Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-564/15-2/WH
z 1 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Kontrahenta dokumentujących premie pieniężne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Kontrahenta dokumentujących premie pieniężne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest dystrybucja sprzętu gospodarstwa domowego (AGD) na terenie całej Polski. Spółka dostarcza sprzęt do hurtowni lub do sprzedawców detalicznych, w tym w szczególności do dużych sieci sprzedaży detalicznej.

W celu motywacji nabywców sprzętu od Spółki do zwiększania wolumenu obrotów ze Spółką, Spółka zawiera z nabywcami umowy, zgodnie z którymi po osiągnięciu przez nabywcę odpowiedniego poziomu obrotów ze Spółką, uzyskuje on prawo do otrzymania premii pieniężnej od Spółki.

Premia pieniężna nie jest związana z konkretną dostawą towaru dokonaną przez Spółkę na nabywcę, lecz jest rezultatem wszystkich dostaw zrealizowanych w określonym czasie, za który rozliczana jest premia pieniężna. Premia pieniężna jest więc wypłacana przez Wnioskodawcę za osiągnięcie przez nabywcę określonego pułapu obrotów, na który składa się suma pojedynczych transakcji zrealizowanych ze Spółką w danym okresie czasu. Co do zasady premia pieniężna obliczana jest jako procent od wartości zrealizowanego obrotu.

Premia pieniężna traktowana jest przez Spółkę oraz nabywców co do zasady jako rabat, dotyczący wszystkich dostaw zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym.

Niemniej jeden z klientów Wnioskodawcy (dalej: „Kontrahent”), z tytułu otrzymania premii pieniężnej wystawia Spółce fakturę, traktując otrzymane premie pieniężne jako wynagrodzenie za świadczenie usług. Kontrahent powołuje się przy tym na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 2007 roku, uzyskaną przez Kontrahenta, w której Minister Finansów stwierdził, że premie pieniężne stanowią wynagrodzenie za realizację usługi przez Kontrahenta i jako takie muszą być dokumentowane fakturami przez Kontrahenta.

Przy czym Minister Finansów uznał stanowisko Kontrahenta, wyrażane we wniosku o interpretację za nieprawidłowe, Kontrahent twierdził bowiem, że premie pieniężne nie są związane ze świadczeniem usług. Jak zostało ostatecznie wskazane w interpretacji indywidualnej: „z przedłożonego wniosku wynika, iż celem umów nie jest, jak w przypadku udzielenia nabywcy rabatu, zmniejszenie ceny jednostkowej nabywanego produktu, lecz dodatkowe przyznanie klientowi pewnej kwoty pieniężnej np.: z tytułu zakupu określonej ilości produktów lub wcześniejszej zapłaty. W takiej sytuacji Spółka będzie zobowiązana do udokumentowania powyższych czynności fakturą VAT, zgodniej bowiem z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę podatku i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.” Spółka pragnie zauważyć, iż otrzymanie przez Kontrahenta premii pieniężnej (rabatu) nie jest uzależnione od dokonywania przez Kontrahenta jakichkolwiek innych czynności niż zakupy towarów od Spółki, w szczególności nie jest związane ze świadczeniem usług o charakterze promocyjnym, marketingowym czy reklamowym przez Kontrahenta, nie jest również uzależnione od odpowiedniego eksponowania produktów nabywanych od Wnioskodawcy, czy udzielania potencjalnym klientom na produkty dostarczane przez Spółkę stosownych wyjaśnień (doradztwa). Zgodnie z posiadanymi przez Wnioskodawcę informacjami, interpretacja indywidualna wydana na rzecz Kontrahenta nie została zmieniona przez Ministra Finansów ani nie została uchylona orzeczeniem sądu administracyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczania VAT naliczonego z faktur otrzymywanych od Kontrahenta, dokumentujących premie pieniężne za przekroczenie poziomu obrotów przez Kontrahenta?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od Kontrahenta, dokumentujących premie pieniężne za przekroczenie poziomu obrotów przez Kontrahenta.

Przy ocenie prawa do odliczenia z faktur dokumentujących premie pieniężne, otrzymywanych od Kontrahenta, Spółka kieruje się interpretacją indywidualną posiadaną przez Kontrahenta, w której Minister Finansów uznał, że Kontrahent powinien opodatkowywać VAT otrzymywane premie pieniężne i powinien je dokumentować fakturami. W ocenie Spółki, skoro zgodnie z posiadaną interpretacją u Kontrahenta powstaje obowiązek podatkowy w związku z otrzymaną premią pieniężną i Kontrahent ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą tę premię pieniężną, to Spółka musi mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na takiej fakturze.

Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie stanowiska w sprawie.

1. Premia pieniężna w świetle uchwały NSA i interpretacji ogólnej Ministra Finansów
   
   

W ocenie Spółki, premia pieniężna co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie jest wynagrodzeniem za usługę, a w konsekwencji również nie podlega dokumentowaniu fakturą.

Przede wszystkim Spółka zauważa, iż kwestia sposobu rozliczania w VAT premii pieniężnych została rozstrzygnięta w uchwale w składzie 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt II FPS 2/12 (dalej: „uchwała”). Konieczność podjęcia przez NSA uchwały wynikała z wystąpienia w orzecznictwie sądów administracyjnych zagadnienia budzącego poważne wątpliwości interpretacyjne, tj. kwestii prawnej kwalifikacji świadczenia wypłacanego w ramach tzw. bonusu warunkowego (premii pieniężnej) w związku z wielkością sprzedaży lub terminowością regulowania zobowiązań.

NSA stwierdził w uchwale, iż premia pieniężna z perspektywy ekonomicznej nie różni się niczym od rabatu. Skutkiem zarówno premii pieniężnej, jak i rabatu jest obniżenie ceny zakupu, w efekcie następuje zwrot określonej kwoty premii pieniężnej (rabatu) na rzecz Kontrahenta. W uzasadnieniu wyroku sąd podkreślił, iż „zakresy terminów rabat i premia pieniężna w znaczeniu gospodarczym się pokrywają. Zauważyć należy, że efekt ekonomiczny w danym okresie, przyznania np. premii pieniężnej wyrażonej procentowo w stosunku do obrotu oraz udzielenia rabatu w stosunku do wszystkich transakcji z określonym kontrahentem w tymże okresie, z uwzględnieniem tego samego procentu, będzie zbliżony w tym sensie, że wiązać się będzie z przekazaniem nabywcy przez sprzedawcę określonej kwoty premii obliczonej procentowo w stosunku do obrotu lub odpowiadającej jej kwoty rabatu ustalonego w stosunku do poszczególnych transakcji, z uwzględnieniem tego samego procentu. (...) wszystkie powyższe argumenty nakazują uznać, że wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Nie można jednak nie zauważyć, że polski ustawodawca tak skonstruował przepisy odnoszące się do rabatów, że obniżenie podstawy opodatkowania uzależnił od konkretnych warunków, które musi spełnić podatnik aby z tej możliwości skorzystać, co w istocie czyni z tej instytucji uprawnienie a nie obowiązek.”

W konsekwencji należałoby uznać, iż udzielenie premii pieniężnej przez dostawcę towarów na rzecz nabywcy, za przekroczenie określonych progów obrotu, nie może być utożsamiane z jakimkolwiek świadczeniem dokonywanym przez nabywcę towarów na rzecz dostawcy.

Na skutek wydanej uchwały NSA, Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 27 listopada 2012 r., nr PT3/033/10/423/AEW/12/PT-618, w której wyraził pogląd, że kwoty wypłacane kontrahentom jako premie pieniężne za zakup określonej ilości towarów stanowią rabat, który można udokumentować za pomocą faktury korygującej odnoszącą się do wszystkich transakcji dokonywanych w danym okresie, za który przyznawana jest premia. Jak zostało bowiem wskazane przez organ podatkowy: „premie pieniężne, czy też bonusy otrzymywane przez nabywcę od dostawcy za dokonanie nabycia określonej ilości towarów, czy uzyskanie określonego poziomu wartości sprzedanych towarów, co do zasady, nie są wynagrodzeniem za świadczenie usługi, a wypłacenie takiej premii nie kreuje odrębnej od dostawy towaru czynności objętej podatkiem od towarów i usług. Nie może bowiem wystąpić taka sytuacja faktyczna, która stanowiłaby jednocześnie dostawę towaru i świadczenie usług.”

Niemniej, w ocenie Wnioskodawcy tezy uchwały NSA jak również wnioski płynące z interpretacji ogólnej Ministra Finansów nie znajdą zastosowania w analizowanym przypadku. W przedstawionych okolicznościach sprawy zasadnym będzie bowiem zastosowanie się do wniosków płynących z interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej na rzecz Kontrahenta.

2. Skutki interpretacji indywidualnej Kontrahenta dla rozliczeń Spółki
   
   

Zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Kontrahenta bowiem zgodnie z otrzymaną przez niego interpretacją indywidualną, Minister Finansów stwierdził bowiem, że premia pieniężna stanowi wynagrodzenie za świadczenie przez Kontrahenta usługi.

W efekcie, Kontrahent posiadając taką interpretację indywidualną ma prawo wystawić fakturę z wykazaną kwotą podatku, a Spółce, zgodnie z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tej faktury.

Skoro Kontrahent posiada interpretację indywidualną, zgodnie z którą traktuje otrzymane premie pieniężne jako wynagrodzenia za świadczenie usług i w konsekwencji wystawia z tego tytułu faktury, to automatycznie Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego faktur dokumentujących udzielenie premii pieniężnej.

Spółka ma przy tym prawo brać pod uwagę interpretację indywidualną posiadaną przez Kontrahenta, co wynika zarówno z zasady neutralności VAT, jak i z zasady zaufania podatników do organów podatkowych.

Zgodnie z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Przepis ten stanowi jedną z podstawowych zasad postępowania podatkowego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 marca 2002 r., sygn. akt III SA 3390/00 zasada zaufania do organów podatkowych nie może być traktowana wyłącznie jako abstrakcyjny postulat wobec tych organów, lecz jako norma prawna, której zastosowanie będzie mieć konkretny wymiar. Naruszenie tej zasady może stanowić wystarczającą podstawę prawną do uchylenia decyzji, nawet jeżeli w toku postępowania nie naruszono innych przepisów prawa.

Zasada zaufania wyrażona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej obliguje zatem organy podatkowe do postępowania w sposób spójny i konsekwentny, z zastosowaniem właściwych przepisów prawa i merytoryczną oceną wszelkich okoliczności, które mogą mieć wpływ na ocenę interesów podatnika. Zdaniem Spółki naturalną konsekwencją tej zasady jest obowiązek zapewnienia jak największej spójności w wykładni wobec wszystkich podatników. Tylko bowiem w ten sposób działania organów podatkowych mogą budzić zaufanie. W szczególności oznacza to, iż niedopuszczalne jest różne traktowanie analogicznych stanów faktycznych, jeżeli odmienne stanowisko w podobnych, okolicznościach faktycznych nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku NSA z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt I GSK 952/09 sąd wskazał, że „w państwie praworządnym pożądane jest, aby organy w takich samych stanach faktycznych i prawnych wydawały identyczne rozstrzygnięcia. Zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe przy tym samym stanie faktycznym i prawnym narusza zasadę zaufania wyrażoną w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej.”

Podobnie NSA wypowiedział się w wyroku z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 158/09, w którym powołując się na wyrok NSA z dnia 23 listopada 2005 r., sygn. akt I FSK 283/05 zauważył, że „za godzące w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej należy uznać dokonywanie różnych ustaleń odnoszących się do tego samego elementu stanu faktycznego sprawy, w odrębnych co prawda sprawach podatkowych, niemniej bazujących na tych samych faktach.”

Powyższe wyroki wskazują jednoznacznie, że w tych samych stanach faktycznych, i tym samym stanie prawnym rozstrzygnięcia organów podatkowych powinny być możliwie najbardziej jednolite. Na znaczenie zasady zaufania przy zachowaniu spójności i jednolitości w stosowaniu prawa zwrócił uwagę NSA w wyroku z dnia 20 stycznia 2006 r. sygn. akt I FSK 527/05 stwierdzając, że: „w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażono stanowisko, że za godzące w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej należy uznać dokonywanie różnych ustaleń odnoszących się do tego samego elementu stany faktycznego sprawy w odrębnych co prawda sprawach podatkowych, niemniej bazujących na tych samych faktach (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2005 r. I FSK 283/05 - nie publ.). Mimo, że stanowisko to wyrażono na tle odmiennego stanu faktycznego i prawnego w podatku od towarów, to ma ono generalne znaczenie dla zachowania spójności i jednolitości w stosowaniu prawa przez organy państwa i skład orzekający w tej sprawie w pełni je podziela.”

Przenosząc powyższe na grunt zaprezentowanego stanu faktycznego, zasadne zdaniem Spółki jest twierdzenie, że jeżeli organ podatkowy wydał rozstrzygnięcie, w którym stwierdził, że premia pieniężna to wynagrodzenie za odpłatne usługi świadczone przez Kontrahenta i w konsekwencji wskazał na konieczność wystawiania z tego tytułu faktury, to Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej premię pieniężną, wystawionej zgodnie z posiadaną interpretacją indywidualną. Należy bowiem podkreślić, że w tym przypadku istotne elementy stanu faktycznego są identyczne dla Spółki i Kontrahenta, opodatkowanie VAT i prawo do odliczenia stanowią bowiem lustrzane uprawnienia stron jednej i tej samej transakcji.

Jednocześnie Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż intencją ustawodawcy było zapewnienie, żeby każdy, nawet bardzo skomplikowany lub specyficzny stan faktyczny był oceniony przez Ministra Finansów pod kątem jego skutków podatkowych. W sytuacji, kiedy mamy do czynienia z takim skomplikowanym lub specyficznym stanem faktycznym, zależnym np. od indywidualnych postanowień wynikających z konkretnej umowy pomiędzy adresatem interpretacji i innym podmiotem, interpretacja może dotyczyć i może zapewniać ochronę tylko jej adresatowi. Nie jest celowe, żeby inni podatnicy posługiwali się taką interpretacją w drodze analogii, przy ich stanach faktycznych, które w znacznym stopniu mogą różnić się od tego, który był przedmiotem interpretacji. Jeżeli jednak stan faktyczny jest prosty i nie jest związany z żadnymi specyficznymi, zindywidualizowanymi uwarunkowaniami (odliczenie podatku naliczonego z faktur otrzymanych od Kontrahenta), a i sam problem podatkowy również nie jest skomplikowany (biorąc pod uwagę, iż Kontrahent Spółki posiada w tym zakresie wydaną interpretację indywidualną), to w świetle zasady zaufania podatników do organów podatkowych taka interpretacja musi mieć szerszy wymiar i jej skutki powinny być niejako rozciągnięte również na Wnioskodawcę, jako stronę transakcji, o której mowa w interpretacji Kontrahenta.

Potwierdzeniem powyższego jest wyrok NSA z dnia 22 maja 2013 r., sygn. akt I FSK 863/12, w którym to orzeczeniu sąd zauważył: „Nie ulega wątpliwości to, że funkcja ochronna interpretacji co do zasady odnosi się do wnioskodawcy. W myśl bowiem art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem odpisu prawomocnego wyroku uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy. (...) Podatnik nie powinien ponosić negatywnych skutków niejednoznacznych przepisów podatkowych szczególnie w sytuacji, gdy wobec kontrahenta strony wydana została interpretacja tych przepisów zgodna ze stanowiskiem strony (…). Taka sytuacja kłóci się z zasadą praworządności określoną w art. 2 Konstytucji RP. W sytuacji gdy ustawodawca rozszerzył we wskazanym wyżej rozporządzeniu stosowanie obniżonej stawki podatku VAT, a organy różnie interpretują te przepisy, to nie można przyjąć, by w państwie prawa zasada zaufania określona w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, wywodzona także z art. 2 Konstytucji RP, nie chroniła podmiotu wykonującego roboty budowlane na rzecz Szpitala w ramach zamówienia publicznego i stosującego się do interpretacji wydanej wobec Szpitala w odniesieniu do tego typu robót. Przeciwne stanowisko doprowadziłoby do sytuacji, że w odniesieniu do tej samej transakcji miałyby zastosowanie różne stawki podatku VAT, co jest nie do pogodzenia z zasadą zaufania (…).”

NSA zgadza się więc, że formalnie interpretacje są skierowane tylko do ich adresatów i tylko im zapewniają ochronę, jednakże zaakcentował również bardzo wyraźnie, że zasad tych nie można stosować z pominięciem zasady zaufania oraz wbrew zasadzie równości opodatkowania.

3. Aktualność wydanej na rzecz Kontrahenta interpretacji indywidualnej
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy stanowisko wyrażone przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz Kontrahenta pozostaje aktualne również na tle obecnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego.

I tak, zgodnie z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej, zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

W myśl natomiast art. 14k § 3 Ordynacji podatkowej, w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.

Z cytowanych przepisów wynika zatem, iż interpretacja indywidualna chroni jej posiadacza (w tym przypadku Kontrahenta) przed niekorzystnymi skutkami podatkowymi, jak i konsekwencjami karnymi skarbowymi, do czasu jej uchylenia lub zmiany. W związku z tym, że interpretacja wydana na rzecz Kontrahenta nie została zmieniona, jak również nie została uchylona orzeczeniem sądu administracyjnego to należy uznać iż pozostaje ona w mocy.

Co więcej, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że również wydanie interpretacji ogólnej przez Ministra Finansów nie uchyliło ani nie zmieniło interpretacji indywidualnej. Uchylenie interpretacji indywidualnej może nastąpić wyłącznie na skutek wyroku sądu administracyjnego, albo Minister Finansów może uchylić lub zmienić wydaną interpretację z urzędu, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (art. 14e Ordynacji podatkowej).

Spółka zauważa przy tym, że interpretacja indywidualna przestaje być skuteczna w sytuacji, kiedy zmieni się stan prawny na podstawie którego została wydana. To znaczy, interpretacja ta chroni jej posiadacza (w tym przypadku Kontrahenta) tylko w stosunku do stanu faktycznego i stanu prawnego zaistniałego w dniu wydawania interpretacji.

Spółka jest zdania, że i w tym zakresie interpretacja indywidualna Kontrahenta pozostaje w mocy. Spółka zauważa, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. wprowadzono przepisy umożliwiające wystawianie faktur korygujących zbiorczych, czyli wystawianych dla jednego odbiorcy, odnoszących się do wszystkich transakcji zrealizowanych w danym okresie.

Niemniej zmiana tych przepisów pozostaje bez wpływu na kwestię aktualności wydanej na rzecz Kontrahenta interpretacji indywidualnej a w konsekwencji na prawo do odliczenia podatku naliczanego przez Spółkę. Stanowisko Wnioskodawcy wynika przede wszystkim z faktu, iż podstawą interpretacji wydanej na rzecz Kontrahenta była analiza przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, dotyczącego świadczenia usług, który to przepis nie uległ zmianie. Wprowadzenie natomiast przepisów umożliwiających dokonanie zbiorczej korekty dotyczącej wszystkich transakcji z danego okresu rozliczeniowego, umożliwiających zastosowanie w praktyce zbiorczych rabatów za dany okres, nie dotyczy interpretacji indywidualnej Kontrahenta, z której wynika, że premia pieniężna stanowi wynagrodzenie za usługę, a nie zbiorczy rabat.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska wyrażonego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu określonego zachowania mieści się w definicji usługi. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie, rozdzielając usługi od dostaw.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

W praktyce występują sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana np. z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie. W takim przypadku, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie - takie działania kontrahentów nie wypełniają definicji świadczenia usług i wypłacenie w takiej sytuacji premii pieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Osiąganie bowiem określonego pułapu obrotów z danym dostawcą, poprzez zsumowanie poszczególnych dostaw towarów, nie może być uznane za usługę w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Premia jest wyliczana w oparciu o osiągane obroty, lecz samo osiąganie obrotów nie stanowi usługi.

Natomiast, gdyby pomiędzy dostawcą i nabywcą istniał stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskuje premię nie tylko za satysfakcjonującą dostawcę wartość czy ilość dokonanych zakupów, lecz także za realizację przez nabywcę innych czynności na rzecz dostawcy, np. podjęcie działań w kierunku rozwijania bazy sprzedaży towarów kontrahenta, zobowiązanie się do stosowania szczególnych np. określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów, przyjęcie określonych zobowiązań lojalnościowych wobec dostawcy itp., wówczas mielibyśmy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, nagradzanej przez niego stosowną premią, która powinna zostać opodatkowana. Premia stanowi w takim wypadku wynagrodzenie za świadczenie usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przyznaje kontrahentom, którzy w określonym czasie osiągnęli odpowiedni poziom obrotów, premie pieniężne. Premie te nie są powiązane z konkretnymi dostawami, ale są rezultatem wszystkich dostaw zrealizowanych w określonym czasie. Wysokość premii obliczana jest jako procent od wartości zrealizowanego obrotu. Otrzymanie przez Kontrahenta premii pieniężnej (rabatu) nie jest uzależnione od dokonywania przez Kontrahenta jakichkolwiek innych czynności niż zakupy towarów od Spółki, w szczególności nie jest związane ze świadczeniem usług o charakterze promocyjnym, marketingowym czy reklamowym przez Kontrahenta, nie jest również uzależnione od odpowiedniego eksponowania produktów nabywanych od Wnioskodawcy, czy udzielania potencjalnym klientom na produkty dostarczane przez Spółkę stosownych wyjaśnień (doradztwa).

Zatem, za osiągnięcie określonego poziomu obrotów w danym okresie rozliczeniowym przez kontrahentów, Wnioskodawca przyznaje premie pieniężne. Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, poza czynnością kupna-sprzedaży nie istnieją po stronie kontrahentów inne zobowiązania nakładające obowiązek świadczenia usługi na rzecz Wnioskodawcy. Kontrahenci, o których mowa we wniosku, otrzymując premie pieniężne, nie są w żaden sposób zobowiązani przez Wnioskodawcę do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek innych czynności mających na celu intensyfikację sprzedaży, czy promocję towarów. Tym samym, przyznawanie premii pieniężnej przez Wnioskodawcę nie będzie w żaden sposób związane z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dobrowolnego dokonywania zakupów od Spółki. Czynności takie mieszczą się bowiem w pojęciu dostawy towarów. Co więcej, niezrealizowanie przez nabywcę określonego pułapu zakupów nie jest obwarowane żadną sankcją, czy jakąkolwiek odpowiedzialnością. A zatem nie można powiedzieć, że pomiędzy dostawcą i nabywcą, poza dostawą towarów, ma miejsce świadczenie usług dokonywane przez kontrahenta Spółki.

Opodatkowaniu jako usługa podlega określone w art. 8 ust. 1 ustawy, zachowanie niebędące jednocześnie dostawą, którym nie jest samo osiągnięcie przez kontrahentów Spółki określonego poziomu obrotów.

Zatem, przyznawane przez Wnioskodawcę premie pieniężne nie będą stanowić zapłaty za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a otrzymanie takich płatności nie będzie rodziło obowiązku wystawiania faktur VAT przez otrzymujących premie pieniężne.

Wnioskodawca, w przedmiotowym wniosku również wskazuje na fakt, że premia pieniężna co do zasady nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie jest wynagrodzeniem za usługę, a w konsekwencji również nie podlega dokumentowaniu fakturą.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku gdy wystawione faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w nich zawartego.

Jak wskazano wyżej, otrzymywane przez kontrahentów premie pieniężne nie są w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywania przez kontrahentów zakupów o określonym wolumenie w ciągu ustalonych okresów rozliczeniowych. W sytuacji przedstawionej we wniosku uznać zatem należy, iż otrzymujący premie nie świadczy na rzecz Spółki usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem czynność ta nie podlega u niego opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

W konsekwencji, skoro Kontrahent nie świadczy usług na rzecz Spółki, to wystawione przez Kontrahenta faktury, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie mogą stanowić dla Wnioskodawcy podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w nich wykazanego.

Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od kontrahenta dokumentujących premie pieniężne za przekroczenie poziomu obrotów.

Jednocześnie odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy zawartej we własnym stanowisku w sprawie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Analiza ww. przepisów prowadzi do wniosku, że interpretację wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego, a treść wniosku, tj. opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku determinuje treść interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że instytucja interpretacji indywidualnych gwarantuje ochronę prawną w zakresie unormowanym w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, podmiotom, które zastosowały się do wydanych na ich rzecz rozstrzygnięć. W myśl bowiem art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Zgodnie z powyższym skutki związane z udzieleniem interpretacji indywidualnej dotyczą podmiotu, który o nią wystąpił, w przedmiotowym przypadku Kontrahenta, zatem Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony jaka wynika z faktu udzielenia interpretacji Kontrahentowi, gdyż jak już wskazano powyżej interpretację wydaje się na wniosek zainteresowanego, w jego indywidualnej sprawie i nie można jej skutków rozszerzać na inne podmioty.

Zatem, w świetle ww. przepisów należy zauważyć, że brak jest podstaw do przyjęcia, że z okoliczności wydania interpretacji podatkowej dla Kontrahenta, nawet jeżeli jest to druga strona opisanej we wniosku transakcji, Wnioskodawca może wywodzić prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Kontrahenta dokumentujących premie pieniężne za przekroczenie poziomu obrotów.

Należy w tym miejscu wskazać także na zasadę legalizmu, zawartą w art. 7 Konstytucji RP stanowiącą, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Jak zauważono już w orzecznictwie interpretacje prawa podatkowego wydawane na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mają ze swej istoty charakter indywidualny i jednostkowy. Każdy ma prawo wystąpić o taką interpretację w swojej indywidualnej sprawie i uzyskać stosowną do przedstawionego stanu faktycznego informację o jego sytuacji prawnej. Jednakże z interpretacji wydanej na rzecz innego podatnika nie można wywodzić korzystnych dla siebie skutków prawnych, jeżeli pozostają one w sprzeczności z prawidłową wykładnią prawa materialnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.