2016.12.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.843.2016.2.WN
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 29 listopada 2016r. (data wpływu 1 grudnia 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia praw do znaków towarowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia praw do znaków towarowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem.

Wniosek został uzupełniony pismem z 29 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.843.2016.1.WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny w kraju. Spółka jest częścią grupy kapitałowej i pełni w niej rolę podmiotu odpowiadającego za zarządzanie i ochronę wartości niematerialnych i prawnych takich jak w szczególności znaki towarowe. Skupienie takich funkcji w wyspecjalizowanym podmiocie może pozwolić na zwiększenie efektywności takich działań i jest postępowaniem często spotykanym w praktyce biznesowej dużych grupach kapitałowych w kraju. Wobec powyższego, aby wypełnić swoje zadania, Spółka w pierwszej kolejności musi dążyć do skupienia w sobie przedmiotowych składników majątkowych istniejących w grupie kapitałowej. Jednocześnie Spółka prowadząc przedmiotową działalność każdorazowo dąży do nabycia praw ochronnych do kluczowych wartości intelektualnych, w tym znaków towarowych wykorzystywanych w ramach Grupy. Dotyczy to także sytuacji, gdzie w ramach Grupy dokonywane są akwizycje (np. podmiotów zagranicznych), a uzasadnionym jest skupienie znaków wykorzystywanych również przez te podmioty zagraniczne w Spółce (w celu ich ochrony i zarządzania nimi, a jednocześnie pobierania przez Spółkę opłat z tytułu ich wykorzystywania przez podmioty z Grupy w tym podmioty zagraniczne). Poza aspektami biznesowymi kluczowym dla takiej strategii są aspekty prawne: skupienie w Polsce kluczowych wartości niematerialnych w tym znaków towarowych Grupy minimalizuje niepewność rynkową otoczenia biznesowego i prawnego poza krajem macierzystym. W razie zaistnienia niekorzystnych zdarzeń w krajach innych niż Polska, spółka polska pozostaje właścicielem kluczowych aktywów niematerialnych (w tym znaków) i może za pośrednictwem nowych podmiotów odtworzyć tę działalność na rynkach polskich lub zagranicznych.

W związku z pełnionymi funkcjami Wnioskodawca planuje nabyć od spółki z siedzibą w Szwajcarii (wchodzącej w skład grupy kapitałowej) prawo (prawa) ochronne do znaku towarowego, które jest obecnie i będzie nadal na moment nabycia zarejestrowane w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dalej „EUIPO”, dawniej, w tym na moment dokonywania rejestracji przedmiotowego znaku towarowego, jako Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego, „OHIM”) w Alicante na podstawie Rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U.UE.L.2009.78.1), obecnie zmienionego Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/2424 z dnia 16 grudnia 2015 r. (Dz. U.UE.L.2015.431.21). W związku z rejestracją w EUIPO przedmiotowe prawo (prawa) będzie prawem ochronnym do znaku towarowego Unii Europejskiej. Przedmiotem nabycia będą również prawa ochronne do znaków towarowych zarejestrowanych w różnych krajach europejskich, które jednak nie będą miały charakteru praw ochronnych do znaków towarowych Unii Europejskiej - tj. ochrona do nich będzie przysługiwała jedynie na podstawie przepisów kraju rejestracji danego znaku towarowego (np. Szwajcaria).

Po nabyciu przedmiotowych praw ochronnych do znaków towarowych Wnioskodawca będzie wykorzystywał je w prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w szczególności będzie udostępniać je (licencjonować) za wynagrodzeniem na rzecz innych podmiotów.

Spółka szwajcarska jest podmiotem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą na terenie Szwajcarii oraz nie posiada na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”).

Końcowo należy dodać, że Wnioskodawca oprócz samego faktu rejestracji jako podatnik VAT czynny, prowadzi samodzielnie rzeczywistą działalność gospodarczą, polegającą na zarządzaniu wartościami niematerialnymi i prawnymi w grupie kapitałowej - w szczególności Wnioskodawca udostępnia za wynagrodzeniem prawa ochronne do znaków towarowych innym podmiotom, co stanowi czynności opodatkowane VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego informując:

Spółka szwajcarska wskazana we wniosku prowadząca działalność gospodarczą na terenie Szwajcarii jest tam podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej. Numer NIP niniejszej Spółki ...

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabycie praw ochronnych do znaków towarowych przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez Wnioskodawcę rozpoznana jako import usług na gruncie ustawy o VAT, a co za tym idzie - czy Wnioskodawca będzie zobowiązany z tego tytułu do wykazania podatku należnego i uprawniony do odliczenia podatku naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie praw ochronnych do znaków towarowych przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez Wnioskodawcę rozpoznana jako import usług na gruncie ustawy o VAT, a co za tym idzie - Wnioskodawca będzie zobowiązany z tego tytułu do wykazania podatku należnego i uprawniony do odliczenia podatku naliczonego.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przy czym zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na definicję towarów, zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którą ilekroć mowa jest w tej ustawie o towarach, rozumiem się przez to rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W związku z powyższą definicją należałoby uznać, że przeniesienie praw ochronnych do znaków towarowych nie będzie więc mogło być w żadnym przypadku zaklasyfikowane jako odpłatna dostawa towarów, gdyż jej przedmiotem nie są towary w rozumieniu cytowanej definicji (prawo ochronne nie jest bowiem rzeczą ani jej częścią). Przedmiotowa sprzedaż będzie więc mogła potencjalnie stanowić jedynie świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art, 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Odnoszą się więc w dalszej kolejności do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zasady określania miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane są w Rozdziale 3 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału (tj. Rozdziału 3) ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to „podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6”.

Mając na uwadze powyższą regulację należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest podatnikiem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym należy go uznać za podatnika VAT.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Ustawa przewiduje jednak w tym miejscu szereg wyjątków (np. art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1).

W analizowanej sytuacji usługobiorcą usługi polegającej na nabyciu praw ochronnych do znaków towarowych, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego będzie Wnioskodawca, posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Wobec tego nabycie przez Wnioskodawcę usługi polegającej na przeniesieniu praw ochronnych do opisywanych znaków towarowych będzie stanowić dla Wnioskodawcy na gruncie ustawy o VAT import usług podlegający opodatkowaniu stawką VAT 23%.

Mając na uwadze powyższe, ze względu na fakt, że Wnioskodawca przy analizowanej transakcji zobowiązany będzie działać w charakterze podatnika VAT, to po jego stronie powstanie skorelowany z tym faktem obowiązek wykazania podatku należnego przy tej transakcji. Usługodawcą jest bowiem podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z kolei w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego powinno zwrócić się uwagę na regulacje przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednocześnie art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT określa, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest usługobiorca. Jak już Wnioskodawca wskazywał, w jego ocenie do przedmiotowej sprawy będzie miała zastosowanie regulacja zgodnie z którą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz fakt, że (jak już Wnioskodawca wskazywał w opisie zdarzenia przyszłego), będzie on po nabyciu wykorzystywał przedmiotowe prawa ochronne do znaków towarowych w prowadzonej przez siebie samodzielnie działalności gospodarczej, tj. będzie on udostępniał je odpłatnie innym podmiotom (udzielając licencji), to po jego stronie, oprócz obowiązku wykazania na przedmiotowej transakcji nabycia podatku należnego, powstanie również prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Teza prezentowana przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np.:

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 grudnia 2014 r., sygn. IPPP3/443-886/14-2/ISZ: „Tym samym, nabycie przez Spółkę od kontrahenta cypryjskiego opisanych usług, tj. nabycie znaku towarowego w zamian za udziały, związane jest z opodatkowaną działalnością Spółki, a Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego związanego z importem tych usług”,
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 września 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-246/15-2/HW: „Tym samym przeniesienie Praw do Znaków Towarowych przez Spółkę UE na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez niego rozpoznana jako import usług i opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.”,
interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 października 2015 r., sygn. IPTPP2/4512-433/15-4/IR: „Mając zatem na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, że przeniesienie praw do znaków towarowych przez Spółkę UE na rzecz Wnioskodawcy będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez Wnioskodawcę rozpoznana jako import usług i opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przepisie tym przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jest polską spółką kapitałową, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny w kraju. Spółka jest częścią grupy kapitałowej i pełni w niej rolę podmiotu odpowiadającego za zarządzanie i ochronę wartości niematerialnych i prawnych takich jak w szczególności znaki towarowe. W związku z pełnionymi funkcjami Wnioskodawca planuje nabyć od spółki z siedzibą w Szwajcarii (wchodzącej w skład grupy kapitałowej) prawo (prawa) ochronne do znaku towarowego, które jest obecnie i będzie nadal na moment nabycia zarejestrowane w EUIPO. W związku z rejestracją w EUIPO przedmiotowe prawo (prawa) będzie prawem ochronnym do znaku towarowego Unii Europejskiej.

Wnioskodawca oprócz samego faktu rejestracji jako podatnik VAT czynny, prowadzi samodzielnie rzeczywistą działalność gospodarczą, polegającą na zarządzaniu wartościami niematerialnymi i prawnymi w grupie kapitałowej - w szczególności Wnioskodawca udostępnia za wynagrodzeniem prawa ochronne do znaków towarowych innym podmiotom, co stanowi czynności opodatkowane VAT.

Spółka szwajcarska wskazana we wniosku prowadząca działalność gospodarczą na terenie Szwajcarii jest tam podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy nabycie praw ochronnych do znaków towarowych będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez Wnioskodawcę rozpoznana jako import usług na gruncie ustawy o VAT, a co za tym idzie - czy Wnioskodawca będzie zobowiązany z tego tytułu do wykazania podatku należnego i uprawniony do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przedmiotowej sprawie ma miejsce usługa polegająca na nabyciu praw do znaków towarowych przez Wnioskodawcę, który jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Ponadto wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowej usługi, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę, tj. Polska.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka, od której Wnioskodawca zamierza nabywać prawa do znaków towarowych prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Szwajcarii. Natomiast na terytorium Polski nie posiada ona siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca – jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – zobowiązany będzie do opodatkowania usług nabywanych od Spółki UE zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi na terytorium Polski, na zasadzie importu usług.

Podstawowa stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania przedmiotowych usług stawkami obniżonymi bądź zwolnienia ich od podatku.

Tym samym nabycie praw ochronnych do znaków towarowych przez Wnioskodawcę będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która powinna zostać przez niego rozpoznana jako import usług i opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Wnioskodawca oczekuje również rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji kwestii prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu praw ochronnych do znaków towarowych przez Wnioskodawcę, gdyby przedmiotowe usługi podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług (VAT). Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, że:

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,
prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.”

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Stosownie natomiast do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą, a nabywane przez Wnioskodawcę prawa do znaków towarowych służą/służyć będą prowadzonej przez niego opodatkowanej działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy przysługuje/przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie ww. usług, z zachowaniem zasad zawartych w art. 86 ustawy o VAT, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy, w szczególności wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin