Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-100/15-2/JSK
z 16 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia Samochodów do celów prywatnych pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia Samochodów do celów prywatnych pracowników.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Spółka, Zainteresowany lub Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego w sieci sklepów. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników. Spółka posiada samochody osobowe, które nabyła przed dniem 1 kwietnia 2014 r., przy ich nabyciu Spółka odliczyła 100% podatku VAT (dalej: Samochody). Samochody wykorzystywane są w głównej mierze przez pracowników do celów służbowych.

Poza wynagrodzeniem zasadniczym Spółka oferuje i będzie oferowała swoim pracownikom różnego typu nieodpłatne świadczenia. Jednym z takich świadczeń jest prawo do korzystania z Samochodów do celów prywatnych pracowników Spółki (świadczenie to stanowi element wynagrodzenia w formie rzeczowej). Udostępnienie pracownikom Samochodu ma na celu zwiększenie ich więzi z firmą, docenienie ich lojalności wobec Spółki, motywację pracowników do efektywnej pracy, pobudzanie ich zaangażowania w realizację celów firmy, zwiększenie ich więzi z firmą oraz docenienie ich lojalności wobec Spółki.

Amortyzacja Samochodów, a także wydatki związane z użytkowaniem Samochodów (w szczególności za paliwo, opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, obowiązkowe przeglądy okresowe itp.), są uznawane za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (dalej: ustawa o CIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne udostępnianie pracownikom Spółki Samochodów na ich cele prywatne podlega opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnianie pracownikom Spółki Samochodów służbowych na ich cele prywatne nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ jest to użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Spółki do celów działalności gospodarczej Spółki.

Uzasadnienie.

Spółka jest siecią dynamicznie rozwijających się sklepów spożywczych, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Aby móc utrzymać dynamiczny rozwój i ekspansję, Spółka musi stwarzać i oferować dobre, i atrakcyjne warunki pracy, gdyż właśnie zmotywowana kadra pracownicza wpływa na tak znaczne sukcesy Spółki, i jest ona warunkiem rozwoju Spółki.

W tym celu Spółka oferuje swoim pracownikom różne świadczenia, w tym udostępnia nieodpłatnie pracownikom Spółki Samochody na ich cele prywatne. Dzięki temu Spółka staje się konkurencyjnym pracodawcą w oczach pracowników, który poza wynagrodzeniem zasadniczym oferuje dodatkowe korzyści. Co za tym idzie, Spółka ma zwiększone szanse na pozyskanie oraz utrzymanie najlepszych pracowników. Dodatkowe świadczenia są także znakomitym elementem motywującym oraz sprawiającym, że pracownicy czują więź ze Spółką i pozostają jej lojalni.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, amortyzacja Samochodów, a także wydatki związane z użytkowaniem Samochodów (w szczególności za paliwo, opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, obowiązkowe przeglądy okresowe itp.) są uznawane za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Samochody wykorzystywane są w głównej mierze przez pracowników do celów służbowych. Ich uboczne wykorzystanie do celów prywatnych pracowników nie dyskwalifikuje tych wydatków jako koszty podatkowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Aby odpowiedzieć na pytanie, czy dane użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika jest opodatkowane VAT zgodnie ze wskazanym przepisem, należy zatem dokonać oceny, czy jest ono realizowane do celów działalności gospodarczej podatnika, czy też do innych celów. Tylko w przypadku uznania, że towary podatnika są używane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, to zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, wystąpi opodatkowanie tym podatkiem.

Jak zostało wskazane powyżej, Spółka udostępnia nieodpłatnie Samochody pracownikom w celu utrzymania bądź pozyskania najlepszych pracowników, w szczególności w celu:

• zwiększenia atrakcyjności Spółki jako pracodawcy,
• większej motywacji pracowników do pracy na rzecz Spółki,
• wpłynięcia na ich wydajność pracy,
• docenienia ich lojalności wobec Spółki.
  
  

Podstawowym warunkiem opodatkowania podatkiem VAT użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika jest ich użycie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Wskazane powyżej wydatki dotyczące Samochodów udostępnianych pracownikom stanowią koszty podatkowe w świetle przepisów o CIT, czyli są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te związane są zatem z działalnością Spółki. Z perspektywy Spółki Samochody używane są jak najbardziej do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Jak zostało to wskazane powyżej celem udostępnienia Samochodów pracownikom jest zwiększenie ich motywacji i związania ze Spółką.

Jest to cel jak najbardziej związany z działalnością gospodarczą Spółki. W konsekwencji, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowanie VAT we wskazanej sytuacji nie powinno wystąpić.

Należy podkreślić, że dla Spółki wszelkie świadczenia na rzecz pracowników, stanowiące element ich wynagrodzenia, ponoszone są do celów działalności gospodarczej Spółki, ze względu na stosunek łączący strony (stosunek pracy). Jak zostało wcześniej wskazane, jest to forma motywacji pracowników, docenienia ich lojalności wobec Spółki i utrzymywania najlepszych pracowników w Spółce, oferując dodatkowe świadczenia, które wyróżniają Wnioskodawcę od innych pracodawców.

O użyciu towarów Spółki do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki można mówić tylko jeżeli Spółka nie osiąga żadnej korzyści z takiego użycia danego towaru. Jak zostało to wskazane powyżej. Spółka osiąga szereg bardzo istotnych korzyści z faktu korzystania przez pracowników z Samochodów dla ich (pracowników) celów prywatnych. Z perspektywy Spółki użycie Samochodów przez pracowników realizowane jest jak najbardziej w celu związanym z działalnością Spółki. Spółka odnosi korzyści w postaci wzrostu efektywności pracowników oraz zdobycia i utrzymywania najlepszych pracowników w Spółce, którzy są jej lojalni.

Udostępnienie Samochodu służbowego pracownikom stanowi element wynagrodzenia niepieniężnego. Gdyby Spółka przekazała pracownikowi świadczenie pieniężne, które pracownik przeznaczyłby na wynajem samochodu, to świadczenie pieniężne pracodawcy na rzecz pracownika również nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, zdaniem Spółki, we wskazanych okolicznościach Samochody są używane tylko do celów działalności gospodarczej podatnika, więc zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, nie wystąpi opodatkowanie tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników – do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do treści art. 8 ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
2. nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Na mocy art. 8 ust. 6 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Powyższe przepisy wyłączają konieczność rozliczenia podatku VAT w przypadku wykorzystania przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Ponadto na mocy art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2014 r., w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy zmienianej w art. 1;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy zmienianej w art. 1, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 tej ustawy

− nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Jak wynika z treści art. 13 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie:

1. bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
2. pod warunkiem że:
   1. pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
   2. umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
   
   

Mając na uwadze treść przywołanych powyżej przepisów należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatne wykorzystanie dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika samochodów nabytych przed dniem 1 kwietnia 2014 r., w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku.

Brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnego wykorzystywania pojazdów samochodowych dla celów innych niż działalność gospodarcza nie dotyczy jednak pojazdów zakupionych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. z pełnym prawem do odliczenia podatku.

Zatem należy wskazać, że zasada wyłączenia z opodatkowania użytku prywatnego nie jest stosowana w następujących sytuacjach:

• podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku zarówno przy nabyciu pojazdu, jak i zakupionych do niego części składowych,
• podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do tego pojazdu prawo to zostało ograniczone do 50%,
• podatnik nie posiadał prawa do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do niego posiadał prawo do odliczenia pełnego.
  
  

Ponadto należy zaznaczyć, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. wyłączono obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług użytku prywatnego pojazdów zakupionych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. objętych dotychczasowym ograniczonym (do 50% lub 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł) prawem do odliczenia podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego w sieci sklepów. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zatrudnia pracowników. Spółka posiada samochody osobowe, które nabyła przed dniem 1 kwietnia 2014 r., przy ich nabyciu Spółka odliczyła 100% podatku VAT. Samochody wykorzystywane są w głównej mierze przez pracowników do celów służbowych. Poza wynagrodzeniem zasadniczym Spółka oferuje i będzie oferowała swoim pracownikom różnego typu nieodpłatne świadczenia. Jednym z takich świadczeń jest prawo do korzystania z Samochodów do celów prywatnych pracowników Spółki (świadczenie to stanowi element wynagrodzenia w formie rzeczowej). Udostępnienie pracownikom Samochodu ma na celu zwiększenie ich więzi z firmą, docenienie ich lojalności wobec Spółki, motywację pracowników do efektywnej pracy, pobudzanie ich zaangażowania w realizację celów firmy, zwiększenie ich więzi z firmą oraz docenienie ich lojalności wobec Spółki. Amortyzacja Samochodów, a także wydatki związane z użytkowaniem Samochodów (w szczególności za paliwo, opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, obowiązkowe przeglądy okresowe itp.), są uznawane za koszt uzyskania przychodu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia Samochodów do celów prywatnych pracowników.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że skoro Spółka posiada samochody osobowe, które nabyła przed dniem 1 kwietnia 2014 r. i przy ich nabyciu Spółka odliczyła 100% podatku VAT, to w tym przypadku umożliwienie pracownikom użytkowania pojazdów samochodowych do celów prywatnych (czyli do celów osobistych pracowników – do celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa Spółki), będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji bowiem nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące wyłączenie z opodatkowania użytku pojazdów samochodowych na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Podsumowując, nieodpłatne udostępnianie pracownikom Spółki Samochodów do ich celów prywatnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 5 ustawy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.