2016.09.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-594/16-2/IG
z 30 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest firmą handlową, która zajmuje się głównie obrotem stalą. Towary są sprzedawane m.in. kontrahentom z Unii Europejskiej - część dostaw jest realizowana w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zarówno Spółka, jak i kontrahenci - odbiorcy towarów są zarejestrowani do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiadają ważny numer VAT-UE). Towary handlowe najczęściej przewożone są przez przewoźnika (w zależności od uzgodnień między kontrahentami i warunków dostawy zawartych w poszczególnych zamówieniach - w większości przypadków organizacją transportu zajmuje się nabywca, tylko dla niektórych to Spółka się tym zajmuje).

Dotychczas Spółka gromadziła dokumenty przewozowe oraz specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku (lieferschein/packing list) otrzymane w formie papierowej pocztą tradycyjną opieczętowane i opatrzone podpisami nabywcy lub ich kopie potwierdzone za zgodność z oryginałem.

Niemniej jednak stawianie takich wymagań spotyka się z dużym niezrozumieniem wśród kontrahentów unijnych, w związku z czym zgromadzenie ww. kompletu dokumentów jest bardzo czasochłonne i wymaga nieraz kilkukrotnego monitowania. Zachowanie takie ze strony Spółki jest postrzegane jako niezrozumiałe i często niekorzystnie wpływa na relacje handlowe z kontrahentem, zwłaszcza, że często faktury zostały już przez kontrahentów opłacone, a brak jest jedynie oryginalnie podpisanych dokumentów. Powoduje to też duże utrudnienia w kontaktach z Urzędem Skarbowym, ponieważ deklaracja VAT-7 oraz informacja podsumowująca VAT-UE za dany miesiąc są z reguły kilkakrotnie korygowane.

Dlatego też Spółka rozważa odstąpienie od żądania papierowych dokumentów oryginalnie podpisanych i ostemplowanych przez odbiorców unijnych przysyłanych tradycyjną pocztą oraz uważa, że może korzystać z zastosowania preferencyjnej stawki 0% właściwej dla WDT na podstawie scanów dokumentów otrzymanych od kontrahentów unijnych mailem bądź w inny sposób za pomocą komunikacji elektronicznej.

Spółka będzie dysponowała:

kopią faktury: zawierającą w szczególności datę wystawienia i sprzedaży, nazwy, adresy i numery VAT-UE sprzedawcy i nabywcy oraz szczegółową informację na temat rodzaju i ilości sprzedawanego towaru (bez podpisów i stempli nabywcy);
specyfikację sztuk podpisaną przez pracownika Spółki lub osobę wydającą towar (Spółka korzysta z usług magazynowania i logistycznych firm zewnętrznych);
korespondencją handlową (w tym: zamówieniem), oraz z reguły potwierdzeniem zapłaty za dostarczony towar.

Spółka planuje gromadzić dokumenty wymagane w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uprawniające do zastosowania stawki 0% właściwej dla WDT następująco:

dokumenty przewozowe oraz specyfikację sztuk ładunku, przy czym dokumenty przewozowe będą zawierały potwierdzenie faktu dostarczenia towaru na terytorium innego państwa członkowskiego. Spółka zamierza gromadzić i przechowywać dokumenty zarówno w formie papierowej tradycyjnej (jak dotychczas, jeśli będzie to możliwe) oraz otrzymane wyłącznie za pomocą komunikacji elektronicznej (potwierdzone przez nabywcę skany - w pozostałych przypadkach).
w przypadku niemożności uzyskania dokumentu przewozowego (m.in. w sytuacji jego zagubienia) - Spółka dysponować będzie otrzymanymi za pomocą komunikacji elektronicznej (skan) bądź w formie tradycyjnej papierowej:
1. kopią faktury potwierdzoną (podpisaną) przez osobę działającą w imieniu odbiorcy;
2. specyfikacją towaru zawierającą m.in. informacje nt. odebranego materiału, daty i środka transportu - podpisane j.w.;
3. oświadczeniem odbiorcy towarów zawierającym: wymienienie numeru specyfikacji towarów, numeru faktury, miejsce dokonania dostawy, dane Spółki, dane odbiorcy towarów, stwierdzenie, że towar wymieniony na specyfikacji nr i fakturze nr.... otrzymano oraz podpis osoby działającej w imieniu odbiorcy.

Najczęściej odbiorca prześle skan kopii faktury, specyfikacji towarów oraz skan wskazanego wyżej oświadczenia Spółce przy pomocy adresów e-mail, za pomocą których Spółka prowadzi z odbiorcą bieżącą korespondencję.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dla zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji WDT wystarczające będzie gromadzenie opisanych w punkcie 1) dokumentów, w tym w szczególności dokumentów przewozowych zawierających podpis nabywcy otrzymanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, bez konieczności posiadania wersji papierowej tych dokumentów?
Czy możliwe jest zastosowanie stawki 0% na podstawie dokumentów opisanych w punkcie 2) otrzymanych w wersji elektronicznej bądź papierowej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Zdaniem Spółki dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez Spółkę transakcji WDT wystarczające jest posiadanie dokumentu przewozowego (zawierającego podpis nabywcy potwierdzający odbiór towaru) w formie skanu, otrzymanego za pośrednictwem komunikacji elektronicznej na skrzynkę pocztową Spółki, jeżeli łącznie ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Posiadanie skanu dokumentu przewozowego zawierającego podpis nabywcy potwierdzający odbiór towaru oraz specyfikacji (podpisanej przez nabywcę bądź nie) jest wystarczające dla spełnienia przez Spółkę wynikającego z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT warunku posiadania przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1) i pkt 3), tj. dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika oraz specyfikacji sztuk ładunku. O tym, czy Spółka dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie decyduje forma, w jakiej te dokumenty Spółka otrzyma i w jakiej je przechowuje, ale sam fakt dysponowania ich treścią, w tym w formie skanu papierowego dokumentu przewozowego.

Zdaniem Spółki z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o VAT nie stanowią o formie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3, każda forma tych dokumentów jest dopuszczalna. Otrzymane przez Spółkę drogą elektroniczną skany podpisanych przez nabywcę dokumentów przewozowych CMR oraz specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku zawartych w dokumencie zatytułowanym „Packing list/Lieferschein" stanowią dowód dostarczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zaprezentowany pogląd potwierdzony został także w interpretacjach podatkowych wydawanych w imieniu Ministra Finansów przez upoważnione Izby Skarbowe, w tym m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 stycznia 2016 r., sygn. IPTPP2/4512-639/15-2/KW oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2014 r. (IPPP3/443-989/14-2/KB), w której zostało stwierdzone: „przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej - e-mail, ksero, skan lub faks ww. dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

W konsekwencji, dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez Wnioskodawcę transakcji WDT wystarczą skany dokumentu przewozowego CMR (zawierającego podpis nabywcy potwierdzający odbiór towaru) oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku otrzymane przez Wnioskodawcę drogą elektroniczną za pośrednictwem skrzynki mailowej”.

Warunkiem wystarczającym do zastosowania stawki 0% właściwej dla WDT (wypełnienie dyspozycji art. 42 ust. 3 ustawy o VAT) będzie posiadanie dokumentu przewozowego potwierdzonego przez nabywcę (tj. zawierającego podpis nabywcy potwierdzający odbiór towaru) oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (potwierdzonej przez nabywcę bądź nie) w wersji elektronicznej (skan), bez konieczności posiadania wersji papierowej tych dokumentów, jak również niezależnie i bez konieczności posiadania innych dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Konieczność posiadania „innych dokumentów” wskazujących, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, może się zaktualizować dopiero wówczas, gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (niezależnie od tego, czy Spółka będzie posiadać je w formie papierowej lub w formie skanu), nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów.

Ad.2)

Zdaniem Spółki ważne jest to, aby posiadane dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. W transakcjach WDT prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10 stwierdzono, że brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11. Tym samym - zdaniem sądu - dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3, uzupełnione dokumentami wskazanym w art. 42 ust. 11 lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Podobny sposób dokumentowania WDT został opisany w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 czerwca 2016 r., sygn. IBPP4/4512-62/16/EK (sposób B).

Zatem - zdaniem Spółki - wystarczające będzie zgromadzenie dokumentów opisanych w punkcie 2 wniosku - w przypadku niemożności uzyskania dokumentu przewozowego zawierającego potwierdzenie faktu dostarczenia towarów na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka dokonuje m.in. dostaw w ramach procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Towary handlowe najczęściej przewożone są przez przewoźnika (w zależności od uzgodnień między kontrahentami i warunków dostawy zawartych w poszczególnych zamówieniach - w większości przypadków organizacją transportu zajmuje się nabywca, tylko dla niektórych to Spółka się tym zajmuje).

Spółka rozważa odstąpienie od żądania papierowych dokumentów oryginalnie podpisanych i ostemplowanych przez odbiorców unijnych przysyłanych tradycyjną pocztą oraz uważa, że może korzystać z zastosowania preferencyjnej stawki 0% właściwej dla WDT na podstawie skanów dokumentów otrzymanych od kontrahentów unijnych mailem bądź w inny sposób za pomocą komunikacji elektronicznej.

Spółka będzie dysponowała kopią faktury, specyfikację sztuk podpisaną przez pracownika Spółki lub osobę wydającą towar (Spółka korzysta z usług magazynowania i logistycznych firm zewnętrznych), korespondencją handlową (w tym: zamówieniem), oraz z reguły potwierdzeniem zapłaty za dostarczony towar.

Spółka planuje gromadzić dokumenty wymagane w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uprawniające do zastosowania stawki 0% właściwej dla WDT następująco:

dokumenty przewozowe oraz specyfikację sztuk ładunku, przy czym dokumenty przewozowe będą zawierały potwierdzenie faktu dostarczenia towaru na terytorium innego państwa członkowskiego. Spółka zamierza gromadzić i przechowywać dokumenty zarówno w formie papierowej tradycyjnej (jak dotychczas, jeśli będzie to możliwe) oraz otrzymane wyłącznie za pomocą komunikacji elektronicznej (potwierdzone przez nabywcę skany - w pozostałych przypadkach);
w przypadku niemożności uzyskania dokumentu przewozowego (m.in. w sytuacji jego zagubienia) - Spółka dysponować będzie otrzymanymi za pomocą komunikacji elektronicznej (skan) bądź w formie tradycyjnej papierowej:
1. kopią faktury potwierdzoną (podpisaną) przez osobę działającą w imieniu odbiorcy;
2. specyfikacją towaru zawierającą m.in. informacje nt. odebranego materiału, daty i środka transportu - podpisane j.w.;
3. oświadczeniem odbiorcy towarów zawierającym: wymienienie numeru specyfikacji towarów, numeru faktury, miejsce dokonania dostawy, dane Spółki, dane odbiorcy towarów, stwierdzenie, że towar wymieniony na specyfikacji nr i fakturze nr.... otrzymano oraz podpis osoby działającej w imieniu odbiorcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy dla zastosowania stawki 0% dla zrealizowanych transakcji WDT wystarczające będzie gromadzenie opisanych w punkcie 1) dokumentów, w tym w szczególności dokumentów przewozowych zawierających podpis nabywcy otrzymanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, bez konieczności posiadania wersji papierowej tych dokumentów oraz czy możliwe jest zastosowanie stawki 0% na podstawie dokumentów opisanych w punkcie 2) otrzymanych w wersji elektronicznej bądź papierowej.

Trzeba w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument można uznać każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Przy tym przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wobec tego, jeżeli będzie to kopia ww. dokumentu, faks, albo będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej - e-mail, skan, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w odniesieniu do przedstawionej sprawy w przypadku pierwszym i drugim – należy uznać posiadane dokumenty w formie elektronicznej (skany) za dowody, które uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium tego państwa, innym niż terytorium kraju. Otrzymane wyłącznie za pomocą komunikacji elektronicznej (potwierdzone przez nabywcę skany) dokumentów przewozowych zawierających podpis nabywcy wraz ze specyfikacją sztuk ładunku, bądź otrzymane w formie elektronicznej skany: kopii faktury potwierdzonej przez osobę działającą w imieniu odbiorcy, specyfikacji sztuk ładunku oraz oświadczenia odbiorcy towarów zawierające: wymienienie numeru specyfikacji towarów, numeru faktury, miejsce dokonania dostawy, dane Spółki, dane odbiorcy towarów, stwierdzenie, że towar wymieniony na specyfikacji nr i fakturze nr.... otrzymano oraz podpis osoby działającej w imieniu odbiorcy, - należy uznać za potwierdzające fakt dostarczenia towaru na terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem Spółka, na podstawie tych dokumentów otrzymanych w wersji papierowej lub elektronicznej, będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% VAT, do transakcji dokonanych w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Trzeba jednocześnie podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność tych dokumentów może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin