Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-820/15-2/ISZ
z 3 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 30 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości i terminu obniżenia podstawy opodatkowania w związku z udzieleniem rabatu pośredniego, jak również sposobu jego udokumentowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości i terminu obniżenia podstawy opodatkowania w związku z udzieleniem rabatu pośredniego, jak również sposobu jego udokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski za pośrednictwem Wnioskodawcy tj. oddziału przedsiębiorstwa zagranicznego w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584, z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności, Spółka jest dystrybutorem na rynku polskim samochodów marki X. Wnioskodawca, co do zasady, sprzedaje oferowane pojazdy dealerom (dalej: Dealerzy), którzy w ramach własnej, prowadzonej niezależnie od Spółki działalności, odsprzedają samochody klientom końcowym (dalej: Klienci).

Celem zwiększenia wolumenu sprzedaży pojazdów, m.in. również na rynku polskim, grupa, do której należy Wnioskodawca, nawiązała współpracę z jedną z międzynarodowych grup finansowych (dalej: Grupa Finansowa), która działa także m.in. na rynku polskim. Jednym z podmiotów zaangażowanych we współpracę w Polsce ze strony Grupy Finansowej jest polska spółka, której przedmiotem jest w szczególności działalność leasingowa (dalej: Leasingodawca). Działalność gospodarcza Leasingodawcy w Polsce polega m.in. na oddawaniu w odpłatne używanie pojazdów samochodowych na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

W obecnej formie, współpraca pomiędzy Wnioskodawcą a Leasingodawcą polega na świadczeniu przez Leasingodawcę usług marketingowych, doradczych, administracyjno-technicznych i promowaniu marki X. przy jednoczesnym świadczeniu pod marką X. usług finansowych, tj. leasingu na preferencyjnych warunkach umożliwiających nabywanie pojazdów Spółki przez Klientów. Strony rozliczają się na podstawie wystawianych co miesiąc przez Leasingodawcę faktur.

Spółka rozważa zmianę modelu współpracy. Strony planują, aby w przyszłości Leasingodawca przestał świadczyć na rzecz Wnioskodawcy opisane wyżej usługi. Współpraca miałaby polegać jedynie na oferowaniu przez Leasingodawcę promocyjnych warunków leasingu Klientom X. w celu nabycia przez te podmioty samochodów dystrybuowanych przez Spółkę. Jednocześnie, Wnioskodawca miałby pokrywać Leasingodawcy różnicę pomiędzy standardowymi warunkami finansowania a warunkami promocyjnymi, z których korzystaliby Klienci (dalej: Dofinansowanie). Dofinansowanie byłoby wypłacane przez Spółkę w miesięcznych okresach rozliczeniowych na podstawie wystawianych przez jedną ze stron not księgowych. Kalkulacja kwoty Dofinansowania będzie opierała się o ilość sprzedanych samochodów przy wykorzystaniu leasingu oferowanego przez Leasingodawcę.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zarówno w bieżącym, jak i planowanym modelu współpracy nie dochodzi do bezpośredniej sprzedaży pojazdów przez Spółkę na rzecz Leasingodawcy. Samochody są bowiem najpierw sprzedawane przez Spółkę do Dealerów a następnie odsprzedawane przez Dealerów dalej, m.in. również do Leasingodawcy.

Celem opisywanej współpracy pomiędzy Spółką a Leasingodawcą ma być wzrost zarówno sprzedaży samochodów po stronie Spółki, jak i wzrost sprzedaży produktów finansowych po stronie Leasingodawcy. Współpraca ta ma zatem bezpośrednie przełożenie na wynik finansowy prowadzonej działalności gospodarczej Spółki. Klienci mogą bowiem uzyskać atrakcyjne warunki leasingu pojazdów, co ma często duże znaczenie w wyborze nabywanego samochodu. Potwierdzeniem i odzwierciedleniem skuteczności tak prowadzonego modelu sprzedaży jest rosnąca ilość nabywanych samochodów przez Dealerów od Spółki.

Końcowo, Spółka pragnie wskazać, że w przyszłości planuje również współpracę na takich samych zasadach jak z Leasingodawcą z innymi podmiotami prowadzącymi działalność finansową (dalej: Kontrahenci).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wypłacane Dofinansowanie nie będzie stanowiło wynagrodzenia za wykonanie jakichkolwiek czynności opodatkowanych na rzecz Spółki przez Leasingodawcę lub Kontrahentów, a będzie stanowiło tzw. rabat pośredni?
   
2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT w okresie rozliczeniowym, w którym Spółka faktycznie dokona wypłaty Dofinansowania, a dokumentem potwierdzającym wypłatę może być nota księgowa?
   
3. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, kwotę wypłacanego Dofinansowania należy uznać za kwotę brutto, tj. VAT powinien być wyliczany tzw. metodą „w stu”?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu nie dojdzie do dostawy towarów ani świadczenia usług na rzecz żadnej ze stron, tj. ani na rzecz Spółki ani na rzecz Leasingodawcy lub Kontrahentów, a wypłacane przez Wnioskodawcę Dofinansowanie ma charakter po transakcyjnego rabatu pośredniego.

Ad. 2.

Spółka pragnie podkreślić, że w wyniku udzielanego rabatu pośredniego będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT w okresie rozliczeniowym, w którym faktycznie dokonała wypłaty Dofinansowania. Jednocześnie wypłata Dofinansowania może być dla celów VAT dokumentowana notami księgowymi.

Ad. 3.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota Dofinansowania będzie kwotą brutto, tj. będzie proporcjonalnie pomniejszała podstawę opodatkowania oraz kwotę VAT należnego.

Uzasadnienie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 omawianej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Treść cytowanych wyżej przepisów wskazuje, że pojęcia „dostawa towarów” oraz „świadczenie usług” pozostają we wzajemnej korelacji i są wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania VAT transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych.

Omawiana zasada realizowana jest przez opodatkowanie nie tylko podejmowanych przez podatnika działań, lecz również obejmuje swoim zakresem zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania takiej czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak wskazać, że w praktyce przyjmuje się, iż w celu uznania danego świadczenia za świadczenie usług dla celów VAT muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. istnienie konsumenta danego świadczenia, odnoszącego bezpośrednie korzyści ze świadczenia;
   
2. świadczeniu na rzecz beneficjenta odpowiada świadczenie wzajemne z jego strony, tj. wynagrodzenie.
   
   

Powyższe potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2015 r., znak IPTPP2/4512-329/15-2/KK, w której wskazał, że: „Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. (...) Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny”.

W konsekwencji opodatkowaniu VAT, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług wykonywane przez podatników w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca podejmuje z Leasingodawcą lub Kontrahentami współpracę mającą przynieść korzyści obu stronom. Zdaniem Spółki, w wypłacanym Dofinansowaniu, będącym jedynie przepływem środków pieniężnych pomiędzy Spółką a Leasingodawcą lub Kontrahentami, nie można jednak dostrzec wyżej wymienionych elementów charakterystycznych dla świadczenia usług za wynagrodzeniem. W żadnym bowiem momencie planowanej współpracy nie będzie dochodziło do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Spółki. Nie będzie zatem zachowana ekwiwalentność i wzajemność podejmowanych działań w ramach tej współpracy. W konsekwencji, w ocenie Spółki Dofinansowanie nie będzie miało charakteru wynagrodzenia, tj. świadczenia wzajemnego i powinno być rozpoznane dla celów VAT jako rabat pośredni.

Art. 29a ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a- 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Regulacja ta wskazuje zatem, że podstawą opodatkowania VAT jest wszystko to co stanowi wynagrodzenie za wykonane usługi lub dostarczone towary, przy czym nieistotne jest, to czy wynagrodzenie zostało zapłacone przez nabywcę czy przez osobę trzecią.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 7 ww. ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
   
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Kolejno, (stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy) podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
   
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
   
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
   
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, że przytoczona treść regulacji zawartych w art. 29a ustawy o VAT jest przejawem realizacji naczelnej i fundamentalnej zasady rządzącej opodatkowaniem VAT, tj. zasady neutralności, przejawiającej się m.in. proporcjonalnością ciężaru opodatkowania VAT do podstawy tego opodatkowania. W konsekwencji, w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania proporcjonalnemu obniżeniu ulega również kwota podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe, Spółka chciałaby też podkreślić, że jedną z przyczyn obniżenia podstawy opodatkowania przewidzianą regulacjami ustawy o VAT jest udzielenie po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.

W praktyce podatkowej powszechnie przyjmuje się, że: „rabat, o którym mowa w art. 29a ust. 10 ustawy rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Zatem rabat ma niewątpliwie bezpośredni wpływ na wartość konkretnej transakcji (dostawy lub usługi) i w efekcie prowadzi do obniżenia jej wartości (ceny). Tak rozumiany rabat powinien obniżyć podstawę opodatkowania. (...) W świetle powyższej analizy należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu sprzedaży, i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje dany towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.” (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2014 r., znak ILPP2/443-682/14-4/MR).

W omawianym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie udzielała Dofinansowania Leasingodawcy lub Kontrahentom do usługi leasingu samochodów marki X. sprzedawanych przez Spółkę, czyli de facto Wnioskodawca będzie obniżał cenę towarów ostatecznie nabywanych przez Leasingodawcę lub Kontrahentów jako podmioty świadczące usługi leasingu, mimo że nie będzie dochodziło do bezpośredniej dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Leasingodawcy lub Kontrahentów. W następstwie przyznanego rabatu, zdaniem Spółki, powinno nastąpić obniżenie podstawy opodatkowania VAT, co pozwoliłoby zrealizować Spółce przywołaną już wyżej zasadę neutralności. W przypadku bowiem, gdyby Spółka nie dokonała obniżenia podstawy opodatkowania na skutek udzielonego Leasingodawcy lub Kontrahentom Dofinansowania, podstawa opodatkowania w części przewyższałaby kwotę faktycznie uzyskanego wynagrodzenia z tytułu sprzedaży samochodu, a Wnioskodawca poniósłby ekonomiczny ciężar podatku. W konsekwencji zachwiana zostałaby proporcjonalność VAT.

Podobnie stwierdził również TSUE w wyroku z dnia 24 października 1996 r., C-317/94 (Elida Gibbs), w której wskazał m.in., że: „Podstawową zasadą systemu VAT jest to, że ma on na celu opodatkowanie wyłącznie konsumenta ostatecznego. W konsekwencji, podstawa opodatkowania służąca za podstawę naliczenia podatku pobieranego przez organy skarbowe nie może przekroczyć wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego przez konsumenta ostatecznego, stanowiącego podstawę do obliczenia obciążenia podatkiem VAT, które konsument ten ostatecznie ponosi. (...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika.”

Podsumowując, Spółka pragnie podkreślić, że w opisywanym stanie faktycznym wypłacając Leasingodawcy lub Kontrahentom Dofinansowanie, Wnioskodawca dokonuje jedynie obniżenia ceny sprzedanych uprzednio pojazdów. W konsekwencji, dochodzi do zmniejszenia podstawy opodatkowania VAT Spółki, co stanowi odzwierciedlenia faktycznego przepływu środków finansowych. W tej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, płatności te powinny być rozpoznawane dla celów VAT jako rabaty pośrednie, które nie są związane z wykonywaniem żadnych czynności opodatkowanych pomiędzy obiema współpracującymi stronami.

Ad. 2.

Spółka pragnie wskazać, że w tak ułożonych relacjach ekonomicznych Wnioskodawca nie ma możliwości wystawienia faktury korygującej, gdyż pomiędzy Spółką a Leasingodawcą lub Kontrahentami nie dochodzi do bezpośredniej dostawy towarów w postaci sprzedawanych samochodów.

Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle natomiast art. 106j ust. 1 omawianej ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
   
   - podatnik wystawia fakturę korygującą.
   
   

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że chcąc dokonać obniżenia podstawy opodatkowania na skutek wypłaconego Leasingodawcy lub Kontrahentom Dofinansowania, powinien odpowiednio udokumentować przeprowadzone z Leasingodawcą lub Kontrahentami transakcje. Spółka powinna zatem dla celów dowodowych posiadać dokumenty potwierdzające przyznanie rabatów. W opisywanym zdarzeniu przyszłym nie będzie jednak dochodziło do sprzedaży towarów ani świadczenia usług pomiędzy Spółką a Leasingodawcą lub Kontrahentami, stąd też nie zaistnieje podstawa do wystawienia faktur lub faktur korygujących pomiędzy tymi podmiotami.

Bez wątpienia jednak nawet w przypadku, w którym Spółka jako pierwsze ogniwo łańcucha dostaw będzie udzielała rabatu podmiotowi, na rzecz którego nie będzie bezpośrednio dostarczać pojazdów, Wnioskodawca winien w prowadzonej dokumentacji odzwierciedlić faktyczny obrót gospodarczy. Obowiązek ten spoczywa na Spółce, nawet pomimo faktu, że przepisy ustawy o VAT nie określają dokumentu, którym podatnik zobowiązany jest dokumentować udzielone w toku prowadzonej działalności gospodarczej tzw. rabaty pośrednie. Jak wynika z wyżej przytoczonych regulacji, dokumentem takim nie może być faktura korygująca. W konsekwencji, Spółka pragnie wskazać, że w jej ocenie wystarczającym dowodem udzielenia rabatu pośredniego może być nota księgowa wystawiona przez jedną ze stron, która będzie wskazywała kwotę wypłaconego Dofinansowania, tj. kwotę, o którą Wnioskodawca powinien obniżyć swoją podstawę opodatkowania VAT oraz kwotę VAT należnego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 września 2014 r., znak IPPP3/443-837/14-2/ISZ, w której wskazał, że: „(...) wystawiona nota księgowa, będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu, ponieważ na podstawie wystawionych not księgowych, Wnioskodawca jest w stanie określić kwotę udzielonego Nabywcy Finalnemu rabatu i w związku z tym posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu udzielonego rabatu”.

Podobnie, w analogicznym do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2015 r., znak IBPP2/443-1269/14/WN, w której wskazał, że: „W przypadku kiedy firma leasingowa, z którą Wnioskodawca uzgodnił udzielenie rabatu pośredniego, otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla Wnioskodawcy i dla firmy leasingowej nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy dystrybutorów, którzy zapłacili Wnioskodawcy i otrzymali od klienta cenę należną w pełnej wysokości Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu. (…). Wobec tego należy stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji w przypadku udzielenia rabatu pośredniego Wnioskodawca nie ma możliwości wystawienia faktur korygujących na rzecz F., jednak udzielone rabaty pośrednie mogą zostać udokumentowane np. notą księgową”.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie nadmienić, że prawo do obniżenia podstawy opodatkowania VAT będzie Spółce przysługiwało za okres, w którym doszło do faktycznej wypłaty Dofinansowania. Bez znaczenia będzie przy tym moment wystawienia noty księgowej dokumentującej przepływ środków pieniężnych. Przepisy ustawy o VAT nie regulują bowiem w żadnym zakresie ani dokumentu będącego podstawą do obniżenia podstawy opodatkowania, ani momentu, w którym takie obniżenie z tytułu udzielonego rabatu pośredniego powinno być dokonane. W konsekwencji, Wnioskodawca w celach dokumentacyjnych powinien posiadać noty, które precyzyjnie oraz w jednoznaczny sposób pozwolą ustalić okres rozliczeniowy, w którym faktycznie Wnioskodawca udzielił Leasingodawcy lub Kontrahentom Dofinansowania. Stanowisko to potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2014 r., znak IPPP2/443-259/14-3/AO.

Ad. 3.

Spółka pragnie podkreślić, że kwota wypłacanego Leasingodawcy lub Kontrahentom Dofinansowania jest kwotą brutto. Obniżeniu ulega bowiem cena nabytych przez Leasingodawcę lub Kontrahentów samochodów obejmująca swoim zakresem kwotę VAT. W konsekwencji, również kwota Dofinansowania potwierdzona odpowiednimi notami powinna proporcjonalnie obniżać podstawę opodatkowania i kwotę VAT należnego.

Stanowisko, zgodnie z którym w przypadku udzielenia rabatu pośredniego obniżeniu ulega kwota łącznej należności za sprzedane towary, która to należność jest kwotą brutto, zatem i kwota rabatu pośredniego powinna być uznana za kwotę brutto, którą należy podzielić proporcjonalnie na kwotę podstawy opodatkowania i kwotę VAT, podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2014 r., znak IPPP1/443-1210/14-2/KC.

Podsumowując powyższe rozważania, Spółka pragnie wskazać, że w jej ocenie, w analizowanym zdarzeniu przyszłym wypłacane na rzecz Leasingodawcy lub Kontrahentów Dofinansowanie nie będzie miało charakteru wynagrodzenia za świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usług. Dlatego też Leasingodawca lub Kontrahenci nie będą mieli podstaw do wystawienia faktury. Wypłacane Dofinansowanie będzie stanowiło natomiast formę rabatu po transakcyjnego wpływającego bezpośrednio na podstawę opodatkowania VAT Spółki z tytułu sprzedanych samochodów. W konsekwencji obniżenie przez Spółkę podstawy opodatkowania na skutek wypłacanego Dofinansowania pozwoli zachować i zrealizować zasadę neutralności VAT. Należy również nadmienić, że obniżenia podstawy opodatkowania Spółka będzie mogła dokonywać w okresach rozliczeniowych, w których Dofinansowanie będzie faktycznie wypłacane a dokumentem potwierdzającym przepływ środków pieniężnych może być nota księgowa obejmująca kwotę brutto udzielonego rabatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30sierpnia2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz.270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.5 3 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.