Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-54/13/JJ
z 2 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 30 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w świetle art. 91 ust. 9 ustawy w związku z przejęciem stadniny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 30 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w świetle art. 91 ust. 9 ustawy w związku z przejęciem stadniny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz jego żona pozostają w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowa małżeńska wspólność majątkowa. Na majątek wspólny małżonków składa się m.in. prawo własności do składników majątku, tworzących stadninę koni. Przedmiotowe składniki majątku stanowią gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 55³ Kodeksu cywilnego, w skład którego wchodzą m.in. grunty rolne, które mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, budynki, urządzenia i inwentarz żywy. Grunty te wraz z budynkami, urządzeniami i inwentarzem, jak również prawami z nimi związanymi stanowią zorganizowaną całość gospodarczą - stadninę. Ponadto w przedmiotowym gospodarstwie zatrudnieni są pracownicy. Małżonka prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotowa stadnina wchodzi w zakres prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonka zamierza przenieść składniki majątku tworzące stadninę ze swojej działalności gospodarczej do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie zamierza zmieniać przeznaczenia przejmowanych składników majątkowych, tj. będzie je wykorzystywał w tym samym celu, w jakim były wykorzystywane przez jego żonę.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż w myśl art. 15 ust. 4 ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. Regulacja znajduje zastosowanie odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. W takim przypadku podatnikiem jest ta osoba, która zarejestruje się jako podatnik VAT. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i zgodnie z art. 96 ust. 1 i 2 dokonał zgłoszenia rejestracyjnego na potrzeby podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca wynajmuje lokale na potrzeby mieszkalne i z tego tytułu jest również podatnikiem podatku VAT. Jeśli chodzi natomiast o żonę Wnioskodawcy, to jako osoba fizyczna prowadzi ona działalność gospodarczą inną niż działalność rolnicza. W ramach swojej działalności gospodarczej dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem VAT, stąd też jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W chwili obecnej w stadninie prowadzona jest nie tylko działalność rolnicza, ale również w zakresie najmu pokoi (agroturystyka), najmu karoserii samochodowej, najmu pojazdów do przewozu inwentarza, najmu sprzętu rolniczego oraz prowadzenia banku nasienia mrożonego. Nie prowadzi się nauki jazdy konnej. Żona Wnioskodawcy jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą też w innym zakresie niż działalność związana ze stadniną.

Stadnina, która ma zostać przeniesiona z działalności gospodarczej żony Wnioskodawcy do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe potwierdza m.in. wyodrębnienie kont kosztowych i przychodowych na potrzeby stadniny, a także wyodrębnienie aktywów i pasywów przypisanych do tej działalności. Ponadto dla stadniny zostały założone oddzielne rachunki bankowe. Przychody i wydatki związane z prowadzoną stadniną są ewidencjonowane odrębnie od przychodów i wydatków związanych z innymi rodzajami działalności gospodarczej. W skład stadniny wchodzą m.in. grunty rolne, które mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, inwentarz, budynki, urządzenia oraz prawa z nimi związane. Ponadto w stadninie zatrudnieni są pracownicy. Wszystkie te składniki tworzą zorganizowaną całość. Składniki składające się na stadninę zostały wyodrębnione w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca ponadto wskazał, że stadnina jest przeznaczona do realizacji zadań gospodarczych i może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Stadnina stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. W skład stadniny wchodzą m.in. grunty rolne, które mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, inwentarz, budynki, urządzenia oraz prawa z nimi związane, jak również w stadninie zatrudnieni są pracownicy.

W związku z powyższym (wskazując w poz. 61 wniosku ORD-IN na art. 6 pkt 1 oraz art. 91 ust. 9 ustawy) o podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przeniesieniem stadniny z działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę, będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego?

W opinii Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach faktycznych sprawy, nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Otóż na samym początku zaznaczyć należy, że składniki majątku, które tworzą stadninę i mają zostać przeniesione z działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę do gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Wnioskodawcę objęte są małżeńską wspólnością majątkową, zatem są przedmiotem współwłasności łącznej małżonków. Istotą wspólności majątkowej małżeńskiej jest fakt, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). Natomiast w myśl art. 35 k.r.o. w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Mając na uwadze fakt, że stadnina objęta jest małżeńską wspólnością majątkową, przeniesienia składników majątkowych z działalności prowadzonej „przez Wnioskodawcę” do gospodarstwa prowadzonego „przez małżonka” de facto nie spowoduje przeniesienia własności tychże składników - nie nastąpi zmiana w zakresie prawa własności nieruchomości i ruchomości tworzących stadninę.

Ponadto w omawianym stanie faktycznym składniki majątku składające się na stadninę stanowią zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, dlatego też mogą być uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ K.c, zwłaszcza, że przenoszony zespół składników majątkowych jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych oraz jest w stanie funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Składniki - zarówno materialne jak i niematerialne - wchodzące w skład stadniny pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można o nich mówić jako o zespole, a nie o zbiorze pewnych elementów. W cytowanej już interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że „Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym”. Obecnie nawet organy podatkowe przyjmują, że gospodarstwo rolne może spełniać określone w k.c. wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2012 r. (IPPP2/443-60712-4/KOM) stwierdził, że „(...) gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w Kodeksie cywilnym), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.” (podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2011 r., IBPP3/443-598/11/AM oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2011 r., IPPP2/443-627/11-3/MM). Poza tym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 12 maja 2010 r., IPPP1/443-274/10-2/ISz wskazał, że „Przekazanie synowi przedsiębiorstwa w postaci gospodarstwa rolnego, spełniającego warunki określone w k.c., wyłączone jest spod działania u.p.t.u. na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u., a co za tym idzie nie wiąże się dla przekazującego z obowiązkiem korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabytymi składnikami majątkowymi przedsiębiorstwa. Obowiązek ten ciąży na nabywcy zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy. Przekazujący nie będzie miał obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego, gdyż przed zaprzestaniem działalności gospodarczej całe gospodarstwo rolne zostanie przekazane. Zatem w przedmiotowej sprawie art. 14 u.p.t.u. nie znajdzie zastosowania”.

Jeśli chodzi natomiast o zagadnienie korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania, to odwołać się należy do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego „Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego”. Zasady dokonywania korekt regulowane są przez kolejne ustępy przepisu. Natomiast zgodnie z ust. 9 w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto korekt, o których mowa w przepisie, dokonuje nabywca przedsiębiorstwa lub nabywca zakładu (oddziału), o ile poszczególne składniki majątku nie będą wykorzystywane przez niego wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lub wyłącznie do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem z przedstawionych regulacji wynika, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie będzie wiązało się z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabytymi środkami trwałymi gospodarstwa, gdyż ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego ciążyć będzie na nabywcy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów usług i wykonuje czynności opodatkowane VAT. W zależności od tego, w jaki sposób będą wykorzystywane poszczególne składniki majątku przeniesione wraz z przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią, należy rozpatrywać obowiązek dokonywania korekt. Jeżeli Wnioskodawca będzie wykorzystywał przedmiotowe składniki do wykonywania tych samych czynności, do których były wykorzystywane przez żonę, tj. nie zostanie zmienione ich przeznaczenie, to obowiązek dokonania korekty przez Wnioskodawcę nie wystąpi.

Reasumując - przeniesienie stadniny z działalności gospodarczej do gospodarstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę jako przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie będzie się łączyło z obowiązkiem dokonania przez Wnioskodawcę korekt w przedmiocie podatku naliczonego związanego z przeniesionymi składnikami majątkowymi - ewentualny obowiązek będzie spoczywał, jeśli składniki majątku zaczną być wykorzystywane przez niego do wykonywania innych czynności, niż były wykonywane w działalności gospodarczej żony, tj. zmieni się ich przeznaczenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ww. ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu tego pojęcia wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 55² ustawy Kodeks cywilny czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 roku, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 1 pkt 12 lit. a) ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) cytowany powyżej art. 15 ust. 2 otrzymuje z dniem 1 kwietnia 2013 r. następujące brzmienie: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Działalność rolnicza – stosownie do art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług – obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Gospodarstwem rolnym – w myśl art. 2 pkt 16 ww. ustawy – jest gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych (art. 2 pkt 19 ustawy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Co do zasady dostawa produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej jest objęta zwolnieniem od podatku. Jednocześnie regulacje zawarte w ustawie umożliwiają rolnikowi ryczałtowemu rezygnację ze zwolnienia po spełnieniu określonych warunków.

Jak wynika bowiem z art. 43 ust. 3 ustawy stanowi, iż rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Stosownie do art. 96 ust. 1, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 2, w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 powołanej ustawy – w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące prowadzenia działalności rolniczej przewidują, że w odniesieniu do jednego gospodarstwa rolnego może występować tylko jeden podatnik podatku od towarów i usług (art. 96 ust. 2 i art. 15 ust. 4). Oznacza to, że jeżeli zostało złożone zgłoszenie rejestracyjne, to w przypadku produktów pochodzących z tego jednego gospodarstwa nie może występować jako podatnik inna osoba, a zatem nie może w odniesieniu do produktów rolnych pochodzących z tego gospodarstwa zaistnieć sytuacja, w której dostawy dokonują dwaj podatnicy, np. podatnik rozliczający się na zasadach ogólnych i podatnik objęty zwolnieniem – rolnik ryczałtowy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekt określa art. 91 ust. 3-9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 9 powołanej ustawy w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Żona Wnioskodawcy jest również czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi stadninę, w której oprócz działalności rolniczej wykonuje działalność gospodarczą w zakresie agroturystyki, najmu karoserii samochodowej, najmu pojazdów do przewozu inwentarza, najmu sprzętu rolniczego oraz prowadzenia banku nasienia mrożonego. Jak wskazano, żona prowadzi również działalność gospodarczą w innym zakresie niż stadnina. Żona Wnioskodawcy zamierza przenieść składniki majątku tworzące stadninę koni ze swojej działalności gospodarczej do prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego. Składniki majątku składające się na stadninę są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe potwierdza m.in. wyodrębnienie kont kosztowych i przychodowych na potrzeby stadniny, a także wyodrębnienie aktywów i pasywów przypisanych do tej działalności. Ponadto dla stadniny zostały założone oddzielne rachunki bankowe. Przychody i wydatki związane z prowadzoną stadniną są ewidencjonowane odrębnie od przychodów i wydatków związanych z innymi rodzajami działalności gospodarczej. W skład stadniny wchodzą m.in. grunty rolne, które mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, inwentarz, budynki, urządzenia oraz prawa z nimi związane. Ponadto w stadninie zatrudnieni są pracownicy. Wszystkie te składniki tworzą zorganizowaną całość. Składniki składające się na stadninę zostały wyodrębnione w ewidencji środków trwałych. Stadnina jest przeznaczona do realizacji zadań gospodarczych i może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Stadnina stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Wnioskodawca nie zamierza zmieniać przeznaczenia przejmowanych składników majątkowych, tj. będzie je wykorzystywał w tym samym celu, w jakim były wykorzystywane przez jego żonę.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa stwierdzić należy, podzielając w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy, iż w tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, przejęcie i kontynuacja dotychczasowej działalności stadniny przez Wnioskodawcę, niewiążąca się ze zmianą przeznaczenia przejętych składników majątku składających się na stadninę, nie będzie wiązała się z obowiązkiem dokonania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 9 ustawy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawcy, odnoszącego się do kwestii objętej pytaniem, a nie ocenia pozostałych kwestii zawartych we wniosku, w tym w szczególności prawidłowości rozliczania działalności rolniczej przez oboje z małżonków równocześnie, jak również uznania składników majątku stadniny za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.