2015.11.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1246/15-4/AG
z 13 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.), uzupełnionym w dniu 4 listopada 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 23 października 2015 r. znak ILPB1/4511-1-1246/15-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 października 2015 r., a w dniu 4 listopada 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 30 października 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa, w skład której wchodzą lokale mieszkalne oraz dwa lokale użytkowe, prowadzi działalność związaną wyłącznie z utrzymaniem własnej nieruchomości w niepogorszonym stanie technicznym oraz bieżącą eksploatacją nieruchomości. Wspólnota mieszkaniowa posiada przychody z tytułu wpłacanych przez jej członków comiesięcznych zaliczek na utrzymanie części wspólnej oraz na fundusz remontowy. Wspólnota pozyskała również dodatkowe dochody z tytułu odsetek od zaległości w opłatach na utrzymanie części wspólnych i fundusz remontowy.

Właściciel jednego z lokali mieszkalnych zalegał z opłatami na utrzymanie części wspólnej, w związku z czym został obciążony ustawowymi odsetkami od zaległości. Zapłacone przez dłużnika odsetki stanowią dla wspólnoty mieszkaniowej dodatkowy dochód (pożytek), który traktowany jest jako dochód z gospodarki mieszkaniowej. Dodatkowy dochód z tytułu zapłaconych przez dłużnika odsetek został podzielony na poszczególne lokale, proporcjonalnie do posiadanego udziału, a następnie zaksięgowany w należnej kwocie na indywidualnych kartotekach właścicieli.

Właściciele wspólnoty mieszkaniowej zdecydowali, że otrzymany dodatkowy dochód z tytułu zapłaconych odsetek od zaległości w opłatach na utrzymanie części wspólnej przeznaczą na fundusz remontowy.

W związku z powyższym zostały wystawione ze wspólnoty mieszkaniowej informacje PIT-8C o wysokości otrzymanych kwot przez poszczególnych właścicieli i przekazane właściwym Urzędom Skarbowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odsetki ustawowe za zwłokę w uiszczaniu opłat eksploatacyjnych wymaganych za lokale mieszkalne, lokale użytkowe a przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych we Wspólnocie Mieszkaniowej są dla właścicieli mieszkań pożytkiem i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowym aktem prawnym regulującym działanie wspólnot mieszkaniowych jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem.

Ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów.

W świetle powyższego właściciele wchodzący w skład wspólnoty mieszkaniowej po dokonaniu podziału (proporcjonalnie do posiadanego udziału) dochodu z tytułu wpłaconych przez dłużnika odsetek od zaległości w opłatach, a następnie zaksięgowaniu należnych właścicielom kwot na ich indywidualnych kartotekach osiągnęli dochód, który zgodnie z art. 9 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega opodatkowaniu.

Mamy tu bowiem do czynienia z realnym przysporzeniem majątku powodującym zmniejszenie ciążących na właścicielach zobowiązaniach wobec wspólnoty mieszkaniowej bez dokonywania uszczerbku w ich majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie otrzymany od wspólnoty dochód z podziału wpłaconych odsetek od zaległości w opłatach. Przysporzenie ma konkretny wymiar finansowy nie tylko w momencie wypłaty, ale i w momencie zmniejszenia zobowiązania jakie musiałyby być zapłacone prze właścicieli.

Istotne jest to, że rzeczone środki zostały postawione do dyspozycji zainteresowanych umożliwiając im zadysponowanie dochodu na poczet przyszłych zobowiązań wobec wspólnoty mieszkaniowej.

Wobec powyższego Zarządca wspólnoty mieszkaniowej wystawił każdemu właścicielowi z tego tytułu informację PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Z treści powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega uzyskany w roku podatkowym dochód stanowiący dla osób fizycznych (podatników) przysporzenie majątkowe.

Działanie wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem.

Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach (art. 12 ust. 2 powołanej ustawy).

W zakresie obciążeń finansowych właściciela lokalu będącego członkiem wspólnoty należy wyróżnić dwie kategorie wydatków: koszty zarządu związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej i wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu. Składniki pierwszej kategorii wydatków zostały przykładowo wymienione w art. 14 ustawy o własności lokali jako zasadnicze koszty obciążające właścicieli lokali w ramach wspólnoty. Na koszty zarządu nieruchomością wspólną – zgodnie z treścią tego przepisu – składają się w szczególności:

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością, o których mowa w ww. art. 14 następuje w drodze uchwały właścicieli lokali. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 2 ustawy o własności lokali do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej. A zatem decyzja w tej kwestii pozostaje w gestii właścicieli lokali. Przy czym, zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Stosownie do zdania drugiego art. 12 ust. 2 tej ustawy, właściciele lokali (stosownie do swojego udziału) ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach z nieruchomości wspólnej. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą bowiem w pierwszej kolejności pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów (zdanie pierwsze art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa posiada przychody z tytułu wpłacanych przez jej członków comiesięcznych zaliczek na utrzymanie części wspólnej oraz na fundusz remontowy. Wspólnota pozyskała również dodatkowe dochody z tytułu odsetek od zaległości w opłatach na utrzymanie części wspólnych i fundusz remontowy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zapłacone przez dłużnika odsetki, podzielone na poszczególne lokale, proporcjonalnie do posiadanego udziału, a następnie zaksięgowane w należnej kwocie na indywidualnych kartotekach właścicieli, stanowią dla tych właścicieli przysporzenie majątkowe, a tym samym przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten – jako otrzymany w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na ww. kwotę przychodu Wnioskodawca - stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – winien sporządzić informację PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin