Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-613/15-3/AJ
z 10 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 7 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podmiotowego zwolnienia z opodatkowania luksemburskiego funduszu inwestycyjnego działającego w formie spółki kapitałowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podmiotowego zwolnienia z opodatkowania luksemburskiego funduszu inwestycyjnego działającego w formie spółki kapitałowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje utworzenie oraz inwestycję w fundusz inwestycyjny z siedzibą w Luksemburgu o nazwie J, który zgodnie z polityką inwestycyjną będzie inwestował w polskie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego emitowane przez polskie podmioty gospodarcze oraz w inne prawa majątkowe wykonywane na terytorium Polski.

Poza Wnioskodawcą, inwestorami Funduszu będą zagraniczne i polskie osoby fizyczne i prawne posiadające status inwestora kwalifikowanego zainteresowane inwestycją w przedmiotowe aktywa.

Fundusz posiadał będzie rezydencję podatkową w Luksemburgu i będzie podlegał tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Fundusz inwestycyjny będzie utworzony w formie spółki kapitałowej o zmiennym kapitale i będzie działał na podstawie: [i] luksemburskiej ustawy o specjalistycznych funduszach inwestycyjnych z 13 lutego 2007 r. [ii] Dyrektywy AIFM [2011/61/EU], która została transponowana do ustawodawstwa Wielkiego Księstwa Luksemburga z dniem 22 lipca 2013 r.

Dyrektywa AIFM dotyczy funkcjonowania tzw. alternatywnych funduszy inwestycyjnych niezależnie od ich formy prawnej oraz harmonizuje ona zasady funkcjonowania i zarządzania tymi funduszami i funkcjonuje w prawodawstwie UE równolegle do Dyrektywy UTICS [2009/65/EC].

Fundusz inwestycyjny będzie prowadził swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania, której wyłącznym przedmiotem działalności będzie zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia jej tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Rozpoczęcie działalności Funduszu wymagać będzie zgody Komisji Nadzoru nad Sektorem Finansowym [Commission de SurveiUance du Secteur Financier [„CSSF”), która jest podmiotem zarówno regulującym, jak i bezpośrednio nadzorującym fundusze inwestycyjne, a także podmiotem nadzorującym podmioty zarządzające tymi funduszami zgodnie z Dyrektywą AIFMD.

Fundusz podlegał będzie Dyrektywie AIFM i będzie zarządzany zgodnie z jej przepisami, tj. na podstawie art. 5 ust. 1 pkt a Dyrektywy przez kwalifikowany zewnętrzny podmiot zarządzający, prowadzący swoją działalność na podstawie zezwolenia CSSF.

Fundusz ten zostanie zgodnie z procedurą określoną Dyrektywą AIFMD oraz przepisami ustawy z dnia 27 maja 2014 r. o funduszach inwestycyjnych paszportowany w Polsce, co zostanie dokonane na skutek notyfikacji przesłanej przez luksemburski organ nadzoru [CSSF] do polskiego organu nadzoru [KNF].

Fundusz będzie działał na warunkach odpowiadających konstrukcji prawnej przyjętej przez polskiego prawodawcę dla funduszy inwestycyjnych, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 27 maja 2014 r. o funduszach inwestycyjnych.

Tym samym, fundusz nie będzie funduszem kapitałowym, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 2015 r. o Krajowym Funduszu Kapitałowym (Dz. U. z 2015 Nr 57, poz. 491, z późn. zm.).

Należy zauważyć, iż zgodnie z projektem zmian do ustawy z dnia 27 maja 2014 r. o funduszach inwestycyjnych Fundusz W. S.A. będzie kwalifikowany jako zagraniczny fundusz inwestycyjny.

Działalność Funduszu na terytorium Polski będzie obejmować zarówno oferowanie na terenie Polski emitowanych przez Fundusz tytułów uczestnictwa, co będzie wymagać bezpośredniej realizacji przez fundusz zagraniczny poszczególnych zapisów ustawy o funduszach inwestycyjnych [dział XII].

Fundusz inwestycyjny S. zgodnie z polityką inwestycyjną określoną w dokumentach założycielskich (Prospekcie emisyjnym) będzie inwestował w udziały, akcje spółek polskich, obligacje inne instrumenty rynku pieniężnego, aktywa nieruchomościowe oraz prawa majątkowe będące przedmiotem obrotu na terytorium Polski.

Działalność Fundusz inwestycyjny W., taka jak np. lokowanie środków pieniężnych w określone papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe, prowadzona na terytorium Polski, będzie zatem również podlegać ustawie o funduszach, w zakresie związanych z nią uprawnień i obowiązków funduszu zagranicznego.

W związku z prowadzoną działalnością na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Fundusz inwestycyjny S. będąc osobą prawną będzie podatnikiem w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o CIT i jako podatnik podatku dochodowego i będzie podlegał opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem od dochodów, które osiągać będzie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, Fundusz utworzony przez Wnioskodawcę i działający zgodnie z polską ustawą o funduszach inwestycyjnych będzie korzystał w Polsce z podmiotowego zwolnienia z opodatkowania CIT na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Fundusz inwestycyjny będąc zagraniczną spółką inwestycyjną regulowaną prawem wspólnotowym (Dyrektywą AIFMD) będzie zagranicznym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy z 27 maja 2014 roku o funduszach inwestycyjnych i oferując tytułu uczestnictwa w Polsce oraz prowadząc działalność inwestycyjną na terytorium Polski będzie stanowił „fundusz inwestycyjny działający na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157)” i tym samym będzie podmiotowo zwolniony z opodatkowania CIT w Polsce na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT.

Ustawodawca w art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT zwalnia z CIT fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dn. 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 157, ze zm., dalej: ,,UFI”).

Zgodnie z art. 1 UFI, określa ona zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające.

Fundusz, który zamierza utworzyć Wnioskodawca, jest zagranicznym funduszem inwestycyjnym, prowadzącym działalność Polsce w rozumieniu UFI.

Powyższe wynika z faktu, iż Fundusz będzie spełniał warunki zawarte w art. 2 pkt 9 UFI, a mianowicie: [i] będzie spółką kapitałową o charakterze inwestycyjnym, [ii] będzie podmiotem, który uzyskał zezwolenie właściwego organu (CSSF) w Luksemburgu (państwie członkowskim UE), na rozpoczęcie i prowadzenie działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, tj. na podstawie Dyrektywy 2011/61/UE, implementowanej do luksemburskiego prawa krajowego przepisami ustawy o wehikułach zbiorowego inwestowania oraz ustawy o wyspecjalizowanych funduszach inwestycyjnych.

Na terytorium Polski działalność Funduszu będzie obejmować zarówno oferowanie na terenie Polski emitowanych przez Fundusz tytułów uczestnictwa, co będzie wymagać bezpośredniej realizacji przez Fundusz inwestycyjny W. S.A. poszczególnych zapisów ustawy o funduszach inwestycyjnych (dział XII).

Fundusz inwestycyjny W. S.A., zgodnie z polityką inwestycyjną określoną w dokumentach założycielskich (Prospekcie emisyjnym) będzie również prowadził w Polsce działalność inwestycyjną tzn. Będzie kupował i sprzedawał udziały, akcje spółek polskich, obligacje emitowane przez polskich emitentów oraz inne instrumenty rynku pieniężnego, aktywa nieruchomościowe znajdujące się w Polsce oraz prawa majątkowe będące przedmiotem obrotu na terytorium Polski.

Działalność Fundusz inwestycyjny W., taka jak np. lokowanie środków pieniężnych w określone papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe, prowadzona na terytorium Polski, będzie zatem również podlegać będzie ustawie o funduszach, w zakresie związanych z nią uprawnień i obowiązków funduszu zagranicznego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Fundusz inwestycyjny W. S.A. będąc zagraniczną spółką inwestycyjną regulowaną prawem wspólnotowym (Dyrektywą AIFMD) będzie zagranicznym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy z 27 maja 2014 roku o funduszach inwestycyjnych i oferując tytułu uczestnictwa w Polsce oraz prowadząc działalność inwestycyjną na terytorium Polski będzie stanowił „fundusz inwestycyjny działający na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157)” i jako taki będzie podmiotowo zwolniony z opodatkowania CIT w Polsce na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT.

Na poparcie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy należy przytoczyć fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora IS w Warszawie z dnia 17.05.2013 r. (nr IPPB5/423-638/09/13-9/S/PS):

„Będąc funduszem zagranicznym, S. w zakresie działalności prowadzonej na terytorium Polski podlega także ustawie o funduszach, co wynika wprost z art. 1 ustawy o funduszach. Konsekwencją podlegania przez S. polskiej regulacji dotyczącej zbiorowego inwestowania (ustawie o funduszach) są obowiązki, jakie nakłada na zagraniczne fundusze inwestycyjne dział XII ustawy o funduszach, w przypadku gdy zagraniczne fundusze będą zamierzały zbywać na terytorium Polski emitowane przez siebie tytuły uczestnictwa.

Niemniej jednak Wnioskodawca zauważa, że działalność funduszu zagranicznego na terytorium Polski nie musi sprowadzać się wyłącznie do oferowania na terenie Polski emitowanych przez taki fundusz tytułów uczestnictwa, jakkolwiek tylko ta forma prowadzenia działalności wymaga bezpośredniej realizacji przez fundusz zagraniczny poszczególnych zapisów ustawy o funduszach inwestycyjnych (dział XII).

Inna działalność funduszu zagranicznego, taka jak np. lokowanie środków pieniężnych w określone papiery wartościowe, instrumenty tynku pieniężnego i inne prawa majątkowe, prowadzona na terytorium Polski, również podlega ustawie o funduszach, w zakresie związanych z nią uprawnień i obowiązków funduszu zagranicznego. Nie jest bowiem uzasadnione twierdzenie, że w zakresie każdej innej, niż zbywanie tytułów uczestnictwa na terenie Polski, działalności, ustawa o funduszach funduszu zagranicznego nie dotyczy.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 14 marca 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1577/07), w którym skład orzekający Sądu stwierdził m.in., że: zawężenie rozumienia pojęcia „na podstawie przepisów ustawy” do wymogu faktycznego skorzystania przez fundusz w swojej działalności z konkretnych przepisów ustawy jest nieprawidłowe. Z faktu, że fundusz zagraniczny aktualnie nie prowadzi na terenie Polski takiej formy działalności, która wymagałaby realizacji poszczególnych zapisów ustawy o funduszach inwestycyjnych (art. 253-263), nie można wnioskować, że fundusz taki działa w Polsce tylko na podstawie regulacji swojego państwa macierzystego, a ustawa z 27 maja 2004 r. go nie dotyczy, jest bowiem oczywiste, że gdyby dokonywał na terenie Polski czynności z naruszeniem polskiej ustawy, jego działalność oceniana byłaby przez pryzmat przepisów tej ustawy, łącznie z możliwością zastosowania wobec niego sankcji karnych, albowiem jako podmiot z art. 2 pkt 9 u.f.i. rygorom tej ustawy podlega. W ocenie Sądu, każdy fundusz „zagraniczny” tj. spełniający dyspozycję art. 2 pkt 9 u.f.i., działający na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jest funduszem działającym na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych z 27 maja 2004 r., albowiem w okresie jego działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie jego uprawnień i obowiązków, a także wynikających z ich naruszenia sankcji, mają do niego zastosowanie przepisy tej ustawy. Wobec powyższego, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. fundusz taki jest zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych”.

W uzupełnieniu do powyżej argumentacji, należy przytoczyć również prawo UE i orzecznictwo TSUE, w tym orzeczenie TSUE z dnia 10.04.2014 r. w sprawie zwolnienia funduszu zagranicznego w Polsce na gruncie art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT.

Zgodnie z wyżej wymienionym wyrokiem z dnia 10.04.2014 r. w sprawie Emerging Markets (C-190/12) „interpretacja art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT w sposób uniemożliwiający uzyskanie zwolnienia z opodatkowania przez fundusz inwestycyjny z siedzibą w państwie członkowskim UE, lecz poza granicami RP, stanowiłaby naruszenie zasady swobody przepływu kapitału sformułowanej w art. 63 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: „TFUE”).

A zatem, w ww. wyroku, TSUE (podobnie jak wcześniej Dyrektor IS w Warszawie w piśmie z dnia 17.05.2013 r. nr IPPB5/423-638/09/13-9/S/PS) - w sposób nie pozostawiający żadnych wątpliwości - potwierdził, że zwolnienie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT ma zastosowanie również do funduszy inwestycyjnych z innych krajów niż Polska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej także: „u.p.d.o.p.”) zwalnia się od podatku fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157, dalej: u.f.i.).

W myśl art. 1 ust. 1 u.f.i. ustawa określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 u.f.i., ilekroć w ustawie jest mowa o funduszu zagranicznym – rozumie się przez to fundusz inwestycyjny otwarty lub spółkę inwestycyjną, które uzyskały zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Z kolei pod pojęciem alternatywnego funduszu inwestycyjnego należy rozumieć instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, i niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (por. art. 1 pkt 3 lit. e) projektu ustawy o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz niektórych innych ustaw opublikowany w serwisie internetowym.

Podobnie, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. e) Dyrektywy AIFMD tj. Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 „AFI” oznacza przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, w tym subfundusze takich przedsiębiorstw, które:

1. pozyskują kapitał od wielu inwestorów z myślą o inwestowaniu go zgodnie z określoną polityką inwestycyjną z korzyścią dla tych inwestorów; oraz
   
2. nie potrzebują zezwolenia na mocy art. 5 dyrektywy 2009/65/WE;

W związku z powyższym należy zgodzić się z poglądem wyrażonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 27 lutego 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1680/12, zgodnie z którym „ustawa o funduszach inwestycyjnych, zgodnie z art. 1 u.f.i., określa zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady prowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności przez fundusze zagraniczne i spółki zarządzające. Przy czym funduszem zagranicznym w rozumieniu ustawy (art. 2 pkt 9) jest fundusz inwestycyjny otwarty lub spółka inwestycyjna z siedzibą w państwie członkowskim, prowadzące działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Podkreślony fragment regulacji ma zdaniem Sądu istotne znaczenie dla właściwego odczytania zakresu zwolnienia zawartego w art. 6 pkt 10 u.p.d.o.p., albowiem przepis ten zwalnia od podatku dochodowego fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów w u.f.i.; w ustawie tej mowa o funduszach inwestycyjnych krajowych takich jak: fundusze inwestycyjne otwarte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte i fundusze inwestycyjne zamknięte oraz o zagranicznych funduszach inwestycyjnych otwartych i zagranicznych spółkach inwestycyjnych z siedzibą w państwie członkowskim, prowadzących działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe. Nie każdy zatem podmiot inwestycyjny z siedzibą w innym państwie członkowskim jest funduszem zagranicznym w rozumieniu art. 2 pkt 9 u.f.i.

Podstawowe zasady tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych oraz sprawowania nad nimi nadzoru zostały na terenie Unii Europejskiej w znacznej części zharmonizowane (por. w szczególności: dyrektywa Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe /UCITS) - Dz. U. UE L 1985.375.3 z późn. zm., obecnie - dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. - Dz. U. UE L 2009.302.32 z późn. zm.).

Zaznaczyć przy tym należy, że Dyrektywa Rady i Parlamentu Europejskiego 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (Dz.U. UE L Nr 302, poz. 32 ze zm.), podobnie jak poprzedzająca ją Dyrektywa 85/611/EWG (art. 2), nie ma zastosowania do:

(art. 3 lit. a-d)

• przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania typu zamkniętego;
  

• przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które pozyskują kapitał, nie promując sprzedaży swoich jednostek uczestnictwa w obrocie publicznym we Wspólnocie lub w jej części;
  

• przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, których jednostki uczestnictwa, zgodnie z regulaminem funduszu lub zgodnie z dokumentami założycielskimi spółki inwestycyjnej, mogą być przedmiotem obrotu publicznego wyłącznie w państwach trzecich;
  

• kategorii przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania określonych przepisami państw członkowskich, w których takie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mają swoją siedzibę, dla których zasady ustanowione w rozdziale VII i art. 83 Dyrektywy są nieodpowiednie z uwagi na ich politykę inwestycyjną i kredytową.
  
  
  

W takim razie, ponieważ Dyrektywa 2009/65/WE nie obejmuje swoim zakresem m.in. funduszy inwestycyjnych typu zamkniętego i takich, które pozyskują kapitał, nie promując sprzedaży swoich jednostek uczestnictwa w obrocie publicznym we Wspólnocie lub w jej części, uznać należy, że zdefiniowane w art. 2 pkt 9 u.f.i. fundusze zagraniczne nie obejmują m.in.: zagranicznych funduszy i spółek inwestycyjnych zamkniętych oraz takich, które pozyskują kapitał, nie promując sprzedaży swoich jednostek uczestnictwa w obrocie publicznym we Wspólnocie lub w jej części; gdyż te nie prowadzą działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Oznacza to, że zwolnienie podatkowe określone w art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p., jako dotyczące wyłącznie funduszy działających na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, odnosi się do:

1. funduszy inwestycyjnych krajowych takich jak: fundusze inwestycyjne otwarte, specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte i fundusze inwestycyjne zamknięte, oraz do
2. zagranicznych funduszy inwestycyjnych otwartych i zagranicznych spółek inwestycyjnych z siedzibą w państwie członkowskim, prowadzących działalność zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (UCITS).
   
   

W konsekwencji zakres zwolnienia podatkowego w CIT (art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p.) do nowelizacji ustawy (z dnia 1 stycznia 2011 r. - dokonanej art. 2 pkt 3 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. (Dz.U.2010.226.1478) – oraz z dnia 4 grudnia 2011 r. – dokonanej przez art. 2 ustawy z dnia 16 września 2011 r. (Dz.U.2011.234.1389), był szerszy dla podmiotów inwestycyjnych krajowych niż zagranicznych, gdyż obejmował również krajowe fundusze inwestycyjne zamknięte, a nie obejmował dochodów uzyskanych przez zagraniczne podmioty inwestycyjne o charakterze zamkniętym nie będące UCITS. (…) Skarżąca, działająca w reżimie , nie jest objęta zwolnieniem z art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. nie dlatego, że jest podmiotem zagranicznym, lecz że nie jest zagranicznym podmiotem inwestycyjnym działającym na podstawie u.f.i., gdyż nie prowadzi działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe (UCITS).”

Podkreślić przy tym należy, że Dyrektywa AIFMD nie zawiera regulacji dotyczących alternatywnych funduszy inwestycyjnych (takich jakiego założenie planuje Wnioskodawca) – AFI. Prawodawca wspólnotowy pozostawił w tym zakresie swobodę państwom członkowskim.

Zgodnie bowiem z pkt (10) ww. dyrektywy „niniejsza dyrektywa nie zawiera uregulowań dotyczących AFI. AFI powinny być zatem nadal regulowane i nadzorowane na szczeblu krajowym. Regulowanie struktury lub składu portfeli AFI zarządzanych przez ZAFI na szczeblu Unii byłoby działaniem sprzecznym z zasadą proporcjonalności, ponadto tak daleko idąca harmonizacja byłaby trudna do zrealizowania ze względu na bardzo różnorodny charakter AFI zarządzanych przez ZAFI. Niniejsza dyrektywa w związku z tym dopuszcza przyjęcie lub utrzymanie przez państwa członkowskie krajowych wymogów dotyczących AFI mających siedzibę na ich terytorium. Możliwość nakładania przez państwo członkowskie dodatkowych wymogów do wymogów stosowanych w innych państwach członkowskich wobec AFI mających siedzibę na jego terytorium nie powinna pozbawiać ZAFI, posiadającego zezwolenie wydane zgodnie z niniejszą dyrektywą w innych państwach członkowskich, prawa do wprowadzania do obrotu wśród inwestorów branżowych w Unii niektórych AFI, które mają siedzibę w innym państwie niż państwo członkowskie nakładające dodatkowe wymogi i w związku z tym nie podlegają takim dodatkowym wymogom i nie mają obowiązku ich spełnić.”

Stąd AFI nie można uznać za fundusz inwestycyjny (czy spółkę inwestycyjną), który uzyskał zezwolenie właściwego organu w państwie członkowskim na prowadzenie działalności zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, tj. fundusz zagraniczny, o którym mowa w art. 2 pkt 9 u.f.i.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że „W.S.A. będąc zagraniczną spółką inwestycyjną regulowaną prawem wspólnotowym (Dyrektywą AIFMD) będzie zagranicznym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy z 27 maja 2014 roku o funduszach inwestycyjnych” (pomijając okoliczność, że takiego artykułu w u.f.i brak).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

• Fundusz inwestycyjny będąc zagraniczną spółką inwestycyjną regulowaną prawem wspólnotowym (Dyrektywą AIFMD) będzie zagranicznym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 9 pkt 9 ustawy z 27 maja 2014 roku o funduszach inwestycyjnych;
  

• oferując tytułu uczestnictwa w Polsce oraz prowadząc działalność inwestycyjną na terytorium Polski będzie stanowił „fundusz inwestycyjny działający na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157)” i tym samym będzie podmiotowo zwolniony z opodatkowania CIT w Polsce na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p.
  

- należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.