2016.09.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-539/16-1/WN
z 12 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest prawidłowe – w zakresie nazwy usługi na fakturze,
jest nieprawidłowe – w zakresie nazwy usługi na paragonie fiskalnym.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług nazwy usługi na fakturze oraz nazwy usługi na paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie:

sprzedaż paneli podłogowych i podłóg
sprzedaż drzwi zewnętrznych i wewnętrznych
wykonywanie usług montażu paneli podłogowych i podłóg z materiału własnego
wykonywanie usług montażu drzwi zewnętrznych i wewnętrznych z materiału własnego
sprzedaż innych akcesoriów wykończeniowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wystawiając fakturę osobie fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, za wykonanie usługi polegającej na montażu w budynku mieszkalnym paneli podłogowych lub podłóg z materiału znajdującego się w ofercie wnioskodawcy, wystawia fakturę o treści: "Montaż podłogi". Wystawiając fakturę osobie fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, za wykonanie usługi polegającej na montażu w budynku mieszkalnym drzwi zewnętrznych lub wewnętrznych z materiału znajdującego się w ofercie wnioskodawcy, wystawia odpowiednio fakturę o treści: "Montaż drzwi".

Istotnym jest fakt, że w każdym takim przypadku kompletny zestaw dokumentów sprzedaży zawiera fakturę wraz z przypiętymi dokumentami, takimi jak:

umowa z konsumentem na roboty budowlano-montażowe, gdzie określa się zakres prac i materiały
dokument o nazwie "składniki", gdzie wyszczególnia się szczegółowo ilość materiałów zużytą do wykonania usługi, z podaniem nazw, ilości, wartości
protokół odbioru robót budowlano montażowych.

Wszystkie wymienione wyżej dokumenty stanowią integralną całość wraz z fakturą.

W momencie składania zamówienia przez klienta, z klientem zawierana jest umowa i pobierana jest zaliczka na poczet przyszłej dostawy bądź usługi. Dotychczas paragon fiskalny zawierał treść:

w przypadku zaliczki dotyczącej sprzedaży towarów handlowych Wnioskodawcy „zaliczka w stawce 23"
w przypadku zaliczki dotyczącej usługi polegającej na sprzedaży podłóg, drzwi wraz z ich montażem w budynku mieszkalnym „zaliczka w stawce 8".

Jednocześnie do każdego paragonu fiskalnego (na pobraną zaliczkę) zawsze wystawiana jest faktura zaliczkowa, z tym iż w przypadku zaliczki dotyczącej sprzedaży towarów handlowych, na fakturze wyszczególnione są również wszystkie zamówione towary, wraz z podaniem wartości zamówienia. Wnioskodawca wskazuje, iż umowa z klientem na sprzedaż towarów zawiera nazwę poszczególnych towarów oraz ich ilość, a w przypadku umowy z klientem na usługę montażu zawiera również nazwy materiałów i towarów składających się na tę usługę.

Zgodnie z powyższym, jedynymi dokumentami jakie otrzymuje klient dokonujący zamówienia towaru i wpłacający zaliczkę, są faktura i umowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca wystawiając fakturę osobie fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, za wykonanie usługi polegającej na montażu w budynku mieszkalnym paneli podłogowych lub podłóg z materiału znajdującego się w ofercie Wnioskodawcy lub wystawiając fakturę osobie fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, za wykonanie usługi polegającej na montażu w budynku mieszkalnym drzwi zewnętrznych lub wewnętrznych z materiału znajdującego się w ofercie Wnioskodawcy, prawidłowo używa określenia nazwy towaru/usługi: "Montaż podłogi" lub odpowiednio "Montaż drzwi"?
Czy dopuszczalne jest aby paragon fiskalny zawierał treść: "zaliczka w stawce 23" w przypadku kiedy zaliczka dotyczy sprzedaży paneli, podłóg, drzwi bez ich montażu, a jednocześnie w każdym przypadku drukowana jest faktura z wyszczególnionymi składnikami towarowymi, lub odpowiednio zawierał treść: "zaliczka w stawce 8" w przypadku kiedy zaliczka dotyczy usługi polegającej na sprzedaży podłóg, drzwi wraz z ich montażem w budynku mieszkalnym?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że stosowanie nazw: "Montaż podłogi", "Montaż drzwi" jest prawidłowe, gdyż odzwierciedla faktyczny przebieg zdarzenia gospodarczego, którego bardzo szczegółowe określnie (co do zakresu prac, metrażu, ilości materiału, jakości i rodzaju materiału, terminu wykonania prac) znajduje się odzwierciedlenie w pozostałych dokumentach stanowiących integralną część z fakturą tj., umowa, wykaz składników oraz protokół odbioru robót.

Wnioskodawca uważa, że przyjęte nazewnictwo na paragonie fiskalnym: "zaliczka w stawce 23", "zaliczka w stawce 8" jest prawidłowe. Ze względu na fakt, iż klient nigdy nie otrzymuje paragonu tej treści, gdyż we wszystkich przypadkach dokumentem, który przekazywany jest nabywcy, jest faktura, a w przypadku usług montażowych również umowa (paragon przypinany jest jedynie do jednego egzemplarza faktury, który pozostaje w dokumentacji Wnioskodawcy), paragon stanowi jedynie spełnienie wymogów ustawy, natomiast nie jest nośnikiem informacji dla klienta, gdyż tym jest faktura, którą otrzymuje. Przyjęcie takiego systemu sprzedaży, w którym klient będący osobą fizyczną, nie prowadzącą działalności gospodarczej, otrzymuje w każdym przypadku fakturę zaliczkową, a nie paragon zostało wymuszone, możliwymi potencjalnymi roszczeniami ze strony klientów, gdzie z przyczyn technicznych na paragonie nie ma możliwości tak szczegółowego doprecyzowania zamówienia, a co zapewnia faktura i umowa (w przypadku usług). Dodatkowo w przypadku wystawiania paragonu zaliczkowego na zamówione towary, istnieje bardzo poważny problem techniczny z rozliczeniem na paragonie fiskalnym całości wpłacanej kwoty zaliczki pomiędzy poszczególne towary w przypadku ich mnogości, w przypadku gdy zaliczka nie stanowi 100% wartości zamówienia, a tak jest we wszystkich przypadkach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego:

jest prawidłowe – w zakresie nazwy usługi na fakturze,
jest nieprawidłowe – w zakresie nazwy usługi na paragonie fiskalnym.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z przepisu art. 106e ust. 1 ww. ustawy wynika, że faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto).

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Treść art. 106e ust. 1 ustawy określa jakie elementy powinna zawierać faktura. Są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia w kwotach bezwzględnych wysokości zobowiązania podatkowego. Podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Wymogi co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Powołane przepisy wskazują, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Jak już wskazano, jednym w wymogów jakie musi spełniać paragon fiskalny, jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest do wskazania nazwy towaru lub usługi przede wszystkim tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, iż podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2).

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) „nazwa” oznacza „wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś”, zaś nazwa jednostkowa – nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik ma obowiązek na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Podatnik powinien bowiem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Należy w tym miejscu wskazać, iż dokonując sprzedaży jednej (lub kilku) odmian danego asortymentu towarowego podatnik może zaprogramować w kasie jedną nazwę dla danego typu towarów. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach (np. różna cena danego towaru za kilogram), z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.

Natomiast podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar lub usługa, którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych.

Opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego np. wskazań dotyczących przykładowo producenta, składu, nazwy, gramatury opakowania itp.) ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie:

sprzedaż paneli podłogowych i podłóg
sprzedaż drzwi zewnętrznych i wewnętrznych
wykonywanie usług montażu paneli podłogowych i podłóg z materiału własnego
wykonywanie usług montażu drzwi zewnętrznych i wewnętrznych z materiału własnego
sprzedaż innych akcesoriów wykończeniowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wystawiając fakturę osobie fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej, za wykonanie usługi polegającej na montażu w budynku mieszkalnym paneli podłogowych lub podłóg z materiału znajdującego się w ofercie Wnioskodawcy, wystawia fakturę o treści: "Montaż podłogi". Wystawiając fakturę osobie fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, za wykonanie usługi polegającej na montażu w budynku mieszkalnym drzwi zewnętrznych lub wewnętrznych z materiału znajdującego się w ofercie Wnioskodawcy, wystawia odpowiednio fakturę o treści: "Montaż drzwi".

Istotnym jest fakt, że w każdym takim przypadku kompletny zestaw dokumentów sprzedaży zawiera fakturę wraz z przypiętymi dokumentami, takimi jak:

umowa z konsumentem na roboty budowlano-montażowe, gdzie określa się zakres prac i materiały
dokument o nazwie "składniki", gdzie wyszczególnia się szczegółowo ilość materiałów zużytą do wykonania usługi, z podaniem nazw, ilości, wartości
protokół odbioru robót budowlano montażowych.

Wszystkie wymienione wyżej dokumenty stanowią integralną całość wraz z fakturą.

w przypadku zaliczki dotyczącej sprzedaży towarów handlowych Wnioskodawcy „zaliczka w stawce 23"
w przypadku zaliczki dotyczącej usługi polegającej na sprzedaży podłóg, drzwi wraz z ich montażem w budynku mieszkalnym „zaliczka w stawce 8".

Jednocześnie do każdego paragonu fiskalnego (na pobraną zaliczkę) zawsze wystawiana jest faktura zaliczkowa, z tym iż w przypadku zaliczki dotyczącej sprzedaży towarów handlowych, na fakturze wyszczególnione są również wszystkie zamówione towary, wraz z podaniem wartości zamówienia. Umowa z klientem na sprzedaż towarów zawiera nazwę poszczególnych towarów oraz ich ilość, a w przypadku umowy z klientem na usługę montażu zawiera również nazwy materiałów i towarów składających się na tę usługę.

Zgodnie z powyższym, jedynymi dokumentami jakie otrzymuje klient dokonujący zamówienia towaru i wpłacający zaliczkę, są faktura i umowa.

Z powołanego wcześniej art. 106e ust. 1 pkt 7 oraz art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na fakturze i paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę a także przyporządkować dla nich właściwe stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać dokument sprzedaży (faktury lub paragony) zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podkreślić należy, że podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami towarów i usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, tutejszy organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym – przy określaniu nazwy na fakturze dla dokonywanych świadczeń – prawidłowym będzie użycie nazw „Montaż podłogi" lub odpowiednio "Montaż drzwi".

Jak już wcześniej wskazano, faktura VAT powinna m.in. zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i przyporządkowanie do właściwej stawki podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nazwy usługi na fakturze jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy, czy paragon fiskalny może zawierać treść: "zaliczka w stawce 23" w przypadku kiedy zaliczka dotyczy sprzedaży paneli, podłóg, drzwi bez ich montażu, a jednocześnie w każdym przypadku drukowana jest faktura z wyszczególnionymi składnikami towarowymi, lub odpowiednio zawierał treść: "zaliczka w stawce 8" w przypadku kiedy zaliczka dotyczy usługi polegającej na sprzedaży podłóg, drzwi wraz z ich montażem w budynku mieszkalnym, należy wskazać, że z ww. przepisu § 8 ust. 1 pkt 6 cyt. wyżej rozporządzenia wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny.

Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca nie musi na paragonie fiskalnym szczegółowo opisywać każdego towaru lub usługi. Wystarczy, że poda nazwę tak, aby można było przypisać mu odpowiednią stawkę VAT. Nie może jednak poprzestać na podaniu ogólnych grup towarów, a tym bardziej nie podać nazwy towaru w ogóle.

W oparciu o powyższe należy wskazać, iż w sytuacji prowadzenia sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, dowodem dokumentujących dokonanie sprzedaży jest paragon fiskalny, a nie faktura (faktura zaliczkowa) lub umowa zawarta z klientem. Dokument ten, jak wskazano powyżej powinien zawierać nazwę usługi jednoznacznie ją identyfikującą.

Przedstawienie na paragonie wyłącznie informacji o przekazanej kwocie (zaliczce) przypisując do niej wyłącznie stawkę VAT, bez sformułowania jakiego towaru i usługi dotyczy nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, który wyraźnie wskazuje, iż paragon musi zawierać nazwę towaru lub usługi.

Tym samym, ujęcie na paragonie fiskalnym tylko sformułowania o treści "zaliczka w stawce 23" lub „zaliczka w stawce 8%” bez podania jakiej usługi dotyczy, nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołane przepisy dotyczące stosowania nazw na paragonach fiskalnych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie treści paragonu fiskalnego dokumentującego otrzymanie zaliczki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii związanych ze sposobem stosowania na paragonach fiskalnych i fakturach nazw opisanych czynności, nie rozstrzyga natomiast innych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności w zakresie prawidłowości zastosowanych stawek podatku od towarów i usług, bowiem kwestia ta wykracza poza zakres objęty pytaniami Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin