Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-23/15/PW
z 30 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 9 lipca 2013 r. będąc osobą bezrobotną Wnioskodawczyni zawarła umowę z Dyrektorem Urzędu Pracy o dofinansowanie z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej. Dofinansowanie to stanowi pomoc „de minimis”:

• w rozumieniu Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis i nie podlega procedurze notyfikacji;
• jest pomocą publiczną udzieloną na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz § 1 ust. 1 pkt 2 i 3, § 1 ust. 2, § 6, § 7, § 8, § 9, § 10 i § 11 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki społecznej z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15.12.2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu do pomocy de minimis.

Przedmiotowe dofinansowanie Wnioskodawczyni otrzymała w ramach projektu Urzędu Pracy „Czas na pracę”, który współfinansowany jest przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki: Priorytet VI Rynek pracy otwarty dla wszystkich, Działanie 6.1 Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie, Poddziałanie 6.1.3 Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych.

Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej dnia 15 lipca 2013 r. Jest to działalność jednoosobowa, rozliczana na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, której przedmiotem jest działalność rachunkowo-księgowa.

Wydatkowania otrzymanego dofinansowania Wnioskodawczyni dokonała zgodnie z umową w okresie od 9 lipca do 9 sierpnia 2013 r., po przelaniu przez Urząd Pracy środków na konto (data wpływu środków 11 lipca 2013 r.). Część zakupów Wnioskodawczyni dokonała jeszcze przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, a inne już po jej rozpoczęciu. Wszystkie zakupy dokonane z dotacji zostały dokonane na osobę fizyczną (na imię i nazwisko Wnioskodawczyni, adres zamieszkania, część faktur z numerem NIP, a inne bez NIP - nie na firmę.

Całą kwotę dofinansowania w wysokości 18 420,00 zł Wnioskodawczyni wydatkowała na:

1. system kadrowo-płacowy (12 lipca 2013 r.) - 2449,00 zł.
   
2. Zestaw Biuro Rachunkowe - pogram do prowadzenia KPIR. pełnej księgowości, sprzedażowy (12 lipca 2013 r.) - 2633,00 zł
   
3. Program (12 lipca 2013 r.) - 729,00 zł.
   
4. Podpis kwalifikowany (12 lipca 2013 r.) - 375,15 zł.
   
5. Monitor LCD LED 24" (12 lipca 2013 r.) - 690,01 zł.
   
6. Komputer stacjonarny (12 lipca 2013 r.) - 2500.00 zł.
   
7. W. (12 lipca 2013 r.) - 700,01 zł.
   
8. Urządzenie wielofunkcyjne – drukarka/skaner/faks (12 lipca 2013 r.) - 1968,00 zł.
   
9. Niszczarka (15 lipca 2013 r.) - 999,00 zł.
   
10. UPS (12 lipca 2013 r.) - 1301,00 zł.
    
11. Listwa przeciwprzepięciowa (12 lipca 2013 r.) - 60,00 zł.
    
12. Program antywirusowy (12 lipca 2013 r.) - 350,00 zł.
    
13. Fotel biurowy (12 lipca 2013 r.) - 425,00 zł.
    
14. Lampka biurowa (15 lipca 2013 r.) - 116,00 zł.
    
15. Materiały biurowe (16 lipca 2013 r.) - 329,46 zł.
    
16. Materiały biurowe (26 lipca 2013 r.) - 71,52 zł.
    
17. Materiały biurowe (26 lipca 2013 r.) - 5,99 zł.
    
18. Materiały biurowe (25 lipca 2013 r.) - 24,11 zł.
    
19. Materiały biurowe (05 sierpnia 2013 r.) - 824,00 zł.
    
20. Materiały biurowe (08 sierpnia 2013 r.) - 585,59 zł.
    
21. Szafa na dokumenty (05 sierpnia 2013 r.) - 1200,00 zł.
    
22. Stół (05 sierpnia 2013 r.) - 297,00 zł.
    
23. 2 krzesła (07 sierpnia 2013 r.) - 318,00 zł.
    

Pozycja 8 została ujęta w ewidencji wyposażenia. Pozycja 3,5,6,7,10 została ujęta w ewidencji środków trwałych jako jeden zestaw komputerowy.

Materiałów biurowych, wyposażenia, programów księgowych, programu kadrowego, programu antywirusowego, niszczarki, szafy na dokumenty, stołu, krzeseł, odpisu amortyzacyjnego zestawu komputerowego Wnioskodawczyni nie ujęła w roku 2013 jako kosztów uzyskania przychodów.

Środków przyznanych z Powiatowego Urzędu Pracy Wnioskodawczyni nie opodatkowała jako przychodu z działalności gospodarczej w oparciu o art. 21 ust 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowo cała kwota przyznanych środków, nie została opodatkowana podatkiem dochodowym?


2. Czy poprzez korektę zeznania rocznego za 2013 rok oraz ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatki - pozycja 1. (R2 płatnik - system kadrowo-płacowy), 2. (Zestaw Biuro Rachunkowe), 4. (podpis kwalifikowany), 8. (urządzenie wielofunkcyjne), 9. (niszczarka), 11. (Listwa przeciwprzepięciowa), 12. (program antywirusowy), 13. (fotel biurowy), 14. (lampka biurowa), 15., 16., 17., 18., 19., 20. (materiały biurowe), 21. (szafa na dokumenty) , 22. (stół) , 23. (dwa krzesła) - poniesione przed rozpoczęciem działalności i po jej rozpoczęciu sfinansowane dotacją, zakupione na imię i nazwisko Wnioskodawczyni można ująć do kosztów uzyskania przychodów?

We własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od tej części ich wartości, która zostaje zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia się kosztów nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wydatków bezpośrednio sfinansowanych z przychodów o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że otrzymane środki finansowe nie podlegają opodatkowaniu (dlatego nie należy ujmować ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani w zeznaniu rocznym). Wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności i po jej rozpoczęciu w celu osiągnięcia przychodów, zakupione na imię i nazwisko, niezwiązane z nabyciem środków trwałych, stanowią koszty uzyskania przychodów (dlatego należy ująć je w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, oraz w korekcie zeznania rocznego za rok 2013).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.).

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia, a w przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych, wysokość przyznanych bezrobotnemu środków nie może przekraczać 4-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawczyni, jako osoba bezrobotna otrzymała w ramach projektu „Czas na pracę” współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego przez Urząd Pracy, jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej. Z otrzymanych w ramach pomocy środków Wnioskodawczyni zakupiła m.in. wyposażenie nie zaliczane do środków trwałych.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro wskazane we wniosku środki finansowe zostały przyznane Wnioskodawczyni na podstawie ww. art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, to w części przeznaczonej na cele inne niż inwestycyjne (inne niż zakup lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych), stanowią one przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony od opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w części przeznaczonej na nabycie środków trwałych (np. zestaw komputerowy) otrzymana kwota nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem być uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• jest właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 ustawy.

Z wniosku wynika, iż za otrzymane z Urzędu Pracy środki Wnioskodawczyni nabyła m.in. składniki majątku niezaliczane do środków trwałych. Zgodnie z § 3 pkt 7 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) pod pojęciem:

• wyposażenie – rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych;
• środki trwałe – rozumieć należy środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że jeżeli środki otrzymane na podjęcie działalności gospodarczej zostały przeznaczone na zakup przedmiotów niestanowiących środków trwałych (tj. wyposażenia), to wydatki poniesione na ich nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania, niezależnie od tego, że na ich zakup Wnioskodawczyni otrzymała dotację korzystającą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wydatki poniesione na zakup wyposażenia wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, wskazanego we wniosku jako: system kadrowo-płacowy, zestaw Biuro Rachunkowe, podpis kwalifikowany, urządzenie wielofunkcyjne, niszczarka, listwa przeciwprzepięciowa, program antywirusowy, fotel biurowy, lampka biurowa, materiały biurowe, szafa na dokumenty, stół, dwa krzesła, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o ile w istocie nabyte składniki majątku nie spełniają kryteriów uznania ich za środki trwałe lub części składowe środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko zawarte we wniosku należy więc uznać za prawidłowe.

Wnioskodawczyni powinna przy tym mieć na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie. W myśl tej regulacji koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6 i 10, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 6b ww. ustawy, ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez moment poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Należy wskazać, że sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ). Zawarte w załączniku nr 1 do tego rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Zgodnie z pkt 13 powołanych wyżej „Objaśnień”, kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, że niektóre wydatki Wnioskodawczyni poniosła przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowania, które zabraniałoby zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w związku z tą planowaną działalnością gospodarczą. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przedmiotowe wydatki, poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w dacie rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 cyt. ustawy). W myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, należy przez to rozumieć również zeznania (…), do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zatem jeżeli złożone zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w latach ubiegłych zawierają nieprawidłowe dane (przychód, koszty), to należy złożyć deklarację korygującą wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja zgodnie z zakresem wniosku nie dotyczy kosztów nabycia środków trwałych, w tym zestawu komputerowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.