Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-423/15/AW
z 17 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.), uzupełnionym pismami z 7 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) oraz z 15 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zbycia nieruchomości oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zbycia nieruchomości oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniono pismem z 7 lipca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 26 czerwca 2015 r. nr IBPP1/4512-423/15/AW oraz pismem z 15 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1 kwietnia 1993 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe w zakresie wynajmu nieruchomości oraz działalności handlowej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca rozlicza w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów w formie podatku liniowego – 19%. Cała sprzedaż w ramach prowadzonej działalności jest sprzedażą opodatkowaną.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca w 1995 r. nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem o powierzchni ok. 100 m² oraz budynkiem w trakcie budowy o łącznej powierzchni 300 m².

Wnioskodawca w 1998 r. dokonał rozbudowy i adaptacji budynków na budynek magazynowo-biurowy. Powstał jeden budynek o powierzchni 455 m² – powierzchnia użytkowa 877 m² (dwie kondygnacje). Budynek został przekazany do użytkowania w 1998 r. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia budynku i rozpoczętej budowy, a także z tytułu rozbudowy i adaptacji ww. budynków.

Do 2005 r. Wnioskodawca wykorzystywał w 60% budynek na potrzeby prowadzonej działalności, pozostała część była wynajmowana najemcom. Od 2005 r. Wnioskodawca wynajmuje cały budynek najemcom. Przychody z tytułu najmu do 2013 r. stanowiły 60% ogółu przychodów Wnioskodawcy, od 2014 r. przychody z najmu stanowią 90% ogółu przychodów. Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość w ramach prowadzonej działalność gospodarczej.

W piśmie z 7 lipca 2015 r. podano ponadto, że:

1. Na nieruchomość objętą wnioskiem składają się trzy działki. Na działkach nr 35/28 (zgodnie z opisem z ewidencji gruntów: tereny przemysłowe) i 37/4 (zgodnie z opisem z ewidencji gruntów: inne tereny zabudowane) posadowiony jest budynek, natomiast na działce 35/37 (zgodnie z opisem z ewidencji gruntów: inne tereny zabudowane) znajdują się miejsca postojowe.
2. Budynek magazynowo-biurowy został oddany do użytkowania faktycznie w 1999 r. – decyzją z dnia 18 lutego 1999 r. Prezydent Miasta udzielił pozwolenia na użytkowanie.
3. Po oddaniu budynku do użytkowania Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
4. Budynek magazynowo-biurowy posadowiony jest na działkach nr 35/28 i 37/4. Budynek jest trwale związany z gruntem.
5. Niezabudowana działka nr 35/37 przeznaczona jest na: inne tereny zabudowane.
   
   

W piśmie z 15 lipca 2015 r. Wnioskodawca sprecyzował, że miejsca postojowe na działce 35/37 nie są budowlą lub jej częścią w rozumieniu Prawa budowlanego, w związku z tym działka nie jest zabudowana. Dla działki 35/37 nie ma planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została dla działki wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zbycie nieruchomości zwolnione jest z podatku od towarów i usług?
2. Czy w związku ze zbyciem nieruchomości dokonać należy korekty podatku naliczonego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części, upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług zawiera definicję pierwszego zasiedlenia zgodnie, z którym, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły, co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że grunt, na którym posadowione sa sprzedawane budynki lub budowle przejmuje stawkę właściwą dla samych obiektów.

W przedmiotowej sprawie budynek stanowiący przedmiot sprzedaży został przekazany do użytkowania w 1999 r. Do 2005 r. Wnioskodawca wykorzystywał w 60% budynek na potrzeby prowadzonej działalności, pozostała część wynajmowana była najemcom, natomiast od 2005 r. Wnioskodawca wynajmuje cały budynek najemcom.

W konsekwencji powyższe oznacza, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zbycie nieruchomości zwolnione będzie z podatku od towarów i usług gdyż nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, jak również od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Ad. 2. Przepis art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000,00 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Z uwagi na opis przedstawiony we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca w wyniku zbycia nieruchomości nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. Organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1 kwietnia 1993 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe w zakresie wynajmu nieruchomości oraz działalności handlowej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług. Cała sprzedaż w ramach prowadzonej działalności jest sprzedażą opodatkowaną. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca w 1995 r. nabył zabudowaną nieruchomość, którą zamierza zbyć również w ramach prowadzonej działalność gospodarczej.

Z powyższego wynika, że w odniesieniu do opisanej we wniosku transakcji Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Art. 2 ust. 33 przytoczonej ustawy stanowi, że ilekroć w jej przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie wniesiony aportem, sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę – bowiem zarówno aport, sprzedaż, najem jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy czy najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje – po spełnieniu określonych warunków – objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca w 1995 r. nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem o powierzchni ok. 100 m² oraz budynkiem w trakcie budowy o łącznej powierzchni 300 m². Wnioskodawca w 1998 r. dokonał rozbudowy i adaptacji budynków na budynek magazynowo-biurowy. Powstał jeden budynek o powierzchni 455 m² – powierzchnia użytkowa 877 m² (dwie kondygnacje). Budynek został przekazany do użytkowania w 1999 r. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia budynku i rozpoczętej budowy, a także z tytułu rozbudowy i adaptacji ww. budynków.

Do 2005 r. Wnioskodawca wykorzystywał w 60% budynek na potrzeby prowadzonej działalności, pozostała część była wynajmowana najemcom. Od 2005 r. Wnioskodawca wynajmuje cały budynek najemcom. Przychody z tytułu najmu do 2013 r. stanowiły 60% ogółu przychodów Wnioskodawcy, od 2014 r. przychody z najmu stanowią 90% ogółu przychodów.

Po oddaniu budynku do użytkowania Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Na nieruchomość objętą wnioskiem składają się trzy działki. Na działkach nr 35/28 i 37/4 posadowiony jest budynek magazynowo-biurowy trwale związany z gruntem, natomiast na działce 35/37 znajdują się miejsca postojowe.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że po oddaniu budynku do użytkowania w 1999 r. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, jednocześnie do 2005 r. 40% budynku było wynajmowane, a od 2005 r. Wnioskodawca wynajmuje cały budynek, zatem planowana dostawa budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Do pierwszego zasiedlenia części budynku (40%) doszło bowiem do 2005 r. w momencie jej wynajęcia, a do pierwszego zasiedlenia pozostałej części budynku (60%) doszło w 2005 r. w momencie jej wynajęcia.

Ponadto z wniosku wynika, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem poszczególnych części budynku, a planowaną dostawą budynku nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Tak więc planowana przez Wnioskodawcę dostawa ww. budynku magazynowo-biurowego znajdującego się na działkach nr 35/28 i 37/4 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Stąd planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek nr 35/28 i 37/4, z którymi ten budynek jest trwale związany, również będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Ze zwolnienia od podatku będzie także korzystała dostawa niezabudowanej działki nr 35/37.

Jak podał Wnioskodawca, miejsca postojowe na działce 35/37 nie są budowlą lub jej częścią w rozumieniu Prawa budowlanego, w związku z tym działka nie jest zabudowana. Dla działki 35/37 nie ma planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została dla działki wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Mając na uwadze brzmienie cytowanych wyżej przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 33 tej ustawy stwierdzić należy, że działka nr 35/37 nie spełnia definicji terenu budowlanego stąd jej dostawa objęta będzie zwolnieniem od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zbycie nieruchomości zwolnione będzie z podatku od towarów i usług – należało uznać za prawidłowe, przy czym podstawę prawną dla zwolnienia od podatku VAT dostawy budynku magazynowo-biurowego wraz z przyporządkowanym do niego gruntem działek nr 35/28 i 37/4 stanowić będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zaś podstawę prawną dla zwolnienia od podatku VAT dostawy niezabudowanej działki nr 35/37 stanowić będzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Odnosząc się do obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 163 ust. 2 ustawy o VAT, korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, za rok 2004 dotyczy okresu od dnia 1 maja do końca roku podatkowego. Do obliczenia proporcji przyjmuje się obroty osiągnięte w tym okresie. Obliczoną za ten okres proporcję stosuje się przy wyliczeniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w trakcie 2005 r. W stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175.

Odnosząc powołany wyżej przepis art. 163 ust. 2 zdanie trzecie do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że nieruchomość nabyta przez Wnioskodawcę w 1995 r., rozbudowana w 1998 r. i oddana do użytkowania decyzją z dnia 18 lutego 1999 r., nie podlega dziesięcioletniej korekcie, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT, zatem w związku ze sprzedażą tej nieruchomości Wnioskodawca nie będzie zobowiązany dokonywać korekty podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w wyniku zbycia nieruchomości nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano w odniesieniu do sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie nieruchomość niestanowiąca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.