Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-866/15-2/AO
z 12 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• nieuznania za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaży na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego w części dotyczącej pawilonu nabytego przez Dzierżawcę od osoby, która go wybudowała,
  

• opodatkowania podatkiem od towarów i usług według stawki 23% dostawy ww. prawa użytkowania wieczystego gruntu
  

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaży na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego w części dotyczącej pawilonu nabytego przez Dzierżawcę od osoby, która go wybudowała oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług według stawki 23% dostawy ww. prawa użytkowania wieczystego gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 1985 r. zostało ustanowione na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (dalej jako: „Spółdzielnia” lub „Wnioskodawca”) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, w tym m.in. do działki o numerze ew. 47/1. Na nabytej przez Spółdzielnię działce o numerze ew. 47/1 znajduje się budynek - pawilon handlowy, którego budowę ukończono i przekazano do użytkowania w roku 1984. W momencie nabycia przedmiotowej działki przez Spółdzielnię pawilon znajdował się już na nabytej działce, jednakże nakłady na jego wybudowanie nie były rozliczone przy nabyciu przez Spółdzielnię prawa użytkowania wieczystego tej działki gruntu.

Dzierżawca działki o nr ew. 47/1 (dalej jako: „Dzierżawca”) nabył w roku 1994 umową kupna sprzedaży własność budynku-nakładów poniesionych na jego wybudowanie przez poprzedniego właściciela. Dzierżawca dzierżawi od Spółdzielni teren na przedmiotowej działce. W umowie dzierżawy zawartej pomiędzy Spółdzielnią a właścicielem pawilonu zostało stwierdzone, że na terenie działki usytuowany jest pawilon, który jest własnością Dzierżawcy.

Dzierżawcy przysługuje w stosunku do Spółdzielni prawo żądania zwrotu całości nakładów związanych z posadowieniem istniejącego budynku handlowo-usługowego. Dzierżawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, ponosił koszty utrzymania pawilonu, nie odliczał podatku VAT naliczonego od nakładów niezbędnych do utrzymania budynku w stanie niezmienionym, pawilonu nigdy nie wprowadził do środków trwałych w ramach prowadzonej przez siebie działalności i nigdy nie dokonywał z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych.

Spółdzielnia i Dzierżawca zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiony jest pawilon.

Należy wskazać, że w świetle przepisów Kodeksu cywilnego oraz orzecznictwa nie jest możliwe przeniesienie własności prawa użytkowania wieczystego bez jednoczesnej sprzedaży znajdujących się na gruncie budynków. Budynki znajdujące się na gruncie stanowią bowiem jego część składową.

Zatem Spółdzielnia sprzedając na rzecz Dzierżawcy prawo użytkowania wieczystego będzie musiała w świetle przepisów prawa cywilnego dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z posadowionym na nim budynkiem - pawilonem, za wybudowanie którego Spółdzielnia faktycznie nigdy nie rozliczyła się z jego właścicielem.

Strony transakcji mając na względzie, że nakłady poniesione przez Dzierżawcę i jego poprzednika na wybudowanie pawilonu nigdy nie były rozliczone ze Spółdzielnią planują dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z pawilonem za cenę sprzedaży uwzględniającą wyłącznie wartość gruntu, bez uwzględnienia wartości nakładów na pawilon, które zostały już poniesione przez Dzierżawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego będzie stanowić dostawę towarów, w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w części dotyczącej pawilonu nabytego przez Dzierżawcę od osoby, która go wybudowała?
2. Jeśli stanowisko Spółdzielni dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe to czy dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23% VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Zdaniem Spółdzielni sprzedaż na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu ustawy o VAT, w części dotyczącej pawilonu nabytego przez Dzierżawcę od jego poprzednika.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle powyższego przepisu istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje na możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. W związku z powyższym, dostawy towarów na gruncie ustawy o VAT, nie należy utożsamiać z przeniesieniem prawa własności w rozumieniu cywilnoprawnym i interpretować jako prawa własności. Skutki ekonomiczne transakcji mają bowiem pierwszorzędne znaczenie dla ustalenia konsekwencji w podatku VAT, dlatego też pojęcie dostawy towarów na gruncie VAT ma szerszy zakres niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów na gruncie VAT wystarczy bowiem, że podatnik nabędzie tzw. własność ekonomiczną, czyli będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Dodatkowo należy wskazać, że ustawa o VAT w art. 29a ust. 8 ustawa o VAT przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit. Zgodnie z zasadą superficies solo cedit budynek podziela los prawny gruntu, podczas gdy zgodnie z art. 29a ust. 8 ww. ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, co oznacza, że grunt podziela los budynku.

Mając powyższe na względzie należy wskazać, że ustawa o VAT w tym zakresie nie odwołuje się do przepisów Kodeksu Cywilnego i reguluje te kwestię w sposób odmienny.

Skoro zatem Dzierżawca nabył budynek pawilonu od poprzednika, który wybudował pawilon z własnych środków i dla realizowania własnych celów, a kwoty te nigdy nie zostały zwrócone Dzierżawcy przez Spółdzielnię, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Spółdzielnia dokona w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawy przedmiotowego budynku (chociaż w świetle przepisów Kodeksu cywilnego przeniesie ich własność na Dzierżawcę przenosząc na niego prawo użytkowania wieczystego gruntu).

Sprzedaż nieruchomości w części dotyczącej wzniesionego przez Dzierżawcę budynku nie spełnia definicji dostawy towarów. Spółdzielnia nie może bowiem przenieść na Dzierżawcę prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel, skoro ekonomiczne władztwo nad nim (możliwość dysponowania jak właściciel) od początku przysługuje Dzierżawcy.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Spółdzielni w sensie cywilnoprawnym Spółdzielnia dokona zbycia prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkiem. Jednakże, ze względu na fakt, że koszt budowy pawilonu poniesiony został faktycznie przez Dzierżawcę i on dysponuje faktycznie tym budynkiem jak właściciel, Dzierżawcy w świetle przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje ekonomiczne władztwo nad tym budynkiem, a co za tym idzie Spółdzielnia nie może dokonać na rzecz Dzierżawcy dostawy towaru, o którym mowa w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w części dotyczącej dostawy pawilonu.

W konsekwencji, sprzedaż na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego nie będzie stanowić dostawy towarów, w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w części dotyczącej pawilonu.

Ad. 2)

Zdaniem Spółdzielni, jeżeli sprzedaż Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu ustawy o VAT, w części dotyczącej wzniesionego na dzierżawionym gruncie budynku, to dostawa prawa użytkowania wieczystego tego gruntu podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23% VAT.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. A contrario zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych stanowiących tereny budowlane.

W przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przez Spółdzielnię na rzecz Dzierżawcy w świetle przepisów ustawy o VAT dojdzie do podlegającej opodatkowaniu dostawy terenu niezabudowanego stanowiącego teren budowlany. Dostawa ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23% VAT.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 października 2010 r. o sygn. akt ITPP1/443-727/10/KM oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 grudnia 2007 r. nr IBPP3/443-310/07 IK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  

• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
  
  
  

Towary, według art. 2 pkt 6 ww. ustawy, to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jak również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. Nr 121 z późn. zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego wydzierżawiający jako właściciel dzierżawionych gruntów jest również właścicielem wzniesionych na nich budynków. Przedmiotem sprzedaży, w świetle prawa cywilnego, jest cała nieruchomości (grunt z budynkiem). Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy, w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzeczy dzierżawionej, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, o czym stanowi art. 353^¹ Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Do dzierżawy - stosownie do brzmienia art. 694 Kodeksu cywilnego - stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

W myśl art. 676 ww. Kodeksu jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających powstaje z chwilą dokonania przez wydzierżawiającego wyboru pomiędzy uprawnieniami z art. 676 Kodeksu cywilnego. Dodatkowo wzniesienie budynku przez osobę trzecią na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste może też uzasadniać, przy spełnieniu stosownych warunków (art. 231 Kodeksu cywilnego odpowiednio zastosowany) roszczenie posiadacza samoistnego o przeniesienie użytkowania wieczystego zajętej działki lub roszczenie użytkownika wieczystego o nabycie przez inwestora prawa użytkowania wieczystego.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że w 1985 r. zostało ustanowione na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, w tym m.in. do działki o numerze ew. 47/1. Na nabytej przez Spółdzielnię działce o numerze ew. 47/1 znajduje się budynek - pawilon handlowy, którego budowę ukończono i przekazano do użytkowania w 1984 r. W momencie nabycia przedmiotowej działki przez Spółdzielnię pawilon znajdował się już na nabytej działce, jednakże nakłady na jego wybudowanie nie były rozliczone przy nabyciu przez Spółdzielnię prawa użytkowania wieczystego tej działki gruntu. Dzierżawca działki o nr ew. 47/1 nabył w 1994 r. umową kupna sprzedaży własność budynku-nakładów poniesionych na jego wybudowanie przez poprzedniego właściciela. Dzierżawca dzierżawi od Spółdzielni teren na przedmiotowej działce. W umowie dzierżawy zawartej pomiędzy Spółdzielnią a właścicielem pawilonu zostało stwierdzone, że na terenie działki usytuowany jest pawilon, który jest własnością Dzierżawcy. Dzierżawcy przysługuje w stosunku do Spółdzielni prawo żądania zwrotu całości nakładów związanych z posadowieniem istniejącego budynku handlowo-usługowego. Dzierżawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, ponosił koszty utrzymania pawilonu, nie odliczał podatku VAT naliczonego od nakładów niezbędnych do utrzymania budynku w stanie niezmienionym, pawilonu nigdy nie wprowadził do środków trwałych w ramach prowadzonej przez siebie działalności i nigdy nie dokonywał z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych.

Spółdzielnia i Dzierżawca zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiony jest pawilon. Spółdzielnia sprzedając na rzecz Dzierżawcy prawo użytkowania wieczystego będzie musiała w świetle przepisów prawa cywilnego dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z posadowionym na nim budynkiem - pawilonem, za wybudowanie którego Spółdzielnia faktycznie nigdy nie rozliczyła się z jego właścicielem. Strony transakcji mając na względzie, że nakłady poniesione przez Dzierżawcę i jego poprzednika na wybudowanie pawilonu nigdy nie były rozliczone ze Spółdzielnią planują dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z pawilonem za cenę sprzedaży uwzględniającą wyłącznie wartość gruntu, bez uwzględnienia wartości nakładów na pawilon, które zostały już poniesione przez Dzierżawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. nieuznania za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaży na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego w części dotyczącej pawilonu nabytego przez Dzierżawcę od osoby, która go wybudowała.

Należy wskazać, że na podstawie art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. Zgodnie z art. 235 § 1 ww. Kodeksu budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Stosownie do § 2 tego artykułu przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. Art. 237 ww. Kodeksu stanowi, że do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

W świetle ww. przepisów użytkownik wieczysty jest właścicielem tylko tych budynków i urządzeń znajdujących się na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do gmin bądź ich związków, które sam wzniósł albo nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Tym samym, budynki i urządzenia znajdujące się na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, których użytkownik nie wzniósł ani nie nabył przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, nie stanowią jego własności i nie są objęte prawem własności związanym z użytkowaniem wieczystym.

W analizowanych okolicznościach Wnioskodawca posiada prawo użytkowania wieczystego działki o nr 47/1. Na działce tej znajduje się budynek – pawilon handlowy. Budynek ten został wybudowany przez poprzednika Dzierżawcy, a w 1994 r. umową kupna – sprzedaży własność budynku – nakładów nabył Dzierżawca. Wnioskodawca i Dzierżawca zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu na którym posadowiony jest pawilon.

Wobec przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro Dzierżawca jest właścicielem budynku - nakładów nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy budynku posadowionego na zbywanym gruncie. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Dzierżawcę formalnie przejdzie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem. Jednocześnie, w świetle rozwiązań przyjętych w ustawie o podatku od towarów i usług, w ramach transakcji nie wystąpi dostawa towaru jakim jest budynek, ponieważ to Dzierżawca dysponuje budynkiem znajdującym się na przedmiotowej nieruchomości jak właściciel. Wnioskodawca nie jest w ekonomicznym posiadaniu budynku. Prawo to pozostaje po stronie Dzierżawcy, który umową kupna – sprzedaży nabył własność budynku – nakładów poniesionych na jego wybudowanie przez poprzedniego właściciela.

Należy wskazać, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Z perspektywy ekonomicznej od momentu wybudowania przedmiotowego budynku, do dnia zawarcia umowy sprzedaży, poprzednik Dzierżawcy i Dzierżawca a nie Wnioskodawca jako sprzedający znajduje się w faktycznym posiadaniu budynku i korzysta z niego jak właściciel. Bez wpływu na ekonomiczne władztwo ww. osób nad budynkiem pozostaje fakt, że nie należy do nich prawo własności tego budynku w rozumieniu prawa cywilnego. Tym samym, uzasadnione jest stwierdzenie, że w następstwie przedmiotowej sprzedaży nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w części dotyczącej pawilonu nabytego przez Dzierżawcę od osoby, która go wybudowała, tj. nie dojdzie do przeniesienia przez Wnioskodawcę na rzecz Dzierżawcy prawa do rozporządzania jak właściciel budynkiem – pawilonem handlowym wzniesionymi na zbywanym gruncie przez poprzednika Dzierżawcy i nabytym przez Dzierżawcę. W niniejszych okolicznościach przeniesienie przez Wnioskodawcę na Dzierżawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ograniczy się w związku z tym do gruntu będącego przedmiotem dzierżawy.

W konsekwencji, skoro art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel to niewątpliwie transakcja sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego pawilonem handlowym, w części dotyczącej wzniesionego przez poprzednika Dzierżawcy budynku (nabytego przez Dzierżawcę), nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Budynek (pawilon handlowy) wzniesiony na gruncie przez poprzednika Dzierżawcy, nabyty przez Dzierżawcę będzie wyłączony z przedmiotu tej dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tak więc zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w niniejszych okolicznościach sprzedaż na rzecz Dzierżawcy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w części dotyczącej pawilonu. W analizowanych okolicznościach przedmiotem dostawy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług będzie wyłącznie grunt.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług według stawki 23% dostawy ww. prawa użytkowania wieczystego gruntu należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do art. 2 pkt 33 ww. ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle konkluzji wynikającej z pytania nr 1 wniosku i treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT należy stwierdzić, że przedmiotowa sprzedaż nie będzie korzystała z przewidzianego w tym przepisie zwolnienia od podatku VAT, ponieważ jej przedmiotem nie będzie dostawa terenu niezabudowanego innego niż budowlany. W analizowanym przypadku działka o numerze ew. 47/1 stanowiąca przedmiot dostawy w rozumieniu ustawy o VAT została zabudowana przez poprzednika Dzierżawcy. W konsekwencji, na działce będącej przedmiotem sprzedaży znajduje się budynek. W rezultacie, przedmiotowa sprzedaż podlegała będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie również należało uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.