Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.778.2016.5.PC
z 9 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 4 i 10 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia wysokości dochodu zwolnionego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia wysokości dochodu zwolnionego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 29 września 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.778.2016.1.PC, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 4 i 10 października 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) zajmuje się produkcją części, podzespołów, a także podwozi lotniczych - zarówno do samolotów wojskowych jak i cywilnych.

Spółka prowadzi działalność w dwóch zakładach produkcyjnych: w T. („Zakład 1”) oraz w K. („Zakład 2”). Zakład 1 położony jest na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej „SSE” lub „Strefa”). Zakład 2 nie znajduje się na terenie SSE.

Spółka prowadzi działalność na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia z 10 grudnia 2008 r. zmienionego następnie decyzjami Ministra Gospodarki z 14 maja 2010 r. oraz z 26 maja 2014 r. („Zezwolenie”). Zezwolenie zostało wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Działalności Głównego Urzędu Statystycznego, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. (Dz.U. nr 251, poz. 1885 ze zm.):

1. Produkcja sprzętu i wyposażenia do napędu hydraulicznego i pneumatycznego - sekcja C, dział 28, grupa 28.1, klasa 28.12, podklasa 28.12.Z,
2. Produkcja statków powietrznych, statków kosmicznych i podobnych maszyn - sekcja C, dział 30, grupa 30.3, klasa 30.30, podklasa 30.30.Z,
3. Naprawa i konserwacja statków powietrznych i statków kosmicznych - sekcja C, dział 33, grupa 33.1, klasa 33.16, podklasa 33.16.Z.
   
   

Spółka korzysta ze zwolnienia, o którym mowa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., „ustawa o pdop”), w stosunku do dochodu z działalności prowadzonej fizycznie na terenie Strefy (w Zakładzie 1) i odpowiadającego pozycjom PKD określonym w Zezwoleniu („działalność strefowa”).

Natomiast, jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy (w szczególności w Zakładzie 2), wówczas również dochód, w części wynikającej z prowadzenia produkcji fizycznie poza terenem SSE nie może podlegać zwolnieniu („działalność pozastrefową”).

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka identyfikuje operacje gospodarcze, z których dochód nie korzysta ze zwolnienia podatkowego (np. nieobjęta Zezwoleniem działalność handlowa, czy też działalność o charakterze stricte finansowym).

Zasadą jest, że dla celów określenia wartości przychodu należnego z tytułu sprzedaży części, podzespołów, a także podwozi lotniczych, cenę poszczególnych kategorii wyrobów Spółka określa w oparciu o planowane koszty produkcji właściwe dla danej kategorii wyrobów powiększone o ustalony narzut zysku (marżę) - Spółka dokonuje sprzedaży niemal wyłącznie na rzecz podmiotów powiązanych.

W szczególności, w procesie kalkulacji należnej ceny właściwej dla poszczególnych kategorii wyrobów uwzględniane są następujące koszty planowane (dalej łącznie określane jako: „koszty planowane”):

• koszty zakupu materiałów i komponentów,
• koszty wynagrodzenia pracowników produkcyjnych;
• koszty mediów,
• koszty amortyzacji maszyn i urządzeń wykorzystywanych w procesie produkcyjnym,
• koszty usług świadczonych przez niezależnych podwykonawców,
• koszty ogólne administracji,
• koszty działów technologicznych,
• prognozowane odchylenia od cen ewidencyjnych,
• prognozowane zyski/straty na transakcjach zabezpieczających ryzyko kursowe.
  
  

Co do zasady, cykl produkcyjny danej kategorii wyrobów ma miejsce na terenie Zakładu 1 lub na terenie Zakładu 2. Jednocześnie, istnieją kategorie wyrobów, w przypadku których cykl produkcyjny odbywa się fizycznie częściowo na terenie Zakładu 1 oraz częściowo na terenie Zakładu 2. Dla zapewnienia, że ze zwolnienia z opodatkowania korzysta wyłącznie dochód z działalności realizowanej w SSE, Spółka przyjęła wymagane przepisami założenie, zgodnie z którym traktuje obydwa swoje zakłady produkcyjne jako niezależne jednostki (wyodrębnienie organizacyjne działalności produkcyjnej prowadzonej fizycznie na terenie i poza terenem SSE).

W konsekwencji, w ramach wyodrębnienia organizacyjnego działalności prowadzonej w SSE i poza SSE, Spółka dokonuje m.in. określenia planowanego kosztu wytworzenia właściwego dla produkcji danej kategorii wyrobów w ramach każdego z zakładów.

Uwzględniając porównywalność profilu funkcjonalnego obu zakładów oraz stosowaną (wskazaną powyżej) metodę ustalania rynkowej ceny wyrobów gotowych (w ramach transakcji z podmiotami powiązanymi), dla określenia, jaka część osiąganych przychodów ze sprzedaży danego produktu korzysta ze zwolnienia (zwolnieniu podlega wyłącznie ta część przychodu, która powstała na skutek działalności zlokalizowanej w SSE, w ramach Zezwolenia), Spółka ustala obecnie przychód strefowy i pozastrefowy proporcjonalnie do wartości planowanego kosztu standardowego (w przeliczeniu na jednostkę wyrobu gotowego) właściwego dla Zakładu 1 (zakład strefowy) oraz dla Zakładu 2 (zakład pozastrefowy).

Przedstawioną powyżej metodologię ilustruje następujący przykład (schemat: prezentacja danych w uproszczeniu).

Tabela – załącznik PDF

Tak określona wartość przychodu (w przeliczeniu na jednostkę wyrobu) jest uwzględniana dla celów określenia wyniku ze sprzedaży danej kategorii wyrobów (w oparciu o wielkość faktycznej sprzedaży w okresie).

Jednocześnie, dopiero po zakończeniu roku, możliwe jest precyzyjne określenie faktycznej, całkowitej wartości kosztów poniesionych w całym okresie rozliczeniowym właściwym dla podatku dochodowego, tak więc dla całego roku podatkowego (które to koszty z oczywistych względów mogą różnić się od wartości kosztów uprzednio planowanych). Niniejsze koszty faktycznie poniesione (tak wiec uwzględniające odchylenia od kosztów planowanych) brane są pod uwagę dla celów sporządzenia rocznego rozliczenia podatku dochodowego.

Intencją Spółki jest wprowadzenie mechanizmu, który pozwoli na uwzględnienie różnic pomiędzy zakładaną wartością planowanego kosztu standardowego, a wartościami faktycznymi (uwzględniającymi również odchylenia od kosztu standardowego w danym okresie) dla celów określenia proporcji w jakiej przychód ze sprzedaży wyrobu powstającego częściowo na terenie SSE (Zakład 1) oraz częściowo poza terenem SSE (Zakład 2) jest rozpoznawany jako wpływający na wynik działalności zwolnionej oraz opodatkowanej w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego.

W konsekwencji, kalkulacja jaka część przychodu osiągniętego ze sprzedaży produktu wytworzonego częściowo w SSE, a częściowo poza SSE, jest objęta zwolnieniem podatkowym, oparta będzie o faktyczną kosztochłonność procesów produkcyjnych, a nie tak jak obecnie o wartości planowane.

Finalnie więc, koszty właściwe dla każdego z zakładów w faktycznie poniesionej wysokości (a więc koszt standardowy z uwzględnieniem odchyleń w danym okresie) miałyby wpływ na określenie przychodu Spółki ze sprzedaży wyrobów, których produkcja miała miejsce w Zakładzie 1 oraz w Zakładzie 2 w podziale na przychód działalności zwolnionej oraz opodatkowanej.

W przypadku kosztów, Spółka dokonuje przypisania rzeczywiście poniesionych kosztów na koszty związane z działalnością w SSE i poza SSE, za wyjątkiem grup kosztów operacyjnych związanych z funkcjami pomocniczymi, do których Spółka stosuje alokację kosztów w oparciu o tzw. przypisanie poprzez klucz alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o pdop. W praktyce, metoda, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o pdop, jest wykorzystywana w odniesieniu do części kosztów o charakterze administracyjnym, kosztów sprzedaży, pozostałych kosztów operacyjnych. W konsekwencji, w przypadku kosztów o charakterze kosztów wspólnych, ich wartość jest alokowana do wyniku na działalności opodatkowanej oraz zwolnionej poprzez zastosowanie klucza alokacji o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o pdop. Spółka oblicza niniejszy klucz alokacji, w oparciu o wartość przychodów podatkowych z danego okresu (uwzględnione zostają przychody właściwe dla całej Spółki).

Dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu i dochodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania, Spółka dokonuje pomniejszenia ustalonych w powyższy sposób przychodów o koszty ich uzyskania z uwzględnieniem przepisów podatkowych, (tj. wyłączeniu podlegają różnice trwałe i przejściowe między wynikiem księgowym a podatkowym - z zachowaniem uwzględnienia podziału działalności Spółki na działalność strefową oraz pozastrefową).

W proponowanym podejściu wartość przychodu Spółki - w podziale na przychody z działalności zwolnionej oraz opodatkowanej - obliczona w oparciu o koszt standardowy z uwzględnieniem odchyleń w danym okresie będzie również podstawą do podziału wskazanych kosztów, o charakterze kosztów wspólnych, które podlegając alokacji do wyniku na działalności zwolnionej oraz opodatkowanej poprzez wykorzystanie klucza o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o pdop.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że prawidłowym jest ustalenie wyniku z działalności zwolnionej oraz opodatkowanej wykorzystując alokacje przychodu z działalności zwolnionej oraz opodatkowanej w oparciu o koszty właściwe dla każdego z zakładów (Zakład w SSE oraz Zakład poza SSE), w faktycznie poniesionej wysokości (a więc koszt standardowy z uwzględnieniem odchyleń w danym okresie)? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o pdop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Do dochodów wolnych od podatku ustawodawca zalicza m.in. dochody, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami (art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop).

Jednocześnie, przepis art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy podatnik osiąga zarówno przychody ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu oraz inne przychody, powinien być w stanie przypisać koszty uzyskania przychodów do przychodów z poszczególnych źródeł, w tym wyodrębnienie kosztów, o których mowa w cytowanym art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o pdop. Powyższe pozwala na prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania oraz, w przypadku podmiotów prowadzących działalność na terenie SSE na podstawie zezwolenia - również wysokości dochodów objętych zwolnieniem od podatku.

Należy ponadto wskazać, że do pomocy publicznej, z której korzysta Spółka, zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2007 r., Nr 26, poz. 163 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu udzielenia Zezwolenia („Rozporządzenie Strefowe”). Zgodnie bowiem z § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465), do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (tj. 30 grudnia 2008 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej (w tym przypadku zasady Rozporządzenia Strefowego).

W Rozporządzeniu Strefowym, w § 6 ust. 3, zawarto zasadę, zgodnie z którą zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Art. 17 ust. 4 ustawy o pdop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Mając powyższe na uwadze, na Spółce ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne alokowanie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

Równocześnie, zgodnie z § 6 ust 4 Rozporządzenia Strefowego, przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3, przepisy art. 11 ustawy o pdop stosuje się odpowiednio.

Powołane regulacje wprost wskazują na możliwość przyporządkowania części dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży produktów wytworzonych częściowo na terenie SSE, a częściowo poza nią i jednocześnie określają warunki przyporządkowania części dochodów do działalności strefowej (zwolnionej) - w tym zakresie, przywołany przepis nakazuje stosowanie odpowiednich przepisów dotyczących cen transakcyjnych (tj. art. 11 ustawy o pdop).

Głównym celem wprowadzenia powyższej regulacji było zapewnienie rynkowych warunków rozliczeń pomiędzy zakładem strefowym i niestrefowym. Tym samym, dochód przypadający na poszczególne „podmioty” biorące udział w wytworzeniu produktu powinien być przyporządkowywany na warunkach rynkowych i w rezultacie, wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego Spółce prowadzącej działalność na terenie SSE powinna być określona z zachowaniem rynkowych warunków współpracy (co ma w konsekwencji prowadzić do zapobiegania „sztucznemu” przypisywaniu nieuzasadnienie dużej części dochodu do jednostki strefowej).

W szczególności, zgodnie z art. 11 ustawy o pdop, warunki rozliczeń pomiędzy Zakładem 1 a Zakładem 2 powinny być zgodne z zasadą ceny rynkowej tj. nie powinny różnić się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty.

Biorąc pod uwagę, funkcje pełnione przez Zakład 1 oraz Zakład 2, ponoszone przez Zakład 1 oraz Zakład 2 ryzyka oraz aktywa angażowane Zakład 1 oraz Zakład 2, przyjąć należy, że profile funkcjonalne Zakładu 1 oraz Zakładu 2 nie różnią się. Tym samym oczekiwać należy, że poszczególne zakłady wynagradzane będą w sposób analogiczny (stosownie do wartości marży ustalonej dla transakcji sprzedaży realizowanej na rzecz podmiotów powiązanych).

W ocenie Spółki, zaproponowana metodologia kalkulacji przychodu w podziale na przychód działalności zwolnionej i opodatkowanej, w oparciu o proporcję wartości kosztów faktycznie poniesionych właściwych dla każdego z zakładów (Zakład w SSE oraz Zakład poza SSE), a więc już z uwzględnieniem odchyleń od kosztu standardowego możliwych do określenia w całości po zakończeniu roku podatkowego, pozwala na zachowanie analogicznych zasad wynagradzania obu zakładów oraz utrzymanie zbieżnego poziomu ich dochodowości (co jest jak najbardziej zasadne z uwagi na tożsamy profil obu zakładów, zaangażowane ryzyka oraz aktywa). Również poprzez zastosowanie kluczy alokacji do kosztów o charakterze kosztów wspólnych Spółka zapewnia brak istnienia różnic w sposobie wynagradzania poszczególnych zakładów (nie dochodzi więc przykładowo do sytuacji, w której koszty w istocie o charakterze kosztów wspólnych pomniejszałyby tylko wynik działalności opodatkowanej, w przypadku gdy ponoszone są „przez” Zakład 2, a w istocie powstają w związku z ogółem działalności Spółki).

W konsekwencji, w ocenie Spółki, opisana przez nią metodologia pozwala na:

1. precyzyjną alokację kosztów wytworzenia, w oparciu o związek z danym źródłem przychodu (zwolnionym oraz opodatkowanym) do działalności strefowej oraz pozastrefowej,
2. odpowiednią kalkulację wartości przychodów strefowych i pozastrefowych (w oparciu o tak skalkulowane faktyczne koszty (z uwzględnieniem odchyleń od kosztu standardowego), zakładając również proporcjonalny - podział uzyskiwanego na sprzedaży narzutu zysku.
   
   

Jednocześnie, zaproponowana metodologia jest w pełni spójna z wymogiem, by ze zwolnienia podatkowego korzystał wyłącznie dochód w zakresie działalności prowadzonej na terenie SSE, który powinien być ustalany z odpowiednim uwzględnieniem art. 11 ustawy o PDOP.

Dokonanie alokacji przychodu, do wyniku na działalności strefowej oraz pozastrefowej, w oparciu faktyczną wartość kosztów (a nie wartości zakładane przy prognozowaniu kosztu standardowego), znajduje także oparcie w praktyce organów podatkowych. Zasadność uwzględnienia wartości rzeczywiście poniesionych kosztów została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 lutego 2013 r. (sygn. ILPB3/423-399/11/13-S/MM), w której ww. organ stwierdził, że Zatem w przypadku, gdy część procesu produkcyjnego będzie odbywać się na terenie strefy (wytworzenie półproduktów na podstawie zezwolenia), natomiast pozostała część poza jej terenem, w całkowitych przychodach z tytułu sprzedaży produktu finalnego należy wydzielić tę część przychodów, która dotyczy fazy produkcji prowadzonej w strefie. Winno to nastąpić poprzez wydzielenie właściwej części przychodów, która odpowiada poniesionym kosztom, tak aby możliwe było określenie wyniku finansowego na tej fazie produkcji (tj. koszty tej fazy produkcji + marża). Natomiast koszty uzyskania przychodów należy ustalić na podstawie rzeczywistych kosztów wytworzenia w strefie (dotyczy to kosztów, które da się bezpośrednio przypisać do tej fazy produkcji).

Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-1-3/4510-449/15/AW), w której uzasadnieniu stwierdzono, że Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest zobowiązany wyodrębnić dochód przypadający na fazę produkcji poza strefą. Przy czym, dochód ten powstanie w momencie sprzedaży produktu strefowego, a nie w momencie przekazania półproduktu do zakładu w strefie. Wobec powyższego, po pierwsze, w całkowitych przychodach z tytułu sprzedaży produktu strefowego należy wydzielić tę część przychodów, która dotyczy fazy produkcji prowadzonej poza strefą. Winno to nastąpić poprzez wydzielenie właściwej części przychodów, która odpowiada poniesionym kosztom, tak aby możliwe było określenie wyniku finansowego na tej fazie produkcji (tj. koszty tej fazy produkcji + marża). Natomiast, koszty uzyskania przychodów należy ustalić na podstawie rzeczywistych kosztów wytworzenia poza strefą (dotyczy to kosztów, które da się bezpośrednio przypisać do tej fazy produkcji).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 oraz w zakresie zdarzenia przyszłego zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 10 maja 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.