Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-453/16-2/JJ
z 28 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 17 lipca 2016r., uzupełnionym pismem z 15 września 2016r. (data wpływu 20 września 2016r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa do znaku towarowego oraz określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa do znaku towarowego oraz określenia podstawy opodatkowania ww. darowizny.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 września 2016r. (data wpływu 20 września 2016r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 września 2016r. znak: IBPP2/4512-453/16-1/JJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada i wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej osoby fizycznej zarejestrowany znak towarowy, wytworzony we własnym zakresie (prawo ochronne na znak towarowy powstało na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy). Znak zgłoszono do ochrony w 2004 roku i wtedy też odliczono podatek naliczony z tytułu przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej, w związku z wytworzeniem znaku nie dokonywano innych odliczeń podatku naliczonego. Koszty wytworzenia znaku są wielokrotnie mniejsze niż jego aktualna wartość rynkowa. Wnioskodawczyni zamierza darować ów znak towarowy swoim zstępnym.

W piśmie uzupełniającym wniosek Wnioskodawczyni wskazała, że:

Ad 1. Tak, wnioskodawczyni była zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w momencie wytworzenia znaku.

Ad 2. Tak, Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wytworzeniu ww. znaku towarowego.

Ad 3 i 4. Odliczono podatek naliczony z faktury dotyczącej przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej i zgłoszenia do ochrony w UP RP znaku MERA (kwota VAT 220 zł.). Dodać należy, że znak wytworzono w ramach bieżącej działalności, więc pewna minimalna cząstka kosztów ogólnych ponoszonych przez wnioskodawcę w roku 2004 odnosi się także i do jego wytworzenia lecz ma to miejsce pośrednio a nie bezpośrednio bowiem nie zakupywano innych niż ww. usług zewnętrznych.

Ad 5. Na pytanie tut. organu: „W jakim celu Wnioskodawczyni wytworzyła znak towarowy?” Wnioskodawczyni wskazała, że: „W celu odróżnienia towarów i prowadzonej działalności od towarów i działalności innych przedsiębiorców - innymi słowy posługiwanie się znakiem ma na celu odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Wytworzenie miało związek z budowaniem marki i pozycji na rynku. Związana z tym była rejestracja bowiem aby znak towarowy korzystał z ochrony prawnej musi zostać zarejestrowany, wtedy dopiero pozwala na wyłączne używanie”.

Ad 7. Na pytanie tut. organu „W jaki sposób Wnioskodawczyni wykorzystuje znak towarowy w całym okresie posiadania?”, Wnioskodawczyni wskazała, że: „Znak był istotnym elementem promocji i strategii tworzenia wizerunku, zarówno przedsiębiorstwa jak i oferowanych towarów i świadczonych usług. Oznaczane były nim produkty, materiały reklamowe i promocyjne, widniał na bilbordach. Ze względu na rozwój obecnie udzielana jest licencja na wykorzystanie znaku przez inne przedsiębiorstwo”.

Ad 8. Znak stanowi wartość niematerialną i prawną, nie był jednak amortyzowany, gdyż amortyzacji podlegają jedynie nabyte, a nie wytworzone, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.).

Ad 9. Na pytanie tut. organu: „Czy zstępni prowadzą/zamierzają prowadzić działalność gospodarczą? Jeśli tak należy wskazać jaką i od kiedy prowadzą działalność gospodarczą?”, Wnioskodawczyni wskazała, że „Zamierzają prowadzić działalność w przyszłości”.

Ad 10. Na pytanie tut. organu: „Czy darowizna prawa do znaku towarowego na rzecz zstępnych Wnioskodawczyni będzie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawczyni tj. celów pozostających bez związku z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, czy też dokonana będzie dla celów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni (jeśli tak to jakie to cele, jaka działalność i w jaki sposób znak będzie służył)?”, Wnioskodawczyni wskazała, że: „Tak, darowizna jest dokonywana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy”.

Ad 11. Na pytanie tut. organu: „Czy otrzymanie zarejestrowanego znaku towarowego będzie wiązało się w przyszłości z jakimkolwiek świadczeniem ze strony obdarowanych na rzecz darczyńcy?”, Wnioskodawczyni wskazała, że: „Nie, nie jest planowane świadczenie przez obdarowanych na rzecz darczyńcy związane ze znakiem”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy opisana darowizna, przeniesienie praw do znaku tj. do wartości niematerialnych i prawnych, stanowić będzie świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.105 ze zm.), dla którego podstawą opodatkowania nie będzie wartość rynkowa znaku towarowego, a zgodnie z art. 29a ust. 5 koszt świadczenia usługi poniesiony przez podatnika (czyli bezpośredni koszt wytworzenia znaku towarowego jaki poniosła Wnioskodawczyni)?

Stanowisko Wnioskodawczyni (oznaczone we wniosku nr 1)::

Przyjmując, że świadczeniem usług będzie, zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.105 ze zm.), przeniesienie praw do znaku tj. do wartości niematerialnej i prawnych w drodze darowizny dla zstępnych to podstawą opodatkowania w VAT nie będzie wartość rynkowa znaku towarowego a zgodnie z art. 29a ust. 5 u.VAT koszt świadczenia usługi poniesiony przez podatnika. Czyli w opisanej sytuacji podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowić będzie bezpośredni koszt wytworzenia znaku towarowego jaki poniosła Wnioskodawczyni. Podobnie wskazują wydawane interpretacje indywidualne jak np. pismo z dnia 2 lipca 2014 r. w którym Izba Skarbowa w Bydgoszczy (znak: ITPP2/443-449/14/AK) uznała w analogicznej sprawie, że „Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że skoro znak towarowy będzie nieodpłatnie przekazany na rzecz córki, a wiec na cele niezwiązane z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowa darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że czynność ta nie jest objęta zwolnieniem, ani obniżonymi stawkami podatku, będzie podlegała opodatkowaniu - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług. Podstawą opodatkowania tej czynności - w myśl art. 29a ust. 5 ustawy - będzie poniesiony przez Panią koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowita kwota wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa ochronnego znaku towarowego." Podobnie w piśmie z dnia 14 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-590/13-3/PR) zauważa, że podstawa opodatkowania jest tu ,,(...) faktyczny koszt świadczenia tych usług poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie całkowita kwota wydatków poniesionych przez Zainteresowanego w związku z wytworzeniem znaku towarowego, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa ochronnego znaku towarowego, natomiast z wyłączeniem kosztów związanych z dokonaniem darowizny tj. kosztów notarialnych oraz kosztów obsługi prawnej związanej z darowizną znaku towarowego."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada i wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej osoby fizycznej zarejestrowany znak towarowy, wytworzony we własnym zakresie (prawo ochronne na znak towarowy powstało na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy). Znak zgłoszono do ochrony w 2004 roku i wtedy też odliczono podatek naliczony z tytułu przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej, w związku z wytworzeniem znaku nie dokonywano innych odliczeń podatku naliczonego. Koszty wytworzenia znaku są wielokrotnie mniejsze niż jego aktualna wartość rynkowa. Wnioskodawczyni zamierza darować ów znak towarowy swoim zstępnym.

Wnioskodawczyni była zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w momencie wytworzenia znaku. Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wytworzeniu ww. znaku towarowego. Odliczono podatek naliczony z faktury dotyczącej przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej i zgłoszenia do ochrony w UP RP.

Wnioskodawczyni wytworzyła znak towarowy w celu odróżnienia towarów i prowadzonej działalności od towarów i działalności innych przedsiębiorców - innymi słowy posługiwanie się znakiem ma na celu odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Wytworzenie miało związek z budowaniem marki i pozycji na rynku. Związana z tym była rejestracja bowiem aby znak towarowy korzystał z ochrony prawnej musi zostać zarejestrowany, wtedy dopiero pozwala na wyłączne używanie.

Znak był istotnym elementem promocji i strategii tworzenia wizerunku, zarówno przedsiębiorstwa jak i oferowanych towarów i świadczonych usług. Oznaczane były nim produkty, materiały reklamowe i promocyjne, widniał na bilbordach. Ze względu na rozwój obecnie udzielana jest licencja na wykorzystanie znaku przez inne przedsiębiorstwo.

Znak stanowi wartość niematerialną i prawną, nie był jednak amortyzowany, gdyż amortyzacji podlegają jedynie nabyte, a nie wytworzone, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa.

Wnioskodawczyni wskazała, że zstępni zamierzają prowadzić działalność w przyszłości.

Darowizna jest dokonywana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawczyni.

Ponadto, nie jest planowane świadczenie przez obdarowanych na rzecz darczyńcy związane ze znakiem.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy darowizna, przeniesienie praw do znaku tj. do wartości niematerialnej i prawnych, stanowić będzie świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 dla którego podstawą opodatkowania nie będzie wartość rynkowa znaku towarowego a, zgodnie z art. 29a ust. 5, koszt świadczenia usługi poniesiony przez podatnika (czyli bezpośredni koszt wytworzenia znaku towarowego jaki poniosła Wnioskodawczyni).

Stosownie do art. 120 ustawy z dnia 17 września 2013 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

Prawo do znaku towarowego przyznawane jest zatem przedsiębiorcy i jest ściśle związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl art. 120 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej – znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Na podstawie art. 153 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby podatku od towarów i usług mieści się darowizna praw własności przemysłowej, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Posiadając prawo do znaku towarowego, które zgodnie z przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej jest ściśle związane z działalnością gospodarczą i dokonując obrotu z jego wykorzystaniem Wnioskodawczyni występuje w charakterze podatnika VAT.

Czynność przeniesienia prawa do znaku towarowego prowadzić będzie do przeniesienia prawa do wartości niematerialnych i prawnych, a zatem stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy. Z cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 wynika, że nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

W analizowanej sprawie Wnioskodawczyni dokona darowizny znaku towarowego na rzecz zstępnych, a więc na cele niezwiązane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, planowana darowizna będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ponadto zamierzona czynność darowizny praw będzie realizowana przez Wnioskodawczynię jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, bowiem mamy do czynienia z przekazaniem majątku (wartości niematerialnych i prawnych) wytworzonego przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni, że czynność przeniesienia prawa do znaku towarowego prowadzić będzie do przeniesienia prawa do wartości niematerialnych i prawnych, a zatem stanowić będzie świadczenie usług i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny zarejestrowanego znaku towarowego.

W odniesieniu do podstawy opodatkowania ww. czynności należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy, nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku zamierzonej przez Wnioskodawczynię czynności darowizny prawa do znaku towarowego, o której mowa we wniosku, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. wyżej art. 29a ust. 5 ww. ustawy – przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tej usługi poniesiony przez Wnioskodawczynię, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię w związku z wytworzeniem, ustanowieniem oraz utrzymaniem prawa do znaku towarowego, o ile oczywiście bez ich poniesienia wykonanie usługi nieodpłatnego przekazania tego prawa byłoby niemożliwe.

Podstawą opodatkowania opisanej we wniosku darowizny, zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy, będzie poniesiony przez Wnioskodawczynię koszt świadczenia tych usług, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem znaku towarowego, tj. koszty związane z wytworzeniem znaku towarowego oraz ustanowieniem i utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie – z tytułu dokonania darowizny znaku towarowego wraz z prawem ochronnym na rzecz zstępnych - Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług, a jako podstawę opodatkowania powinna przyjąć – zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29a ust. 5 ustawy – faktyczny koszt świadczenia usług poniesionych przez Wnioskodawczynię, który stanowić będzie całkowita kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię w związku z wytworzeniem znaku towarowego oraz ustanowieniem i utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawczyni nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Końcowo organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (objętym pytaniem nr 2 wskazanym we wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.