Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-81/15-4/AZ
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2015 r. (data nadania 17 lipca 2015 r., data wpływu 20 lipca 2015 r.) na wezwanie z dnia 9 lipca 2015 r. Nr IPPB6/4510-81/15-2/AZ (data nadania 10 lipca 2015 r., data doręczenia 13 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia kosztów remontu wynajmowanego budynku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia kosztów remontu wynajmowanego budynku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem budynku biurowego. Budynek jest wynajmowany podmiotom gospodarczym. Po 15 latach wynajmu została rozwiązana umowa z poprzednim najemcą. Z dniem 17 kwietnia 2014 r została podpisana umowa najmu z nowym najemcą, na czas oznaczony czerech lat tj. od dnia 01 czerwca 2014 r. do 31 maja 2018 r.

W związku z naturalnym zużyciem eksploatacyjnym budynku przez poprzedniego najemcę. Spółka była zmuszona do poniesienia wydatków remontowych, wymiany zużytych składników technicznych, aby wynajmowany budynek spełniał oczekiwania nowego najemcy: czyste ściany, podłogi, wymiana wyposażenia sanitarnego, wykładzin, żaluzji.

Wydatki nie miały na celu wzrost wartości budynku, lecz przywrócenie jego pierwotnego stanu.

Spółka przyjęła, że wydatki remontowe dla potrzeb księgowych będą rozliczane w czasie, zgodnie z okresem trwania umowy. W konsekwencji, dla potrzeb księgowych wartość wydatków poniesionych na remont będzie stanowiła koszt księgowy dopiero w chwili dokonania miesięcznego odpisu.

Spółka przyjęła, że wydatki na remont będą stanowić koszt uzyskania przychodu do celów podatkowych analogicznie jak dla potrzeb księgowych zgodnie z proporcjonalnym ich rozliczeniem przez cztery kolejne lata trwania umowy najmu.

Wnioskodawca pismem z dnia 16 lipca 2015 r. doprecyzował opisany we wniosku stan faktyczny poprzez wskazanie, że do przedmiotów działalności Spółki należy wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD poz.68.2.) Spółka jest właścicielem budynku, dokonuje comiesięcznego naliczenia amortyzacji metodą liniową, stosując stawkę z wykazu rocznych stawek amortyzacji 2,5%. Spółka wskazała również, że żaden ze składników wyposażenia wyremontowanego budynku nie będzie środkiem trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty poniesionego remontu zaksięgowano na rozliczenia międzyokresowe kosztów (RMK) czynnych i podzielono na 4 lata (okres trwania umowy najmu). Co miesiąc Spółka księguje 1/48 kwoty w koszty. Umowa najmu przewiduje wcześniejsze rozwiązanie umowy. Jeżeli w wyniku wcześniejszego wypowiedzenia umowy najmu na RMK pozostałaby wartość poniesionych niezaksięgowanych kosztów, Spółka zgodnie z przyjętym rozwiązaniem zaliczy je do kosztów w dacie rozwiązania umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesione koszty remontu/naprawy budynku można zaliczyć w podatkowe koszty uzyskania przychodu w wysokości 1/48 wartości remontu miesięcznie, w kolejnych czterech latach podatkowych zgodnie z umową najmu ?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszt remontu wynajmowanego budynku, należy zakwalifikować jako koszty bezpośrednio związane z przychodami z najmu i tym samym odnieść je podatkowo do przychodów roku w którym uzyskiwany jest przychód.

Koszty remontu wynajmowanego budynku poniesiono w celu osiągnięcia przychodu z konkretnego źródła jakim jest wynajem powierzchni biurowej w budynku, którego właścicielem jest Spółka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik)
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  
  

Przepisy art. 15 ust. 4b i 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozróżniają dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego (koszty bezpośrednie), które są co do zasady potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody;
  

• koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie), które są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
  
  
  

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie.

Z kolei jako koszty „pośrednie” to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m. in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają przy tym kryteriów, jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami albo do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Należy podkreślić, że podział na koszty bezpośrednio związane z przychodami albo na koszty inne niż pośrednio związane z przychodami ma znaczenie przy ustalaniu momentu potrącalności i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wydatków.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Spółka przyjęła, że wydatki remontowe wynajmowanego budynku dla potrzeb księgowych zaksięgowano na rozliczenia międzyokresowe kosztów (RMK) czynnych i podzielono na 4 lata czyli okres trwania umowy najmu. Co miesiąc Spółka księguje 1/48 kwoty w koszty. Jednocześnie Spółka wskazała, że koszty remontu należy zakwalifikować jako koszty bezpośrednio związane z przychodami z najmu i tym samym odnieść je podatkowo do przychodów roku, w którym uzyskiwany jest przychód.

Koszty remontu wynajmowanego budynku są wydatkami, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. W rezultacie, niemożliwe będzie przyporządkowanie poniesionych wydatków do danego (konkretnego) przychodu, ich poniesienie nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie określonego przychodu.

Zatem należy stwierdzić, że opisane wydatki na remont budynku jako pozostające w „pośrednim” związku z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem z tytułu zawartej umowy najmu stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości rozliczenia kosztów remontu na podstawie art. 15 ust. 4c jako kosztów bezpośrednio związanych z przychodem należy uznać za nieprawidłowe.

Wydatki poniesione na remont wynajmowanego budynku stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Moment poniesienia kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określa art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na remont wynajmowanego budynku należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem, które są potrącalne w dacie ich poniesienia, tj. w dniu na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Z brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatków w księgach rachunkowych, ale zapisów na koncie kosztowym. Ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień, na podstawie przyjętej polityki rachunkowości decyduje zatem o dacie i sposobie rozliczenia podatkowych kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Jeżeli zatem, dla potrzeb księgowych wartość wydatków poniesionych na remont budynku będzie stanowiła koszt księgowy w chwili dokonania miesięcznego odpisu, to również w tym czasie Spółka powinna wydatki te zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. W związku z powyższym Wnioskodawca może zaliczyć opisane we wniosku wydatki do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych analogicznie jak dla potrzeb księgowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.