Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-433/16-2/MS
z 30 czerwca 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2016r. (data wpływu 21 kwietnia 2016r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zakupionych środków trwałych za nowe środki trwałe, w rozumieniu § 6 ust. 7 rozporządzenia strefowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zakupionych środków trwałych za nowe, w rozumieniu § 6 ust. 7 rozporządzenia strefowego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej [dalej: zezwolenie strefowe]. Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu [dalej: rozporządzenie 651/2014].
Zgodnie z zezwoleniem strefowym, Spółka jest zobowiązana do 31 grudnia 2018 r. do poniesienia wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego w wysokości co najmniej 47 000100,00 zł.
W tym celu Spółka zamierza nabyć środki trwałe od podmiotu powiązanego mającego siedzibę na terenie Holandii, który nabędzie je od podmiotu trzeciego będącego ich producentem. Przedmiotowe środki trwałe nie będą wcześniej używane, eksploatowane w jakiejkolwiek formie oraz będą składać się z fabrycznie nowych elementów.
Zakupy w grupie kapitałowej, w skład której wchodzi Wnioskodawca, mają charakter scentralizowany. Zakupy te polegają na dokonywaniu zakupów przez jednego z członków grupy oraz zamawianiu przez niego dodatkowych usług, których celem jest dostosowanie przedmiotu zakupu do specyfiki jego ostatecznego odbiorcy (usługi te zostaną wykonane przez podmiot trzeci, niebędący podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą). W związku z powyższym, środki trwałe nabyte przez Wnioskodawcę nie będą wcześniej eksploatowane w jakikolwiek sposób, lecz będą dostosowane do potrzeb Spółki.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy zakup środków trwałych przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie stanowił zakup nowych środków trwałych w rozumieniu § 6 ust. 7 rozporządzenia strefowego?
Zdaniem Wnioskodawcy, zakup środków trwałych przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie stanowił zakup nowych środków trwałych w rozumieniu § 6 ust. 7 rozporządzenia strefowego.
Stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie niniejszej interpretacji wspiera w pierwszej kolejności rezultat wykładni językowej § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego.
Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:
- ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
- ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
- kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
- ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
- kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
- ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
Jednocześnie, zgodnie z § 6 ust. 7 rozporządzenia strefowego, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe.
Rozporządzenie strefowe nie definiuje pojęcia „nowych środków trwałych". „Nowe środki trwałe" nie zostały także zdefiniowane w przepisach wspólnotowych, tj. w rozporządzeniu 651/2014. Jednocześnie zgodnie z § 6 ust. 4 rozporządzenia strefowego cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.) [dalej: ustawa o rachunkowości]. Przepis ten odsyła do art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym cena nabycia składnika aktywów to co do zasady kwota należna zbywcy tych aktywów. Jednocześnie art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości nie definiuje pojęcia „nowych środków trwałych". Tym samym, wobec braku legalnej definicji, należy odwołać się do językowej wykładni pojęcia „nowy".
Zgodnie z definicjami słownikowymi, poprzez pojęcie „nowy" należy rozumieć:
- niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony - zgodnie z internetowym wydaniem Słownika Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl):
- dopiero co zrobiony, nieużywany, niezniszczony, niedawno nabyty, świeżo powstały, świeżo założony (zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 2006 r.);
- niedawno nabyty, świeżo powstały - zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pl);
- taki, który będąc jednym z wielu w porządku czasowym jest tym, który powstał niedawno - zgodnie z internetowym wydanie Wielkiego Słownika Języka Polskiego (www.wsip.pl).
Dokonując zespolenia powyższych definicji słownikowych, „nowy” oznacza niedawno powstały, nabyty lub założony, nieużywany wcześniej. W świetle zatem wykładni językowej, za „nowe środki trwałe" należy uznać takie środki trwałe, które od momentu ich wytworzenia nie były używane w jakiejkolwiek formie w działalności gospodarczej. Nie jest przy tym istotne, aby środek trwały został nabyty bezpośrednio od jego producenta. Taki warunek byłby sprzeczny z rezultatem wykładni językowej pojęcia „nowy”. Istotny w tym zakresie jest bowiem fakt, że przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego środki trwałe nie będą wykorzystywane (tj. eksploatowane, amortyzowane) przez jakikolwiek podmiot w działalności gospodarczej. Cechy „nowości” nie pozbawiają ich w szczególności usługi wykonywane przez zewnętrzny podmiot, polegające na przystosowaniu ich do potrzeb Wnioskodawcy. Usługi te mają bowiem wyłącznie charakter wtórny, pomocniczy. Usługi te mogłyby być wykonane przez producenta przed sprzedażą środka trwałego. W analizowanym przypadku jednak podmiot inny niż producent ma niezbędne kompetencje do wykonania przedmiotowych usług. Nadto należy zauważyć, że podmiot ten wykonywał już podobne usługi na zakupionych w przeszłości składnikach majątkowych u ich producenta przeznaczonych do wykorzystania w innej fabryce w grupie. Przedstawione zatem w opisie zdarzenia przyszłego środki trwałe należy niewątpliwie uznać za nowe środki trwałe w rozumieniu przepisów rozporządzenia strefowego.
Stanowisko Wnioskodawcy zawarty we wniosku o wydanie niniejszej interpretacji potwierdza również rezultat zastosowania poza językowych metod wykładni.
Trudno bowiem uznać, że racjonalny ustawodawca, wprowadzając do przepisów wymóg dotyczący nabycia nowych środków trwałych, jednocześnie miał na celu wykluczenie z zakresu znaczeniowego tego wyrażenia środków trwałych nabytych od podmiotu działającego jako pośrednik w obrocie. Zajęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do nieuzasadnionego zawężenia zakresu znaczeniowego § 6 ust. 7 rozporządzenia strefowego. Ponadto należy podkreślić, że przepisy regulujące funkcjonowanie specjalnych stref ekonomicznych nie zawierają wymogu, by wytwórca/producent nowych środków trwałych był jednocześnie ich dostawcą. Brak jest przepisów zakazujących uznania wydatków na nabycie nowych środków trwałych w sposób przedstawiony we wniosku o wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego.
Powyższe podejście potwierdza orzecznictwo sądowoadministracyjne oraz indywidualne interpretacje organów podatkowych wydawane w podobnych sprawach. Jak uznał NSA w wyroku z 21 lutego 2014 r. (sygn. II FSK 430/12): „Zatem dla celów uznania, że dany składnik majątkowy (środek trwały) jest „nowy" konieczne jest, aby to właśnie dana spółka wcześniej nie posiadała tych aktywów. Istotne jest także to, że aktywa te nie mogą zastępować istniejących już w danej spółce aktywów, tj. muszą być dla tego podmiotu niejako dodatkowymi, kolejnymi („dalszymi, następnymi") aktywami w stosunku do już istniejących aktywów".
Z kolei zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 października 2012 r. (sygn. IPPB3/423-466/12-4/MS) „(...) za nowy środek trwały można uznać także nabyty od innych zbywców, w przypadku gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany)". Podobnie uznał DIS w Poznaniu w interpretacji z 11 października 2007 r., sygn. ILPB3/423-28/07-2/HS oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 5 marca 2008 r., sygn. IP-PB3-423-540/07-2/AG.
Ustalenia te potwierdza również doktryna prawa podatkowego, gdzie wskazano, że „(...) przedsiębiorca może uznać środek trwały za nowy w przypadku, gdy (...) transakcja oraz cena dotyczą nowego środka trwałego, a nie np. używanego przez przedsiębiorcę środka, który uprzednio został mu oddany do używania w ramach umowy dzierżawy." (U. Dąbrowska, Zwolnienia od podatku dochodowego przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnych stref ekonomicznych, Biuletyn Skarbowy z 2009 r., Nr 4, s. 17).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.