2015.09.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-292/15/DP
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura – 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przez spółdzielnię umowy ubezpieczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia przez spółdzielnię umowy ubezpieczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W grudniu 2014 r. Wnioskodawca (spółdzielnia mieszkaniowa) zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków władz spółdzielni na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia zatwierdzonych uchwałą Zarządu (…) z listopada 2014 r. z okresem ubezpieczenia od grudnia 2014 r. do grudnia 2015 r.

Według zawartej umowy potwierdzonej polisą nr (…) Ubezpieczającym jest Wnioskodawca, a Ubezpieczonym:

członkowie Zarządu,
członkowie Rady Nadzorczej.

Ubezpieczenie jest zawarte w formie bezimiennej – obejmującej ochroną wszystkie osoby pełniące wskazane w umowie ubezpieczenia funkcje, a nie konkretne osoby, wymienione z imienia i nazwiska.

Z tytułu ubezpieczenia wszystkich członków Zarządu i Rady Nadzorczej Wnioskodawcy zastosowana jest łączna składka.

Zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 ogólnych warunków ubezpieczenia – umowa ubezpieczenia może być zawarta na rzecz wszystkich członków Zarządu, Prokurentów, Pełnomocników, członków Rady Nadzorczej, Kierowników Administracji Osiedli Mieszkaniowych wchodzących w skład Wnioskodawcy – łącznie jako ubezpieczenie bezimienne.

Zgodnie z § 2 pkt 8 lit. a) – Ubezpieczonym w wariancie ubezpieczenia bezimiennego są byli, obecni i przyszli członkowie władz Wnioskodawcy zgodnie z wnioskiem ubezpieczeniowym.

Ubezpieczonym jest też współmałżonek, konkubent, spadkobierca osób wymienionych w § 2 pkt 8 lit. a) i b) w związku z niewłaściwym zachowaniem Ubezpieczonego.

Zobowiązanym do zapłacenia składki jest Ubezpieczający – Wnioskodawca. Stosowna składka została uiszczona przez Wnioskodawcę na rzecz Ubezpieczyciela w całości – płatność jednorazowa. Przedmiotem umowy ubezpieczenia jest odpowiedzialność cywilna członków władz za szkody wyrządzone Wnioskodawcy w związku z pełnieniem funkcji członka władz Wnioskodawcy, na skutek zawinionego działania lub zaniechania sprzecznego z prawem lub postanowieniami statutu spółdzielni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3 ust. 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 i 3) – składka ubezpieczeniowa płacona przez Wnioskodawcę z tytułu ubezpieczenia członków władz spółdzielni stanowić będzie przychód Ubezpieczonych?
Czy Wnioskodawca będzie występować jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych i czy w związku z tym będzie na nim ciążył obowiązek obliczenia i poboru podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, płacona przez niego składka z tytułu ubezpieczenia członków władz spółdzielni nie będzie stanowiła przychodu Ubezpieczonych, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i poboru podatku dochodowego.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca zaznaczył, że zgodnie z zapisami wskazanych powyżej ogólnych warunków ubezpieczenia – w wariancie ubezpieczenia bezimiennego umowa ubezpieczenia obejmuje otwarty krąg osób (byli, obecni i przyszli członkowie władz Wnioskodawcy). Ubezpieczenie, jako bezimienne, nie dotyczy konkretnych osób, ale osób które w danym czasie pełnią konkretne funkcje.

Dodatkowo ubezpieczeniem objęci są współmałżonkowie, konkubenci, spadkobiercy członków władz Wnioskodawcy – czyli potencjalna, praktycznie nieidentyfikowalna grupa osób.

Wnioskodawca wskazał, że składka za ubezpieczenie OC członków władz spółdzielni mieszkaniowej nie zależy od liczby osób objętych ochroną ubezpieczeniową, ale od oceny ryzyka ubezpieczeniowego uzależnionego m.in. od wielkości zasobów mieszkaniowych, w związku z zarządzaniem którymi podejmowane są różnorodne decyzje przez członków władz. Jeżeli w trakcie trwania ubezpieczenia zmniejszy się, bądź zwiększy skład osobowy ubezpieczanego organu spółdzielni – nie będzie to miało żadnego wpływu na wysokość składki.

Składka z polisy nie jest efektem zsumowania składek dla każdego ubezpieczonego osobno, ale odzwierciedla poziom szacowanego ryzyka wynikającego z zakresu oferowanej ochrony ubezpieczeniowej dla wszystkich ubezpieczanych członków władz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ma możliwości ustalenia ewentualnego przychodu poszczególnych członków władz, podlegającego opodatkowaniu. Nie można bowiem opodatkować świadczenia niepieniężnego w sytuacji, gdy nie można ustalić jego wysokości w stosunku do poszczególnych osób przy opisanej konstrukcji ubezpieczenia.

Wnioskodawca podkreślił, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów podlegają osoby fizyczne. Nie można zatem przypisać przychodu grupie osób, w dodatku nieokreślonej i ze zmiennym składem osobowym w trakcie trwania umowy ubezpieczenia.

Wnioskodawca zaznaczył, że na dzień składania wniosku o interpretację Zarząd składa się z 3 osób. Rada Nadzorcza składa się z 9 osób.

W związku ze wskazaną powyżej argumentacją, Wnioskodawca stwierdził, że płacona przez niego składka z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia członków władz spółdzielni nie stanowi przychodu, w świetle art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla osób fizycznych objętych przedmiotowym ubezpieczeniem; w konsekwencji czego na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i poboru podatku dochodowego.

Wnioskodawca wskazał również, że zgodnie z Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
zostały spełnione w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
korzyść ta jest wymierna przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W opinii Wnioskodawcy, brak spełnienia jednego z tych warunków (w szczególności ostatniego z nich) powoduje, że inne nieodpłatne świadczenie nie może być uznane za przychód pracownika.

Wnioskodawca podkreślił, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. Bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia brak jest podstaw do określenia wysokości podatku.

Kwota podlegająca opodatkowaniu musi być zatem ściśle określona. Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi bowiem dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy – podatnikiem tego podatku jest wyłącznie osoba fizyczna, a nie zbiór takich osób.

Trybunał stwierdził również, że – jak wynika z pisma Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego – nie ukształtowała się stabilna, jednolita i powtarzalna linia orzecznicza obejmująca wszystkie rodzaje nieodpłatnych świadczeń pracowniczych (poza ubezpieczeniami mogą to być np. pakiety świadczeń medycznych, dojazdy do pracy, oraz imprezy szkoleniowo-integracyjne). Natomiast stabilna linia orzecznicza dotycząca opodatkowania pakietów świadczeń medycznych wynikająca z przyjęcia Uchwał: składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2010 r. sygn. akt II PS 1110 oraz pełnego składu Izby Finansowej z 24 października 2011 r, sygn. akt II FPS 7/10 (zgodnie z którymi proste działanie arytmetyczne polegające na podziale składki przez liczbę ubezpieczanych osób prowadzi do ustalenia przychodu przypadającego na każdą z nich) nie może odnosić się do wszelkich innych świadczeń pracowniczych, z pominięciem ich specyfiki i odrębnego charakteru.

Wnioskodawca zaznaczył, że zgodnie z przytoczonymi twierdzeniami zawartymi w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego można postawić tezę, iż wyrok ten będzie miał duży wpływ na ujednolicenie zróżnicowanej dotychczas praktyki organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych w kwestii przychodu osoby fizycznej z tytułu otrzymania przez nią nieodpłatnego świadczenia w postaci zapewnienia jej ochrony ubezpieczeniowej (zawarcie ubezpieczenia bezimiennego) w związku z pełnieniem przez nią funkcji członka władz Wnioskodawcy, a obecne rozstrzygnięcia winny być korzystne dla podatników.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca przytoczył fragment wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2984/14 dotyczący poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

pkt 7 – przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
pkt 9 – przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (spółdzielnia mieszkaniowa) w grudniu 2014 r. zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków władz Wnioskodawcy na podstawie ogólnych warunków ubezpieczenia zatwierdzonych uchwałą Zarządu (…) z listopada 2014 r. z okresem ubezpieczenia od grudnia 2014 r. do grudnia 2015 r.

Według zawartej umowy potwierdzonej polisą nr (…) Ubezpieczającym jest Wnioskodawca, a Ubezpieczonym:

członkowie Zarządu,
członkowie Rady Nadzorczej.

Ubezpieczenie jest zawarte w formie bezimiennej – obejmującej ochroną wszystkie osoby pełniące wskazane w umowie ubezpieczenia funkcje, a nie konkretne osoby, wymienione z imienia i nazwiska.

Z tytułu ubezpieczenia wszystkich członków Zarządu i Rady Nadzorczej Wnioskodawcy zastosowana jest łączna składka.

Zgodnie z § 2 pkt 8 lit. a) – Ubezpieczonym w wariancie ubezpieczenia bezimiennego są byli, obecni i przyszli członkowie władz Wnioskodawcy zgodnie z wnioskiem ubezpieczeniowym.

Ubezpieczonym jest też współmałżonek, konkubent, spadkobierca osób wymienionych w § 2 pkt 8 lit. a) i b) w związku z niewłaściwym zachowaniem Ubezpieczonego.

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, należy stwierdzić, że świadczenia pieniężne ponoszone za inną osobę należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) i w myśl art. 353 Kodeksu oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również – co do zasady – kwoty składek na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej pokrywane przez Wnioskodawcę za inne osoby (osoby trzecie).

Zgodnie z art. 805 § 1 ww. Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 § 1 tejże ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (czyli tak jak w opisanej sprawie). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje jednak powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W takiej sytuacji niewątpliwie korzyścią majątkową dla osób ubezpieczonych jest zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Wnioskodawca bowiem zawiera umowę ubezpieczenia i Wnioskodawca poniesie koszty składki na to ubezpieczenie. Dzięki takiemu działaniu u osób ubezpieczonych dojdzie do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot poniesie za nich koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie będą musieli oni uszczuplać swojego majątku, mimo, iż otrzymują stosowne zabezpieczenie finansowe, bo przecież umowa ubezpieczenia, zawarta przez Wnioskodawcę w rezultacie zapewniać będzie tym osobom ochronę. Chronić je będzie przed stratami finansowymi wynikającymi z obowiązku pokrycia szkód powstałych wskutek podejmowania (lub nie podejmowania) przez nich decyzji w związku z pełnieniem swoich funkcji.

W przypadku zawartej przez Wnioskodawcę umowy ubezpieczeniowej krąg osób (podmiotów) ubezpieczonych jest bez wątpienia otwarty. Umowa ubezpieczenia dotyczy nie tylko członków władz Wnioskodawcy ale i szerokiego grona osób trzecich, którego w żaden sposób nie da się określić.

Jak z treści wniosku wynika, składka na ubezpieczenie wynikające z omawianej umowy ma charakter zryczałtowany, tj. została ustalona w jednej kwocie bez względu na ilość osób objętych ubezpieczeniem.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że o ile aktualny skład członków władz Wnioskodawcy, również aktualnych: współmałżonków, konkubentów – jest możliwy do ustalenia w dniu zapłaty składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy osób fizycznych, niemożliwej do identyfikowania na ten dzień, jak np. spadkobierców, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Nie da się bowiem ustalić na dzień zapłaty składki danych osób, które będą pełnić ww. funkcje w przyszłości, a tym samym nie można ustalić danych przyszłych członków władz czy spadkobierców tych osób. Na dzień zapłaty składki nie można zatem jednoznacznie ustalić grona osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę, z wszelkimi dalszymi konsekwencjami tych okoliczności. Na Wnioskodawcy nie ciąży zatem obowiązek płatnika z tytułu objęcia ubezpieczeniem wskazanych osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego należy wskazać, że źródłem prawa są przepisy a nie orzecznictwo. Podkreślić należy, że wyroki stanowią cenny dorobek w wykładni prawa ale jako takie nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w zakresie analizowanego przepisu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin