Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-1/4512-1-19/16-4/AS
z 21 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana , przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących budowy placówki zapewniającej całodobową opiekę (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących budowy placówki zapewniającej całodobową opiekę (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2). Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 30 sierpnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan A. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą F.

Głównym przedmiotem działalności jest działalność hotelowa (PKD 55.10.Z), ponadto jest On zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W roku 2016 Pan A. będzie składał wniosek o dofinansowanie ze środków unijnych do budowy domu pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych, dlatego też będzie rozszerzał swoją działalność gospodarczą o PKD 87.10.Z - pomoc społeczna z zakwaterowaniem zapewniająca opiekę pielęgniarską oraz PKD 87.30.Z - pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

Po wybudowaniu obiektu, F. będzie wykonywała opiekę nad osobami starszymi w ramach pobytów całodobowych oraz dziennych pod opieką pielęgniarską.

Obiekt będzie posiadał bazę rehabilitacyjną obsługiwaną przez wykwalifikowany personel, jadalnię oraz część rekreacyjną (tzw. świetlicę, salon czy salę konferencyjną). Ponadto, dla pensjonariuszy będą organizowane zajęcia - wykłady tematyczne na zasadach obowiązujących w Uniwersytetach Trzeciego Wieku.

Sprawowanie opieki nad pensjonariuszami będzie odpłatne, tzn. dom opieki będzie działał w oparciu o art. 67-68a ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r., który określa zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku.

Wnioskodawca, po odbiorze budynku, wystąpi także z wnioskiem do wojewody właściwego ze względu na miejsce prowadzenia placówki, o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę dla osób niepełnosprawnych, przewlekle chorych oraz w podeszłym wieku.

Z uzupełnienia z dnia 25 sierpnia 2016 r. do wniosku wynika, że na poniższe pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie świadczył opisane we wniosku usługi w ramach domu pomocy społecznej?
2. Czy placówka prowadzona przez Zainteresowanego będzie wpisana do rejestru prowadzonego przez wojewodę i będzie posiadała zezwolenie wojewody?,
   Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:
   1. „ F będzie świadczyła usługi opisane we wniosku w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie Ministra Polityki Społecznej z dnia 12 marca 2004 r., z późniejszymi zmianami o pomocy społecznej – Rozdział 3, Art. 67 ust. 1 – w zakresie opieki nad osobami w podeszłym wieku.
   2. Placówka, po zakończeniu budowy i spełnieniu wymagań wystąpi o wydanie zezwolenia wojewody na prowadzenie prywatnego domu opieki nad osobami w podeszłym wieku i wpisanie do rejestru prowadzonego przez wojewodę”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (oznaczone nr 1 i 2 we wniosku):

1. Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22d ustawy o podatku od towarów i usług, działalność takiej placówki korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT?
2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1 - czy w związku z budową obiektu, z którego uzyskany w przyszłości przychód będzie zwolniony przedmiotowo z podatku od towarów i usług, można odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących budowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22d ustawy o podatku od towarów i usług, działalność takiej placówki korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT.

Usługi oferowane przez Dom Opieki będą polegały na całodobowej pielęgniarskiej opiece skierowanej głównie do osób starszych. Wnioskodawca złoży stosowny wniosek do wojewody, w celu uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym oraz w podeszłym wieku.

Ad. 2.

Podatek naliczony, zawarty w fakturach dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących budowy placówki opieki całodobowej dla osób w podeszłym wieku, nie będzie podlegał odliczeniu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W związku z tym, że działalność placówek opieki całodobowej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22d, korzysta z przedmiotowego zwolnienia z VAT, podatek naliczony zawarty w fakturach dotyczących budowy obiektu, nie będzie mógł zostać odliczony i powiększy wartość początkową środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a–c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   
   

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Z art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22–24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ustawy).

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia „opieka”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r., tom II str. 1119) – „opieka” oznacza „troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś, zaspokajanie czyichś potrzeb; strzeżenie, pilnowanie kogoś lub czegoś; dozór, piecza, kuratela (…)”.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług, w której głównym przedmiotem działalności jest działalność hotelowa. W roku 2016 Zainteresowany będzie składał wniosek o dofinansowanie ze środków unijnych do budowy domu pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych, dlatego też będzie rozszerzał swoją działalność gospodarczą o PKD 87.10.Z - pomoc społeczna z zakwaterowaniem zapewniająca opiekę pielęgniarską oraz PKD 87.30.Z - pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. Po wybudowaniu obiektu, firma Wnioskodawcy będzie wykonywała opiekę nad osobami starszymi w ramach pobytów całodobowych oraz dziennych pod opieką pielęgniarską. Obiekt będzie posiadał bazę rehabilitacyjną obsługiwaną przez wykwalifikowany personel, jadalnię oraz część rekreacyjną (tzw. świetlicę, salon czy salę konferencyjną). Ponadto, dla pensjonariuszy będą organizowane zajęcia - wykłady tematyczne na zasadach obowiązujących w Uniwersytetach Trzeciego Wieku. Sprawowanie opieki nad pensjonariuszami będzie odpłatne, tzn. dom opieki będzie działał w oparciu o art. 67-68a ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r., który określa zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku. Po odbiorze budynku, Zainteresowany wystąpi także z wnioskiem do wojewody właściwego ze względu na miejsce prowadzenia placówki, o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę dla osób niepełnosprawnych, przewlekle chorych oraz w podeszłym wieku. Wnioskodawca wskazał również, że będzie świadczył usługi na podstawie ustawy o pomocy społecznej (rozdział 3, art. 67, ust. 1) w zakresie opieki nad osobami w podeszłym wieku.

Wątpliwości Zainteresowanego w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy świadczone przez placówkę Wnioskodawcy usługi, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy, będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930, z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Art. 22 pkt 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że do zadań wojewody należy wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy społecznej oraz wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej.

Z kolei z art. 22 pkt 4 powołanej ustawy wynika, że do zadań wojewody należy również prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej, placówek zapewniających miejsca noclegowe oraz jednostek specjalistycznego poradnictwa.

Stosownie do art. 67 ust. 1 powyższej ustawy, działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody.

Na mocy ust. 2 powyższego artykułu, wojewoda wydaje zezwolenie, jeżeli podmiot o nie występujący:

1. spełnia warunki określone w niniejszej ustawie;
2. spełnia standardy, o których mowa w art. 68;
3. przedstawi:
   1. wniosek o zezwolenie,
   2. dokumenty potwierdzające tytuł prawny do nieruchomości, na której jest usytuowany dom,
   3. zaświadczenie właściwego organu potwierdzające możliwość użytkowania obiektu określonego w kategorii XI załącznika do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.),
   4. koncepcję prowadzenia placówki,
   5. informację o sposobie finansowania placówki i niezaleganiu z płatnościami wobec urzędu skarbowego i składkami do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
   6. informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności osoby, która będzie kierowała placówką, i zaświadczenie, że ze względu na stan zdrowia jest ona zdolna do prowadzenia placówki.
   
   

Z przepisu art. 67 ust. 3 ww. ustawy wynika, że wojewoda prowadzi rejestr placówek, o których mowa w ust. 1. Rejestr jest jawny.

Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach dotyczących wydawania i cofania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku i wzór wniosku o zezwolenie, uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej opieki osobom przebywającym w takich placówkach (art. 67 ust. 4 powyższej ustawy).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 cyt. ustawy o pomocy społecznej, opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polega na świadczeniu przez całą dobę usług:

1. opiekuńczych zapewniających:
   1. udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych,
   2. pielęgnację, w tym pielęgnację w czasie choroby,
   3. opiekę higieniczną,
   4. niezbędną pomoc w załatwianiu spraw osobistych,
   5. kontakty z otoczeniem;
2. bytowych zapewniających:
   1. miejsce pobytu,
   2. wyżywienie,
   3. utrzymanie czystości.
   
   

Powołany art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1, z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną, wraz z usługami świadczonymi przez domy spokojnej starości, dokonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwo członkowskie.

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, lecz również przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Jak wskazano w uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca będzie świadczył usługi pomocy społecznej na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. W regulacji tej mowa jest natomiast o placówkach zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku. Zatem Zainteresowany będzie podmiotem wymienionym w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy. Ponadto, po zakończeniu budowy placówki i spełnieniu wymagań, Wnioskodawca wystąpi o wydanie zezwolenia wojewody na prowadzenie prywatnego domu opieki nad osobami w podeszłym wieku i wpisanie do rejestru prowadzonego przez wojewodę.

Wobec powyższego usługi, które zamierza świadczyć Zainteresowany, będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy, ponieważ zostaną spełnione obie przesłanki, tj. zarówno przesłanka podmiotowa, jak i przedmiotowa, określone w powołanym wyżej przepisie, uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz wskazany stan prawny należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca będzie świadczył usługi pomocy społecznej na podstawie ustawy o pomocy społecznej w ramach placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym lub osobom w podeszłym wieku i uzyska zezwolenie wojewody na prowadzenie takiej placówki oraz zostanie wpisany do rejestru prowadzonego przez wojewodę – to usługi te będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy Zainteresowany będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących budowy ww. placówki.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższych przepisów wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny.

Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

1. wykorzystywanych do czynności nieobjętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (tzn. niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem),
2. wykorzystywanych do czynności wprawdzie podlegających zakresowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak na podstawie przepisów szczególnych zwolnionych od tego podatku.
   
   

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika, traktowane jest jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w ww. Dyrektywie 2006/112/WE Rady. Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie TSUE.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, na określonych zasadach pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, na podstawie art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług, będzie świadczył usługi pomocy społecznej w ramach placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym lub w podeszłym wieku i wystąpi do wojewody o wydanie zezwolenia na prowadzenie takiej placówki oraz wpisanie jej do rejestru.

Jak wyżej wskazano, opisane we wniosku usługi pomocy społecznej świadczone przez Zainteresowanego na podstawie ustawy o pomocy społecznej, wykonywane w ramach placówki zapewniającej calodobową opiekę osobom niepełnosprawnym lub osobom w podeszłym wieku – o ile Wnioskodawca uzyska zezwolenie wojewody na prowadzenie tego typu placówki i zostanie wpisany do rejestru prowadzonego przez wojewodę – będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Z dokonanej wyżej analizy wynika, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż towary i usługi zakupione w celu realizacji opisanej inwestycji nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, lecz zwolnionym na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu budowy opisanego obiektu.

W konsekwencji, Wnioskodawca, w związku z budową placówki, w której będzie świadczył usługi zwolnione od podatku, nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących realizowanej inwestycji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że niniejszym rozstrzygnięciem załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi lub osobami w podeszłym wieku oraz prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących zakupy materiałów i usług dotyczących budowy placówki zapewniającej opiekę całodobową (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2). Natomiast kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia stawki podatku na usługi i materiały dotyczące budowy placówki opieki zapewniającej całodobową opiekę (pytanie oznaczone we wniosku nr 3), została rozstrzygnięta postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 21 września 2016 r., nr ILPP2-1/4512-1-19/16-5/AS.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy podkreslić, że w niniejszej interpretacji tut. Organ oparł się się na opisie sprawy, a w szczególności na informacji Wnisokodawcy, że będzie prowadził działalność na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, co oznacza, że Zainteresowany będzie świadczył usługi pomocy społecznej w ramach opieki całodobowej. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.