Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-502/16-1/WM
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 2 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu prezentów rzeczowych oraz bonów zakupowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu prezentów rzeczowych oraz bonów zakupowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w celu zwiększenia przychodów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu między innymi usług mycia pojazdów ciężarowych (TIR) i cystern, zamierza wprowadzić specjalny program lojalnościowy, skierowany do kierowców samochodów, korzystających z jego myjni (zwany dalej Programem).

Program ten ma na celu skłonienie atrakcyjnymi nagrodami (bonusami) kierowców do tego, aby przyjeżdżali na myjnię Wnioskodawcy. Po każdym skorzystaniu z usług myjni Wnioskodawcy dzięki temu, że dany kierowca wybrał właśnie tę myjnię, na specjalnej karcie będą odwzorowywane specjalne pieczątki lub też przyklejane nalepki - punkty. Po uzyskaniu określonej ilości punktów, posiadacz karty będzie mógł wymienić je na określoną nagrodę.

Zasady uczestnictwa w Programie zostaną określone w regulaminie, który zostanie wprowadzony, zaś każdy uczestnik Programu, przystępując do niego, będzie akceptował warunki regulaminu.

Nagrody w ramach Programu będą dwojakiego rodzaju. Mianowicie, Wnioskodawca planuje wprowadzenie nagród rzeczowych (dla przykładu - akcesoriów samochodowych, kubków termicznych, bluz z polaru, środków czystości do samochodów) oraz bonów zakupowych do sieci hipermarketu.

Zakup nagród rzeczowych do Programu będzie dokumentowany fakturami, wystawianymi przez sprzedawców tychże nagród, zaś zakup bonów zakupowych do sieci hipermarketu dokumentowany będzie każdorazowo notą księgową wystawioną przez właściciela sieci hipermarketu. Zaznaczenia przy tym wymaga, iż Wnioskodawca nie zamierza na nagrodach rzeczowych umieszczać swojego logo. Rozważa natomiast umieszczanie na opakowaniach nagród specjalnych oznaczeń, iż dana nagroda pochodzi z Programu.

Zarówno nagrody rzeczowe, jak i bony, wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach Programu. Uczestnik programu będzie każdorazowo kwitował odbiór nagrody rzeczowej lub bonu, przy wymianie punktów na daną nagrodę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nagrody otrzymywać będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Osoby te nie uczestniczą w programie jako przedsiębiorcy. Maksymalną jednorazową nagrodą będzie bon o wartości 100 zł, pozostałe nagrody, w tym rzeczowe będą o wartości do 100 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty zakupu prezentów rzeczowych (na podstawie faktur) oraz bonów (na podstawie not księgowych), na potrzeby Programu, Wnioskodawca może ująć w koszty uzyskania przychodów?
2. Czy nagrody rzeczowe mogą, aby móc ująć je w koszty uzyskania przychodów, nie być opatrywane logo ani jakimikolwiek innymi danymi Wnioskodawcy?
3. Czy Wnioskodawca z tytułu przyznawania zgodnie z regulaminem nagród (rzeczowych oraz bonów) będzie pełnił rolę płatnika i będzie musiał odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy konkretnych kierowców - uczestników Programu, jeżeli wartość jednorazowej nagrody nie będzie przekraczała kwoty 760 zł?
4. Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek przekazywać beneficjentom Programu deklaracje PIT-8C (lub jakiekolwiek inne deklaracje) w przypadku, gdy w danym roku podatkowym otrzymają oni jakiekolwiek nagrody w ramach Programu, przy założeniu, że wartość jednorazowej nagrody nie przekroczyła 760 zł?
5. Czy w związku z otrzymywaniem nagród ich beneficjenci są zwolnieni z podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli wartość danej nagrody nie będzie przekraczała kwoty 760 zł?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej, jest odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie. W zakresie pozostałych pytań, wniosek został rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania pierwszego:

Ad. 1. Koszty zakupu prezentów rzeczowych (na podstawie faktur wystawionych przez sprzedawców) oraz bonów zakupowych (na podstawie not obciążeniowych wystawionych przez właściciela sieci hipermarketów) będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zasadniczym zatem kryterium oceny, czy dany koszt można uznać za koszt uzyskania przychodów, jest kryterium celowościowe.

Niewątpliwie, Program, który zamierza wprowadzić Wnioskodawca, ma na celu skłonienie kierowców, aby kierowane przez nich pojazdy kierowali do mycia w myjni Wnioskodawcy. Programy lojalnościowe, stosowane powszechnie w Polsce, są standardowym elementem konkurencji pomiędzy przedsiębiorcami i mają na celu zwiększenie obrotu, a więc pośrednio - zysku przedsiębiorstwa. Regulamin będzie uzależniał przyznanie nagrody od ilości punktów, co oznacza, iż wartość nagrody będzie uzależniona od tego, jaki przychód dla Wnioskodawcy wygenerował dany beneficjent Programu.

Nie istnieją także żadne wyłączenia w ustawie, które zakazywałyby ujmowania kosztów zakupów wskazanych nagród w koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania drugiego:

Ad. 2. Nagrody rzeczowe mogą nie być opatrywane logo ani jakimikolwiek innymi danymi Wnioskodawcy, aby można było koszt ich zakupu ująć w koszty uzyskania przychodów.

Nie istnieje żaden przepis, który uzależnia ujęcie w kosztach uzyskania przychodu zakupu nagród rzeczowych od tego, czy nagrody te będą opatrzone logo lub innymi danymi identyfikującymi podatnika. Inną kwestią są bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, rozdawane za darmo przez przedsiębiorców drobne upominki rzeczowe, stanowiące de facto materiały reklamowo-promocyjne (balony, koszulki z nadrukiem logo, kubki, podkładki pod myszy komputerowe). W omawianym w niniejszej sprawie przypadku, nagrody będą przyznawane wyłącznie uczestnikom Programu i nie będą rozdawane bezwarunkowo. Warunkiem mianowicie będzie każdorazowo uzyskanie określonej ilości punktów w programie lojalnościowym, a punkty te zdobyć można nie pod tytułem darmym, lecz przez to, że beneficjent Programu przyczynia się do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup nagród, czy też bonów zakupowych w związku z organizowanym programem lojalnościowym, będącym zorganizowaną akcją marketingową, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie, czy takie wydatki są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i czy mają z nią związek.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki, które pozwolą Wnioskodawcy, zwiększyć lub zabezpieczyć źródło przychodów, które są niezbędne w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

• „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
• „zabezpieczyć" oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
• „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Innymi słowy, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie mycia samochodów ciężarowych (TIR) i cystern. Wnioskodawca rozważa wdrożenie programu lojalnościowego (dalej: Program), który służyć będzie budowaniu lojalności klientów (kierowców) względem firmy Wnioskodawcy.

Mając na względzie przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że wymienione przez Wnioskodawcę działania mają na celu zwiększenie osiąganego przychodu, ponieważ zakup nagród rzeczowych i bonów zakupowych w związku organizowanym programem lojalnościowym jest środkiem zmierzającym do skłonienia kierowców do wyboru myjni Wnioskodawcy. Tym samym, istnieje związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy ponoszonymi kosztami a przychodami z tej działalności.

Nie ma przy tym ustawowych wymogów, by nagrody przyznawane w ramach sprzedaży premiowej (programu lojalnościowego) były specjalnie oznaczone, np. logo sprzedawcy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki poniesione przez Niego na zakup nagród rzeczowych i bonów zakupowych do hipermarketów – także w sytuacji, gdy nagrody nie będą opatrzone logo, ani innym oznaczeniem Wnioskodawcy, będą mogły zostać zaliczone zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jest prawidłowe.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że niewłaściwe udokumentowanie wydatków prowadzi do naruszenia art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skutkiem czego wydatki takie nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Dlatego prawidłowo sporządzone dokumenty, poprawny ich obieg i kontrola dają pewność, że w sposób właściwy wyliczono dochód do opodatkowania. Jeżeli zatem faktury dotyczące zakupu prezentów rzeczowych, jak i bony towarowe do hipermarketu (noty księgowe) dają pewność, że w sposób właściwy wyliczono dochód do opodatkowania, mogą stanowić dokumenty księgowe będące podstawą do zaksięgowania ww. kosztów.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (stan faktyczny) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.