Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-953/15-2/MR
z 16 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 15 październik 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków poniesionych przez Spółkę na przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali oraz sposobu ujęcia Magistrali w kosztach podatkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków poniesionych przez Spółkę na przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali oraz sposobu ujęcia Magistrali w kosztach podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą, która w swej istocie sprowadza się do wytwarzania i zaopatrzenia w parę wodną i gorącą wodę klientów Spółki, jak również świadczenia usług okołociepłowniczych oraz pogotowia ciepłowniczego.

Spółka wykonuje działalność gospodarczą przy pomocy sieci ciepłowniczej, której jest właścicielem.

Spółka jest właścicielem m. in. środka trwałego - magistrali sieci ciepłowniczej o długości ok. 880 m, położonej w konstrukcji Mostu (dalej: „Magistrala”).

Magistrala została zaprojektowana i wybudowana w tym samym czasie co Most .

W 1974 roku została przekazana do eksploatacji. W 1994 r. Magistrala została zmodernizowana.

W lutym 2015 r. pożar Mostu Łazienkowskiego objął swym zasięgiem także Magistralę.

Z uwagi na stopień uszkodzeń stalowych konstrukcji Mostu, została podjęta decyzja o ich wymianie w ramach prac budowlanych mających na celu przywrócenie przydatności użytkowej Mostu wraz z istniejącą infrastrukturą techniczną (obejmującą m in. Magistralę) na długości ok. 431 m.

W związku z tym, w ramach prac związanych z przywróceniem przydatności użytkowej Mostu wykonane zostaną prace polegające na wymianie uszkodzonych fragmentów infrastruktury technicznej.

Ponadto, zgodnie z wymogami prawa budowlanego w odniesieniu do przyjętej procedury przywrócenia przydatności użytkowej obiektu, Most wraz z infrastrukturą techniczną musi posiadać takie same główne parametry techniczne jak przed pożarem.

Biorąc powyższe pod uwagę, Magistrala w części dotyczącej ok. 431 m zostanie wymieniona w technologii identycznej w jakiej została wybudowana w 1974 roku a następnie zmodernizowana w 1994 roku.

Jedyne różnice pomiędzy technologią budowy i modernizacji Magistrali w 1994 roku a technologią przywrócenia przydatności użytkowej Magistrali po pożarze polegają na:

• zastosowaniu w ramach prowadzonych prac budowlanych dotyczących Magistrali rur stalowych o aktualnie wymaganych parametrach (gatunek stali, średnica, grubość ścianki) dostosowanych do obecnie obowiązujących norm prawa budowlanego,
  

• zastosowaniu w celu przywrócenia przydatności użytkowej Magistrali izolacji termicznej o lepszych właściwościach termicznych, zwiększającej efektywność energetyczną, zgodnej z obecnie obowiązującymi wymaganiami technicznymi,
  

• wyposażeniu w ramach prowadzonych prac budowlanych Magistrali w system lokalizacji przecieków poprzez ułożenie przewodów czujnikowych w izolacji termicznej rurociągów.
  
  
  

Wskazane powyżej różnice w zakresie technologii wpływają na :

1. wydłużenie okresu użytkowania Magistrali - zastosowanie rurociągów stalowych o aktualnie wymaganych parametrach oraz systemu lokalizacji przecieków pozwalającego na wykrywanie zawilgocenia w izolacji termicznej wydłuża okres używania rurociągów poprzez ograniczenie korozji,
   
2. zmniejszenie kosztów eksploatacji - zastosowanie rurociągów stalowych o aktualnie wymaganych parametrach oraz systemu lokalizacji przecieków pozwalającego na wczesne wykrywanie przecieków ogranicza straty ciepła i wody w systemie ciepłowniczym,
   
3. zmniejszenie kosztów eksploatacji - zastosowanie izolacji termicznej o lepszych właściwościach termicznych ogranicza straty ciepła w procesie przesyłu ciepła.
   
   

Ilościowe oszacowanie wydłużenia okresu użytkowania (lit. a) i zmniejszenia kosztów eksploatacji (lit. b) z uwagi na ograniczania techniczne nie jest możliwe.

W przypadku ograniczenia kosztów eksploatacji (lit. c) zostały przeprowadzone szczegółowe obliczenia techniczne, na podstawie których oszacowano ilościową i wartościową oszczędność w zakresie strat przesyłowych.

Wartość wydatków poniesionych w związku z przywróceniem przydatności użytkowej Magistrali przekroczy kwotę 3.500 zł netto.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy powstała wątpliwość dotycząca kwalifikacji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych wydatków poniesionych na przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób z punktu widzenia ustawy o CIT, należy zakwalifikować wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali oraz w jaki sposób ująć je w kosztach podatkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali należy zakwalifikować jako ulepszenie, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.). Wydatki te należy ująć w kosztach podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle wskazanego powyżej przepisu, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W związku z powyższym wydatki na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową jeżeli zostały spełnione kumulatywnie trzy przesłanki:

• suma wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego w danym roku przekracza 3.500 zł.,
  

• ulepszenie polegało na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,
  

• ulepszenie spowodowało mierzalny wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania przez podatnika.
  
  
  

Ulepszenie ma miejsce w sytuacjach, w których następuje:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny,
  

• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  

• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  

• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  

• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  
  

Zakresy znaczeniowe wskazanych powyżej kategorii ulepszeń mogą się zazębiać tzn. prace polegające na rekonstrukcji środka trwałego mogą równocześnie unowocześniać (modernizować) ten środek.

Ponadto wynikiem ulepszenia musi być wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do takiej wartości z dnia jego przyjęcia do używania, a więc nie chodzi o wzrost wartości użytkowej w stosunku do stanu poprzedzającego prace w obiekcie, lecz o taki wzrost wartości użytkowej, który ma wpływ na wzrost tej wartości w stosunku do stanu z dnia przyjęcia do używania.

Kolejnym warunkiem zaliczenia wydatków na ulepszenie do zwiększających wartość środka trwałego w powyższym rozumieniu jest mierzalność ulepszenia.

Przepis art. 16g ust. 13 ustawy o CIT wskazuje przykładowo w jaki sposób mierzalność ta może się wyrażać: np. okresem używania - wydłużeniem okresu używania środka ulepszonego w stosunku do stanu poprzedniego, zwiększeniem jego zdolności wytwórczej, podwyższeniem jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i zmniejszeniem kosztów ich eksploatacji.

Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego:

• wartość wydatków poniesionych w związku z przywróceniem przydatności użytkowej Magistrali przekroczy kwotę 3.500 zł netto,
  

• Magistrala w części dotyczącej ok. 431 m zostanie wymieniona - nastąpi zatem rekonstrukcja środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,
  

• zastosowana zostanie izolacja termiczna o lepszych właściwościach oraz system lokalizacji przecieków - dojdzie zatem do modernizacji (unowocześnienia) środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,
  

• przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali nie będzie polegać wyłącznie na odtworzeniu jej stanu pierwotnego - w wyniku wykonanych prac nastąpi wzrost wartości użytkowej Magistrali mierzonej okresem używania oraz kosztami eksploatacji w stosunku do stanu z dnia jej przyjęcia do używania,

• Wnioskodawca jest w stanie oszacować ograniczenie kosztów eksploatacji w związku z zastosowaniem izolacji termicznej o lepszych właściwościach termicznych.
  
  
  

W związku z powyższym, wydatki poniesione na przywrócenie przydatności użytkowej Magistrali należy zakwalifikować jako ulepszenie, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT i ująć w kosztach podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.