Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2641-IBPB-1-2.4510.985.2016.1.BKD
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy:

1. poniesione na wynajem obiektów sportowych wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, jeżeli zostały sfinansowane ze środków obrotowych spółki, a z wynajętych obiektów sportowych będą mogli korzystać nieodpłatnie pracownicy spółki (spółka nie będzie prowadziła ewidencji pracowników korzystających z obiektu sportowego, nie będzie obciążała korzystających z obiektów sportowych kosztami wynajmu –jest prawidłowe,
2. w przypadku, gdy spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur za wynajem obiektów sportowych, to czy ten nieodliczony podatek VAT będzie mógł zwiększać u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy:

1. poniesione na wynajem obiektów sportowych wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, jeżeli zostały sfinansowane ze środków obrotowych spółki, a z wynajętych obiektów sportowych będą mogli korzystać nieodpłatnie pracownicy spółki (spółka nie będzie prowadziła ewidencji pracowników korzystających z obiektu sportowego, nie będzie obciążała korzystających z obiektów sportowych kosztami wynajmu,
2. w przypadku, gdy spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur za wynajem obiektów sportowych, to czy ten nieodliczony podatek VAT będzie mógł zwiększać u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.
   
   

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą (dalej też zwany: „spółką”) jest podatnik, prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych; wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, jest czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem VAT-UE i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka zamierza ponosić wydatki na wynajem hali sportowej, czyli tzw. sali gimnastycznej, a w przyszłości być może na wynajem innych obiektów, jak np. kort tenisowy, basen itp. (zwane dalej: „obiekty sportowe”) dla pracowników, którzy mają korzystać z nich nieodpłatnie. Z wynajętego obiektu sportowego będą mogli korzystać wszyscy pracownicy Wnioskodawcy (niezależnie od ich sytuacji rodzinnej czy materialnej), ale nie będzie prowadzona żadna ewidencja, z której wynikałoby, którzy konkretnie pracownicy korzystają z obiektu sportowego w danym dniu. Obiekt sportowy będzie wynajmowany tylko na kilka godzin w tygodniu, a liczba godzin wynajmu będzie uzależniona od liczby chętnych pracowników do korzystania z obiektów sportowych. Jednocześnie Wnioskodawca chce podkreślić, że będzie to wynajem obiektu sportowego na konkretny dzień i godzinę, czyli pracownicy będą mogli korzystać z obiektu sportowego wspólnie tylko w tym konkretnym terminie, a nie będzie to zakup tzw. karnetów (abonamentów), które uprawniałyby pracowników do wstępu na obiekt sportowy w dowolnym, wybranym przez nich terminie (czyli w takiej formule, że każdy pracownik mógłby korzystać z obiektu sportowego w zupełnie innym terminie niż pozostali pracownicy). Koszt wynajmu obiektu sportowego będzie zgodny z cennikiem ustalonym przez wynajmującego, a wydatki na wynajem obiektu sportowego będą dokumentowane fakturami (rachunkami). Wnioskodawca nie będzie obciążał pracowników kosztami wynajmu obiektów sportowych. Wnioskodawca zatrudnia powyżej 20 osób, ale zrezygnował z tworzenia ZFŚS zgodnie z odpowiednimi przepisami, a wydatki na wynajem obiektów sportowych zamierza pokrywać ze środków obrotowych spółki. Podatek VAT z faktur dokumentujących poniesienie wydatku na wynajem obiektów sportowych Wnioskodawca zamierza odliczać od podatku należnego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, przy jednoczesnym braku obciążania pracowników podatkiem należnym z tytułu korzystania z obiektów sportowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione na wynajem obiektów sportowych wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, jeżeli zostały sfinansowane ze środków obrotowych spółki, a z wynajętych obiektów sportowych będą mogli korzystać nieodpłatnie pracownicy spółki (spółka nie będzie prowadziła ewidencji pracowników korzystających z obiektu sportowego, nie będzie obciążała korzystających z obiektów sportowych kosztami wynajmu) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?
2. Czy w przypadku, gdy spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur za wynajem obiektów sportowych, to czy ten nieodliczony podatek VAT będzie mógł zwiększać u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu (wniosek o interpretację w sprawie możliwości odliczenia VAT został złożony do właściwego Dyrektora Izby Skarbowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, który zawiera katalog wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, aby poniesiony wydatek mógł stanowić dla spółki koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których przepisy ustawy podatkowej nie pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów,

Według Wnioskodawcy, poniesiony na wynajem obiektu sportowego wydatek spełnia wszystkie powyższe przesłanki, a w katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy CIT) nie są wymienione koszty na wynajem obiektów sportowych dla pracowników. Korzystanie przez pracowników z obiektów sportowych, to spotkania mające na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy przez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika. Wspólne uprawianie sportu pomaga niewątpliwie w relacjach międzyludzkich, wpływa na poprawę samopoczucia pracowników, podnosi kondycję pracowników i pozytywnie wpływa na ich zdrowie. To wszystko powinno się wprost przełożyć na lepszą wydajność w pracy i zdrowie pracowników, a co za tym idzie na mniejszą zachorowalność i mniejszą absencję w pracy z powodów zdrowotnych, a zatem także na uzyskiwanie większych przychodów przez spółkę. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatki na wynajem obiektów sportowych dla pracowników spółka będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2

Generalnie podatek VAT nie jest kosztem podatkowym, ale od wskazanej zasady ustawodawca przewidział wyjątki. Przypadki, w których możliwe jest zaliczenie do kosztów podatku VAT, określa art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT. Z przepisów tych wynika, że kosztem uzyskania przychodów może być m.in. podatek VAT naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT.

W związku z powyższym, jeżeli spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur za wynajem obiektów sportowych, to zdaniem spółki ten nieodliczony podatek VAT będzie mógł zwiększać u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Kosztami podatkowymi są także m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na różnego rodzaju cele związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel poniesionego wydatku.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza ponosić wydatki na wynajem hali sportowej, czyli tzw. sali gimnastycznej, a w przyszłości być może na wynajem innych obiektów, jak np. kort tenisowy, basen itp. (zwane dalej: „obiekty sportowe”) dla pracowników, którzy mają korzystać z nich nieodpłatnie. Koszt za wynajem obiektów sportowych Spółka zamierza pokrywać ze środków obrotowych spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że umożliwienie pracownikom spółki dostępu do hali sportowej czy innych obiektów sportowych w istocie może wpłynąć na poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy przez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy. Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wspólne uprawianie sportu pomaga niewątpliwie w relacjach międzyludzkich, wpływa na poprawę samopoczucia pracowników, podnosi kondycję pracowników i pozytywnie wpływa na ich zdrowie, przez co przyczynia się do lepszej wydajność w pracy i ma dobry wpływ na zdrowie pracowników, a co za tym idzie na mniejszą zachorowalność i mniejszą absencję w pracy z powodów zdrowotnych, a w rezultacie może przełożyć się na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na wynajem obiektów sportowych spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop; jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1, zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznaje się zatem za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej
  
  

Mając na uwadze brzmienie ww. przepisu, kosztem uzyskania przychodów może być m.in. podatek VAT naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT. Zatem jeżeli spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur za wynajem obiektów sportowych, podatek ten będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 2 należy uznać również za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.