Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-295/15-2/AS
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia podstawy dla limitów kwotowych określonych w art. 9a ust. 2 w sytuacji pożyczek otrzymanych od udziałowców (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe,
  

• stosowania limitu 20 000 euro, o którym mowa w art. 9a ust. 3 wobec wszelkich transakcji dokonywanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,
  

• obowiązku sporządzania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust.1 przez podmioty będące stronami transakcji (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia podstawy dla limitów kwotowych określonych w art. 9a ust. 2 w sytuacji pożyczek otrzymanych od udziałowców (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe,
  

• stosowania limitu 20 000 euro, o którym mowa w art. 9a ust. 3 wobec wszelkich transakcji dokonywanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,
  

• obowiązku sporządzania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust.1 przez podmioty będące stronami transakcji (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży usług reklamowych przez internet dla lekarzy. Na portalu „A” lekarze mogą mieć swoje tzw. profile, z informacją o swojej działalności oraz portal umożliwia pacjentom zapisy na wizyty do lekarzy poprzez formularz j dostępny na portalu.

Ponieważ Spółka rozpoczęła niedawno działalność, w celu kontynuowania działalności potrzebuje finansowania z zewnątrz. Główne finansowanie zostało dokonane w postaci podwyższenia kapitału, jednak część spółka otrzymała jako pożyczki od udziałowców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na potrzeby art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do limitów kwotowych, o których mowa w tym ustępie, należy wziąć pod uwagę całość kwoty pożyczek otrzymanych od udziałowców, którzy posiadają w kapitale zakładowym co najmniej 5% udziałów powiększonych o naliczone/zapłacone odsetki, czy też pod uwagę wziąć tylko kwotę samych odsetek?
2. Czy limit 20 000 euro, o którym mowa w art. 9a ust. 3 dotyczy transakcji dokonanych ze wszystkimi podmiotami, czy tylko z podmiotami powiązanymi, które posiadają w Spółce co najmniej 5% udziałów?
3. Czy obowiązek sporządzania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust.1 dotyczy wszystkich podmiotów będących stronami transakcji, czy też tylko spółki sprzedającej, bądź też tylko spółki dominującej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Zgodnie z artykułem 9a ust. 2 obowiązek sporządzania dokumentacji dotyczącej cen transferowych dotyczy transakcji między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota transakcji wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym przekracza równowartość:

1. 100 000 euro - jeśli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego,
2. 30 000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych
3. 50 000 euro - w pozostałych przypadkach.
   
   

Dodatkowo ust. 3 ww. artykułu dodaje limit 20 000 euro dla transakcji dokonanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w krajach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

W żadnej regulacji podatkowej nie zostało doprecyzowane, co należy rozumieć przez pojęcie transakcji.

Próby zdefiniowania tego pojęcia zostały podjęte w piśmie ministerstwa finansów z dnia 21 lutego 2001 r. (PBS/AK-060-1192-46/01), w którym stwierdzono iż: „pod pojęciem transakcji należy rozumieć umowę lub umowy zawarte z tym samym partnerem (...), Przedmiotem której (...) jest dobro lub dobra, a także usługi, jeżeli są objęte jedną ceną. Oznacza to, że transakcją (...) może być np. umowa nabycia lub sprzedaży jednego dobra, umowa sprzedaży szeregu dóbr lub wykonania szeregu usług, dla których określono łączną cenę”.

W przypadku każdej transakcji możemy wyróżnić przedmiot transakcji i wynagrodzenie za nią. Ponieważ pożyczka jest umową umożliwiającą jednemu podmiotowi korzystanie z określonej puli pieniędzy przez określony czas za wynagrodzeniem na rzecz drugiej strony, umowa ta jest w swojej konstrukcji podobna do umowy wynajmu/leasingu samochodu czy maszyn, gdzie za możliwość korzystania z nich pobierane jest wynagrodzenie.

Istotnym jest, że w przypadku umowy wynajmu/leasingu do kwoty transakcji nie jest brana wartość wynajmowanego/leasingowanego przedmiotu, a jedynie pobierane za nią wynagrodzenie.

Podobnie w przypadku pożyczki, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinna być brana wartość pożyczki, a jedynie wartość wynagrodzenia za nią, czyli odsetek.

Na poparcie powyższego spółka odwoła się do interpretacji indywidualnej numer IPPB5/423-677/11-2/AS, której przedstawiono taki sam punkt widzenia.

Ad. 2)

Ponieważ w art. 9a ust. 1 stwierdzono, iż: „podatnicy dokonujący transakcji (...) z podmiotami powiązanymi lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na : rzecz podmiotu mającego miejsca zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję”, zastosowanie słowa „lub” oznacza, że druga część zdania odnosi się do wszystkich podmiotów, a nie tylko powiązanych.

W związku z powyższym obowiązek przygotowania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 dotyczy wszelkich transakcji dokonywanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję, bez względu na to, czy są to podmioty powiązane czy nie, o ile przekroczono roczny limit transakcji z danym podmiotem wynoszący 20 000 euro.

Ad. 3)

dokumentacja powinna być sporządzana przez wszystkie strony transakcji, ponieważ w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie jest mowa o spółce dominującej/sprzedającej, ale o podmiotach powiązanych, bez względu na kierunek powiązań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• ustalenia podstawy dla limitów kwotowych określonych w art. 9a ust. 2 w sytuacji pożyczek otrzymanych od udziałowców (pytanie nr 1) – jest nieprawidłowe,
  

• stosowania limitu 20 000 euro, o którym mowa w art. 9a ust. 3 wobec wszelkich transakcji dokonywanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję (pytanie nr 2) – jest prawidłowe,

• obowiązku sporządzania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust.1 przez podmioty będące stronami transakcji (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
  
  
  

Tytułem wstępu należy wskazać, że na gruncie przepisów prawa podatkowego pomiędzy określonymi podmiotami gospodarczymi w toku prowadzonej działalności mogą istnieć powiązania zarówno osobowe, jak i kapitałowe. Zaistnienie takich powiązań narzuca przedsiębiorcom szczególne obowiązki i z drugiej strony naraża na wyższy, niż w przypadku podmiotów niezależnych, poziom ryzyka podatkowego. Sprowadza się ono zasadniczo do możliwości zastosowania przez organy podatkowe tzw. sankcyjnej stawki w podatku dochodowym, która wynosi aż 50% oszacowanego przez organ dochodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami – w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 – lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko),
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze – w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

Powyższy obowiązek, na podstawie art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100 000 euro – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30 000 euro – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50 000 euro – w pozostałych przypadkach.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro.

Definicja podmiotów powiązanych została umieszczona w art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów, albo
4. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
5. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów,
   

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 11 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, posiadanie udziałów w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5%.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Z uwagi na powyższe, konieczność sporządzenia dokumentacji cen transferowych zachodzi w przypadku, gdy spełnione są kumulatywnie następujące warunki:

1. dochodzi do transakcji,
2. transakcja jest realizowana pomiędzy podmiotami powiązanymi oraz
3. łączna kwota transakcji przekracza kwoty wskazane w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Pojęcie „transakcja” nie zostało zdefiniowane w przepisach polskiego prawa podatkowego ani cywilnego zatem można uznać, że nie posiada ono definicji legalnej. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego (według Internetowego Słownika języka polskiego – http:/sjp.pwn.pl) transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów i usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług.

W ocenie tutejszego organu pojęcie to obejmuje wszelkiego rodzaju operacje i czynności dokonywane przez podmioty oraz wszelkie świadczenia i przepływy między tymi podmiotami. Pojęcie transakcji dotyczy obrotu dobrami i usługami, nie ogranicza się jednak tylko do sprzedaży bądź kupna towarów lub usług.

Pojęcie transakcji w rozumieniu art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozpatrywać w kontekście celu tego przepisu. Dokumentacja podatkowa dokonywanych przez podmioty powiązane transakcji przedstawiać ma warunki dokonywanych transakcji w celu ich porównania z warunkami stosowanymi przez podmioty niezależne w porównywalnych okolicznościach. Wskazać należy ponadto, że zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1319/10) „przepis art. 9a u.p.d.o.p. pełni funkcję gwarancyjną, to znaczy, że gwarantuje podmiotom powiązanym, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4, a także art. 11 ust. 5 u.p.d.o.p., że przedłożenie merytorycznie poprawnej dokumentacji, pozwoli ocenić transakcje między nimi, jako spełniające warunki transakcji rynkowych”.

Uwzględniając powyższe w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że:

Ad. 1)

Stosownie do przywołanego art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej badają zgodność ustalonych lub narzuconych przez podmioty powiązane warunków z warunkami jakie ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, w tym w szczególności, zasadność dokonania danej transakcji przez podmioty powiązane (w porównaniu z zachowaniem podmiotów niezależnych).

Przepis art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje więc także sytuacje lub zachowania podmiotów powiązanych nietypowe z punktu widzenia obrotu gospodarczego, w celu ich skonfrontowania z sytuacjami lub zachowaniami podmiotów niezależnych. Postępowanie to wynika z zasady ceny rynkowej (arms length principle), zgodnie z którą podmioty powiązane powinny, we wzajemnych relacjach, ustalać warunki, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Sporządzenie przez podatników, a także badanie dokumentacji transakcji (t.j. np. opisana w rozpatrywanej sprawie transakcja pożyczki) przez organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej nie może ograniczać się tylko do badania ceny (o ile ta w ogóle występuje). Brak naliczenia odsetek też podlega badaniu, prawidłowość ustalenia ceny na poziomie zerowym również podlega weryfikacji w kontekście zasady ceny rynkowej.

Dokumentacja powinna umożliwiać analizę pod kątem warunków rynkowych również takich elementów pożyczki jak jej wartość, okres na jaki została udzielona, gwarancje spłaty, kalkulacja ryzyka etc. Dopiero tak uzyskany, pełny obraz ekonomicznej istoty danej transakcji umożliwia organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej prawidłowe określenie rynkowości bądź nierynkowości danej transakcji.

Zatem do limitów określonych w przypisie art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku umów pożyczki wlicza się zarówno kapitał jak i odsetki.

Niezależnie od powyższego, wskazać również należy, że cena w transakcji nie musi być w danym przypadku wyrażona bezpośrednio w pieniądzu (np. odsetki). Innym sposobem rozliczenia może być kompensata, o której mowa w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1186).

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa w niniejszej sprawie stwierdzić zatem należy, że w zakresie sporządzania dokumentacji podatkowej na potrzeby art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w sytuacji pożyczek otrzymanych od udziałowców – jako wartość transakcji dla celów dokumentacji cen transferowych należy uwzględnić zarówno wartość pożyczki, jak i kwotę odsetek od pożyczki.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie ustalenia podstawy dla limitów kwotowych określonych w art. 9a ust. 2 w sytuacji pożyczek otrzymanych od udziałowców (pytanie nr 1), należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro.

Obowiązek przygotowania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 dotyczy wszelkich transakcji dokonywanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję, bez względu na to, czy są to podmioty powiązane czy nie, o ile przekroczono roczny limit transakcji z danym podmiotem wynoszący 20 000 euro.

Powyższe wynika z przywołanego powyżej art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie stosowania limitu 20 000 euro, o którym mowa w art. 9a ust. 3 wobec wszelkich transakcji dokonywanych z podmiotami posiadającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję (pytanie nr 2), należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3)

Treść art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na podatnika ciężar dowodu rozumiany jako powinność wskazania określonych informacji świadczących, że transakcje zawierane przez podatnika z podmiotami powiązanymi, w wyniku których następuje zapłata na rzecz tych podmiotów, mają rynkowy charakter.

Dokumentacja przez podatników transakcji z podmiotami powiązanymi, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest informacją przedstawianą na żądanie organu podatkowego i ma ona umożliwić weryfikację przez organy podatkowe cen stosowanych w transakcjach z podmiotami powiązanymi. Ceny te powinny być cenami rynkowymi. Jeśli organ podatkowy stwierdzi, że ceny transakcyjne odbiegają od cen rynkowych, może pominąć ceny ujęte w transakcjach i oszacować uzyskany z nich zysk do wartości rynkowej. Szacowanie transakcji odbywa się zgodnie z zasadami opisanymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1186).

Dla ustalenia, czy podatnik jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej konieczne jest zawsze w pierwszej kolejności rozstrzygnięcie, czy na podstawie art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obie strony transakcji można uznać za podmioty powiązane. W drugiej kolejności należy ustalić, czy należność za transakcje jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów będących rezydentami państw stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

Obowiązek sporządzenia dokumentacji z transakcji z podmiotem powiązanym powstaje tylko wówczas, gdy łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100.000 euro - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30.000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50.000 euro - w pozostałych przypadkach.
   
   

Natomiast w przypadku transakcji, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w „raju podatkowym” obowiązek sporządzenia dokumentacji powstaje wówczas, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro.

Obowiązek sporządzenia dokumentacji powstaje bowiem na mocy art. 9a ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdy wystąpią określone w tych przepisach okoliczności. Sam fakt wystąpienia tych okoliczności rodzi obowiązek jej sporządzenia. Przepisy nie określają wprawdzie terminu, w jakim powinna być ona sporządzona, ale biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów oraz charakter tej dokumentacji i cel jakiemu ma służyć, powinna być ona sporządzana na bieżąco, to znaczy, gdy wystąpią powyższe okoliczności.

Podatnicy prowadzący działalność także za pośrednictwem zagranicznego zakładu położonego w Polsce mają obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanej z podmiotami powiązanymi w przypadkach przewidzianych w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że obowiązek prowadzenia szczególnej dokumentacji podatkowej jest zależny od występowania powiązań, o których mowa w art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, względnie jeśli zapłata należności za transakcję jest dokonywana na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Należy mieć na uwadze, że zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej jest każda ze stron transakcji będąca podatnikiem podatku dochodowego, czyli przykładowo w transakcji świadczenia usług zarządczych obowiązek dokumentacyjny spoczywa zarówno na podmiocie świadczącym usługi zarządcze, jak i na podmiocie będącym beneficjentem tych usług.

Biorąc pod uwagę przywołane na wstępie przepisy prawa podatkowego dotyczące obowiązku dokumentacji cen transferowych i podmiotów powiązanych w rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że dokumentacja taka powinna być sporządzana przez wszystkie strony transakcji, ponieważ w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o „podmiotach powiązanych”, bez względu na kierunek powiązań.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust.1 przez podmioty będące stronami transakcji (pytanie nr 3), należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.