Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.845.2016.1.KB
z 10 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 23 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia jest właścicielem - akty notarialne z 1994 i 1999 roku - gruntów o powierzchni 13,3108 ha, które zgodnie z wypisem z rejestru gruntów są gruntami ornymi (13,0424 ha) i pastwiskami trwałymi (0,2684 ha) i jest płatnikiem podatku rolnego. Grunty w/w zostały wydzierżawione rolnikowi indywidualnemu i są przez Niego wykorzystywane rolniczo (uprawa zbóż).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż całej powierzchni (13,3108 ha) jednemu nabywcy, jednym aktem notarialnym będzie wolna od podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochód z tytułu sprzedaży całości nieruchomości po upływie pięciu lat od nabycia jest wolny od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Sprzedaż całości lub części gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy wolna będzie od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”), w sytuacji, gdy sprzedaż nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

W rzeczywistości grunty rolne wchodzą w skład gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym i z uwagi na powierzchnię stanowią też samodzielnie takie gospodarstwo rolne.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z treści powyższego przepisu wynika, że ustawodawca określił trzy przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia:

• podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,
• przedmiotem sprzedaży była całość lub część nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,
• w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.
  
  

Z art. 2 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku rolnym z dnia 15 listopada 1984 r. (tj. Dz.U z 2016 r., poz. 617), opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. W myśl zaś art. 2 ustawy o podatku rolnym, za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi do wniosku, że aby mówić o gospodarstwie rolnym w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, a w konsekwencji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

• grunty muszą stanowić własność lub znajdować się w posiadaniu m.in. osoby prawnej,
• grunty muszą być sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne,
• łączna powierzchnia tych gruntów musi wynosić ponad 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy,
• grunty te nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności innej niż działalność rolnicza.
  
  

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Otóż:

• grunty rolne stanowią własność Wnioskodawcy (tj. osoby prawnej),
• grunty rolne sklasyfikowane są w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne (13,0424 ha) i pastwiska trwałe (0,2684 ha). W myśl zaś § 68 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków z dnia 29 marca 2001 r. (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1034), użytki rolne dzielą się m.in. na grunty orne, oznaczone symbolem – R oraz pastwiska trwałe, oznaczone symbolem – Ps. W konsekwencji grunty orne oraz pastwiska trwałe są zaklasyfikowane jako użytki rolne.
  
  

Zgodnie zatem z ewidencją gruntów i budynków grunty rolne stanowią użytki orne oraz pastwiska trwałe, co też odpowiada rzeczywistości.

Łączna powierzchnia gruntów rolnych wynosi ponad 1 ha i 1 ha przeliczeniowy, a zatem kolejny warunek z art. 1 i 2 ustawy podatku rolnym jest spełniony,

Jednocześnie nie wszystkie rodzaje gruntów, które spełniają ww. normy wchodzą w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Do gruntów gospodarstwa rolnego nie zalicza się gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zatem również art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie od tego, czy podmiot sprzedający gospodarstwo rolne prowadzi działalność rolniczą osobiście.

Za powyższą wykładnią przemawiają również przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy dzierżawy. Zgodnie z art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać rzecz dzierżawcy do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z brzmienia przytoczonego przepisu można wysnuć wniosek, że na mocy umowy dzierżawy Wnioskodawca zadysponował swoim uprawnieniem właścicielskim do używania i pobierania pożytków z przedmiotowej nieruchomości w zamian za ustalony w umowie czynsz dzierżawny. Powyższy przepis Kodeksu cywilnego charakteryzuje istotę umowy dzierżawy, dającej dzierżawcy prawo do pobierania pożytków z rzeczy, co odróżnia umowę dzierżawy od umowy najmu. Na mocy postanowień umowy dzierżawy tylko dzierżawca może być uznawany za podmiot prowadzący działalność na nieruchomości. Uprawnienie wydzierżawiającego (Wnioskodawcy) do pobierania czynszu dzierżawnego nie może być utożsamiane z prowadzeniem na takiej nieruchomości działalności innej niż rolnicza. Tym samym, w świetle ustawy o podatku rolnym i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z gospodarstwem rolnym mamy do czynienia również wtedy, gdy nieruchomość spełniająca inne wymogi określone w art. 1 i 2 ustawy o podatku rolnym jest oddana w dzierżawę podmiotowi, który wykorzystuje tą nieruchomość wyłącznie na cele produkcji rolnej.

Jeśli natomiast chodzi o rozumienie pozostałych pojęć, które występują w przepisach art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a nie są przez tę ustawę zdefiniowane, to zgodnie z zasadami wykładni systemowej, należy przyjąć ich znaczenie wynikające z Kodeksu cywilnego. Dotyczy to m.in. sprzedaży, pod którą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć umowę uregulowaną w Tytule XI Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, w szczególności w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Także określając pojęcie nieruchomości należy odnieść się do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, a stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielnia jest właścicielem nieruchomości rolnych, które wydzierżawia rolnikowi indywidualnemu. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że ww. grunty wydzierżawione rolnikowi indywidualnemu są przez niego wykorzystywane rolniczo (uprawa zboża).

Wobec powyższego, dochody uzyskane ze sprzedaży gruntów rolnych będą mogły korzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na mocy art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, dochód z tytułu sprzedaży całości nieruchomości po upływie pięciu lat od nabycia jest wolny od podatku, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.