Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-3.4512.84.2016.1.JN
z 29 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia aportem do spółki komandytowej przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia aportem do spółki przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą statutową usytuowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”). W konsekwencji, Spółka podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest jednocześnie zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji aparatów słuchowych za pośrednictwem sieci sklepów detalicznych.

Stosownie do treści art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, ze zm., dalej: „k.s.h.”) spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Obecnie akcjonariuszami Spółki są dwie osoby fizyczne podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „osoby fizyczne”) oraz spółka podlegająca opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „spółka kapitałowa”). Komplementariuszem w Spółce jest inna spółka będąca polskim rezydentem podatkowym tak jak spółka kapitałowa (dalej: „Komplementariusz”).

W najbliższej przyszłości możliwe jest przystąpienie przez Spółkę do spółki w rozumieniu art. 102 k.s.h., zgodnie z którym spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (dalej: „Spółka komandytowa”).

Spółka komandytowa została założona przez osoby fizyczne oraz Komplementariusza i zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców. Spółka kapitałowa przystąpi do Spółki komandytowej w drodze wkładu pieniężnego. Obecnie planowane jest także wniesienie wkładu niepieniężnego przez Spółkę do Spółki komandytowej. Spółka przystąpiłaby do Spółki komandytowej w charakterze wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności (komandytariusza).

Po wniesieniu wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej, obok Spółki komandytariuszami byliby spółka kapitałowa oraz osoby fizyczne, którzy identycznie jak Wnioskodawca ponosiliby ograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania Spółki komandytowej wobec wierzycieli, zaś komplementariuszem w Spółce komandytowej w dalszym ciągu byłby Komplementariusz.

Wkład niepieniężny wnoszony przez Spółkę do Spółki komandytowej obejmowałby zespół wszystkich składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę pod jej firmą, których przeniesienie w drodze czynności prawnej w postaci wkładu niepieniężnego byłoby prawnie skuteczne w świetle przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93, ze zm., dalej:„kodeks cywilny”) oraz przepisów szczególnych, o których mowa w art. 552 kodeksu cywilnego (dalej: „Zespół Składników”).

Przenoszony (zbywany) do Spółki komandytowej w drodze wkładu niepieniężnego Zespół Składników obejmowałby całość przedsiębiorstwa Spółki (prawdopodobnie z wyłączeniem pewnej kwoty gotówki – kilkadziesiąt tysięcy złotych, niezbędnej do kontynuowania działalności Spółki po przeniesieniu przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej) – w szczególności następujące składniki niematerialne i materialne o podstawowym charakterze dla działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę:

• prawa własności nieruchomości (lokale usługowe stanowiące własność Spółki) oraz ruchomości – w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości i ruchomości, w tym prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości i ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
• środki pieniężne (prawdopodobnie z wyłączeniem pewnej kwoty gotówki, niezbędnej do kontynuowania działalności Spółki po przeniesieniu przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej);
• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), a także inne wartości niematerialne i prawne, w tym znak towarowy „X”, zarejestrowany w Urzędzie Patentowym oraz licencje na oprogramowanie;
• umowy z dostawcami oraz kontrahentami;
• wierzytelności i zobowiązania związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością;
• księgi i dokumenty Spółki;
• tajemnice przedsiębiorstwa.
  
  

W związku ze zbyciem Zespołu Składników do Spółki komandytowej doszłoby do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w trybie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r., nr 24, poz. 141, ze zm., dalej: „kodeks pracy”), ponieważ transakcją zbycia Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego zostałyby objęte prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę zawartych z pracownikami Spółki. W konsekwencji, Spółka komandytowa stałaby się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, w których w tym charakterze występuje obecnie Spółka.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość związaną ze skutkami podatkowymi przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle Ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Zespół Składników przeznaczonych obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ kodeksu cywilnego, a w konsekwencji zbycie Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Zespół Składników przeznaczonych obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ kodeksu cywilnego, a w konsekwencji zbycie Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle brzmienia art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT ilekroć w przepisach ustawy o VAT jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów Ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawodawca w powołanym przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”, jak również nie dookreślił pojęcia „przedsiębiorstwa” w przeciwieństwie do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicja została zawarta w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, a w konsekwencji zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania ich przedmiotem jak właściciel, czyli przykładowo sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie oraz przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Niewątpliwie bowiem zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów wynikającej z przepisów kodeksu cywilnego, a w rezultacie może nastąpić na podstawie każdej czynności prawnej o charakterze rozporządzającym.

Jak wskazano przepisy Ustawy o VAT nie zawierają również definicji pojęcia „przedsiębiorstwa”, którym posługuje się art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. W świetle wykładni systemowej wewnętrznej w ramach gałęzi prawa podatkowego należy uznać, że pojęcie to nie ma charakteru autonomicznego w polskim systemie podatkowym, na co wskazuje w szczególności art. 4a pkt 3 Ustawy o CIT, który stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie – oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy zasadne jest odwołanie się dla potrzeb stosowania przepisów Ustawy o VAT do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 551 kodeksu cywilnego. Zgodnie ze zdaniem pierwszym powołanego przepisu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Art. 55¹ zdanie drugie kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Stosownie do treści art. 55² kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zasadne jest przy tym wskazanie, że przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia powinno stanowić całość pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym, co oznacza, że istotne jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi zorganizowany kompleks składników niematerialnych i materialnych, który pozwoli na realizację zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa w postaci wybranych składników niematerialnych lub materialnych podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa może powodować, że w istocie dojdzie wyłącznie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ramach transakcji, przez którą w świetle art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W dalszej mierze, w przypadku braku spełnienia powołanej definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa może dojść wyłącznie do zbycia sumy składników majątkowych, nie zaś zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy przedsiębiorstwa.

W ocenie Spółki należy jednak podkreślić, że wyłączenie ze zbycia niektórych składników przedsiębiorstwa, które nie będą mieć istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako całości, nie powinno powodować na gruncie przepisów Ustawy o VAT brakiem uznania transakcji zbycia pozostałych składników za transakcję obejmującą zbycie przedsiębiorstwa.

W świetle powołanego art. 55² kodeksu cywilnego strony czynności prawnej polegającej na zbyciu przedsiębiorstwa – poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych, na które wskazuje ten przepis – mają niewątpliwie pozostawioną swobodę co do określenia, które elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, przy czym swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa wynikającą z art. 55¹ kodeksu cywilnego. Z tego względu zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki niematerialne i materialne, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione wątpliwości co do kwalifikacji przenoszonych składników niematerialnych i materialnych w kontekście ich kwalifikacji jako przedsiębiorstwa, zorganizowanej części przedsiębiorstwa albo sumy składników majątkowych, których nie można kwalifikować jako stanowiących przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowaną część, mogą powstać jedynie w sytuacji, w której w ramach czynności prawnej mającej zgodnie z intencją stron mieć za przedmiot przedsiębiorstwo dojdzie do umownego wyłączenia niektórych składników funkcjonalnie wchodzących w skład przedsiębiorstwa stosownie do treści dokonanej czynności prawnej.

Nie można przy tym uznać, zdaniem Spółki, że ewentualne obligatoryjne wyłączenie niektórych nieprzenoszalnych składników niematerialnych bądź niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa na mocy bezwzględnie wiążących przepisów szczególnych, o których mowa w art. 55² kodeksu cywilnego, może powodować wykluczenie uznania transakcji zbycia obejmującej wszystkie pozostałe przenoszalne składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa za transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

Mając na względzie okoliczność wskazaną w opisie zdarzenia przyszłego, a mianowicie fakt, że Zespół Składników wniesiony przez Spółkę do Spółki komandytowej obejmowałby wszystkie składniki niematerialne i materialne przeznaczone obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę pod jej firmą, których przeniesienie w drodze czynności prawnej w postaci wkładu niepieniężnego byłoby prawnie skuteczne w świetle przepisów kodeksu cywilnego oraz przepisów szczególnych, o których mowa w art. 55² kodeksu cywilnego, należy uznać, że Zespół Składników będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ kodeksu cywilnego.

Takie stanowisko jest w ocenie Spółki w istotnym stopniu uzasadnione tym, że skład przenoszonego (zbywanego) do Spółki komandytowej w drodze wkładu niepieniężnego Zespołu Składników obejmowałby wszystkie składniki niematerialne i materialne o podstawowym charakterze dla działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, tj.:

1. prawa własności nieruchomości (lokale usługowe stanowiące własność Spółki) oraz ruchomości – w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości i ruchomości, w tym prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
2. środki pieniężne (prawdopodobnie z wyłączeniem pewnej kwoty gotówki, niezbędnej do kontynuowania działalności Spółki po przeniesieniu przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej);
3. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), a także inne wartości niematerialne i prawne, w tym znak towarowy „X”, zarejestrowany w Urzędzie Patentowym oraz licencje na oprogramowanie;
4. umowy z dostawcami oraz kontrahentami;
5. wierzytelności i zobowiązania związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością;
6. księgi i dokumenty Spółki;
7. tajemnice przedsiębiorstwa.
   
   

Ponadto jak podkreślono w opisie zdarzenia przyszłego, w związku ze zbyciem Zespołu Składników do Spółki komandytowej doszłoby do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w trybie art. 23¹ kodeksu pracy, ponieważ transakcją zbycia Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego zostałyby objęte prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę zawartych z pracownikami Spółki. W konsekwencji, Spółka komandytowa stałaby się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, w których w tym charakterze występuje obecnie Spółka.

Konsekwencją uznania opisanego przeniesienia Zespołu Składników za transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, w ocenie Spółki, byłoby niewątpliwie wyłączenie zbycia Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej z zakresu zastosowania przepisów Ustawy o VAT, którego skutkiem byłby brak podlegania opodatkowaniu zbycia przez Spółkę Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej na gruncie art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że stanowisko wyrażone przez Spółkę zostało potwierdzone w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego dotyczących konsekwencji podatkowych zbycia w formie wkładu niepieniężnego składników niematerialnych i materialnych w świetle Ustawy o VAT, a w szczególności w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 czerwca 2016 r. (sygn. IBPP3/4512-239/16/SR), w której organ ten stwierdził, że „stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie którym wniesienie aportu do spółki prawa handlowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest prawidłowe”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 września 2015 r. (sygn. IBPP3/4512-508/15/UH), w której organ ten stwierdził, że „przekazanie aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, w przypadku gdy spełnia ono warunki określone w art. 55¹ kodeksu cywilnego, wyłączone jest spod działania Ustawy o VAT jako czynność niepodlegająca przepisom ustawy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy”.
  
  

Podsumowując poczynione rozważania, zdaniem Spółki w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Zespół Składników przeznaczonych obecnie do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ kodeksu cywilnego, a w konsekwencji zbycie Zespołu Składników w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.