Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-752/15-2/IM
z 12 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej „Instytutem”) posiada status instytutu badawczego. Podstawą jego działania jest ustawa z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2010 r., nr 96, poz. 618 ze zm.). W czerwcu 2015 r. Instytut zamierza zorganizować festyn rodzinny dla swoich pracowników oraz ich rodzin a także dla uprawnionych byłych pracowników (emerytów i rencistów) - zgodnie z obowiązującym Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS). Organizacja imprezy zostanie zlecona zewnętrznemu wykonawcy. Zgodnie z warunkami przyszłej umowy z organizatorem, uczestnikom festynu zostanie udostępniony zamknięty teren, a na nim rozstawiony sprzęt rekreacyjny m.in. urządzenia rozrywkowe, stoiska do gier i zabaw ruchowych oraz plastycznych, zjeżdżalnie dmuchane, trampoliny oraz stanowiska z jedzeniem i napojami. Każdy z uczestników festynu będzie mógł korzystać z ww. atrakcji w dowolnym zakresie i czasie, w godzinach od ok. 11-16. Koszt festynu w całości zostanie sfinansowany przez Instytut ze środków ZFŚS. Komisja Socjalna przyzna środki na organizację festynu, w wysokości określonej na podstawie szacunków uwzględniających krąg uprawnionych do otrzymania świadczeń z ZFSS oraz wartości podobnych imprez w latach ubiegłych. Zaproszeni zostaną wszyscy pracownicy oraz byli pracownicy Instytutu wraz z rodzinami. Uczestnictwo w imprezie nie jest obowiązkowe. Jej celem jest zintegrowanie pracowników, byłych pracowników Instytutu wraz z rodzinami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań rekreacyjno-integracyjnych na rzecz swoich pracowników i ich rodzin, finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Instytut powinien uznać za przychód w świetle updof i w związku z tym powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na ten podatek?
2. Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań rekreacyjno-integracyjnych na rzecz swoich byłych pracowników (emerytów i rencistów) i ich rodzin, finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Instytut powinien uznać za przychód określony w art. 30 ust. 1 pkt 4 updof i jako były pracodawca zobowiązany jest pobrać 10% zryczałtowany podatek dochodowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy udział pracowników, a także byłych pracowników Instytutu (rencistów i emerytów) lub uprawnionych członków ich rodzin w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę, nawet poza miejscem pracy, również jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, nie powoduje powstania po jego stronie przysporzenia, choćby w postaci wymiernej korzyści majątkowej lub zaoszczędzenia wydatku. Pracodawca, zapraszając wyżej wymienione osoby do nieobowiązkowego udziału w imprezie, ma na celu zacieśnienie więzi między pracownikami, poprawienie atmosfery pracy, zwiększenie identyfikacji z pracodawcą.

Zgodnie z art. 12 updof, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W myśl natomiast art. 30 ust. 1 pkt 4 updof z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z wyjątkiem przychodów zwolnionych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38, pobiera się podatek zryczałtowany w wysokości 10% należności.

Na podstawie art. 11 ust. 1 updof, przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według regulacji zawartej w przytoczonym art. 11 updof, żeby pieniądze wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one pozostawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Sposób obliczania wartości dla innych nieodpłatnych świadczeń określa się zgodnie z art. 11 ust. 2 - 2b updof. Art. 11 ust. 2a pkt 2 stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Należy zatem podkreślić, że w przedmiotowym stanie faktycznym z przychodem będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy podatnik faktycznie otrzyma świadczenie i jest możliwe przypisanie przychodu w określonej wielkości zgodnie z przepisami ustawy.

Powyższe argumenty znajdują odzwierciedlenie w stanowisku Trybunału Konstytucyjnego (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt 7/13), który stwierdził, że nie wszystkie świadczenia pracodawców na rzecz pracowników stanowią dla tych ostatnich przychody. Trybunał wymienił, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  
  

W przypadku organizowania imprez integracyjnych, na które zostaną zaproszeni wszyscy pracownicy oraz byli pracownicy (emeryci i renciści) nie można mówić o przychodzie ze świadczenia nieodpłatnego. Impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę nie spełnia kryterium wystąpienia po stronie pracownika oraz byłego pracownika (emeryta i rencisty) przysporzenia majątkowego (korzyści). Skoro, impreza integracyjna będzie miała charakter ogólnodostępny dla wszystkich pracowników oraz byłych pracowników a udział w imprezie jest dobrowolny, to po stronie pracowników nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Udział w imprezie organizowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika oraz byłego pracownika także z tego powodu, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich uprawnianych do świadczeń z ZFŚS - przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Brak jest również podstaw, aby do poniesionych przez Instytut kosztów imprezy integracyjnej zastosować działanie arytmetyczne polegające na podzieleniu kosztów tej imprezy przez liczbę pracowników, którzy uczestniczyli w spotkaniu. Po zastosowaniu tej metody pracodawca spotkał się z zarzutami ze strony pracowników niesprawiedliwego podziału kosztów ze względu na zróżnicowany czas pobytu na imprezie i wiążącej się z tym możliwości skorzystania z udostępnionych atrakcji.

Podsumowując powyższe, Instytut stoi na stanowisku, że na podstawie przedstawionego stanu faktycznego wydatki ponoszone przez Instytut na organizację imprez o charakterze integracyjnym na rzecz swoich pracowników, byłych pracowników Instytutu (rencistów i emerytów) i uprawnionych członków ich rodzin, nie będą stanowić przychodu w rozumieniu updof. W związku z powyższym Instytut nie jest zobowiązany jako płatnik do obowiązków wynikających z art. 31 updof, tj. do obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz z art. 41 ust. 4 w zakresie pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.