Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-768/15-2/JŻ
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2015 r., (data wpływu 14 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania umowy depozytu nieprawidłowego, określenia miejsca świadczenia usług oraz dokumentowania otrzymanych odsetek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania umowy depozytu nieprawidłowego, określenia miejsca świadczenia usług oraz dokumentowania otrzymanych odsetek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

B. Sp. z o.o. (dalej „Spółka” bądź „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nabywania i sprzedaży specjalistycznych systemów i urządzeń do obróbki blachy. Wnioskodawca zakłada, iż w wyniku prowadzonej przez niego działalności gospodarczej zostaną wygenerowane nadwyżki finansowe w postaci środków pieniężnych. Ww. nadwyżki środków pieniężnych, Wnioskodawca zamierza oddawać na przechowanie do powiązanej spółki, tj. jedynego udziałowca X. AG z siedzibą w Szwajcarii (dalej „Przechowawca” lub „Udziałowiec”) na podstawie odrębnych umów depozytu nieprawidłowego. Wnioskodawca przewiduje, iż nie będzie to jedna umowa, ale wielokrotne zawieranie umów depozytu nieprawidłowego i wielokrotne przekazywanie środków pieniężnych do Udziałowca na tej podstawie. W ramach danej umowy depozytu nieprawidłowego pieniędzy, Przechowawca będzie miał prawo do korzystania ze zdeponowanych na jego rachunku w banku w Niemczech (Udziałowiec większość swoich rachunków utrzymuje w bankach w Niemczech) nadwyżek finansowych Wnioskodawcy. Sposób wynagrodzenia nie został jeszcze ostatecznie ustalony, zakłada się wstępnie określony procent naliczany od salda zdeponowanych na rachunku bankowym Udziałowca nadwyżek finansowych Wnioskodawcy, Umowy depozytu będą zawierane na czas oznaczony. Po tym czasie Udziałowiec zwróci Wnioskodawcy otrzymane wcześniej środki pieniężne, tj. ponieważ własność przedmiotu przechowania przechodzi z chwilą jego wydania na Przechowawcę, to oznacza, że Udziałowiec będzie zwracał Wnioskodawcy nie te same pieniądze, ale tę samą ilość pieniędzy.

W świetle powyższego, w ramach zawieranych przez Strony umów depozytu nieprawidłowego:

• Przechowawca - X. AG - będzie mieć możliwość rozporządzania/korzystania z przekazanych pieniędzy, a składający do depozytu nieprawidłowego Wnioskodawca - B. Sp. z o.o. - będzie otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek.
  

• Wnioskodawca będzie przelewał w ramach umów środki pieniężne z własnego rachunku bankowego w banku na terytorium Polski, na rachunek Udziałowca w banku w Niemczech (Udziałowiec nie ma bowiem kont w bankach w Szwajcarii prowadzonych w EURO).
  

• Wnioskodawca będzie miał prawo do zwrotu środków pieniężnych zdeponowanych u Przechowawcy z upływem terminu depozytu, bądź w każdym czasie na swoje żądanie.
  

• Przechowawca będzie zobowiązany do zapłaty odsetek za korzystanie z pieniędzy przekazanych w ramach umowy depozytu nieprawidłowego.
  
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Udziałowiec jest spółką handlową z siedzibą (siedzibą działalności gospodarczej) w Szwajcarii, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży specjalistycznych systemów i urządzeń do obróbki blachy. Udziałowiec jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Szwajcarii. Przechowawca jest także zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w kilku krajach Unii Europejskiej. Nie jest on jednak zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. Nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, jak również nie posiada w Polsce stałego miejsca działalności gospodarczej.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług:

1. Czy przekazywanie przez Wnioskodawcę środków finansowych za wynagrodzeniem, na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego zawartej ze szwajcarskim Udziałowcem, stanowi świadczenie usług na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej „ustawa o VAT”) i podlega opodatkowaniu tym podatkiem?
2. Czy miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę będzie miejsce, w którym Udziałowiec (będący usługobiorcą) posiada siedzibę działalności gospodarczej, zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT?
3. Czy Wnioskodawca powinien dokumentować otrzymanie odsetek fakturą, wystawioną zgodnie z przepisami art. 106a pkt 2 (a), art. 106b ust. 1 pkt 1 oraz art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 W opinii Wnioskodawcy, przekazanie środków pieniężnych za wynagrodzeniem, na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego stanowi usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Natomiast stosowanie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w ramach i w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy składa on środki pieniężne, odpłatnie, w depozyt nieprawidłowy, na rachunku bankowym swojego udziałowca w Niemczech, to Spółka działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, świadcząc odpłatną usługę na rzecz swojego Udziałowca. Jak wynika z powyższych przepisów, świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas (poza wyjątkami, które nie występują w opisie ww. zdarzenia przyszłego), gdy są wykonywane odpłatnie. Odpłatność ma miejsce w sytuacji wystąpienia każdego wynagrodzenia za świadczenie wzajemne. Jednocześnie świadczenie usług za odpłatnością może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Umowa depozytu nieprawidłowego jest szczególnym typem umowy zobowiązującej łączącej elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego są wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku. W odróżnieniu od umowy przechowania, w umowie depozytu nieprawidłowego Przechowawca może rozporządzać przedmiotami oddanymi na przechowanie. W odróżnieniu od umowy pożyczki, w umowie depozytu nieprawidłowego, jako umowie realnej, własność przedmiotu przechowania przechodzi na Przechowawcę z chwilą wydania mu przedmiotu przechowania, podczas gdy umowa pożyczki jedynie zobowiązuje do przeniesienia własności. Podstawowym obowiązkiem przechowawcy w tej umowie jest zwrot oddanych na przechowanie pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, który to zwrot należy oceniać na podstawie art. 720 KC, a więc nie będzie chodziło o zwrot tych samych pieniędzy lub rzeczy, lecz o zwrot tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku. Zgodnie z powyższym, na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego, świadczeniem Wnioskodawcy będzie przekazanie do Udziałowca określonej ilości pieniędzy na przechowanie. Świadczeniem Udziałowca będzie natomiast przechowanie pieniędzy oraz ich zwrot, jak również uiszczenie wynagrodzenie (odsetek) za korzystanie z przekazanych pieniędzy. Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, iż zamierza dokonywać wielokrotnie przekazywania pieniędzy Udziałowcowi, w ramach umów depozytu nieprawidłowego. Nie będzie to działanie jednorazowe Wnioskodawcy.

Należy też dodać, iż podobne podejście potwierdzają organy podatkowe w swoich interpretacjach, wydawanych zarówno co do depozytu nieprawidłowego (np. Interpretacja Indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2015 r., sygn. IPPP3/4512-206/15-2/JŻ; czy też Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 lutego 2015, sygn. IPTPP2/443-891/14-2/PRP), jak również co do pożyczek (np. Interpretacja Indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. IPPP3/443-233/14-2/MKw; czy też Interpretacja Indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 kwietnia 2013 r. (sygn. ITPP2/443-66/13/AW). Zgodnie bowiem z art. 845 kodeksu cywilnego do depozytu nieprawidłowego stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce. W ww. interpretacjach, organy podatkowe kwalifikują depozyty nieprawidłowe i pożyczki udzielane przez podatników podatku VAT jako usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Organy uznają więc, że czynności polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek pieniężnych oraz czynności złożenia do depozytu nieprawidłowego środków pieniężnych, w sytuacji gdy korzystanie z pieniędzy przez Przechowawcę jest odpłatne, stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Składanie pieniędzy do depozytu nieprawidłowego za wynagrodzeniem (odsetki), przez podatnika podatku od towarów i usług (jakim jest Wnioskodawca) spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu VAT, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie więc depozytów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Udziałowiec, który otrzymywać będzie środki finansowe Wnioskodawcy na przechowanie (za wynagrodzeniem), spełnia warunki do uznania go za podatnika w świetle przepisów art. 28a ustawy o VAT. Udziałowiec jest bowiem spółką akcyjną z siedzibą w Szwajcarii, samodzielnie prowadzi poza Polską regularną działalność produkcyjną i handlową (o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) w zakresie dostawy systemów i urządzeń do obróbki blachy, działalność tę świadczy w sposób ciągły i w celach zarobkowych (Wnioskodawca regularnie nabywa ww. urządzenia od Udziałowca). Dodatkowo, Udziałowiec jest w Szwajcarii zarejestrowanym podatnikiem podatku zbliżonego do podatku od wartości dodanej, a także jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie kilku krajów UE. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym przekazywanie środków pieniężnych do depozytu, w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, stanowi świadczenie usług w myśl przepisów ustawy o VAT i konsekwentnie stanowi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2 Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę będzie miejsce, w którym Udziałowiec (będący usługobiorcą) posiada siedzibę działalności gospodarczej, zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o VAT, tzn. w Szwajcarii. Jak wskazano wcześniej, Przechowawca spełnia warunki do uznania go za podatnika w świetle przepisów art. 28a ustawy o VAT. Udziałowiec jest bowiem spółką akcyjną z siedzibą w Szwajcarii, samodzielnie prowadzi poza Polską regularną działalność produkcyjną i handlową (o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) w zakresie dostawy systemów i urządzeń do obróbki blachy, działalność tę świadczy w sposób ciągły i w celach zarobkowych (Wnioskodawca regularnie nabywa ww. urządzenia od Udziałowca). Dodatkowo Udziałowiec jest w Szwajcarii zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, a także jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie kilku krajów UE. Przechowawca nie jest jednak zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. Nie posiada on także w Polsce siedziby działalności gospodarczej, jak również nie posiada w Polsce stałego miejsca działalności gospodarczej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, iż zgodnie z art. 28b ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika (w rozumieniu przepisu art. 28a ustawy o VAT) jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, przedmiotowa usługa będzie opodatkowana podatkiem od wartości dodanej w Szwajcarii, tj. w kraju siedziby usługobiorcy - Udziałowca. Dla zastosowania przepisu art. 28b ustawy o VAT, nie ma bowiem znaczenia, że Wnioskodawca będzie transferował pieniądze na techniczny rachunek bankowy Udziałowca, który znajduje się w banku na terytorium Niemiec.

Ad. 3 Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż usługi depozytu nieprawidłowego będą opodatkowane w Szwajcarii, powinien on dokumentować otrzymanie odsetek fakturą, wystawioną zgodnie z przepisami art. 106a pkt 2 (a), art. 106b ust. 1 pkt 1 oraz art. 106e ust 1 pkt 16 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 106a pkt 2 (a) ustawy o VAT, przepisy dotyczące wystawiania faktur stosuje się do świadczenia usług świadczenia dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego. W opisywanym zdarzeniu przyszłym, podatnik podatku VAT, posiadający siedzibę w Polsce, będzie świadczył usługi, dla których miejscem świadczenia (opodatkowania) jest Szwajcaria, czyli terytorium państwa trzeciego.

Zgodnie natomiast z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Z kolei przepis art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT stanowi, iż faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”. W opinii Wnioskodawcy, będzie on więc wystawiał faktury dokumentujące otrzymywane od Udziałowca odsetki, przy czym faktury te nie będą zawierały ani stawki, ani wartości polskiego podatku od towarów i usług, będą natomiast zawierały wyrazy „odwrotne obciążenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja powyższa, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nabywania i sprzedaży specjalistycznych systemów i urządzeń do obróbki blachy. Wnioskodawca zakłada, iż w wyniku prowadzonej przez niego działalności gospodarczej zostaną wygenerowane nadwyżki finansowe w postaci środków pieniężnych. Ww. nadwyżki środków pieniężnych, Wnioskodawca zamierza oddawać na przechowanie do powiązanej spółki, tj. jedynego udziałowca X. AG z siedzibą w Szwajcarii na podstawie odrębnych umów depozytu nieprawidłowego. Wnioskodawca przewiduje, iż nie będzie to jedna umowa, ale wielokrotne zawieranie umów depozytu nieprawidłowego i wielokrotne przekazywanie środków pieniężnych do Udziałowca na tej podstawie. W ramach danej umowy depozytu nieprawidłowego pieniędzy, Przechowawca będzie miał prawo do korzystania ze zdeponowanych na jego rachunku w banku w Niemczech (Udziałowiec większość swoich rachunków utrzymuje w bankach w Niemczech) nadwyżek finansowych Wnioskodawcy. Sposób wynagrodzenia nie został jeszcze ostatecznie ustalony, zakłada się wstępnie określony procent naliczany od salda zdeponowanych na rachunku bankowym Udziałowca nadwyżek finansowych Wnioskodawcy, Umowy depozytu będą zawierane na czas oznaczony. Po tym czasie Udziałowiec zwróci Wnioskodawcy otrzymane wcześniej środki pieniężne, tj. ponieważ własność przedmiotu przechowania przechodzi z chwilą jego wydania na Przechowawcę, to oznacza, że Udziałowiec będzie zwracał Wnioskodawcy nie te same pieniądze, ale tę samą ilość pieniędzy.

Wnioskodawca wskazał przy tym, iż Udziałowiec jest spółką handlową z siedzibą (siedzibą działalności gospodarczej) w Szwajcarii, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży specjalistycznych systemów i urządzeń do obróbki blachy. Udziałowiec jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Szwajcarii. Przechowawca jest także zarejestrowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w kilku krajach Unii Europejskiej. Nie jest on jednak zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. Nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, jak również nie posiada w Polsce stałego miejsca działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia:

• czy przekazywanie przez Wnioskodawcę środków finansowych za wynagrodzeniem, na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego zawartej ze szwajcarskim Udziałowcem, stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem,
  

• czy miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę będzie miejsce, w którym Udziałowiec (będący usługobiorcą) posiada siedzibę działalności gospodarczej, oraz
  

• czy Wnioskodawca powinien dokumentować otrzymanie odsetek fakturą.
  
  
  

W odniesieniu do przywołanej powyżej definicji usługi, należy wskazać, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Istota umowy depozytu została zawarta w art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Na podstawie art. 835 Kodeksu cywilnego przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 Kodeksu cywilnego).

W umowie przechowania przechowawca (depozytariusz) zobowiązuje się zachować za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu przez składającego (deponenta) na przechowanie. Przykładem tej umowy może być pozostawienie samochodu na parkingu strzeżonym, umieszczenie bagażu w przechowalni dworca, oddanie wierzchniego okrycia w szatni. Do zawarcia umowy konieczne jest wydanie rzeczy. Od tej chwili powstają odpowiednie obowiązki przechowawcy i składającego rzecz.

Oprócz klasycznego depozytu (umowy przechowania) funkcjonuje także depozyt nieprawidłowy (łac. depositum irregulare). W stosunku tym przechowawcy przysługuje prawo rozporządzania oddanymi mu na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Art. 845 Kodeksu cywilnego nakazuje odpowiednio stosować przepisy o pożyczce. Depozyt nieprawidłowy może wynikać bądź z przepisów prawa, bądź z okoliczności. Składający do depozytu nieprawidłowego może żądać w każdym czasie zwrotu rzeczy oddanej w przechowanie w miejscu gdzie rzecz miała być przechowywana.

Z powyższego wynika, że umowa depozytu wykazuje pewne podobieństwo do umowy pożyczki, ale też różni się od niej. Pożyczka dotyczy przeniesienia na własność umówionej wcześniej ilości rzeczy lub pieniędzy a pożyczkobiorca ma obowiązek zwrócić taką samą ilość pieniędzy lub rzeczy tego samego gatunku i ilości. Jeżeli natomiast strony zawierają umowę, na podstawie której składający oddaje przechowawcy na przechowanie pieniądze bądź inne rzeczy oznaczone co do gatunku, ponadto z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać przedmiotem przechowania, jest to depozyt nieprawidłowy. O tym więc, czy zawarta umowa kreuje stosunek prawny depozytu nieprawidłowego czy pożyczki, decydują przepisy szczególne albo umowa stron lub okoliczności.

Zauważyć należy, że stosunek prawny powstały na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego łączy w sobie elementy zarówno przechowania, jak i pożyczki. Stosuje się bowiem do niego przepisy o pożyczce, poza przepisami dotyczącymi zwrotu przedmiotu depozytu. Umieszczenie przepisów o depozycie nieprawidłowym w tytule poświęconym umowie przechowania i wskazanie w treści art. 845 Kodeksu cywilnego na oddanie na przechowanie oraz określenie strony umowy mianem przechowawcy wskazuje na zamiar ustawodawcy potraktowania depozytu nieprawidłowego jako pewnej szczególnej odmiany umowy przechowania. Jednakże odmienny jest cel gospodarczy tej umowy w porównaniu z klasycznym przechowaniem. Przechowanie bowiem wykonywane jest w interesie składającego, ma na celu zaspokojenie jego interesu. Natomiast w przechowaniu nieprawidłowym równomiernie zostaje zaspokojony interes obu stron. Składający, oddając rzeczy czy pieniądze na przechowanie, nie ponosi ryzyka ich utraty czy uszkodzenia, nawet przypadkowej, natomiast przechowawca uzyskuje prawo rozporządzania tymi rzeczami bądź pieniędzmi według swojego uznania (por. B. Łubkowski (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 1677).

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy prawa cywilnego dotyczące zawartej umowy depozytu nieprawidłowego należy uznać, że czynność ta spełnia przesłanki do uznania jej za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Z ww. przepisu wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

W wyniku analizy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług w postaci udzielenia depozytu nieprawidłowego na rzecz podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terenie Szwajcarii zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis miejscem świadczenia oraz opodatkowania tych usług będzie miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. na terytorium Szwajcarii.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy rozdziału 1 działu XI „Dokumentacje” stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Na podstawie ww. przepisów podatnik krajowy jest zobowiązany do udokumentowania fakturą VAT sprzedaż usług, których miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium kraju. Przy czym, w przypadku usług, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi, faktura winna zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Tym samym, Wnioskodawca dokumentując otrzymywane od Przechowawcy (Udziałowca), mającego siedzibę działalności w Szwajcarii odsetki za świadczenie usług polegających na udzielaniu depozytu nieprawidłowego, powinien wystawić fakturę z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w wyżej przedstawionym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.