Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.982.2016.1.PC
z 15 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z który wpłynął do tut. BKIP 21 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania deklaracji podatkowych oraz sprawozdań finansowych z tytułu niegospodarczej działalności statutowej prowadzonej przez kościelną osobę prawną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku składania deklaracji podatkowych oraz sprawozdań finansowych z tytułu niegospodarczej działalności statutowej prowadzonej przez kościelną osobę prawną.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako „Centrum”) utworzony został przez Kongregację X 27 lutego 2013 r. na podstawie dekretu Przełożonej Generalnej działającej w oparciu o kan. 116 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.:

• Osobowość prawną nadał podmiotowi Minister Administracji i Cyfryzacji w dniu 9 października 2013 r. Osobowość prawna nadana została Wnioskodawcy w drodze rozporządzenia zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.).
• 15 listopada 2013 r. nowo utworzony podmiot leczniczy został wpisany do Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą.
• Osobą reprezentującą Wnioskodawcę, który prowadzi Zakład Opiekuńczo-Leczniczy jest Dyrektor.
• Centrum posiada kościelną i cywilną osobowość prawną, działa w oparciu o przepisy prawa kościelnego oraz odpowiednie przepisy prawa państwowego, regulujące zasady kościelnych osób prawnych. Zgodnie ze statutem celem Centrum jest niesienia pomocy, opieki i wsparcia osobom niepełnosprawnym, chorym i potrzebującym. Centrum kieruje się zasadami wynikającymi z Katolickiej Nauki Społecznej.
• Wnioskodawca prowadzi niegospodarczą działalność (zgodnie z art. 55 ust. 2 ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej) w oparciu o umowę zawartą z Narodowym Funduszem Zdrowia, a pełnopłatne świadczenie usług leczniczych jest uzyskiwane na podstawie Umowy pobytu pensjonariusza, zaś dochody z tych usług przekazywane są na cele statutowe Centrum.
• Wnioskodawca:
  • jest pracodawcą dla pracowników;
  • jest niezależny finansowo i samodzielnie prowadzi księgi rachunkowe stosując ustawę o rachunkowości;
  • posiada samodzielność finansową tzn. uzyskuje dochody z wykonywania działalności odpłatnej i nieodpłatnej, i z własnych środków pokrywa koszty swojej działalności oraz nabywa majątek ruchomy do prowadzenia Centrum;
  • posiada konto bankowe;
  • sporządza samodzielnie sprawozdania finansowe;
  • samodzielnie ponosi odpowiedzialność przed instytucjami tj.: ZUS, US, PIP itp.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 oraz sprawozdań finansowych na wezwanie Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako kościelna osoba prawna prowadzi niegospodarczą działalność leczniczą w oparciu o przepisy art. 39 i 40 ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego, nie ma obowiązku składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 oraz sprawozdań finansowych do Urzędu Skarbowego w oparciu o art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej.

Nadto, § 17 pkt 4a (winno być „ art. 17 ust. pkt 4a lit. a”) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawych, określa: że wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych: z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, osobowość prawną została Wnioskodawcy nadana przez Ministra Administracji i Cyfryzacji w dniu 9 października 2013 r. Osobowość prawna nadana została Centrum Pomocy w drodze rozporządzenia zgodnie z art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.).

Na podstawie art. 55 ust. 1 ww. ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

Wnioskodawca jako kościelna osoba prawna podlega zatem przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi niegospodarcza działalność statutową.

Cytowany powyżej przepis tożsamy jest z uregulowaniami zawartymi w art. 13 ust. 2 i ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 231, poz. 1965 ze zm.). W myśl art. 13 ust. 2 powołanej ustawy, osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy podatkowe.

Zauważyć ponadto należy, że analogiczne regulacje zostały zawarte w art. 55 ust. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym kościelne osoby prawne są zwolnione z opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop, reguluje zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z tego, że cel, na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia. Co więcej, w odniesieniu do tego rodzaju wydatków, podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Należy wskazać, że ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia „niegospodarcza działalność statutowa”. W celu określenia zakresu tego pojęcia należy zdefiniować znaczenie poszczególnych słów. I tak, działalnością jest „zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu lub w jakimś zakresie, czynny udział w czymś; działanie, praca” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN). Przez pojęcie „działalność gospodarcza” – w myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zwodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny rachunek lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców. Zgodnie natomiast z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Działalność, która nie spełnia kryteriów przedstawionych wyżej nie może stanowić działalności gospodarczej. Natomiast działalność statutowa to każda działalność, która została określona, dopuszczona, przewidziana w statucie. Pojęcie „niegospodarcza działalność statutowa” należy więc rozumieć jako przeciwieństwo działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zaś dodanie przymiotnika „statutowa” oznacza ograniczenie zwolnienia dochodów kościelnej osoby prawnej tylko do dochodów z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego kościoła, czy związku wyznaniowego. Nie jest więc działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o działalności gospodarczej prowadzona przez kościelne osoby prawne działalność opiekuńczo-wychowawcza, oświatowo-wychowawcza, opiekuńczo-lecznicza oraz w zakresie pomocy społecznej w formie prowadzenia przedszkoli, placówek opieki nad dzieckiem, internatów, burs, szkół, zakładów opiekuńczo-leczniczych, domów pomocy, itp.

Na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz lit. b updop, należy rozróżnić wyłącznie „niegospodarczą działalność statutową” oraz „inną działalność”. Opodatkowanie dochodów kościelnych osób prawnych uzależnione jest od sposobu uzyskania, a także celu przeznaczenia tych dochodów. Kościelne osoby prawne oprócz niegospodarczej działalności statutowej mogą również prowadzić działalność gospodarczą uregulowaną przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Niegospodarczą działalność statutową Kościoła stanowi każda działalność, niebędąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty Kościoła i specyfiki jego działalności. Dochody uzyskiwane z niegospodarczej działalności statutowej Kościoła Katolickiego są wolne od podatku, bez względu na cel ich przeznaczenia i ostatecznego wydatkowania.

W świetle powyższych przepisów dochody z każdej działalności wynikającej z istoty funkcjonowania Kościoła niebędącej działalnością gospodarczą (działalność statutowa) korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast dochody z pozostałej działalności są zwolnione z podatku dochodowego tylko, jeżeli zostaną przeznaczone, a następnie wydatkowane na cele wymienione w art. 17 pkt 4a lit. b updop.

Ponadto, z art. 27 ust. 1 updop, wynika, że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu, a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 updop, podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują do urzędu skarbowego sprawozdanie wraz z opinią i raportem podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych, w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki - także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek złożenia opinii i raportu nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe, na podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione z obowiązku badania.

Odnosząc powyższe do opisu stanu faktycznego wskazać należy, że dochody Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług leczniczych, będą stanowiły dochody z niegospodarczej działalności statutowej, do których zastosowanie ma zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a updop. Tym samym, Wnioskodawca uzyskując jako kościelna osoba prawna dochód z niegospodarczej działalności statutowej, nie będzie zobowiązany do prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 10 maja 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.