Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-447/15-4/JK
z 7 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku zwrotu towaru i anulowania sprzedaży oraz sposobu dokumentowania tej korekty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty obrotu i podatku należnego zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej w przypadku zwrotu towaru i anulowania sprzedaży oraz sposobu dokumentowania tej korekty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, ewidencjonowaną w całości za pomocą kasy fiskalnej. Czasami nabywcy zwracają zakupiony lek, z uwagi na pomyłkę pracownika apteki wydającego specyfik (zła dawka, zła odpłatność do leków refundowanych), który należy wymienić na prawidłowy, zgodny z zapisem na recepcie. Pomimo, że sprzedający nie posiada oryginału paragonu, dokonuje całkowitego anulowania sprzedaży nieprawidłowego leku i przyjęcia go na stan magazynowy do ponownej sprzedaży. Zdarzają się również sytuacje, gdy z uwagi na pomyłkę pracownika apteki dokonywana jest korekta bez udziału pacjenta i tym samym bez paragonu. Prowadzona jest ewidencja korekt i zwrotów, z której wynikają kwoty korekty sprzedaży i podatku należnego przypisane do konkretnego paragonu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż farmaceuta przy sprzedaży leku wprowadza pozycję z danej recepty do komputera, następnie dokonuje nadruku specyfikacji na odwrocie recepty, po czym następuje wydruk paragonu fiskalnego (zaewidencjonowanie danej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej). Sprzedaż leków jest codziennie kontrolowana przez kierownika apteki, który sprawdza, czy leki z recepty lekarskiej zostały prawidłowo zrealizowane przez aptekę. W trakcie takiej weryfikacji zdarza się, iż zostaną wychwycone pomyłki. W takim przypadku konieczne jest usunięcie już wprowadzonej do komputera recepty i ponowne jej zaewidencjonowanie w kasie fiskalnej, ale już z prawidłową dawką leku (następuje ponowny wydruk paragonu fiskalnego). Apteka nie posiada wówczas pierwotnego paragonu fiskalnego od pacjenta, tylko paragon z usunięcia błędu podpisany przez pracowników i kierownika. Niedokonanie korekty sprzedaży powoduje zawyżenie refundacji na dany lek z Narodowego Funduszu Zdrowia, co wiąże się dla apteki z sankcjami finansowymi (zarzut wyłudzenia nienależnej refundacji). Ponadto dwukrotne wprowadzenie do komputera danej recepty i ponowny wydruk paragonu fiskalnego (bez przeprowadzenia korekty) sztucznie zawyża obrót apteki, od którego jest odprowadzany nienależny podatek VAT. Zawyżenie podatku należnego jest uwidocznione w miesięcznym raporcie fiskalnym. Podwójne ewidencjonowanie sprzedaży leku, co do którego stwierdzono błąd, jest podyktowane korektą zestawienia refundacyjnego dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Pozostawienie pierwotnego błędnego zaewidencjonowania leku spowodowałoby pozostawienie błędu na zestawieniu refundacyjnym, co wiązałoby się z nadużyciami w stosunku do NFZ. Natomiast ponowna retaksacja recepty nie jest możliwa bez wydruku paragonu fiskalnego. Reasumując korekta sprzedaży nie wiąże się ze zwrotem leku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 13 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż ewidencja korekt sprzedaży, zawiera informacje o:

• dacie sprzedaży
• nazwie towaru, pozwalającej na jednoznaczną jego identyfikację
• datę korekty sprzedaży towaru
• wartość brutto, netto i VAT korygowanej sprzedaży
• brak jest dokumentu potwierdzającego dokonanie sprzedaży z kasy fiskalnej, poza wydrukiem z systemu aptecznego, oraz paragonem fiskalnym potwierdzającym poprawną sprzedaż
• brak jest protokołu przyjęcia zwrotu towaru podpisanego przez nabywcę i sprzedawcę, wynika to z tego iż sprzedawca dokonuje korekty po odejściu pacjenta z apteki, nie ma możliwości uzyskania paragonu, nie występuje zwrot towaru, a jedynie korekta dokonanej sprzedaży.
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśniła, iż w momencie gdy płatność nastąpiła przy użyciu karty płatniczej, posiada potwierdzenie tej transakcji, ale jeśli nastąpiła gotówką jedynym potwierdzeniem sprzedaży będzie wydruk z systemu aptecznego lub kopii rolki fiskalnej.

Przedmiotem wniosku są wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pomniejszenia obrotu i kwoty podatku należnego w przypadku korekty sprzedaży wskutek pomyłki pracownika bez udziału pacjenta. Tak jak wyżej wskazano nie dochodzi do fizycznego zwrotu towaru, a jedynie korekty sprzedaży, która wynika z błędu pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jest możliwe w świetle ustawy o podatku od towarów i usług pomniejszenie obrotu oraz kwoty podatku należnego, zaewidencjonowanego przy zastosowaniu kasy fiskalnej, w przypadku zwrotu towaru i anulowania sprzedaży z winy pracownika, w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego, gdy nieprawidłowo sprzedany lek przyjęto na stan magazynu do ponownej sprzedaży?
2. Czy wystarczającym dokumentem potwierdzającym korektę i uzasadniającym ją będzie lista korekt wygenerowana z systemu aptecznego wskazująca kwotę korygowanej sprzedaży i podatku należnego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczalne jest dokonywanie korekty sprzedaży towarów, mimo niedysponowania oryginałem paragonu fiskalnego, nieprawidłowo sprzedanego, który został następnie przyjęty na stan magazynowy do ponownej sprzedaży oraz równocześnie dokonano wydania prawidłowego leku poprzez nową sprzedaż przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Żaden przepis ustawy o podatku od towarów i usług nie określa trybu dokonywania korekt kwot należnych ze sprzedaży towarów zaewidencjonowanych za pomocą kasy, a w szczególności brak jest przepisu, zgodnie z którym warunkiem skorygowania kwoty byłoby posiadanie oryginału paragonu fiskalnego, którego zwrot ma stanowić podstawę do skorygowania obrotu. Wobec braku oryginału paragonu fiskalnego prowadzona jest ewidencja korekt, z której wynikają kwoty korekty sprzedaży i podatku należnego przypisane do konkretnego paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą  opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnatrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z powyższych przepisów wynika więc, że warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy – zgodnie z którym, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do m.in.:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy (art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy);
• dokonać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i kopii (art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy).
  
  

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwanym dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia – podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną sprzedaż (§ 2 pkt 12 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia – przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiający jednokrotny, niezmieniany zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia - który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa w § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia. I tak, w myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

1. datę sprzedaży;
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
3. termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
4. wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego - w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
5. zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
6. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
7. protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.
   
   

Z § 3 ust. 5 tego rozporządzenia wynika, że w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnika dokonuje jej niezwłocznej korekty przez ujęcie jej w odrębnej ewidencji.

1. błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego);
2. krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.
   
   

W oparciu o § 3 ust. 6 rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 5, podatnik ewidencjonuje przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaż w prawidłowej wysokości.

Kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej.

Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu).

Należy zauważyć, że obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących przewiduje m.in. możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej w przypadku zwrotu towarów i uznanych reklamacji towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, poprzez ujęcie w odrębnej ewidencji.

Ponadto, rozporządzenie to określa również możliwość korekty w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki, która to korekta ujmowana jest w odrębnej ewidencji.

Podkreślić należy, że rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących nie wyczerpuje (nie wskazuje) wszystkich możliwych sytuacji, w których należy dokonać korekty sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. Jednak przepisy ustawy o podatku VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży środków farmaceutycznych i materiałów medycznych, ewidencjonowaną w całości za pomocą kasy fiskalnej. W aptece Wnioskodawcy dochodzi do nieumyślnych pomyłek farmaceutycznych, które zostają wykrywane przy kontroli recept przez kierownika apteki – najczęściej w tym samym dniu. W takim przypadku konieczne jest usunięcie już wprowadzonej do komputera recepty i ponowne jej zaewidencjonowanie w kasie fiskalnej, ale już z prawidłową dawką leku (następuje ponowny wydruk paragonu fiskalnego). Apteka nie posiada wówczas pierwotnego paragonu fiskalnego od pacjenta, tylko paragon z usunięcia błędu podpisany przez pracowników i kierownika. Niedokonanie korekty sprzedaży powoduje zawyżenie refundacji na dany lek z Narodowego Funduszu Zdrowia, co wiąże się dla apteki z sankcjami finansowymi (zarzut wyłudzenia nienależnej refundacji). Ponadto dwukrotne wprowadzenie do komputera danej recepty i ponowny wydruk paragonu fiskalnego (bez przeprowadzenia korekty) sztucznie zawyża obrót apteki, od którego jest odprowadzany nienależny podatek VAT. Zawyżenie podatku należnego jest uwidocznione w miesięcznym raporcie fiskalnym. Podwójne ewidencjonowanie sprzedaży leku, co do którego stwierdzono błąd, jest podyktowane korektą zestawienia refundacyjnego dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Pozostawienie pierwotnego błędnego zaewidencjonowania leku spowodowałoby pozostawienie błędu na zestawieniu refundacyjnym, co wiązałoby się z nadużyciami w stosunku do NFZ. Natomiast ponowna retaksacja recepty nie jest możliwa bez wydruku paragonu fiskalnego.

W tym miejscu należy wskazać, ze zgodnie z ustawa z dnia 12 maja 2011r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. 2015., poz. 345) na końcową cenę leku refundowanego /cenę detaliczną/ składają się:

1. urzędowa cena zbytu leku,
2. urzędowa marża hurtowa,
3. urzędowa marża detaliczna,
4. należny podatek od towarów i usług.
   
   

Urzędowa cena zbytu leku jest to cena wynegocjowana przez Ministerstwo Zdrowia z producentami leków.

Natomiast w myśl art. 49 ust. 3 ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych zakazuje się:

1. przedsiębiorcy zajmującemu się wytwarzaniem lub obrotem lekami, środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobami medycznymi podlegającymi refundacji,
2. podmiotowi prowadzącemu aptekę, kierownikowi apteki lub osobie wydającej leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby medyczne objęte refundacją, w związku z realizacją recept na refundowane leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby medyczne

– sprzedaży uwarunkowanej, upustów, rabatów, bonifikat, pakietów i programów lojalnościowych, darowizn, nagród, wycieczek, gier losowych, zakładów wzajemnych, wszelkich form użyczeń, transakcji wiązanych, wszelkiego rodzaju talonów i bonów, a także udzielania innych niewymienionych z nazwy korzyści majątkowych lub osobistych dla świadczeniobiorców oraz osób uprawnionych.

Zatem powołany przepis nie zezwala na żadną swobodę kształtowaniu cen leków refundowanych na żadnym etapie obrotu.

W opisanej przez Wnioskodawcę sprawie Wnioskodawca jako podmiot objęty regulacjami ww. ustawy jest zobowiązany dokonać korekty takiej sprzedaży zarówno w ewidencji dla potrzeb podatku VAT jak i w systemie rozliczającym tę sprzedaż dla potrzeb NFZ.

W odniesieniu do sytuacji, gdy dana transakcja sprzedaży leków została zaewidencjonowana dwukrotnie (nieprawidłowo i prawidłowo) na kasie rejestrującej i do ewidencji, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia nie zostały dołączone oryginały paragonu fiskalnego, to Wnioskodawca powinien posiadać inne dokumenty świadczące o stanie faktycznym. Dowodzenie zaistniałego błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. Podkreślenia jednak wymaga, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Zatem w sytuacji, kiedy Wnioskodawca nie dysponuje oryginałem paragonu, ponieważ np. zaginie, ulegnie zniszczeniu, zostanie wydany klientowi, z którym po transakcji sprzedaży nie ma ponownego kontaktu – może skorygować obrót z tytułu sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy fiskalnej przy założeniu, że podstawą prawidłowego sporządzenia rozliczenia jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej, udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych.

Wnioskodawca powinien zatem wykazać w ewidencji, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia błędnie zaewidencjonowaną sprzedaż przy czym dla udokumentowania korekty obrotu Wnioskodawca może w przypadku braku oryginału paragonu fiskalnego wykorzystać np. kopię paragonu danej sprzedaży oraz pokwitowania wypłaty z drukarki fiskalnej zawierające błędne kwoty, które uiścił klient za dany lek oraz rejestr tych pomyłek podpisany przez farmaceutę (rejestr apteczny korekt z programu licencjonowanego) odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawcy w związku z zaistniałymi zdarzeniami, przysługuje uprawnienie do korekty transakcji opisanej we wniosku. Zdarzenia powodujące korektę, powinny zostać uwidocznione w odrębnej, specjalnie w tym celu prowadzonej, ewidencji korekt, o której mowa w § 3 ust. 5 rozporządzenia. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca mimo nieposiadania oryginału paragonu wydanego klientowi może dokonać stosownej korekty w ww. ewidencji, jednakże pod warunkiem, że zdarzenia te zostały udokumentowane innymi wiarygodnymi dowodami.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym przedmiotowym wnioskiem należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku – zapytania sformułowanego na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.