UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 29 czerwca i 18 lipca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną są rolnikami, prowadzącymi gospodarstwo sadowniczo- szkółkarskie. Wnioskodawca jest „płatnikiem” podatku rolnego, zaś podatek od towarów i usług VAT rozliczany jest na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nigdy nie zajmował się zawodowo sprzedażą nieruchomości, działek. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w latach 90-tych. Nieruchomość położona jest w powiecie xx, gmina xx, miejscowość xx ul. xxx xx, nr działki xx. Od nabycia działki do xx kwietnia 20xx roku nieruchomość była wykorzystywana na cele rolnicze-sadownictwo. W czasie trwania własności nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy. Nieruchomość stanowi teren niezabudowany. Gmina opracowała plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przedmiotowa działka stanowiła działkę rolną o przeznaczeniu przemysłowo-gospodarczym. Wnioskodawca dokonał podziału przedmiotowej działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, w wyniku czego powstały trzy odrębne działki. Dnia xx kwietnia 20xx roku nastąpiła sprzedaż jednej z działek. Nabywcą był podmiot prawa handlowego. Wnioskodawca dnia xx kwietnia wystawił fakturę VAT nr xx. Jako sprzedawcę na fakturze VAT wskazano dane Wnioskodawcy i żony (gospodarstwo rolne), wartość działki netto oraz doliczono do wartości netto podatek VAT w wysokości 23%, wskazując łączną kwotę brutto.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca przygotował grunt do sprzedaży dokonując podziału opisanej we wniosku działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nigdy nie zajmował się zawodowo sprzedażą nieruchomości. Opisana działka była jedyną nieruchomością sprzedaną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca ogłosił na rynku nieruchomości, fakt woli sprzedaży nieruchomości. Innych aktywnych działań Wnioskodawca nie podejmował. Wnioskodawca nie uzbrajał terenu w czasie trwania własności. Wniosek został złożony celem wyjaśnienia już zaistniałego stanu faktycznego, nie zaś przyszłego. Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż już sprzedał jedną z powstałych w wyniku podziału działek. Pozostałe dwie obecnie nie są do sprzedaży. W przyszłości Wnioskodawca zamierza sprzedać dwie pozostałe działki, ale obecnie nie są one przedmiotem ogłoszeń na rynku nieruchomości. Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży podjął czynności administracyjno-prawne celem zapewnienia sprzedanej nieruchomości dostępu do drogi publicznej. Podkreślić należy, że jest to pierwsza transakcja sprzedaży nieruchomości od ponad 30 lat. Jak wskazano wyżej Wnioskodawca zamierza sprzedać tylko opisaną we wniosku nieruchomość (działki powstałe w wyniku podziału).

W związku z powyższym opisem zadano pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu:

1. Czy w realiach niniejszej sprawy sprzedaż działki powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług od sprzedaży nieruchomości przez zbywcę?
2. Czy sprzedający prawidłowo postąpił doliczając do transakcji sprzedaży podatek VAT zważywszy na charakter działalności rolniczej Wnioskodawcy oraz fakt, że podatnik podlega podatkowi rolnemu na zasadach ogólnych?
3. Czy na Wnioskodawcy ciążył obowiązek zapłaty należnego podatku VAT od sprzedaży opisanej nieruchomości do właściwego urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w realiach niniejszej sprawy sprzedaż działki powoduje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Podatek VAT został doliczony do wartości nieruchomości prawidłowo. Obowiązek zapłaty należnego podatku VAT do właściwego urzędu skarbowego ciąży na sprzedającym Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu VAT. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej, z tytułu której jest czynnym podatnikiem VAT, nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą).

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanego gruntu do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że dostawa gruntu, który był wykorzystywany przez rolnika – zarejestrowanego dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny – w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, ponieważ w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, ze dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Jak bowiem wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedmiotowe grunty nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy, lecz służyły działalności rolniczej.

W takiej sytuacji uznać należy, że przedmiotem dostawy był grunt stanowiący de facto składnik majątku przedsiębiorstwa służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. Według niego zwalnia się od podatku (m.in.) dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (ust. 1 pkt 9 ustawy).

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Z treści art. 2 pkt 33 ustawy wynika, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy również wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Podkreślić należy, że jednym z dwóch warunków zastosowania zwolnienia od podatku VAT jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) towarów, będących przedmiotem dostawy. Kolejnym warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku VAT jest konieczność wykorzystywania towarów, będących przedmiotem dostawy przez podatnika, wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Ze zwolnienia tego nie może skorzystać zatem dostawa towarów, które nigdy nie zostały wykorzystane, choć zostały zakupione w takim celu. Warunek wykorzystania wyłącznie na cele działalności zwolnionej oznacza, że od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie takiej działalności, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

W przedmiotowej sprawie przepis ten nie znajdzie zastosowania, z uwagi na fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowy grunt był wykorzystywany w działalności opodatkowanej.

Ponadto w związku z tym, że dla przedmiotowego gruntu, istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika przeznaczenie przemysłowo-gospodarcze, nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że sprzedaż opisanej nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.