2015.09.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-609/15-2/AJ
z 15 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

obowiązku pobrania podatku od wypłat na rzecz funduszy inwestycyjnych z siedzibą poza UE i EOG – jest nieprawidłowe,

obowiązku pobrania podatku od wypłat na rzecz funduszy emerytalnych z siedzibą poza UE i EOG – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku od wypłat na rzecz funduszy inwestycyjnych oraz emerytalnych z siedzibą poza UE i EOG, a także w zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy jako płatnika w przypadku uzyskania od podatnika oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: „Bank”) jest bankiem uniwersalnym oferującym szeroki zakres usług finansowych klientom detalicznym oraz korporacyjnym.
W ramach bieżącej działalności bankowej Bank obsługuje klientów będących funduszami inwestycyjnymi i funduszami emerytalnymi (dalej łącznie: Fundusze) z siedzibą w państwach trzecich tj. państwach niebędących członkami Unii Europejskiej (UE) ani Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).

Bank dokonuje wypłat dywidend i odsetek na rzecz powyżej wskazanych Funduszy. W odniesieniu do dokonywanych wypłat, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT) Bank pełni funkcję płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego. Bank dotychczas pobierał od takich wypłat zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych zgodnie ze stawkami wskazanymi w art. 21 ust. 1 ustawy CIT i art. 22 ust. 1 ustawy CIT, z uwzględnieniem postanowień właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO).

Bank rozważa zmianę podejścia w tym zakresie. Bank zamierza pozyskiwać od Funduszy z krajów trzecich oświadczenie o prowadzeniu przez te Fundusze działalności w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE (tj. w szczególności spełniają warunki, o których mowa odpowiednio w art. 6 ust. 1 pkt 10a oraz 11a ustawy o CIT). Bank nie będzie dokonywał weryfikacji zgodności ze stanem faktycznym oświadczenia przedłożonego przez dany Fundusz. Bank będzie natomiast weryfikował istnienie zobowiązania umownego do wzajemnej pomocy administracyjnej pomiędzy krajem siedziby Funduszu a Polską, które umożliwia krajowym organom podatkowym zweryfikowanie informacji przekazanych przez fundusze. Bank będzie również w posiadaniu certyfikatu rezydencji danego Funduszu.

W przypadku łącznego spełnienia wskazanych powyżej warunków tj.:

uzyskania oświadczenia, o prowadzeniu działalności w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE,

istnieniu podstawy prawnej do wzajemnej pomocy administracyjnej pomiędzy krajem siedziby danego Funduszy a Polską,

posiadania certyfikatu rezydencji danego Funduszu,

Bank zamierza obejmować wypłaty dokonywane na rzecz Funduszy zwolnieniem od podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek CIT), a w konsekwencji nie pobierać podatku zryczałtowanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego podejście Banku polegające na objęciu funduszy inwestycyjnych zwolnieniem od podatku CIT i brakiem poboru podatku zryczałtowanego jest prawidłowe ?
Czy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego podejście Banku polegające na objęciu funduszy emerytalnych zwolnieniem od podatku CIT i brakiem poboru podatku zryczałtowanego jest prawidłowe ?
Czy w razie uzyskania od Funduszy oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym Bank będzie odpowiadał za podatek niepobrany ?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych – w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 1 – 2. Wniosek w zakresie Ordynacji podatkowej zostanie rozpatrzony odrębnie – w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Banku, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego podejście Banku polegające na objęciu funduszy inwestycyjnych zwolnieniem od podatku CIT i brakiem poboru podatku zryczałtowanego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy CIT zwolnieniem podmiotowym są objęte fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych. W myśl natomiast art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT zwolnieniu od podatku podlegają także instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim UE lub w innym państwie należącym do EOG, które spełniają łącznie warunki określone w tym przepisie.

Przepisy ustawy CIT nie przyznają natomiast zwolnienia podmiotowego instytucji zbiorowego inwestowania z siedzibą w państwie niebędącym członkiem UE lub EOG.

Zdaniem Banku, w świetle art. 63 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej: TFUE, poprzednio art. 56 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, dalej: TWE) obciążanie dywidend i odsetek wypłacanych funduszom inwestycyjnym z krajów trzecich zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest niezgodne ze swobodą przepływu kapitału.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”, poprzednio: Europejski Trybunał Sprawiedliwości, dalej: „ETS”) w swoim orzecznictwie wielokrotnie podkreślał, że kwestię opodatkowania w danym kraju członkowskim rezydentów i nierezydentów posiadających udziały w spółce mającej siedzibę w tym państwie członkowskim należy analizować z punktu widzenia swobody przepływu kapitału. Zasada swobodnego przepływu kapitału gwarantuje zniesienie wszelkich restrykcji dotyczących przepływu kapitału oraz zniesienie wszelkiej dyskryminacji opartej o narodowość lub siedzibę strony, albo miejsce gdzie taki kapitał jest inwestowany. Zakaz dyskryminacji ze względu na siedzibę, będący jedną z podstawowych zasad funkcjonowania UE wynika z celu jej ustanowienia, jakim jest ujednolicenie rynku i zniesienie wszelkich barier w ramach swobody przepływu kapitału.

Należy podkreślić, że zasada swobodnego przepływu kapitału dotyczy również sfery podatkowej, w tym podatków dochodowych. Przykładowo, ETS w orzeczeniu w sprawie Verkooijen (sygn. akt C-35/98) uznał, że sytuacja, gdy rezydent jednego państwa członkowskiego Unii Europejskiej otrzymuje dywidendę od spółki z siedzibą w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej wchodzi w zakres zastosowania swobody przepływu kapitału. Niedopuszczalna jest zatem sytuacja, w której podatki ograniczają swobodny przepływ kapitału w relacjach międzynarodowych, bowiem opodatkowanie w relacjach krajowych musi być ekonomicznie tożsame z opodatkowaniem w relacjach międzynarodowych.

Z art. 56 TWE/ art. 63 TFUE wynika wprost, że zasada swobody przepływu kapitału ma zastosowanie nie tylko w stosunkach pomiędzy państwami członkowskimi UE, ale także w stosunkach pomiędzy państwami członkowskimi a państwami trzecimi. Należy również podkreślić, że art. 56 TWE/ art. 63 TFUE ustanawia jasny i wyraźny zakaz, który nie potrzebuje żadnego przepisu wprowadzającego w życie i przyznaje jednostkom prawa, na które mogą one powoływać się przed sądem (zob. wyrok ETS w sprawie Sanz de Lera, sygn. akt C-250/94).

Bank pragnie tym samym zauważyć, że polskie przepisy regulujące opodatkowanie zagranicznych funduszy inwestycyjnych, w zakresie odnoszącym się do obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz tych funduszu należności, przy jednoczesnym zwolnieniu z podatku krajowych funduszy inwestycyjnych (oraz funduszy inwestycyjnych z krajów UE/EOG), są niezgodne z art. 63 TFUE i stanowią ograniczenie zasady swobodnego przepływu kapitału.

Bank pragnie wskazać, iż powyższe stanowisko potwierdził w całości TSUE w dniu 10 kwietnia 2014 r. TSUE w wyroku w sprawie C-190/12 Emerging Markets Series of DFA Investment Trust Company. TSUE wskazał, iż „Artykuł 63 TFUE dotyczący swobodnego przepływu kapitału znajduje zastosowanie do sytuacji, takiej jak rozpatrywana w sprawie w postępowaniu głównym, w której na mocy krajowych przepisów podatkowych ze zwolnienia podatkowego nie mogą korzystać dywidendy wypłacane przez spółki mające siedzibę w państwie członkowskim na rzecz funduszu inwestycyjnego mającego siedzibę w państwie trzecim, podczas gdy fundusze inwestycyjne mające siedzibę we wspomnianym państwie członkowskim korzystają z takiego zwolnienia”.

TSUE uznał, ponadto iż „artykuły 63 TFUE i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom podatkowym państwa członkowskiego takim jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, na podstawie których ze zwolnienia podatkowego nie mogą korzystać dywidendy wypłacane przez spółki mające siedzibę w tym państwie członkowskim na rzecz funduszu inwestycyjnego mającego siedzibę w państwie trzecim w zakresie, w jakim istnieje pomiędzy tym państwem członkowskim a rozpatrywanym państwem trzecim zobowiązanie umowne do wzajemnej pomocy administracyjnej, które umożliwia krajowym organom podatkowym zweryfikowanie informacji przekazanych ewentualnie przez fundusz inwestycyjny”.

TSUE przesądził zatem, iż fundusze inwestycyjne z siedzibą w państwach trzecich powinny podlegać takiemu samemu traktowaniu co fundusze polskie, tj. należy je objąć zwolnieniem podmiotowym, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy CIT. Jednocześnie TSUE zastrzegł, iż zwolnienie to powinno znaleźć zastosowanie do tych podmiotów, które prowadzą działalność w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi, obowiązującymi w sektorze instytucji zbiorowego inwestowania w UE oraz pod warunkiem istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych, umożliwiającej polskim organom podatkowym zweryfikowanie warunków tworzenia i działania funduszy inwestycyjnych w celu ustalenia czy faktycznie prowadzą one działalność w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE.

Podejście zaprezentowane przez TSUE w wyroku w sprawie C-190/12 potwierdzają również krajowe sądy administracyjne, w tym NSA. Tytułem przykładu Bank pragnie powołać wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 1702/12), w którym sąd uznał, iż „mając na uwadze przywołane wyżej przepisy TWE (TFUE) oraz przepis art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p., odmowa przyznania zwolnienia Funduszowi z siedziba w Stanach Zjednoczonych, który działa na analogicznych zasadach jak fundusze polskie (m.in. na podstawie powoływanej ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych), prowadziłoby do naruszenia zasady swobody przepływu kapitału”. Analogiczne podejście zostało zaprezentowane m.in. w wyrokach WSA w Warszawie z dnia 19 grudnia 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 1453/14), WSA w Poznaniu z dnia 16 października 2014 r. (sygn. akt I SA/Po 295/14) oraz WSA w Krakowie z dnia 14 listopada 2014 r. (sygn. akt I SA/Kr 1542/14).

W ocenie Banku, Bank zobowiązany jest zatem do takiej interpretacji art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy CIT, która zapewni zgodność polskich przepisów podatkowych z TFUE, tj. w sposób respektujący zasadę swobody przepływu kapitału, mającą zastosowanie względem państw trzecich. Oznacza to, że wymóg prounijnej wykładni przepisów ustawy CIT obliguje Bank do odstąpienia od pobrania podatku zryczałtowanego od dywidend i odsetek wypłacanych instytucjom zbiorowego inwestowania z siedzibą w państwach trzecich, o ile podmioty te prowadzą działalność w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi, obowiązującymi w sektorze instytucji zbiorowego inwestowania w UE oraz istnieją mechanizmy wymiany informacji podatkowych umożliwiają organom podatkowym zweryfikowanie tych faktów.

W świetle powyższego wyroku TSUE oraz polskich sądów administracyjnych, objęcie danego funduszu inwestycyjnego zwolnieniem podmiotowym na zasadach analogicznych do zasad wskazanych w art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy CIT, wymaga kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:

wykazania przez podatnika (fundusz inwestycyjny), że wykonuje działalność w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi, obowiązującymi w sektorze instytucji zbiorowego inwestowania w Unii Europejskiej oraz

istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych pomiędzy Polską a państwem siedziby danego funduszu inwestycyjnego, pozwalającej na zweryfikowanie statusu prawnego danej instytucji zbiorowego inwestowania.

Z perspektywy Banku jako płatnika podatku zryczałtowanego, odpowiedzialnego za prawidłowy pobór podatku powyższe przesłanki mogą być zrealizowane poprzez:

uzyskiwanie przez Bank od funduszu inwestycyjnego oświadczenia o prowadzeniu przez ten fundusz działalności w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE (tj. w szczególności, że spełnia warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT). Ocena dokonana przez podatnika (fundusz inwestycyjny) w tym zakresie, wyrażona w oświadczeniu potwierdzającym porównywalność ram prawnych, w jakich funkcjonuje dany fundusz inwestycyjny, do uwarunkowań, jakim podlegają fundusze unijne wiązałaby Bank i obligowałaby go jako płatnika do zwolnienia płatności dokonywanych na rzecz tego podmiotu z podatku u źródła,

weryfikację przez Bank faktu istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych pomiędzy krajem siedziby funduszu inwestycyjnego a Polską. Zdaniem Banku, podstawą taką może być UPO przewidująca wymianę informacji podatkowych lub Konwencja Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i Rady Europy, podpisanej w Strasburgu w dniu 25 stycznia 1988 r. o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych,

pozyskanie certyfikatu rezydencji funduszu inwestycyjnego.

Reasumując, w opinii Banku, w razie spełnienia powyższych warunków, w świetle powołanych wcześniej argumentów dotyczących zasad opodatkowania podatkiem CIT funduszy inwestycyjnych z krajów trzecich, Bank powinien obejmować wypłaty dokonywane do funduszy inwestycyjnych zwolnieniem od podatku CIT, a w konsekwencji Bank nie powinien pobierać podatku zryczałtowanego od dokonywanych wypłat.

Ad. 2

Zdaniem Banku, w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego podejście Banku polegające na objęciu funduszy emerytalnych zwolnieniem od podatku CIT i brakiem poboru podatku zryczałtowanego jest prawidłowe.

Zdaniem Banku zasady zwolnienia funduszy inwestycyjnych z państw trzecich mają odpowiednie zastosowanie do zwolnienia funduszy emerytalnych z państw trzecich.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 11 ustawy CIT zwalnia się od podatku fundusze emerytalne utworzone na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Przepis ten ogranicza zwolnienie podmiotowe z CIT do funduszy polskich. Z kolei art. 6 ust. 1 pkt 11 ustawy CIT (analogicznie jak art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych) dopuszcza zastosowanie zwolnienia jedynie względem funduszy emerytalnych z siedzibą w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim UE lub w innym państwie należącym do EOG, spełniających przesłanki wskazane w tych przepisach. Przepisy ustawy CIT nie przewidują analogicznych zwolnień dla funduszy emerytalnych z krajów trzecich.

Tak ukształtowany podmiotowo zakres zwolnienia podatkowego prowadzi, zdaniem Banku, do dyskryminacyjnego opodatkowania funduszy emerytalnych z siedzibą w państwach trzecich. Jedynym kryterium różnicującym zasady opodatkowania tych podmiotów jest bowiem miejsce siedziby podatnika. W ocenie Banku nie ulega wątpliwości, iż w świetle argumentacji przedstawionej przez Bank w uzasadnieniu do pytania 1, jak również w świetle wyroku TSUE w sprawie C-190/12, przepisy ustawy CIT naruszają swobodę przepływu kapitału gwarantowaną przez TFUE.

Wprawdzie orzeczenie TSUE w sprawie C-190/12 dotyczyło funduszu inwestycyjnego z siedzibą w państwie trzecim, to jednak ustalenia TSUE w zakresie niedopuszczalności wyłączenia ze zwolnienia od opodatkowania podmiotów będących w porównywalnej sytuacji jedynie w oparciu o miejsce siedziby, mają pełne zastosowanie w odniesieniu do funduszy emerytalnych z państw trzecich. W opinii Banku, powyższe wynika z analogicznej konstrukcji prawnej art. 6 ust. 1 pkt 11 i 11a ustawy CIT oraz art. 6 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy CIT.

W konsekwencji, w ocenie Banku należałoby uznać, iż o ile tylko fundusze emerytalne z siedzibą w państwach trzecich mają podobny charakter do funduszy działających w tym zakresie na terenie UE (tj. działają w porównywalnych ramach prawnych), a pomiędzy Polską a państwem ich siedziby istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych, pozwalająca na weryfikację ich charakteru prawnego oraz uwarunkowań ich funkcjonowania, fundusze te powinny być objęte zwolnieniem od podatku CIT.

Zatem przy spełnieniu przesłanek przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, tj.:

uzyskiwania przez Bank od funduszu emerytalnego oświadczenia o prowadzeniu przez ten fundusz działalności w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE (tj. w szczególności, że spełnia warunki, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 11a ustawy o CIT). Ocena dokonana przez podatnika (fundusz emerytalnego) w tym zakresie, wyrażona w oświadczeniu potwierdzającym porównywalność ram prawnych, w jakich funkcjonuje dany fundusz emerytalny, do uwarunkowań, jakim podlegają fundusze unijne wiązałaby Bank i obligowałaby go jako płatnika do zwolnienia płatności dokonywanych na rzecz tego podmiotu z podatku u źródła,

weryfikację przez Bank faktu istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych pomiędzy krajem siedziby funduszu emerytalnego a Polską. Zdaniem Banku, podstawą taką może być UPO przewidująca wymianę informacji podatkowych lub Konwencja Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i Rady Europy, podpisanej w Strasburgu w dniu 25 stycznia 1988 r. o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych,

pozyskanie certyfikatu rezydencji funduszu emerytalnego

- Bank nie powinien pobierać podatku zryczałtowanego od wypłat dokonywanych na rzecz funduszy emerytalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i nr 2 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej także: „u.p.d.o.p.”) zwalnia się od podatku fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157, dalej: u.f.i.) m.in.:

zgodnie z pkt 10) fundusze inwestycyjne działające na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 157);
na podstawie pkt 10a) instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki:
1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
  - prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
  - zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40.000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę;
stosownie do treści pkt 11) fundusze emerytalne utworzone na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
w myśl pkt 11a) podatników posiadających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego prowadzących program emerytalny, w zakresie dochodów związanych z gromadzeniem oszczędności na cele emerytalne, którzy spełniają łącznie następujące warunki:
1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych władz państwa, w którym mają siedzibę,
3. ich działalność podlega nadzorowi właściwych władz państwa, w którym mają siedzibę,
4. posiadają depozytariusza prowadzącego rejestr aktywów tych podatników,
5. przedmiotem ich działalności jest wyłącznie gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie, z przeznaczeniem na wypłatę uczestnikom programu emerytalnego po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego.

Na podstawie ww. przepisów zwolnieniu podmiotowemu podlegają fundusze inwestycyjne polskie działające na podstawie ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusze zagraniczne w rozumieniu tej ustawy (generalnie fundusze tzw. UCITS), instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie warunki określone w art. 6 ust. 1 pkt 10a updop, a także polskie fundusze emerytalne oraz podatnicy posiadający siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego prowadzący program emerytalny, w zakresie dochodów związanych z gromadzeniem oszczędności na cele emerytalne, którzy spełniają łącznie warunki określone w art. 6 ust. 1 pkt 11a updop.

Jednocześnie art. 26 ust. 1 updop stanowi, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 26 ust. 1g updop osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem:

udokumentowania przez podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a, jego miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od tego podmiotu certyfikatem rezydencji, oraz
złożenia przez podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a, pisemnego oświadczenia, że jest rzeczywistym właścicielem wypłaconych przez płatnika należności oraz spełnia on warunki, o których mowa w tych przepisach.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 updop ocena warunków określonych w ust. 1g dokonywana jest niezależnie od warunku istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowej między Rzecząpospolitą Polską a państwem należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym podmiot wymieniony w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a ma siedzibę.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Ustawodawca w sposób wyraźny uzależnił możliwość niepobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w przypadku wypłat na rzecz funduszy inwestycyjnych i emerytalnych od wypełnienia ściśle określonych warunków.

Przy czym na podstawie art. 26 ust. 1g updop Prawodawca wprost ograniczył krąg instytucji wspólnego inwestowania i podmiotów prowadzących program emerytalny, w przypadku wypłat na rzecz których płatnik może odstąpić od pobrania podatku, wyłącznie do podatników wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a, tj. posiadających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej (UE) lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).

Brak jest natomiast podstawy prawnej do odstąpienia od pobrania podatku od wypłat na rzecz funduszy inwestycyjnych i emerytalnych z krajów trzecich (spoza UE i EOG), w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego nie wyklucza opodatkowania w Polsce danego dochodu.

Nadto, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę, Bank uzyska jedynie oświadczenie o prowadzeniu przez fundusze działalności w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE. Z opisu tego nie wynika natomiast, że Bank uzyska oświadczenie, że dany fundusz jest rzeczywistym właścicielem wypłaconych przez płatnika należności (określone w art. 26 ust. 1g pkt 2 updop).

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku:

uzyskiwania przez Bank od funduszu inwestycyjnego lub emerytalnego oświadczenia o prowadzeniu przez ten fundusz działalności w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi UE (tj. w szczególności, że spełnia warunki, o których mowa odpowiednio w art. 6 ust. 1 pkt 10a i pkt 11a updop),

pozytywnej weryfikacji przez Bank faktu istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowych pomiędzy krajem siedziby funduszu inwestycyjnego lub emerytalnego a Polską,

pozyskania certyfikatu rezydencji funduszu

- Bank nie powinien pobierać podatku zryczałtowanego od wypłat dokonywanych na rzecz funduszy inwestycyjnych i emerytalnych (z siedzibą poza UE i EOG) – należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin