzyrządowanie oraz fakturą wystawianą przez podwykonawcę na rachunek Spółki. Zgodnie z ustalonymi przez strony warunkami współpracy, podwykonawcy nie są zobowiązani do uiszczania opłat na rzecz Spółki w związku z użytkowaniem należącego do niej Oprzyrządowania na potrzeby związane z produkcją komponentów na rzecz Spółki.

Zawierane Umowy regulują ponadto pozostałe warunki współpracy Spółki z poszczególnymi podwykonawcami w zakresie realizacji procesów produkcyjnych z wykorzystaniem wynajmowanego od Spółki Oprzyrządowania.W szczególności, zgodnie z treścią przedmiotowych Umów, Spółka pozostaje wyłącznym właścicielem przekazanego podwykonawcy Oprzyrządowania i w każdym momencie może żądać zwrotu Oprzyrządowania.

Jednocześnie, jak wynika z treści tych Umów, podwykonawca może wykorzystywać przedmiotowe Oprzyrządowanie wyłącznie dla celów produkcji komponentów na rzecz Spółki. Ponadto, podwykonawca ma obowiązek oznakowania Oprzyrządowania nazwą Spółki. Nie ma natomiast prawa, bez uprzedniej zgody Spółki, umożliwiać podmiotom trzecim dostępu lub wykorzystania Oprzyrządowania w jakikolwiek sposób, przykładowo, wykonywania rysunków Oprzyrządowania, posiadania Oprzyrządowania czy dostępu do Oprzyrządowania.

Ponadto, zgodnie z treścią Umów, podwykonawca jest odpowiedzialny za utrzymywanie Oprzyrządowania w sprawnym stanie na własny koszt, w tym za fachową obsługę Oprzyrządowania według instrukcji przekazanej przez Spółkę, przeprowadzenie koniecznych napraw oraz informowanie o ewentualnym uszkodzeniu Oprzyrządowania.

Niemniej jednak należy podkreślić, iż ani przedmiotowe Umowy zawierane z podwykonawcami, ani żadne inne umowy i ustalenia pomiędzy Spółką a podwykonawcami, nie przenoszą własności Oprzyrządowania na podwykonawcę. W konsekwencji, przez cały okres współpracy pomiędzy podwykonawcą a Spółką w ramach przedmiotowych umów właścicielem Oprzyrządowania pozostaje Spółka.

Umowy wygasają w momencie zrealizowania ostatniego zamówienia na produkty wytwarzane na danym typie Oprzyrządowania, zgłoszonego przez Spółkę. Spółka jest zobowiązana do wcześniejszego pisemnego poinformowania podwykonawców o terminie zakończenia współpracy na podstawie danej Umowy. W przypadku zaistnienia powyższej sytuacji, podwykonawca winien jest dokonać zwrotu Oprzyrządowania na rzecz Spółki w wyznaczonym terminie i w stanie zapewniającym jego dalsze funkcjonowanie.

Ponadto Spółka ma prawo do zerwania Umów i żądania zwrotu Oprzyrządowania w przypadku, gdy podwykonawca nie jest w stanie zapewnić terminowości, jakości i odpowiedniej ilości dostaw.

W praktyce, okres wykonywania Umów, a tym samym czas wykorzystywania Oprzyrządowania, zdeterminowany jest w szczególności długością cyklu życia produktu Spółki, w którym montowane są dostarczane przez podwykonawcę komponenty, wytworzone na konkretnym typie Oprzyrządowania. Sam cykl życia produktów Spółki jest zaś uzależniony m.in. od szybkości i zakresu zmian technologii w branży motoryzacyjnej czy zmian popytu ze strony odbiorców produktów Spółki.

Zasadniczo, przewidywany okres użytkowania Oprzyrządowania jest w każdym przypadku dłuższy niż 1 rok.

Natomiast w przypadku, gdy w wyniku wcześniejszego zakończenia współpracy z wykorzystaniem danego typu Oprzyrządowania (tj. przed upływem 1 roku) jest ono faktycznie wykorzystywane przez Spółkę w ramach Umów w okresie krótszym niż rok, Spółka dokonuje sprzedaży lub likwidacji danego typu Oprzyrządowania.

Spółka podkreśla, iż możliwość wykorzystania przez podwykonawców udostępnionego Oprzyrządowania stanowiącego własność Spółki do produkcji komponentów na jej rzecz bez ponoszenia opłat za korzystanie z Oprzyrządowania na rzecz Spółki ma istotny wpływ na cenę komponentów nabywanych przez Spółkę. W szczególności, w technicznym koszcie wytworzenia komponentów, który jest podstawą ustalenia cen tych komponentów w transakcjach pomiędzy podwykonawcami a Spółką, nie są

uwzględniane ewentualne koszty amortyzacji lub odpłatnego wynajmu identycznych urządzeń przez podwykonawcę, które zwiększałyby podstawę kalkulacji ceny tych komponentów, w sytuacji, w której to podwykonawca musiałby nabyć odpowiednie Oprzyrządowanie na własny koszt.

Spółka wprowadza Oprzyrządowanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ustalonej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz. 86, dalej: ustawa o CIT), wartości początkowej.

W przypadku zakończenia korzystania z danego typu Oprzyrządowania na podstawie stosownej Umowy, Spółka dokonuje odbioru lub sprzedaży lub likwidacji Oprzyrządowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dokonywanych zgodnie z przepisami ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Oprzyrządowania, które na mocy zawartych Umów udostępni swoim podwykonawcom...

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Spółki, w związku z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Oprzyrządowania, udostępnianego swoim podwykonawcom w ramach zawartych umów o wynajem, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

W uzasadnieniu Spółka przedstawia:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, iż wszystkie poniesione przez podatnika koszty, po wyłączeniu wymienionych enumeratywnie w cytowanej ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub też służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim, jak i pośrednim związku z osiąganymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności gospodarczej podatnika, związane z jego funkcjonowaniem. Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych.

W świetle powołanej definicji kosztów uzyskania przychodów, należy zauważyć, iż zabezpieczeniem źródła przychodu są m.in. wydatki poniesione w celu zagwarantowania ciągłości działalności gospodarczej. W tym kontekście Spółka pragnie podkreślić, iż wskazane wydatki mają zapewnić osiąganie przez Spółkę przychodów w przyszłości. W przedmiotowej sprawie, brak współpracy z podwykonawcami skutkowałby niemożnością produkcji określonych komponentów wykorzystywanych do produkcji wyrobów gotowych, a w konsekwencji niemożnością osiągania przez Spółkę przychodów.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powołanymi przepisami, należy wnioskować, iż ponoszone przez podatników wydatki na środki trwałe nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie ich poniesienia, lecz mogą być one rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w czasie, w którym te środki trwałe są wykorzystywane w działalności podatnika, poprzez odpisy amortyzacyjne.

W celu uznania określonego urządzenia za środek trwały podatnika, konieczne jest spełnienie przesłanek wymienionych w art. 16a ust. 1 ustawy o CiT, w którym zawarta została definicja środków trwałych.

Zgodnie z ww. przepisem ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz loka Je będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zdaniem Spółki, nabywane przez nią Oprzyrządowanie w celu produkcji komponentów wykorzystywanych w montażu produktów Spółki, przekazywane w posiadanie podwykonawcom, którzy te komponenty wytwarzają na rzecz Spółki, należy zakwalifikować jako maszyny i urządzenia, wymienione wprost w cytowanym powyżej przepisie, w myśl którego aktywa te potencjalnie mogą podlegać amortyzacji, o ile spełniają pozostałe z wymienionych w nim przesłanek. Należy zatem przeanalizować, czy Oprzyrządowanie spełnia pozostałe warunki zaliczenia maszyn i urządzeń do środków trwałych podatnika i w związku z tym rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów w zakresie dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od ustalonej dla nich wartości początkowej.

Własność środków trwałych

W kontekście analizowanego stanu faktycznego, jednym z istotnych warunków uznania danego aktywa za środek trwały podatnika oraz rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w zakresie dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, jest posiadanie przez niego tytułu własności (współwłasności) tego środka trwałego. Jednocześnie, w przypadku braku takiego tytułu, bez względu na fakt posiadania czy dysponowania danym aktywem, w ocenie Spółki podatnik nie ma prawa do zakwalifikowania go do środków trwałych i dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych.

Jak wskazano w stanie faktycznym, umowy zawierane pomiędzy Spółką a jej podwykonawcami, nie przenoszą własności (współwłasności) Oprzyrządowania na podwykonawców. Zgodnie z treścią tych umów, podwykonawca nie staje się jego właścicielem, a jedynie przysługuje mu wyłączne prawo do korzystania z Oprzyrządowania w zakresie produkcji komponentów na rzecz Spółki. Właścicielem Oprzyrządowania przez cały okres obowiązywania Umów pozostaje Spółka. W konsekwencji należy uznać, iż warunek posiadania prawa własności Oprzyrządowania przez Spółkę pozostaje spełniony.

Przewidywany okres używania

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka przyjmując Oprzyrządowanie do ewidencji środków trwałych, przewiduje, iż okres jego używania wynosić będzie co najmniej 1 rok. Zdaniem Spółki, dla celów samego uznania danego urządzenia za środek trwały bez znaczenia jest fakt, czy środek ten jest następnie faktycznie wykorzystywany w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż 1 rok. Ewentualne zaprzestanie korzystania z danego Oprzyrządowania przed upływem 1 roku od dnia jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych Spółki może mieć wpływ wyłącznie na możliwość dalszego rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów w zakresie dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od ustalonej dla danego Oprzyrządowania wartości początkowej. W szczególności, zdaniem Spółki, po zakończeniu używania danego Oprzyrządowania, ewentualne dalsze odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej, dokonywane po wycofaniu danego środka z używania, nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów w zakresie poniesionych przez Spółkę wydatków na Oprzyrządowanie wycofane z używania mogłaby być ewentualnie nieumorzona zaktualizowana wartość danego środka trwałego, w sytuacji jego sprzedaży lub likwidacji. Kwestia rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w zakresie nieumorzonej wartości Oprzyrządowania po zakończeniu jego wykorzystywania nie jest jednak przedmiotem niniejszego zapytania.

Mając powyższe na uwadze, w szczególności fakt, iż w momencie wprowadzania Oprzyrządowania do ewidencji środków trwałych przewidywany okres jego używania przekracza 1 rok, w ocenie Spółki Oprzyrządowanie spełnia również ten warunek zaliczenia do środków trwałych.

Wykorzystanie środka trwałego na potrzeby własnej działalności

Art. 16a ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, iż będący w posiadaniu podatnika środek trwały winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Należy podkreślić, iż przepis ten nie odwołuje się do fizycznego wykorzystania środka trwałego w siedzibie podatnika. W ocenie Spółki, przekazanie Oprzyrządowania w posiadanie podwykonawcom w celu realizacji części procesów produkcyjnych Spółki jest ściśle związane z procesami produkcyjnymi realizowanymi przez samą Spółkę.

Spółka podkreśla, iż w dzisiejszej rzeczywistości gospodarczej, zlecanie podwykonawcom realizacji części procesów produkcyjnych jest powszechną praktyką, mającą na celu optymalizację kosztów produkcji poprzez specjalizację poszczególnych podmiotów w łańcuchu tworzenia wartości dodanej.

Ponadto, zgodnie z zawieranymi z podwykonawcami Umowami, Oprzyrządowanie służyć ma wyłącznie do produkcji komponentów zamawianych przez Spółkę, które następnie zostaną wykorzystane w produktach Spółki. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, nabycie przez nią Oprzyrządowania i przekazanie go w posiadanie podwykonawcom na warunkach określonych w Umowach jest celowe i ekonomicznie uzasadnione, bowiem Oprzyrządowanie wykorzystywane jest przez inne podmioty wyłącznie na potrzeby działalności Spółki, a przyjęty na podstawie Umów sposób użytkowania Oprzyrządowania zwiększa efektywność procesów produkcyjnych realizowanych w ramach podstawowej działalności Spółki.

Warto również podkreślić, iż w Umowach zawieranych przez Spółkę z podwykonawcami zostało wskazane, iż podwykonawca zobowiązany jest do oznaczenia Oprzyrządowania logo z nazwą Spółki. Służyć ma to m.in. zabezpieczeniu przed wykorzystaniem Oprzyrządowania przez podmioty trzecie, jak również ułatwieniu identyfikacji Oprzyrządowania, w przypadku gdyby było one wykorzystane niezgodnie z warunkami określonymi w Umowach.

Świadczenie ekwiwalentne

Spółka wskazuje, iż w jej ocenie w analizowanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c, zgodnie z którym nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

W ocenie Spółki, w opisanym stanie faktycznym nie następuje nieodpłatne przekazanie do użytkowania środka trwałego na rzecz podwykonawcy. W związku z przekazaniem Oprzyrządowania podwykonawcom na warunkach określonych w Umowach, Spółka uzyskuje bowiem świadczenia wzajemne od podwykonawców korzystających z jej Oprzyrządowania, obejmujące w szczególności: zapewnienie ciągłości dostaw, bieżący serwis i utrzymanie Oprzyrządowania, zapewnienie wyłączności korzystania z oprzyrządowania przez podwykonawcę, któremu Spółka przekazała Oprzyrządowanie, niższa cenę komponentów nabywanych przez Spółkę od podwykonawcy.

Spółka zwraca przede wszystkim uwagę, iż cena nabywanych przez Spółkę komponentów od podwykonawcy nie uwzględnia kosztów nabycia lub wynajmu oprzyrządowania niezbędnego do ich produkcji od innego podmiotu. Mając powyższe na uwadze, Spółka uzyskuje zatem świadczenie ekwiwalentne za przekazanie do użytkowania Oprzyrządowania przede wszystkim w postaci niższej ceny zamawianych komponentów. Jednocześnie podkreśla, iż takie obniżenie ceny komponentów dostarczanych Spółce ma wymierne przełożenie na zwiększenie deklarowanej przez Spółkę podstawy opodatkowania.

Według Spółki, nie ma wątpliwości, iż umowy z podwykonawcami dotyczące udostępnienia przez Spółkę Oprzyrządowania, zawierane są w celu prowadzenia jej procesów produkcyjnych w sposób ciągły i możliwie najbardziej efektywny. Zdaniem Spółki, z ekonomicznego punktu widzenia zasadne jest przekazanie w użytkowanie podwykonawcom środków trwałych niezbędnych do wytworzenia komponentów dla Spółki. Związane jest to bowiem z wysokimi kosztami zakupu niniejszego sprzętu, który może być wykorzystywany wyłącznie na potrzeby produkcji na rzecz Spółki z uwagi na specyficzne parametry tego sprzętu. W konsekwencji podwykonawcy nie byliby skłonni do angażowania własnych środków finansowych w zakup lub leasing maszyn i urządzeń we własnym zakresie, tylko i wyłącznie do realizacji zlecenia jednego z kontrahentów. W konsekwencji jednak, jak już wspomniano, cena nabywanych od podwykonawców komponentów nie zawiera kosztów związanych z nabyciem oprzyrządowania niezbędnego do produkcji tychże komponentów.

Spółka zaznacza, iż zawierane Umowy nie mają charakteru typowego najmu, lecz specyficznej współpracy, w ramach której jeden z podmiotów dostarcza własne urządzenia, na których podwykonawca realizuje zlecenie na jego rzecz, ale dzięki temu ma zapewnioną niższą cenę produktów, ciągłość dostaw oraz gwarancję, iż przekazane w użytkowanie Oprzyrządowanie, będzie wykorzystane wyłącznie w sposób określony Umowami. Zatem, zdaniem Spółki, w opisywanym stanie faktycznym mamy do czynienia z ekwiwalentnością wzajemnych świadczeń pomiędzy stronami Umów. Otrzymywane przez Spółkę świadczenia ekwiwalentne od podwykonawców mają natomiast przełożenie na zwiększenie deklarowanej przez Spółkę podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym, Spółka uważa za zasadne traktowanie odpisów amortyzacyjnych od Oprzyrządowania, pozostającego jej własnością, za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki dotyczące ekwiwalentności wzajemnych świadczeń z podwykonawcami, stanowiących świadczenia o charakterze niepieniężnym, potwierdza także dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny OZ w Gdańsku w wyroku z dnia 29 października 1999 r., sygn. I SA/Gd 1290/98 stwierdził, iż „przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy”.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2009 r., sygn. ILPB3/423-840/08-4/MC, wskazując, że „w świetle art. 12 ust 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami łub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy”, a także w interpretacji z dnia 3 marca 2011 r., sygn. ILPB3/423-916/10-4/KS, zaznaczył, iż „przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą chociażby pośrednio odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy”.

Podobne stanowisko, w zakresie traktowania jako koszty uzyskania przychodu, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, udostępnianych kontrahentom na podstawie umów o współpracę w zamian za świadczenia ekwiwalentne o charakterze niepieniężnym, zajmowały również organy podatkowe w wydawanych na rzecz innych podatników interpretacjach indywidualnych, min. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji o sygn. ITPB3/423-570/10/AW, wskazując, że „skoro będące własnością Spółki środki trwałe udostępniane są kontrahentom w celu zwiększania zysków Wnioskodawcy (...), co więcej przekazane składniki majątku są objęte ewidencją środków trwałych Wnioskodawcy, to odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę powinny stanowić dla niej koszty uzyskania przychodów”.

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 lutego 2008 roku (ILBPB3/423-331/07/AK) stwierdził, iż „odpisy amortyzacyjne od udostępnionych zleceniobiorcy środków trwałych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, iż dokonywane są zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy podatkowej”.

Zdaniem Spółki, powołane stanowiska organów podatkowych dodatkowo potwierdzają przeprowadzoną przez Spółkę analizę charakteru jej współpracy z podwykonawcami na podstawie Umów, a w szczególności możliwość uznania, iż wydatki na nabycie przez Spółkę Oprzyrządowania mogą stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tych środków trwałych.

Składniki majątku znajdujące się poza siedzibą podatnika

W opinii Spółki, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 52 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu „wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku podatnika, nie zaliczanych do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika”.

Jak Spółka wskazała powyżej, nabyte przez nią Oprzyrządowanie należy zaliczyć do środków trwałych. W konsekwencji, Spółka wprowadza poszczególne elementy nabytego Oprzyrządowania do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto, nawet w przypadku uznania, iż dany składnik Oprzyrządowania nie stanowiłby środka trwałego, a jednocześnie znajduje się poza siedzibą Spółki, tj. na terenie siedziby podwykonawcy, należy podkreślić, iż jego użytkowanie poza siedzibą Spółki jest celowe i ma swoje uzasadnienie biznesowe. W szczególności, jak Spółka wskazywała powyżej wykorzystywane jest ono przez podwykonawców wyłącznie dla celów działalności Spółki, a mianowicie, jak już wskazywano, do produkcji komponentów stosowanych w produkcji przez Spółkę. Taka organizacja procesów produkcyjnych Spółki przyczynia się do specjalizacji poszczególnych podmiotów uczestniczących w tych procesach, a przez to do optymalizacji kosztów produkcji, co ma swoje przełożenie na osiągane wyniki ekonomiczne poszczególnych podmiotów. W konsekwencji, wydatki Spółki na nabycie Oprzyrządowania nie powinny podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów również na gruncie analizowanego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Jednocześnie należy poinformować, iż w obwieszczeniu marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 9 marca 2011 r. opublikowanym w Dzienniku Ustaw z 8 kwietnia 2011 r., Nr 74, poz. 397 - został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.