Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-349/16-2/AZ
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 13 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. zaliczenia na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów niemieckiego podatku od wartości dodanej od wydatków dotyczących dokonywanych odwiertów na terytorium Niemiec i nabycia praw do udziału w koncesji – jest prawidłowe,
2. momentu rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu uzyskania zwrotu niemieckiego podatku od wartości dodanej – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów niemieckiego podatku od wartości dodanej od wydatków dotyczących dokonywanych odwiertów na terytorium Niemiec i nabycia praw do udziału w koncesji oraz momentu rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu uzyskania zwrotu niemieckiego podatku od wartości dodanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

P. S.A. (dalej jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”) tworzy wraz z poniższymi podmiotami:

1. O. Sp. z o.o.,
2. T. S.A.,
3. M. Sp. z o.o.,
4. S. Sp. z o.o.,
5. V. Sp. z o.o.,
6. A. Sp. z o.o.,
7. B. Sp. z o.o.

podatkową grupę kapitałową (dalej jako „ PGK” lub „Grupa”) w rozumieniu art. la ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, (Dz. U. z 2014 r. poz.851, z późn. zm., dalej jako „ustawa o pdop”).

PGK została utworzona na podstawie umowy podatkowej grupy kapitałowej zawartej w formie aktu notarialnego 20 grudnia 2013 r., która została zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, zgodnie z decyzją wydaną 24 lutego 2014 r. PGK rozpoczęła działalność 1 kwietnia 2014 r. Umowa podatkowej grupy kapitałowej została zawarta na okres 3 lat podatkowych i zakończy się 31 grudnia 2016 r.

Głównym przedmiotem działalności Grupy jest działalność produkcyjna, usługowa i handlowa w zakresie poszukiwania i eksploatacji złóż gazu ziemnego i ropy naftowej oraz importu, magazynowania i obrotu paliwami gazowymi i płynnymi. Zakres działalności Grupy obejmuje m.in.:

1. wydobycie gazu ziemnego i ropy naftowej w kraju,
2. zagospodarowanie złóż gazu ziemnego i ropy naftowej w kraju i za granicą,
3. import gazu ziemnego do Polski,
4. magazynowanie gazu ziemnego w podziemnych magazynach gazu,
5. obrót paliwami gazowymi,
6. dystrybucję paliwa gazowego.
   
   

Umowa o wspólnych operacjach

4 sierpnia 2015 roku Spółka została stroną umowy o wspólnych operacjach (dalej: UWO) na wydzielonej części koncesji we wschodnich Niemczech. Przedmiotem współpracy jest poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja złóż ropy naftowej oraz gazu ziemnego. Spółka objęła 36% udziałów w przyszłych przychodach z potencjalnej produkcji ropy naftowej i gazu ziemnego. Partnerami Wnioskodawcy w przedsięwzięciu są C. Gmbh (39% udziałów i operatorstwo koncesji) oraz austriacka firma R. AG (25% udziałów). W grudniu 2015 roku rozpoczęto wiercenie otworu poszukiwawczego H..

Spółka działa w ramach UWO jako uczestnik a nie operator. Oznacza to, że Wnioskodawca uczestniczy w finansowaniu prac, zgodnie z UWO i ma udział w Komitecie Operacyjnym, który podejmuje bieżące decyzje dotyczące prac na obszarze wspólnych operacji (ma głos blokujący w Komitecie).

Działalność na terytorium Niemiec oraz rejestracja działalności

Spółka uzyskała rejestrację działalności gospodarczej w Niemczech oraz wystąpiła o rejestrację dla celów podatkowych (podatek od wartości dodanej, podatek dochodowy od osób prawnych, podatek od działalności przemysłowej i handlowej (Gewerbesteuer)). W 2016 r. Spółka otrzymała formalne postanowienie o odmowie rejestracji w zakresie VAT oraz informację, że rejestracja dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od działalności przemysłowej i handlowej nie jest możliwa. Niemiecki urząd skarbowy odmówił rejestracji wskazując, że Wnioskodawca będąc przedsiębiorstwem zagranicznym nie wykonuje obecnie w Niemczech czynności podlegających opodatkowaniu.

W związku z prowadzonymi pracami w ramach UWO, Spółka dokonuje zakupów z niemieckim podatkiem VAT. Zakupy są związane z wykonaniem odwiertu na terytorium Niemiec oraz nabyciem prawa majątkowego (prawa do udziału w koncesji). Zakupy są dokumentowane fakturami VAT, które kontrahent niemiecki będący operatorem na koncesji wystawia na Wnioskodawcę jako usługobiorcę. W związku z tym, że miejscem świadczenia usług dla celów podatku od wartości dodanej (VAT) są Niemcy (usługa związana z nieruchomością), usługodawca wystawia faktury z niemieckim podatkiem VAT. Faktury są wystawiane na Wnioskodawcę z polskim numerem rejestracji VAT-UE.

Ujęcie kosztów poszukiwań złóż dla potrzeb rachunkowości i podatku dochodowego od osób prawnych

Zgodnie z zasadami rachunkowości stosowanymi przez Wnioskodawcę, nakłady na odwierty początkowo podlegają aktywowaniu w pozycji środki trwałe w budowie jako odrębny składnik aktywów z tytułu poszukiwania i oceny zasobów. Gdy prace poszukiwawcze zakończą się stwierdzeniem sukcesu, czyli odkryciem złoża o zasobach nadających się do eksploatacji, Spółka przeprowadza analizę rejonów i obiektów pod względem ekonomicznej opłacalności eksploatacji. W przypadku, gdy w efekcie rozpoznania złoża podjęto decyzję o jego eksploatacji, w momencie jej rozpoczęcia, Spółka przeklasyfikowuje aktywa z tytułu poszukiwania i oceny zasobów mineralnych do rzeczowych aktywów trwałych.

W przypadku, gdy prace poszukiwawcze zakończą się stwierdzeniem sukcesu, na terytorium Niemiec powstanie stała placówka Wnioskodawcy (zakład), będąca miejscem wydobywania zasobów naturalnych (źródłem ropy naftowej lub gazu ziemnego). Do tego momentu, zgodnie z odmową rejestracji w Niemczech, nie powstaje stała placówka dla potrzeb podatku dochodowego. W momencie uzyskania stałej placówki, tj. stwierdzenia sukcesu geologicznego i rozpoczęcia wydobycia zasobów naturalnych, Spółka będzie mogła dokonywać amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych oraz aktywów trwałych położonych w Niemczech, zgodnie z niemieckimi przepisami.

W związku z powyższym, dla celów rachunkowych wydatki związane z pracami na obszarze wspólnych operacji, zostały ujęte przez Wnioskodawcę jako nakłady na środki trwałe w budowie w wartości netto. Podstawa amortyzacji podatkowej zostanie ustalona zgodnie z niemieckimi regulacjami podatkowymi, ponieważ aktywa będą amortyzowane od momentu rozpoczęcia fazy wydobywczej w wydzielonej sprawozdawczości finansowej dla potrzeb niemieckich. Spółka nie będzie uprawniona i nie zamierza dokonywać amortyzacji podatkowej w Polsce.

Wartość niemieckiego podatku od wartości dodanej (VAT) będzie odzyskiwana poprzez procedurę zwrotu podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów niemieckiego podatku od wartości dodanej od wydatków dotyczących dokonanych odwiertów na terytorium Niemiec i nabycia praw do udziału w koncesji?
2. Czy w momencie uzyskania zwrotu niemieckiego podatku od wartości dodanej Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, niemiecki podatek od wartości dodanej zapłacony przez Spółkę od wydatków dotyczących dokonanych odwiertów na terytorium Niemiec i nabycia praw do udziału w koncesji może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w dniu poniesienia, tj. w dniu na który zostanie ujęty w księgach rachunkowych.

Otrzymany zwrot podatku od wartości dodanej będzie dla Spółki przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym w momencie otrzymania tego zwrotu.

Stanowisko dot. pytania 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o pdop.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
   • „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast,
     
   • „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
     
   
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób; aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na dokonanie odwiertów i nabycie prawa do udziału w koncesji spełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop do uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Celem ponoszenia wydatków na dokonanie odwiertów jest poszukiwanie złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Stanowi to, jako przejaw zagospodarowania złóż gazu ziemnego i ropy naftowej w kraju i za granicą, jeden z głównych przedmiotów działalności Spółki. Nabycie prawa do udziału w koncesji umożliwia bowiem Spółce objęcie 36% udziałów w przyszłych przychodach z potencjalnej produkcji ropy naftowej i gazu ziemnego. Działania w tym kierunku są bezsprzecznie racjonalne i uzasadnione gospodarczo, ponieważ poszukiwania nowych złóż mają bezpośredni wpływ na utrzymanie pozycji rynkowej Wnioskodawcy, możliwości dalszego rozwoju i ekspansji, w tym również zagwarantowanie bezpieczeństwa energetycznego kraju.

Należy przy tym zaznaczyć, iż samych wydatków w wartości netto na wykonanie odwiertu na terytorium Niemiec i na nabycie praw do udziału w koncesji Spółka nie będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te zostaną ujęte w wartości początkowej środka trwałego i wartości niematerialnej i prawnej, które będą amortyzowane od momentu rozpoczęcia fazy wydobywczej w wydzielonej sprawozdawczości finansowej dla potrzeb niemieckich. Wnioskodawca nie będzie zaliczać tych wydatków do kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne w Polsce. Konsekwentnie, brak jest możliwości zastosowania przepisów art. 16a-16m ustawy o pdop w zakresie ujęcia w ewidencji środków trwałych kosztów wykonania odwiertu, ustalenia jego wartości początkowej i zasad amortyzacji, skoro będzie to środek trwały amortyzowany od wartości netto na podstawie niemieckich przepisów podatkowych.

Do kosztów uzyskania przychodów w Polsce zostanie zaliczony jedynie podatek od wartości dodanej jako koszt inny niż bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Podatek od wartości dodanej, z uwagi na regulacje niemieckie, nie będzie bowiem ujęty w podstawie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie będzie uznany za koszt bezpośrednio związany z przychodami uzyskiwanymi na terytorium Niemiec. Powyższe potwierdził niemiecki urząd skarbowy, odmawiając Spółce rejestracji na potrzeby podatku dochodowego w Niemczech.

Możliwość zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy więc rozpatrywać w oparciu o zasady ogólne wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Poniesione faktycznie przez Wnioskodawcę wydatki na zagraniczny podatek od wartości dodanej w związku z prowadzonymi działaniami związanymi z poszukiwaniem nowych złóż, mogą być rozliczone wyłącznie w Polsce, jako racjonalny i uzasadniony koszt działalności gospodarczej. Poszukiwanie nowych złóż jest bowiem jednym ze strategicznych działań Wnioskodawcy, mającym na celu zapewnienie jego udziału w projektach wydobywczych i zabezpieczenie jego działalności w przyszłości. Wnioskodawca nie będzie miał możliwości rozliczenia dla potrzeb podatku dochodowego podatku od wartości dodanej w Niemczech w ramach regulacji dot. amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (zaś jest uprawniony do skorzystania z procedury zwrotu podatku VAT). Mając na uwadze, że jest to wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podlega on, w ocenie Spółki, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, zaś jego zwrot będzie stanowił przychód podatkowy - do czego Spółka odnosi się w stanowisku do pytania nr 2.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

1. jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
2. w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
   
   

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl natomiast art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą. Z powyższego wynika zatem, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Skoro zatem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdop dotyczy podatku od towarów i usług, to zgodnie z literalną wykładnią prawa podatkowego, pod tym pojęciem powinno się rozumieć podatek od towarów i usług uregulowany w ustawie o VAT.

Minister Finansów potwierdził ten pogląd zmieniając otrzymaną przez Spółkę interpretację indywidualną dotyczącą tożsamego zagadnienia - możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej ujętego na fakturach dokumentujących zakupy od podmiotów zagranicznych (interpretacja indywidualna Ministra Finansów z 25 lutego 2015 r., DD10/033/68/MZO/13). W zmienionej interpretacji Minister Finansów uznał, że pojęcie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku pośredniego funkcjonującego wyłącznie na terytorium Polski. Tym samym organ zgodził się ze stanowiskiem prezentowanym przez Spółkę, że zakres kwalifikacji poniesionych wydatków obejmujących podatek od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodów należy dokonać zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Co więcej, gdyby zamiarem ustawodawcy było zrównanie pojęć podatku od wartości dodanej i podatku od towarów i usług, to w ustawie o pdop zastosowana zostałaby konstrukcja analogiczna do przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (ustawa z 9 września 2000 r., tekst jednolity z 17 maja 2010 r. Dz. U. Nr 101, poz.649 ze zm., dalej: ustawa o PCC). Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o PCC, przez podatek od towarów i usług, o którym mowa w ustawie o PCC należy rozumieć „podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich”. Ponieważ w ustawie o PCC wyraźnie rozróżniono obydwa te pojęcia, to na tej podstawie należy wnioskować, że sformułowanie „podatek od towarów i usług” zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdop odnosi się wyłącznie do podatku o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT, a nie do podatku od wartości dodanej, który został zdefiniowany w art. 2 pkt 11 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 27 września 2011 r. (sygn. I SA/Gd 571/11), w którym czytamy: „W stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpretację indywidualną podatnik dokonuje nabycia paliwa w innym państwie członkowskim. W związku z zakupem nie uzyskuje uprawnienia odliczenia podatku naliczonego VAT na warunkach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. zatem brak podstaw do uznania, że nie odliczył podatku w warunkach przysługiwania mu tego odliczenia. Podatek zapłacony od wartości dodanej, wynikający ze stosownych faktur jest dla podatnika kosztem (art. 12 ust. 4 pkt 6a) w sytuacji spełnienia wszystkich warunków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)”.

Dodatkowo podkreślić należy, że gdyby podatek od wartości dodanej, wykazany w fakturach otrzymanych od zagranicznego kontrahenta był naliczonym podatkiem od towarów i usług w rozumieniu przepisów polskiej ustawy o VAT, to podatnik miałby prawo, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, do obniżenia podatku należnego o wskazany w takich fakturach podatek od wartości dodanej bezpośrednio w deklaracjach VAT składanych do polskiego urzędu skarbowego.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług, to art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o pdop, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania (ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej). Oznacza to, że w opisanym powyżej stanie faktycznym zastosowanie znajdą zasady ogólne kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodu, w szczególności przepis art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Potwierdza to także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2015 r. (nr IBPB-1-2/4510-521/15/JW), przyznająca podatnikowi prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących poniesione koszty wraz z podatkiem od wartości dodanej.

Koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy o pdop).

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o pdop).

Podsumowując, należy zatem stwierdzić, że niemiecki podatek od wartości dodanej zapłacony przez Spółkę od wydatków dotyczących dokonanych odwiertów na terytorium Niemiec i nabycia prawa do udziału w koncesji może zostać uznany za koszt podatkowy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełnia on przesłankę celowości jego poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, tj. pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie został wymieniony w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki z tego tytułu stanowią koszty uzyskania przychodów, jako koszty niezwiązane bezpośrednio z konkretnymi przychodami, na bieżąco w momencie ich poniesienia, tj. w dacie ujęcia ich w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

Stanowisko dot. pytania 2

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Za datę powstania przychodu uważa się co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy o pdop).

Stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o pdop, w przypadku otrzymania przychodu, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę otrzymania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o pdop, do przychodów, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodu. Zatem, gdy Spółka uzyska zwrot zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej, powinna wykazać przychód z tego tytułu (a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o pdop).

Spółka otrzymała interpretację indywidualną w podobnej sprawie dotyczącej podatku od wartości dodanej, w której organ podatkowy stwierdził, że skoro w art. 16 ustawy o pdop podatek od wartości dodanej nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów to Spółka jest zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu zwrotu zagranicznego podatku od wartości dodanej (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 września 2015 r., IPPB6/4510-166/15-2/AG).

Wnioskodawca wskazuje, że powyżej przedstawione stanowisko prezentowane jest również przez organy podatkowe w wydanych interpretacjach: interpretacje Ministra Finansów z 9 marca 2015 r. (DD10/033/429/MZO/14), z 6 marca 2015 r., (DD10/033/428/MZO/14); interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27 maja 2015 r. (IPTPB1/4511-138/15- 2/SJ), z 12 maja 2015 r. (IPTPB3/4510-75/15-2/IR), z 6 maja 2015 r. (IPTPB3/4510-74/15- 2/KC); interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 września 2014 r., (IBPBI/1/415-770/14/WRZ).

Reasumując, Spółka będzie zobowiązana do zaliczenia otrzymanego podatku od wartości dodanej do przychodów podatkowych w momencie otrzymania jego zwrotu, jeżeli uprzednio podatek od wartości dodanej zostanie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.