Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.858.2016.1.PW
z 2 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2016 r. złożonym za pośrednictwem platformy e-PUAP (data wpływu 8 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez spółkę osobową przypadającego na Wnioskodawcę części rocznego zysku bilansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez spółkę osobową przypadającego na Wnioskodawcę części rocznego zysku bilansowego.

Następnie pismem z dnia 2 grudnia 2016 r. uzupełniono wniosek o pełnomocnictwa szczególne oraz potwierdzenie dokonania opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: „Spółka”). W przyszłości Spółka może zostać przekształcona w spółkę komandytową. Możliwe, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności Spółka nabędzie środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Nabyte środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą wykorzystywane do prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą amortyzowane, przy czym możliwe jest ustalenie odrębnych stawek amortyzacji dla celów amortyzacji podatkowej (dokonywanych na podstawie przepisów o podatku dochodowym) oraz dla amortyzacji bilansowej (dokonywanych na podstawie Ustawy o rachunkowości). W tym miejscu należy wskazać, że ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm., dalej „Ustawa o rachunkowości”) dostarcza przesłanek, które jednostka powinna uwzględnić przy ustalaniu okresu amortyzacji oraz rocznej stawki amortyzacyjnej.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 2 Ustawy o rachunkowości, przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego (odpowiednio wartości niematerialnej i prawnej), na określenie którego wpływają w szczególności:

1. liczba zmian, na które pracuje środek trwały;
2. tempo postępu techniczno – ekonomicznego;
3. wydajność środka trwałego mierzona liczbą godzin jego pracy lub liczbą wytworzonych produktów albo innym właściwym miernikiem;
4. prawne lub inne ograniczenia czasu używania środka trwałego;
5. przewidywana przy likwidacji cena sprzedaży netto istotnej pozostałości środka trwałego.
   
   

Zgodnie z art. 32 ust. 3 Ustawy o rachunkowości, na dzień przyjęcia środka trwałego do używania należy ustalić okres lub stawkę i metodę jego amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez jednostkę okresowo weryfikowana, powodując odpowiednią korektę dokonywanych w następnych latach obrotowych odpisów amortyzacyjnych.

Katalog powyższych przesłanek ma charakter otwarty, co oznacza, że jednostka powinna wziąć pod uwagę także inne okoliczności wpływające na długość okresu amortyzacji, w szczególności te, które wynikają ze specyfiki jej działalności lub rodzaju użytkowanych środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych.

W efekcie przyjęcia niższej stawki amortyzacyjnej dla potrzeb bilansowych w Spółce może wystąpić sytuacja, w której zysk bilansowy Spółki będzie wyższy niż jej zysk (przychód) podatkowy, a w szczególności może wystąpić sytuacja, w której w ujęciu bilansowym Spółka osiągnie zysk, a w ujęciu podatkowym u poszczególnych wspólników Spółki dochód taki wystąpi w wartości niższej niż wynikający proporcjonalnie z prawa do udziału w zysku Spółki lub w ogóle nie wystąpi. Ponadto zakłada się, że zysk bilansowy Spółki będzie zgodnie z wolą wspólników podlegał podziałowi pomiędzy wspólników w proporcjach wynikających z treści umowy Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłata na rzecz Wnioskodawcy, udziału w rocznym zysku bilansowym Spółki w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie stanowić dla Niego przychód do opodatkowania w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności w sytuacji, gdy wypłata rocznego zysku w części przypadającej na Wnioskodawcę nastąpi w oparciu o zysk bilansowy Spółki, podczas gdy będąc wspólnikiem tej Spółki Wnioskodawca osiągnie dochód znacznie niższy niż udział w zysku bilansowym z działalności Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata przypadającej na Niego części rocznego zysku bilansowego Spółki, w której Wnioskodawca zostanie wspólnikiem, będzie neutralna dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych. W szczególności, wypłacony Wnioskodawcy zysk nie będzie stanowił przychodu podatkowego Wnioskodawcy nawet wówczas, gdy Spółka, w której Wnioskodawca zostanie wspólnikiem, osiągnie w danym roku obrotowym zysk bilansowy, natomiast z tytułu udziału w Spółce osiągnie On dochód niższy niż wynikający z udziału w zysku bilansowym lub nie osiągnie On dochodu (jako wynik różnicy udziału przypadającego wspólnikowi w przychodach podatkowych oraz w kosztach stanowiących koszty uzyskania przychodów).

Spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej i nie jest podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego – podmiotami takimi są natomiast poszczególni wspólnicy spółki osobowej. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi, czy też prawnymi – udział w dochodzie lub stracie spółki osobowej podlega u takich osób lub podmiotów opodatkowaniu odpowiednio podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem Spółki, a odnoszące się do osób fizycznych powinny być rozpatrywane w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, jak również ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy, należy wskazać, że przychody oraz koszty Spółki są w istocie przychodami i kosztami wspólników Spółki, proporcjonalnie do prawa poszczególnych wspólników do udziału w jej zysku. Tym samym, przychód (dochód) Spółki podlega opodatkowaniu u każdego ze wspólników proporcjonalnie do określonego w umowie spółki prawa poszczególnych wspólników do udziału w zysku spółki. Ustalenie wartości przychodów oraz kosztów z tym przychodem związanych odbywa się dla potrzeb podatkowych osób fizycznych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalony w oparciu o przepisy ww. ustawy dochód, jako różnica pomiędzy wartością przychodów oraz kosztów podatkowych, przypadający na poszczególnych wspólników, podlega bieżącemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym − w przypadku osób fizycznych, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych w zeznaniu rocznym, w szczególności w oparciu o część przypadających na wspólnika Spółki przychodów i kosztów, stanowi ostateczne rozliczenie przychodu (dochodu) osiągniętego przez wspólnika ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza prowadzona w formie Spółki.

Ustalenie wartości przychodów i kosztów Spółki odbywa się również według reguł przewidzianych przepisami Ustawy o rachunkowości. Tym niemniej, ustalenie tych wartości według reguł wynikających z Ustawy o rachunkowości pozostaje bez wpływu na rozliczenia podatkowe. Ustawy podatkowe, w tym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierają bowiem odrębne od Ustawy o rachunkowości reguły ustalania wartości przychodów oraz kosztów. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, istnienie różnic w sposobie ustalania wartości przychodów oraz kosztów na gruncie prawa podatkowego oraz rachunkowego może prowadzić niejednokrotnie do sytuacji, w której wynik ustalony w oparciu o przepisy Ustawy o rachunkowości różni się znacząco od wyniku podatkowego ustalonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei według przepisów Kodeksu spółek handlowych, wspólnik spółki osobowej może żądać podziału i wypłaty całości zysku wykazanego w sprawozdaniu finansowym spółki z końcem każdego roku obrotowego. Zatem, podziałowi pomiędzy wspólników takiej spółki podlega zysk określony w sprawozdaniu finansowym, a zatem jest to zysk ustalony w oparciu o reguły wynikające z Ustawy o rachunkowości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje jednak, tak jak czyni to w odniesieniu do udziału w zyskach osób prawnych (w szczególności art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy) odrębnego, powtórnego opodatkowania zysku rocznego wypłacanego przez spółki osobowe ich wspólnikom na podstawie danych wynikających ze sprawozdań finansowych. Zysk bilansowy wypłacony wspólnikom spółek osobowych, podlegał już bowiem opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego jako dochód z działalności gospodarczej (albo nie podlegał, jeżeli nie wystąpił), dlatego jego późniejsza, faktyczna wypłata na rzecz poszczególnych wspólników nie stanowi już odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nawet w przypadku, gdy w danym roku obrotowym Spółka osiągnie zysk bilansowy (ustalony według reguł wynikających z ustawy o rachunkowości), a w ujęciu podatkowym przypadający na Wnioskodawcę udział w „dochodzie” tej spółki będzie oznaczać osiągnięcie dochodu niższego niż wynikającego z udziału w zysku bilansowym, to wypłacany, przypadający na Wnioskodawcę udział w rocznym zysku bilansowym Spółki nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko prezentowane przez Niego we wniosku jest podzielane przez organy podatkowe, co znalazło odzwierciedlenie, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2014 r., nr IPPB1/415-134/14-2/EC, zgodnie z którą „wypłata na rzecz Wnioskodawcy udziału w rocznym zysku bilansowym Spółki nie będzie skutkować powstaniem po Jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”.

Stanowisko powyższe, według Wnioskodawcy, potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2013 r., sygn. IPPB1/415- -875/13-4/MT, zdaniem którego: „wypłata udziału w rocznym zysku bilansowym spółki jawnej dokonana w myśl przepisu art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych, stanowić będzie czynność neutralną podatkowo dla wspólników tej spółki, jako że zysk wypracowany w spółce stanowi w istocie opodatkowane już środki jej wspólników. Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje opodatkowania wypłat z zysku spółki jawnej, o których mowa w art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych. (...) Podsumowując, wypłata na rzecz Wnioskodawcy udziału w rocznym zysku bilansowym spółki jawnej nie będzie skutkować powstaniem po Jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”, jak również, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w dniu 12 września 2008 r. w podobnym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej (nr IPPB1/415-735/08-2/JB). Potwierdził on w szczególności, że „(...) podział zysku z końcem roku obrotowego stanowić będzie zawsze czynność neutralną podatkowo dla wspólników spółki osobowej jako że − co wynika z zasady neutralności podatkowej spółki osobowej − zysk znajdujący się w spółce i tak stanowi w istocie środki jej wspólników”.

Stanowiska analogiczne do powyższych, według Wnioskodawcy, prezentowane były również w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 października 2012 r., sygn. IBPBI/1/415-891/12/KB, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 listopada 2011 r., sygn. ILPB1/415-1009/11-2/AP lub Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 czerwca 2009 r., sygn. ITPB1/415-291/09/HD.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, wypłata na Jego rzecz udziału w rocznym zysku bilansowym Spółki nie będzie skutkować powstaniem po Jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, w opinii Wnioskodawcy, wypłacony zysk nie będzie stanowił dla Niego przychodu podatkowego, nawet w sytuacji, gdy Spółka, w której zostanie On wspólnikiem, osiągnie w danym roku obrotowym zysk bilansowy, natomiast z tytułu udziału w tej Spółce osiągnie On dochód znacznie niższy niż udział w zysku bilansowym lub nie osiągnie dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Tutejszy Organ zaznacza, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności dotyczy to przepisów ustawy o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.