Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-447/16-1/AL
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 16 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez licencjodawcę w związku z opłatami licencyjnymi za używanie Znaków towarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez licencjodawcę w związku z opłatami licencyjnymi za używanie Znaków towarowych.v

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) - jest spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w szerokim zakresie tj. m. in. w zakresie produkcji kostki brukowej, płyt tarasowych, betonu komórkowego, prefabrykatów dla infrastruktury kanalizacyjnej, drogowej i kolejowej ale również w zakresie fotowoltaiki czy sprzedaży kruszyw.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawierała w 2015 r. i 2016 r. z innymi podmiotami (wyodrębnionymi w tym celu spółkami celowymi specjalizującymi się w zakresie zarządzania prawami własności intelektualnej/przemysłowej z danej branży) umowy licencyjne na korzystanie ze znaków towarowych. Umowa licencyjna obejmuje znaki towarowe tychże podmiotów zarejestrowane zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej jak i w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, w skrócie EUIPO (dawna nazwa OHIM), jak również zgłoszone do ochrony ale jeszcze formalnie niezarejestrowane (dalej jako Znaki towarowe). Zwarte umowy licencyjne przewidują uzyskanie przez licencjobiorcę niewyłącznej i pełnej licencji na korzystanie przez licencjobiorcę ze Znaków Towarów licencjodawcy.

Znaki towarowe są wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca jako licencjobiorca uprawniony jest do wykorzystywania Znaków towarowych we wszystkich aspektach działalności gospodarczej prowadzonej przez licencjobiorcę, w szczególności do:

1. oferowania i wprowadzania asortymentu do obrotu, jego importowania lub eksportowania oraz składowania w celu oferowania i wprowadzania do obrotu;
2. umieszczaniu Znaków Towarowych na materiałach związanych z wprowadzaniem asortymentu do obrotu;
3. posługiwania się Znakami Towarowymi w celu reklamy lub promocji asortymentu lub działalności gospodarczej licencjobiorcy w szczególności w określeniu firmy licencjobiorcy;
4. oznaczania asortymentu Znakami Towarowymi;
5. umieszczania Znaków Towarowych na dokumentach związanych z wprowadzaniem asortymentu do obrotu;
6. w zakresie udzielonego upoważnienia, licencjobiorca ma prawo zezwolić na korzystanie ze Znaków Towarowych spółkom zależnym.
   
   

Spółka jako licencjobiorca przyjęła na siebie szereg obowiązków wynikających z umowy licencyjnej/umów licencyjnych. Umowy licencyjne mają charakter umów zobowiązujących.

Dopuszczalność zawarcia tego typu umów wynika z powszechnie obowiązków przepisów prawa, a w szczególności z regulacji ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. 2013, poz. 1410; dalej PWP). Zgodnie bowiem z art. 163 ust. 1 PWP uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 oraz art. 78 i 79.

Z kolei art. 79 PWP stanowi, że do umowy o korzystanie z wynalazku zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który nie udzielono jeszcze patentu, jak również do umowy o korzystanie z wynalazku niezgłoszonego, a stanowiącego tajemnicę przedsiębiorcy, stosuje się odpowiednio przepisy o umowie licencyjnej, chyba że strony postanowiły inaczej.

Poszczególne umowy licencyjne określają też szczegółowo zasady uiszczania przez licencjobiorcę opłat licencyjnych na rzecz licencjodawców. Z tytułu udzielenia licencji licencjodawca otrzymuje od licencjobiorcy opłatę licencyjną w wysokości ustalonego procenta (%) przychodów licencjobiorcy ze sprzedaży Asortymentu, który będzie wyprodukowany przez licencjobiorcę i sprzedawany pod Znakami towarowymi objętymi daną umową licencyjną w uzgodnionych okresach rozliczeniowych (nie dłuższych niż rok) w oparciu o raport licencjobiorcy ze sprzedaży Asortymentu. Szczegółowo kwestie sprawozdawcze określają poszczególne umowy licencyjne.

Opłata licencyjna jest uiszczana i nadal będzie uiszczana przez Wnioskodawcę na podstawie faktur wystawianych przez licencjodawców.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo postąpiła obniżając kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez licencjodawcę w związku z opłatami licencyjnym za używanie Znaków towarowych? Czy Spółka w dalszym ciągu będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez licencjodawcę w związku z opłatami licencyjnymi za używanie Znaków towarowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo postąpiła obniżając kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez licencjodawcę w związku z opłatami licencyjnym za używanie Znaków towarowych. Spółka nadal będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez licencjodawcę w związku z opłatami licencyjnym za używanie Znaków towarowych.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W uwarunkowaniach opisanej sprawy Spółka na podstawie zawartych umów licencyjnych wykorzystuje Znaki towarowe w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na zasadach określnych w umowie i wynikających z przepisów prawa. Wnioskodawca jako licencjobiorca uprawniony jest bowiem do wykorzystywania Znaków towarowych we wszystkich aspektach działalności gospodarczej prowadzonej przez licencjobiorcę, w szczególności do:

1. oferowania i wprowadzania asortymentu do obrotu, jego importowania lub eksportowania oraz składowania w celu oferowania i wprowadzania do obrotu;
2. umieszczaniu Znaków Towarowych na materiałach związanych z wprowadzaniem asortymentu do obrotu;
3. posługiwania się Znakami Towarowymi w celu reklamy lub promocji asortymentu lub działalności gospodarczej licencjobiorcy w szczególności w określeniu firmy licencjobiorcy;
4. oznaczania asortymentu Znakami Towarowymi;
5. umieszczania Znaków Towarowych na dokumentach związanych z wprowadzaniem asortymentu do obrotu.
6. w zakresie udzielonego upoważnienia, licencjobiorca ma prawo zezwolić na korzystanie ze Znaków Towarowych spółkom zależnym.
   
   

Należy zatem stwierdzić, że nabyta przez Spółce licencja na Znaki towarowe była i jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, zatem stanowisko Wnioskodawcy winno być uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się w za prawidłowe.

Ze względu na ścisłe powiązanie tematyki poruszonej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczącą przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. Z kolei, z regulacji art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że udokumentowana fakturą transakcja niepodlegająca opodatkowaniu albo zwolniona od podatku nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego.

Jeśli zatem Wnioskodawca jest, i był w momencie nabywania wskazanych we wniosku usług, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i usługi te są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługiwało i będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tych zakupów, o ile nie wystąpią ewentualne ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane osobne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.