Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-467/16-2/AP
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. możliwości zaliczenia wydatków dotyczących remontu i aranżacji bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów i jednocześnie wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego jako wydatków zwiększających wartość środka trwałego – jest prawidłowe;
2. uznania wydatków poniesionych na prace związane z rozbudową za ulepszenie środka trwałego, w konsekwencji zwiększające jego wartość początkową – jest prawidłowe;
3. uznania wydatków poniesionych na prace aranżacyjne za wydatki na remont i aranżację, w konsekwencji zaliczane bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów jako koszty pośrednio związane z przychodem – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczenia wydatków dotyczących remontu, aranżacji oraz rozbudowy środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność handlową i usługową. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „UPDOP”). Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej, zajmującej się produkcją, sprzedażą oraz dystrybucją samochodów osobowych klasy premium (dalej: „Grupa”).

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż oraz dystrybucja nowych samochodów osobowych marki, pod którą działa Spółka, oraz sprzedaż samochodów używanych. Działalność prowadzona jest za pośrednictwem salonu samochodowego i warsztatu serwisowego prowadzonego przez Spółkę oraz sieci autoryzowanych dealerów. Bezpośrednią sprzedaż samochodów klientom końcowym Spółka prowadzi we własnym salonie samochodowym (dalej: „Salon”).

Spółka, podobnie jak dealerzy, prowadząc działalność handlową w ramach sieci dealerskiej, musi zachować określone przez Grupę standardy, służące promocji marki oraz budowaniu trwałych relacji z klientem. Standardy te obejmują również wyposażenie i architekturę salonów samochodowych i obowiązują wszystkich dealerów i Spółkę. Obecnie Grupa zmieniła standardy obowiązujące podmioty prowadzące działalność dealerską. Zarówno Spółka jak i związani ze Spółką dealerzy działający na terytorium Polski zostali zobowiązani do zmiany aranżacji swoich placówek handlowych i dostosowania ich do nowych standardów Grupy.

Salon, w którym prowadzona jest sprzedaż samochodów, znajduje się w należącym do Spółki budynku stanowiącym środek trwały podlegający amortyzacji podatkowej (dalej: „Budynek”). W Budynku, obok salonu samochodowego znajduje się warsztat serwisowy prowadzony przez Spółkę.

W związku ze zmianą standardów dealerskich Spółka rozpoczęła prace nad zmianą aranżacji Salonu, obejmujące również część biurową i część serwisu (dalej: „Prace aranżacyjne”). Jednocześnie Spółka rozpoczęła prace związane z rozbudową części Budynku, w której znajduje się warsztat serwisowy Spółki i część pomieszczeń biurowych (dalej: „Rozbudowa”). Prace prowadzone są według projektu obejmującego zarówno Prace aranżacyjne jak i prace związane z Rozbudową (dalej powoływane razem jako: „Projekt”).

Rozbudowa jest związana z dobudową nowej części Budynku oraz modernizacją warsztatu serwisowego. Zakres Rozbudowy obejmuje w szczególności następujące prace:

• prace związane z powiększeniem i rozbudową Budynku, w tym dobudowę i wykończenie nowych części Budynku,
  

• wykonanie przegród tymczasowych oddzielających teren budowy od funkcjonującej części Budynku,
  

• rozbiórka elementów konstrukcji istniejącego obiektu (kucie, zrywanie, demontaże), wykonanie fundamentów i konstrukcji nośnych nadziemnych części dobudowywanej – żelbetowych, stalowych i drewnianych,
  

• wykonanie pokrycia dachowego oraz elewacji systemowej, montaż bram,
  

• wykonanie instalacji wodno - kanalizacyjnej, wentylacji i klimatyzacji, montaż urządzeń kotłowni,
  

• wykonanie instalacji elektrycznych i teletechnicznych, wykonanie instalacji oświetleniowej,
  

• wykonanie prac wykończeniowych polegających na (1) wykonaniu posadzek w dobudowywanej części wraz z materiałami wykończeniowymi (gresy, wykładzina dywanowa), (2) wykonaniu nowych ścian działowych – murowanych, gipsowo - kartonowych wraz z warstwami wykończeniowymi (malowanie, płytki ceramiczne), systemowych (w tym mobilnych) oraz szklanych w dobudowywanej części, (3) montażu nowych drzwi wewnętrznych, (4) montażu sufitów podwieszanych,
  

• zakup oraz instalacja nowych podnośników.
  
  
  

Prace aranżacyjne nie zmierzają do zmiany funkcji handlowej Salonu. Związane są z dostosowaniem Salonu do nowych standardów Grupy i w niewielkim zakresie zmianami związanymi z rozbudowywaną części serwisowej Budynku. W założeniu Prace aranżacyjne nie prowadzą do zwiększenia wartości użytkowej tych części Budynku, w których prace te będą prowadzone. W szczególności Prace aranżacyjne nie będą prowadziły do umożliwiania wykonywania innych czynności niż dotychczasowa działalność handlowa Spółki.

Wymiana elementów wystroju Salonu nie ma prowadzić do zamiany przeznaczenia Salonu lub do odejścia od standardów właściwych dla salonów samochodowych klasy premium. Niektóre wykorzystywane w ramach Prac aranżacyjnych materiały i wyroby mogą być jednak wykonane z innych materiałów niż materiały i wyroby wykorzystane dotychczas w Salonie. Zmiany w tym zakresie wynikają z ewolucji standardów jakości właściwych dla obiektów handlowych, w tym salonów samochodowych dedykowanych do sprzedaży samochodów osobowych, oraz zmiany niektórych norm budowlanych i technicznych, w tym norm przeciwpożarowych. Podobne zmiany i modyfikacje są uwzględniane w cyklu życia każdego obiektu handlowego.

W zakres Prac aranżacyjnych wchodziły w szczególności następujące prace:

• wykonanie tymczasowych przegród oddzielających część modernizowaną serwisu od funkcjonującej,
  
• wykonanie prac wykończeniowych polegających na:
  
  1. naprawie ścian murowanych i żelbetowych (usunięciu starych warstw wykończeniowych i wykonaniu nowych),
  2. wymianie posadzki żywicznej w części serwisowej,
  3. wymianie warstw posadzkowych w pomieszczeniach pracowniczych (gres),
  4. wykonaniu ścian działowych gipsowo-kartonowych wraz z wykończeniem w pomieszczeniach pracowniczych,
  5. wymianie ścian działowych szklanych,
  6. wymianie drzwi wewnętrznych,
• wymiana instalacji elektrycznych z wymianą rozdzielnic,
  
• renowacja instalacji teletechnicznych,
  
• wymiana opraw oświetleniowych,
  
• wymiana bramy wjazdowej,
  
• demontaż istniejących elementów wykończeniowych oraz ścianek działowych w salonie samochodowym,
  
• zmiana aranżacji pomieszczeń za pomocą nowych ścian gipsowo-kartonowych, ścianek szklanych i fasad,
  
• wymiana warstw wykończeniowych posadzki (parkiet, gres), położenie posadzki żywicznej, płytek podłogowych i parkietu,
  
• dostosowanie instalacji elektrycznych i teletechnicznych do zmienionej aranżacji pomieszczeń, wykonanie wentylacji i klimatyzacji,
  
• dostosowanie instalacji oświetlenia do nowej aranżacji,
  
• wymiana istniejących i montaż nowych drzwi wewnętrznych,
  
• wymiana podnośników w serwisie.
  
  
  

Koszty zarówno Prac aranżacyjnych jak i prac związanych z Rozbudową przekroczą każdorazowo kwotę 3.500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z równoległymi pracami budowlanymi polegającymi zarówno na remoncie i aranżacji jak i na ulepszeniu środka trwałego, możliwe jest zaliczenie części poniesionych wydatków dotyczących remontu i aranżacji bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, i jednoczesne zaliczenie wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego jako wydatków zwiększających wartość środka trwałego?
2. Czy wydatki poniesione na prace związane z Rozbudową mogą zostać uznane za ulepszenie środka trwałego, a konsekwencji za wydatki zwiększające jego wartość początkową?
3. Czy wydatki poniesione na Prace aranżacyjne mogą zostać uznane za wydatki na remont i aranżację, a w konsekwencji czy mogą być wliczane bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów jako koszty pośrednio związane z przychodem?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na postawione powyżej pytania należy udzielić odpowiedzi twierdzących.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: „UPDOP”) za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c UPDOP nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 16g ust. 13 UPDOP, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 UPDOP in fine).

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 290, ze zm.; dalej: „Prawo budowlane”), przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Ad. pytanie 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w stanie faktycznym, w wypadku równoległego prowadzenia prac polegających na rearanżacji Salonu oraz na rozbudowie części serwisowej Budynku, możliwe jest zaliczenie części poniesionych wydatków bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodów (jako wydatków na remont i aranżację) oraz rozliczenie części poniesionych wydatków związanych z Rozbudową jako ulepszenia zwiększającego wartość początkową środka trwałego – Budynku.

Spółka w ramach równolegle prowadzonych Prac aranżacyjnych i Rozbudowy ponosi wydatki zarówno o charakterze remontowym jak i wydatki, które mają charakter ulepszeń. W ocenie Spółki za prawidłowe należy uznać odrębne, podatkowe kwalifikowanie wydatków poniesionych na Prace aranżacyjne oraz Rozbudowę. Decydująca w tym przypadku powinna być ocena charakteru danego wydatku, lub elementu prac.

Wskazane rozwiązanie jest praktykowane przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. IBPB1/2/423-548/14/AP, czytamy: „możliwe jest zaliczenie w koszty uzyskania przychodów części poniesionych wydatków bezpośrednio (jako wydatków remontowych), a pozostałej części wydatków pośrednio, tj. poprzez odpisy amortyzacyjne (jako wydatków na ulepszenie zwiększające wartość początkową środka trwałego)”. Odpowiednio Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. ILPB1/415-1152/10-4/IM, wskazał, że: „wydatki poniesione na remont budynku mieszkalnego wielorodzinnego, służące przywróceniu budynkowi stanu technicznego umożliwiającego zamieszkanie, mogą być bezpośrednim kosztem uzyskania przychodu, natomiast wydatki poniesione na modernizację budynku (...), będą podwyższały wartość budynku i do kosztów uzyskania przychodu będą zaliczane poprzez amortyzację”.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 21 maja 1998 r., sygn. I SA/Gd 1151/97, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „ocena znaczenia dla potrzeb wymiaru podatku dochodowego wydatków podatnika na prace remontowo-budowlane wykonywane w obiekcie budowlanym musi uwzględniać zróżnicowanie takich prac w poszczególnych częściach obiektu. Nie można bowiem poprzez niewątpliwie inwestycyjny/zwiększający wartość środka trwałego charakter robót wykonanych w części budynku, nadawać robotom wykonanym w innej części taki sam charakter, jeśli z kolei były to zwykłe prace remontowe”.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż możliwe jest zaliczenie części poniesionych wydatków bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodów a części poniesionych wydatków jako ulepszenia zwiększającego wartość środka trwałego.

Ad. pytanie 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na Rozbudowę powinny zostać potraktowane jako wydatki na ulepszenie środka trwałego, w rozumieniu art. 16g ust. 13 w zw. Z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c UPDOP.

Nie budzi wątpliwości, że za ulepszenie należy uznać trwałe unowocześnienie środka trwałego, podnoszące jego wartość techniczną, przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażone w poprawie standardu użytkowego lub technicznego czy obniżce kosztów eksploatacji. Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów przedstawionym w piśmie z dnia 13 marca 1995 r., sygn. PO 3-722-160/94, pojęcie ulepszenia obejmuje:

• przebudowę – zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  

• rozbudowę – powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych, itp.,
  

• rekonstrukcję – odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  

• adaptację – przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż było jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,
  

• modernizację – unowocześnienie środków trwałych.
  
  
  

Wydatki poniesione w ramach Rozbudowy mają według Spółki charakter rozbudowy i modernizacji składnika majątkowego w postaci Budynku w zakresie jego części serwisowej. W związku z prowadzonymi pracami zostały spełnione trzy warunki, niezbędne dla uznania, iż środek trwały został ulepszony:

• wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego;
  

• wydatki powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania;
  

• suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.
  
  
  

Poprzez podjęte w ramach Rozbudowy prace budowlane, Spółka zwiększa powierzchnię części serwisowej, rozszerzając również jej funkcjonalność a także wydajność tej części własnego przedsiębiorstwa. Suma wydatków poniesionych na Rozbudowę przekroczy 3.500 zł. W związku z powyższym, Spółka uważa, iż wydatki poniesione na Rozbudowę mogą zostać uznane za ulepszenie środka trwałego, zwiększające jego wartość początkową, o którym mowa w art. 16g ust. 13 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c UPDOP.

Ad. pytanie 3

W ocenie Spółki, odmienny charakter mają wydatki poniesione na Prace aranżacyjne. Wydatki te powinny zostać zakwalifikowane jako koszty remontu a w konsekwencji uznane za pośrednie koszty uzyskania przychodów rozliczane przez Spółkę w dacie ich poniesienia.

Prace aranżacyjne można podzielić na działania typowo remontowe, związane z przywróceniem stanu technicznego środka trwałego zgodnie z obecnie obowiązującymi standardami, oraz na te mające na celu reorganizację przestrzeni handlowej, w celu dostosowania Salonu do standardów Grupy obowiązujących Spółkę i wszystkich dealerów.

Ulepszenia środka trwałego nie stanowią prace nie związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego oraz prac nie zwiększających jego wartości użytkowej. Do ulepszenia środa trwałego nie można zatem zaliczyć prac o charakterze remontowym oraz aranżacyjnym zachowujących funkcję środka trwałego i nie wpływających na zwiększenie jego wartości użytkowej. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji pojęcia remontu. W praktyce zatem zastosowanie znajduje definicja z prawa budowlanego, zgodnie z którą przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W ramach Prac aranżacyjnych o charakterze remontowym doprowadzono do wymiany i zmiany usytuowania niektórych elementów Salonu (np. ścianek, drzwi, schodów, oświetlenia), wymianę na nowe wykładzin i posadzek, malowania powierzchni, wymiany różnego rodzaju instalacji oraz przeprowadzenia zmian w rozdzielni elektrycznej. Wszystkie te działania miały na celu przywrócenie stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, nie zmieniając jego charakteru i funkcji, oraz dostosowanie do obecnie obowiązujących standardów prowadzenia działalności handlowej w zakresie sprzedaży samochodów klasy premium. Prace te były uzasadnione zużyciem Budynku w trakcie jego eksploatacji, koniecznością dostosowywania do obecnie obowiązujących standardów właściwych dla obiektów handlowych tego typu.

Odpowiednio ulepszenia, w rozumieniu UPDOP, nie stanowią prace związane ze zmianą aranżacji przestrzeni, bez zmiany przeznaczenia Salonu, tj. funkcji handlowej tego obiektu, takie jak przeniesienie schodów, budowa nowych ścian, fasad i montaż ścian szklanych w miejscach, w których takich obiektów pierwotnie nie było, itp. Żadna z tych prac nie może być kwalifikowana jako rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja tudzież modernizacja prowadząca do wzrostu wartości użytkowej Salonu.

Opisane zmiany nie prowadzą do rozbudowy lub rekonstrukcji Salonu. Dlatego w opisanym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie konkluzja przedstawiona w interpretacji z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-188/14/AP, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach przyznał rację wnioskodawcy podnoszącemu, że: „prace nie będą przebudową, gdyż w wyniku ich wykonania nie nastąpi zmiana struktury wewnętrznej. Nie będą również rozbudową (nadbudową), gdyż wszystkie prace związane z przebudową strychu zostaną, zaliczone jako koszty ulepszeń podlegające amortyzacji. Prace te nie stanowią również rekonstrukcji, gdyż nie obejmują one ponownej budowy obiektu lub jego części”.

Prace aranżacyjne nie mogą być również traktowane jako adaptacja. Zgodnie z definicją Ministerstwa Finansów przedstawioną w piśmie z dnia 13 marca 1995 r. (PO 3-722-160/94), adaptacją jest przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż było jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych. W ramach Prac aranżacyjnych nie dojdzie do zmiany funkcji handlowej Salonu oraz funkcji innych pomieszczeń objętych tymi pracami. Salon przed Pracami aranżacyjnymi był miejscem przeznaczonym dla prowadzenia sprzedaży oferowanych samochodów, oraz w pewnym zakresie pełnienia funkcji biurowych oraz świadczenia usług serwisowych. Funkcja ta zostanie zachowana. W rzeczonej sprawie, w ramach Prac aranżacyjnych nie dojdzie do przystosowania Salonu do wykorzystania w innym celu niż opisane powyżej. Zmiany zostaną dokonane w zakresie reorganizacji wnętrza poprzez zmianę układu ścianek działowych i szklanych, wymianę mebli, wymianę niektórych elementów wystroju etc. Nie doprowadzi to do zmian w przeznaczeniu Salonu. W doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że: „Jeśli przeznaczenie lokalu nie zmienia się, a prace ograniczają się do nowego układu ścianek działowych, przebudowy instalacji elektrycznych i telekomunikacyjnych (z czym wiąże się zmiana struktury punktów dostępowych), sanitarnych, przebudowy podłóg, nowej (często innego charakteru) posadzki, instalacji oświetlenia, nowych sufitów podwieszanych itp., to trudno mówić tu o pracach adaptacyjnych”. (Michał Wilk, Wydatki na przystosowanie lokali użytkowych do potrzeb najemcy jako koszty uzyskania przychodów, Przegląd Podatkowy 2012, Nr 7, s. 24-28). Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w przywołanej powyżej interpretacji z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-188/14/AP, w której czytamy: „Nie jest to również adaptacja, gdyż przedmiotowy budynek przed wykonaniem prac pełni funkcję usługowo-mieszkalną i nadal ta funkcja będzie zachowana”.

Brak jest podstaw do uznania, że zmiana aranżacji Salonu będzie prowadziła do modernizacji lub przebudowy zwiększającej wartość użytkową Salonu. Organy podatkowe potwierdzają taką kwalifikację w odniesieniu do prac związanych ze zmianą standardów obowiązujących dealerów samochodowych. W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-443/13/SD, organ podatkowy potwierdził, że koszty ponoszone w związku z dostosowywaniem salonu samochodowego do standardów sieci dealerskiej nie podlegają amortyzacji, ale stanowią koszty uzyskania przychodów związane pośrednio z przychodami potrącalne są w dacie poniesienia.

Spółka uważa, że uzasadnionym jest przyjęcie, iż Prace aranżacyjne nie mają charakteru ulepszenia i mogą być kwalifikowane co najwyżej jako remont a w pewnym zakresie jako prace aranżacyjne nie mające charakteru ulepszenia. Prace mają charakter odtwórczy i reorganizacyjny a ich celem było przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i dostosowanie budynku do obowiązujących na rynku standardów. W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 czerwca 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-548/14/AP, organ podatkowy stwierdził, że: „Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej”. W szczególności nie stoi na przeszkodzie takiej kwalifikacji wykorzystanie nowych materiałów dostosowanych do aktualnych standardów działalności dealerskiej. W powołanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że „przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały (...), zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Organ potwierdził, że: „Analizując poszczególne kategorie prac wykonanych na rzecz Spółki (...), należy uznać, iż żadne z nich nie kwalifikuje się ani do rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji środków trwałych czy też do modernizacji. Wskazane w stanie faktycznym niniejszego wniosku prace polegały bowiem m.in. na malowaniu, demontażu i montażu urządzeń, tapetowaniu (prace remontowe), pracach związanych z badaniem i ewentualnym dokonaniem niewielkich zmian w instalacji elektrycznej (...), konserwacji (...) oraz przemeblowaniu pomieszczeń, tj. prac mające na celu zmianę aranżacji przestrzeni biurowej”.

Należy podkreślić, iż władze skarbowe stosują konsekwentnie wskazaną wykładnię w odniesieniu do przypadków prac aranżacyjnych prowadzonych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w obiektach handlowych.

W interpretacji z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-635/15/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zgodził się z poglądem wnioskodawcy, który podnosił, że: „Nawet gdyby uznać Prace Aranżacyjne (...) za „adaptację” rozumianą jako adaptację lokalu do potrzeb konkretnego najemcy, to nie spełnione zostałoby główne kryterium uznania tych prac za ulepszenie budynku, (...) nawet w przypadku połączenia kilku lokali w jeden większy albo odwrotnie trudno uznać, by wpływało to na wartość użytkową całego budynku. Na wartość tę nie wpływa także postawienie nowych ścianek działowych ani zamontowanie nowych par drzwi. Ponadto wymianę elementów w lokalach na nowe o podobnych parametrach użytkowych (jak w przypadku opisanej w stanie faktycznym wymiany stolarki drzwiowej bądź wymiany nawierzchni podłóg i sufitów) można uznać je za typowe prace remontowe, a te – zgodnie z ugruntowanym poglądem organów podatkowych – nie stanowią ulepszenia środka trwałego”.

Podobne wnioski płyną z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. ITPB3/423-556/14/AW, który potwierdził, że prace adaptacyjne prowadzone w centrum handlowym nie prowadzą do ulepszenia środka trwałego w postaci budynku, w którym prowadzona jest działalność handlowa.

Odpowiednio w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. IPPB3/423-690/13-2/MS1, organ podatkowy zgodził się z poglądem wnioskodawcy, że opisane we wniosku prace aranżacyjne nie stanowią ulepszenia środka trwałego. Dyrektor potwierdził, że: „Przedmiotowym Pracom Budowlanym niewątpliwie towarzyszyła rearanżacja wnętrz, nie wpływała ona jednak zarówno na sposób wykorzystania przestrzeni biurowej, czy na jakość usług świadczonych przez Spółkę przy ich wykorzystaniu. Tym samym, wykonane Prace Budowlane nie miały bezpośredniego wpływu na rodzaj czy też jakość pracy Spółki. Działalność Spółki nie uległa więc jakimkolwiek zmianom”. Podobne stanowisko zajął Pierwszy Urząd Skarbowy w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z 10 września 2007 r., sygn. 1471/DPR2/423-136/07/AB.

Wydatki poniesione na Prace aranżacyjne, dzielące się na wydatki dotyczące przywrócenia stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego oraz na zmiany w aranżacji przestrzeni środka trwałego, niewpływające na zmianę przeznaczenia oraz funkcji środka trwałego, powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów. Nie pozostawia wątpliwości, iż poniesione koszty mają bezpośredni związek z osiąganiem przychodów związanych ze sprzedażą samochodów klientom Spółki.

W ocenie Spółki, Prace aranżacyjne, zarówno te związane z odtworzeniem środka trwałego jak i reorganizacją wnętrz, mają charakter remontu, nie zmieniając charakteru przestrzeni Salonu. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na Prace aranżacyjne nie prowadzą do ulepszenia środka trwałego w rozumieniu UPDOP i mogą zostać uznane za remont, w konsekwencji czego mogą być wliczane bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

1. możliwości zaliczenia wydatków dotyczących remontu i aranżacji bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów i jednocześnie wydatków poniesionych na ulepszenie środka trwałego jako wydatków zwiększających wartość środka trwałego, jest prawidłowe;
2. uznania wydatków poniesionych na prace związane z rozbudową za ulepszenie środka trwałego, w konsekwencji zwiększające jego wartość początkową, jest prawidłowe;
3. uznania wydatków poniesionych na prace aranżacyjne za wydatki na remont i aranżację, w konsekwencji zaliczane bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów jako koszty pośrednio związane z przychodem, jest prawidłowe.
   
   

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.