Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-465/16-1/PS
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z póź. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna [dalej: Spółka] jest wiodącą firmą sektora chemicznego w Polsce. Spółka jest także częścią międzynarodowej grupy kapitałowej z branży paliwowo-energetycznej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej S.A. dokonuje szeregu różnego rodzaju transakcji gospodarczych, w wyniku których jest zobligowany do dokonywania lub przyjmowania płatności. W określonych sytuacjach Spółka dokonuje wzajemnych rozliczeń z tytułu zrealizowanych transakcji poprzez kompensatę należności/zobowiązań (potrącenie). Rozwiązanie to znajduje zastosowanie ze względu na czas i koszty tradycyjnych operacji rozliczeniowych (np. poprzez przelew bankowy) w szczególności w obrocie międzynarodowym. Pozwala ono ograniczać koszty transakcyjne związane z rzeczywistym transferem waluty oraz przyczynia się do poprawy warunków wymiany walutowej i optymalizacji wykorzystania zasobów pieniężnych w Spółce.

Kompensatę należności/zobowiązań Spółka stosuje także w transakcjach z kontrahentami, w stosunku do których istnieje zagrożenie płynności finansowej przez co w znacznym stopniu eliminuje ryzyko braku płatności ze strony kontrahentów.

Z dniem 1 stycznia 2017 roku wchodzą w życie zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych [dalej ustawa o CIT; ustawa pdop] w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kosztów ponoszonych z pominięciem rachunku płatniczego.

Jednocześnie w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej obniżony został limit dokonywania płatności w ramach transakcji pomiędzy przedsiębiorcami poprzez rachunek bankowy do kwoty 15 000 PLN.

Znowelizowane przepisy (art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) przewidują zatem, że podatnicy nie będą mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, kosztów przekraczających kwotę 15 000 PLN, w stosunku do których płatność następować będzie bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Znowelizowane przepisy odnosić się będą do płatności dokonanych po dniu 31 grudnia 2016 roku.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy wprowadzony z dniem 1 stycznia 2017 r. przepis art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów, w odniesieniu do których płatność została uregulowana w formie kompensaty (potrącenia wierzytelności/zobowiązań)?

Zdaniem Spółki znowelizowany przepis art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania do sytuacji, w której zobowiązania Spółki regulowane są poprzez kompensatę. Powyższe oznacza, że Spółka w odniesieniu do wszystkich kosztów uregulowanych poprzez kompensatę ma prawo do ich rozpoznania jako kosztów uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Jedynym kryterium, warunkującym rozpoznanie kosztu jako kosztu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest spełnienie warunku określonego w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy jednoczesnym uwzględnieniu wyłączeń wskazanych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1.

Spełnienie powyższego kryterium uprawnia Spółkę do zaliczenia w koszty poniesionego wydatku także w sytuacji gdy zobowiązanie zostało uregulowane w formie kompensaty.

W myśl art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) nie nastąpiła za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Równocześnie w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w art. 22 ust. 1, 2 wprowadzono zmianę, która stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Tak więc kompensata wzajemnych zobowiązań to rozliczenie bezgotówkowe, które nie jest barterem ani formą zapłaty. Kompensata wzajemnych zobowiązań to równoległe umarzanie się wierzytelności, jednakże tylko do wysokości wierzytelności o niższej wartości. Kompensaty są formą rozliczeń bezgotówkowych pomiędzy kontrahentami i dają możliwość dokonania rozliczeń należności z jednej strony i zobowiązań z drugiej w warunkach braku płynnych środków płatniczych. W kontekście powyższego nie można utożsamiać umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności z płatnością, o której mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Potrącenie jest bowiem formą wygaszania istniejących wierzytelności prowadzącą do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań. Kompensata nie prowadzi zatem do realizacji świadczeń wzajemnych, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, przy czym wierzytelności umarzają się do wierzytelności niższej a zobowiązania wzajemne wygasają. Przyjęta przy kompensacie forma wykonania świadczenia jest więc czym innym niż spełnienie świadczenia poprzez zapłatę.

Należy zaznaczyć, że analogiczne stanowisko zajęło Ministerstwo Finansów w toku prac legislacyjnych nad zmianą ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W ramach konsultacji społecznej do projektu ustawy zgłoszono szereg uwag, w tym także odnoszących się do treści art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z wątpliwościami stosowania znowelizowanych przepisów w przypadku realizacji zobowiązań w drodze kompensaty.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Minister Finansów stwierdził co następuje: „Uwaga niezasadna - Przepisy art. 22 ustawy SDG odnoszą się do płatności gotówkowych/ bezgotówkowych (które to pojęcie ma szerszy zakres) W przypadku płatności może być ona dokonana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. Jeżeli zatem ma miejsce uregulowanie lub wygaśnięcie zobowiązania z innych powodów niż dokonanie płatności, wówczas omawianych przepisów nie stosuje się” [źródło: str. 3, 6 Raportu z konsultacji społecznych i opiniowania projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.; zgłaszający uwagi: Związek Banków Polskich (str. 3); Adwokat Krzysztof Dorywalski; Małecki, Pluta, Dorywalski i Wspólnicy sp.k (str. 6). Pełna wersja uzasadnienia wraz z raportem oraz zestawieniem uwag oraz stanowiskiem Ministerstwa Finansów zamieszczona została na stronie prac sejmowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718, z późn zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.