Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-443/16-1/KO
z 13 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 15 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie ustalenia czy świadczona usługa będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce, w sytuacji gdy A nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT,
• prawidłowe – w zakresie ustalenia czy A będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT, w sytuacji gdy A poprzez zarejestrowany oddział w Polsce będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej,
• prawidłowe – w zakresie ustalenia czy I będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT, w sytuacji gdy A będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce nie będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy świadczona usługa będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce, w sytuacji gdy A nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT,
• ustalenia czy A będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT, w sytuacji gdy A poprzez zarejestrowany oddział w Polsce będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej,
• ustalenia czy I będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT, w sytuacji gdy A będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce nie będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

I (dalej jako I lub Wnioskodawca) w dniu 29 kwietnia 2016 r. zawarł z firmą A S.A. (dalej jako A) z siedzibą w L (Belgia) umowę, której przedmiotem jest świadczenie usług serwisu technicznego systemu terapii protonowej (dalej: Systemu) przez A na rzecz I na okres 36 miesięcy. A z siedzibą w Belgii posiada oddział w Polsce. Pismem z dnia 5 czerwca 2013 r. firma A S.A. poinformowała I o uzyskaniu indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 4 grudnia 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, (IBPP2/443-869/12/KO), zgodnie z którą warunki posiadania przez A stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nie są spełnione. Ponadto pismem z dnia 26 września 2014 r. A oświadczyła, że nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Na chwilę obecną stanowisko A w zakresie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie uległo zmianie.

Zakresem ww. umowy serwisowej Systemu objęty jest znajdujący się w posiadaniu I: …. System został zakupiony od firmy A w ramach dwóch projektów; „…”, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, oraz projektu „…”, współfinansowanego również z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Zgodnie z postanowieniami umowy realizacja usługi serwisowej powinna odbywać się według uznania Wykonawcy (A) zdalnie, albo za pomocą środków teleinformatycznych, albo w siedzibie I. W ramach świadczonej usługi A zobowiązuje się do wspierania prac naprawczych Systemu realizowanych przez przeszkolony personel I poprzez: przyjmowanie zgłoszeń o awarii Systemu, diagnozę zgłoszonych awarii, zapewnienie telefonicznego wsparcia technicznego oraz wsparcia przez jednego - do dwóch pracowników obecnych na miejscu.

W razie niemożności dokonania naprawy własnymi siłami przez personel I, A przyśle odpowiednio przeszkolonych pracowników do diagnozy i usunięcia awarii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w sytuacji gdy A nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, wówczas skoro przedmiotowa usługa świadczona jest na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (Instytutu), zastosowanie znajdzie art. 28b ust. 1 ustawy. Tym samym usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce. Ze względu na powyższe podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie I. Ponadto zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 firma A zobowiązana będzie do wystawienia faktury z adnotacją „odwrotne obciążenie”?
2. Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku gdy A poprzez zarejestrowany oddział w Polsce będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej, wówczas zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie A?
3. Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w przypadku gdy A będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce nie będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej, wówczas zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie I?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (…).

Zdaniem I w sprawie mają zastosowanie następujące przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług: art. 17 ust. 1 pkt 4 zgodnie z którym: podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Art. 17 ust. 1a zgodnie z którym „Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku - gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach”.

W myśl z art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f, ust. 1 i 1a, art. 28g ust 1, art. 28i, art. 28j ust. 1i 2 oraz art. 28n.

Ze względu na powyższe Instytut uważa, że w sytuacji gdy A nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, bądź będzie takie miejsce posiadać, ale nie będzie ono uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej, wówczas zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie podatnik w rozumieniu art. 28a (I) i zastosowanie będzie miał przepis art. 28b ust. 1 ustawy, wówczas A zobowiązana będzie wystawić fakturę dokumentującą świadczenie usługi z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Natomiast w sytuacji gdy A poprzez zarejestrowany oddział w Polsce będzie posiadała na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej, wówczas zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie A i świadczenie usługi będzie udokumentowane fakturą zawierającą należny podatek od towarów i usług według stawki obowiązującej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia przy ich realizacji jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 29 kwietnia 2016 r. zawarł z firmą A z siedzibą w L (Belgia) umowę, której przedmiotem jest świadczenie usług serwisu technicznego systemu terapii protonowej przez A na rzecz Wnioskodawcy na okres 36 miesięcy. A z siedzibą w Belgii posiada oddział w Polsce. A oświadczyła, że nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Zgodnie z postanowieniami umowy realizacja usługi serwisowej powinna odbywać się według uznania Wykonawcy (IBA) zdalnie, albo za pomocą środków teleinformatycznych, albo w siedzibie I. W ramach świadczonej usługi A zobowiązuje się do wspierania prac naprawczych Systemu realizowanych przez przeszkolony personel Wnioskodawcy poprzez: przyjmowanie zgłoszeń o awarii Systemu, diagnozę zgłoszonych awarii, zapewnienie telefonicznego wsparcia technicznego oraz wsparcia przez jednego - do dwóch pracowników obecnych na miejscu. W razie niemożności dokonania naprawy własnymi siłami przez personel Wnioskodawcy, A przyśle odpowiednio przeszkolonych pracowników do diagnozy i usunięcia awarii.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia kto, tj. Wnioskodawca czy A, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy o VAT. Stosownie do art. 28a ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że w przypadku usług świadczonych przez A na rzecz Wnioskodawcy miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania będzie miejsce, w którym usługobiorca czyli Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a zatem Polska – stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również – stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Stosownie do treści art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku.

Warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług, do których stosuje się art. 28b jest, aby usługodawca nie posiadał siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Natomiast usługobiorcą był m.in. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy posiadający siedzibę działalności gospodarczej bądź stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, tj. w Polsce.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-108.

Na podstawie art. 106a ustawy o VAT przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

W świetle art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

W związku z powyższym należy stwierdzić, że skoro usługodawca – A – nie posiada na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek rozliczenia usługi, do której ma zastosowanie art. 28b ustawy. W takim przypadku spełnione są wszystkie warunki uprawniające do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Wnioskodawca będzie również podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT w sytuacji, gdy A będzie posiadało na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, ale to miejsce nie będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej, na podstawie art. 17 ust. 1a ustawy.

Natomiast w przypadku, gdy A poprzez zarejestrowany oddział w Polsce będzie posiadała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które to miejsce będzie uczestniczyło w czynnościach wynikających z umowy serwisowej, to wówczas będzie zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług poprzez wystawienie faktury VAT ze stawką obowiązującą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.