Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-58/15-3/DM
z 2 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia przez Gminę podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia przez Gminę podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Uchwałą Rady Gminy został powołany Z w K.

Zakład jest samorządowym zakładem budżetowym, powołanym w celu wykonywania zadań własnych Gminy, związanych z:

• utrzymaniem dróg i terenów zielonych, polegających na koszeniu, budowie i naprawie ogrodzeń, budowie i naprawie nawierzchni oraz urządzeń, odśnieżaniu i posypywaniu piaskiem dróg, ustawianiu znaków drogowych, montowaniu na drogach spowalniaczy ruchu, utrzymaniu porządku i czystości na drogach;
• utrzymaniem cmentarzy komunalnych stanowiących własność Gminy, poprzez sprawowanie nadzoru nad prawidłowym zagospodarowaniem terenu cmentarzy, stałe monitorowanie stopnia wykorzystania miejsc przeznaczonych na pochówek, podejmowanie inicjatyw w celu utrzymania cmentarzy w stanie czynnym, sprawowanie kontroli nad prawidłowym wykonywaniem czynności związanych z pochówkiem zmarłych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, prowadzenie ksiąg cmentarnych, konserwacja urządzeń, dbałość o porządek i zieleń na terenie cmentarzy;
• opieką nad bezdomnymi zwierzętami, polegającą na wyłapywaniu bezdomnych zwierząt, zapewnianiu im opieki weterynaryjnej w niezbędnym zakresie, przekazywanie bezdomnych zwierząt do schroniska;
• dowozem osób niepełnosprawnych do szkół, tj. zapewnieniem dowozu osób niepełnosprawnych przeznaczonym specjalnie do tego celu samochodem, z miejsca zamieszkania do szkół i z powrotem;
• gospodarką lokalami komunalnymi i użytkowymi;
• utrzymaniem wodociągów i zaopatrzeniem w wodę.

Realizując ww. zadania, zakład zawiera również umowy cywilnoprawne z innymi podmiotami, w przypadkach, gdy do wykonania zadania wymagana jest specjalistyczna wiedza bądź specjalistyczny sprzęt.

Gmina w całości finansuje większość zadań wykonywanych przez zakład. Dotacje przedmiotowe z budżetu Gminy stanowią jedyne źródło finansowania wykonywania zadań z zakresu: utrzymania dróg i terenów zielonych, zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom, transportu osób niepełnosprawnych do szkół. Zakład natomiast osiąga przychody z tytułu najmu lokali komunalnych i użytkowych, dostawy wody i odbioru ścieków, dostaw energii cieplnej i opłat cmentarnych. Zakład „w zasadzie” nie świadczy usług opodatkowanych, jedyną usługą opodatkowaną są czynności związane z funkcjonowaniem cmentarzy komunalnych. Jednakże otrzymywana dotacja przedmiotowa nie stanowi dopłaty do ceny świadczonych usług, a pokrywa jedynie koszty tej działalności zakładu. Zakład w związku z wykonywaniem zadań własnych Gminy, jak wyżej wskazano, ponosi koszty dotyczące zlecania czynność podmiotom trzecim, jak też koszty zakupu m.in. paliwa, części zamiennych, środków BHP dla swoich pracowników wykonujących ww. czynności.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Gmina może odliczyć podatek VAT naliczony od zakupów związanych z działalnością Zakładu?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT od towarów i usług zakupionych przez zakład nie podlega odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Podatnikami – na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r., Nr 45, poz. 236), gospodarka komunalna, może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Zauważyć należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ww. ustawy, samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

1. dotacje przedmiotowe;
2. dotacje celowe na zadania bieżące finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3;
3. dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4 ustawy, w zakresie określonym w odrębnych ustawach samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać dotację podmiotową.

Unormowania te wskazują, że samorządowy zakład budżetowy, tworzony przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, poprzez wydzielenie z majątku tej jednostki i przekazanie temuż zakładowi do użytkowania, wyposażenie w środki obrotowe oraz składniki majątkowe jest formą organizacyjno-prawną sektora finansów publicznych, która odpłatnie wykonuje wyodrębnione zadania własne tworzącej go jednostki z zakresu gospodarki komunalnej, a koszty działalności pokrywa – co do zasady – z przychodów własnych, z możliwością wspierania dotacjami z budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy wyodrębniony ze struktury gminy samorządowy zakład budżetowy prowadzi działalność gospodarczą w sposób samodzielny i wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, to podmiot ten należy uznać za odrębnego od gminy podatnika podatku VAT. Wobec tego, za podatnika podatku od towarów i usług będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że utworzony przez Gminę samorządowy zakład budżetowy, wykonując zadania z zakresu gospodarki komunalnej, spełnia definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy i działa w charakterze odrębnego od Gminy podatnika podatku VAT. Powyższe znajduje potwierdzenie w opisie stanu faktycznego z którego wynika, że zakład samodzielnie podejmuje czynności w związku z wykonywaniem na rzecz Gminy określonych czynności, tj. „Zakład zawiera również umowy cywilnoprawne z innymi podmiotami”, „ponosi koszty dotyczące zlecania czynności podmiotom trzecim, jak też koszty zakupu”. Ponadto osiąga przychody z najmu, sprzedaży mediów i opłat cmentarnych, a więc występuje samodzielnie jako strona czynności cywilnoprawnych.

Uwzględniając powyższe, jak również brzmienie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zauważyć należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, na podstawie otrzymanych przez tego podatnika faktur VAT dokumentujących rzeczywiste transakcje gospodarcze. A zatem, faktura wystawiona na inny podmiot nie jest fakturą dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wyjątkowo prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej na inny podmiot przysługuje, jeśli podatnik jest następcą podatkowoprawnym tego podmiotu w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa – co jednak w niniejszej sprawie nie występuje.

Z tych też względów Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonanych przez samorządowy zakład budżetowy będący odrębnym od Gminy podatnikiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.