2016.06.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-392/16-4/KS
z 24 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2016 r., (data wpływu 14 kwietnia 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 13 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 2 czerwca 2016 r. nr IPPB1/4511-392/16-2/KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości, które nie są składnikami majątku przedsiębiorstwa i które zostały zakupione w celach osobistych bądź, w celu oddania ich w najem. Wnioskodawca posiada dwa lokale mieszkalne, jeden lokal użytkowy oraz budynek biurowo-magazynowy przeznaczone do wynajmu. Ponieważ w ocenie Wnioskodawcy posiadanie nieruchomości jest dobrą lokatą kapitału, Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości nabędzie kolejną nieruchomość lub nawet kilka nieruchomości. Niektóre nieruchomości są wynajmowane, inne są przygotowane do oddania w najem.

Obecnie Wnioskodawca rozlicza przychody z najmu na zasadach ogólnych, traktując przychody jak przychody z najmu osiągane poza działalnością gospodarczą. Wnioskodawca chciałby złożyć właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wnioskodawca nie zarejestrował działalności gospodarczej osoby fizycznej, a przedmiotowe nieruchomości nie są związane z jakąkolwiek inną aktywnością gospodarczą, niż najem. Wynajem nieruchomości nie stanowi też podstawowej aktywności zarobkowej Wnioskodawcy. Wnioskodawca zatrudniony jest w pełnym wymiarze godzin, jako pracownik wyższej kadry kierowniczej i wykonywanie funkcji menadżerskich stanowi dla niego podstawową pracę zawodową.

Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji życiowych, w których chwilowo zaprzestanie wykonywać swoją pracę zawodową (menadżer) z powodów niezależnych (zwolnienie) lub zależnych (zmian pracy) od Wnioskodawcy i przez pewien okres dochody z najmu będą jedynymi dochodami Wnioskodawcy. Dochody z najmu są jednak dla Wnioskodawcy formą lokaty prywatnego kapitału oraz przy okazji dodatkowym źródłem dochodu, a nie formą prowadzenia działalności gospodarczej czy zawodowej.

W celu zminimalizowania czasu niezbędnego do obsługi wynajmu posiadanych nieruchomości Wnioskodawca zleca niektóre możliwe funkcje do podmiotów zewnętrznych. Przykładowo, kwestie księgowe i podatkowe Wnioskodawcy związane z najmem nieruchomości zlecone zostały do prowadzenia biuru rachunkowemu.

W odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 czerwca 2016 roku Nr IPPB1/4511-392/16-2/KS Wnioskodawca poinformował, że przedmiot złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowią dwa lokale mieszkalne, jeden lokal użytkowy i jeden budynek biurowo-magazynowy.

Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie przesądzić, czy najem lokali będzie dokonywany w warunkach określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, gdyż to właśnie wymaga interpretacji i jest przedmiotem zapytania. Jasne dla Wnioskodawcy jest, że jeżeli przedmiotowy najem wypełnia definicję działalności gospodarczej zawartą w ww. przepisie, to uzyskany przez Wnioskodawcę przychód nie stanowi przychodu ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6, lecz przychód ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Kwestia ta jest przedmiotem oceny, której Wnioskodawca dokonał przedstawiając własne stanowisko w sprawie.

Najem lokali będzie dokonywany we własnym imieniu. Jak każdy najem, również ten będący przedmiotem niniejszego wniosku, będzie najmem ciągłym (stałym) tj. możliwe są zmiany najemców, natomiast lokale będą przeznaczone na wynajem cały czas, co wymusi powtarzalność czynności polegających na zawieraniu umów najmu. W tym sensie najem będzie miał też charakter systematyczny.

Najem nie będzie miał dla Wnioskodawcy charakteru działalności profesjonalnej, gdyż Wnioskodawca będzie wykonywał jedynie zwyczajowo przyjęte czynności ukierunkowane na zarządzanie swoim prywatnym majątkiem. W zakresie poziomu organizacji wynajmu, to będzie on na tyle zorganizowany, na ile zorganizowany jest każdy najem, czyli będzie on podporządkowany regułom jakimi rządzi się najem i normom dla najmu przewidzianym. Każdy bowiem najem wymaga zaangażowania bądź własnego czasu, bądź czasu innych osób (np. księgowa, administrator, rzeczoznawca, pośrednik nieruchomości) do zorganizowania i obsługi procesu najmu tj. do zawarcia umowy najmu, do dbania o nieruchomość i do podatkowych rozliczeń przychodów z najmu. Ponieważ Wnioskodawca nie jest specjalistą we wszystkich kwestiach związanych z obsługą tego procesu, korzysta z wiedzy i umiejętności osób bardziej wyspecjalizowanych.

Podatnik nie korzystał w przeszłości, nie korzysta obecnie i nie planuje korzystać w przyszłości z żadnych wyspecjalizowanych agencji obsługi rynku nieruchomości celem nabycia lokali, a następnie celem zawarcia umowy najmu. Nie da się nie korzystać z agencji pośrednictwa nieruchomości lub firm tego typu, ponieważ oni najczęściej dają ogłoszenia najmu lub sprzedaży nieruchomości, to główni gracze na rynku najmu i sprzedaży. Najemcy będą pozyskiwani np. poprzez ogłoszenia na portalach internetowych, wywieszone bannery na wynajmowanych obiektach, kontakt z pośrednikami nieruchomości. Do aktywnych działań Wnioskodawcy należy:

obserwacja ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości na portalach internetowych;
spotkania ze sprzedawcami i negocjacje cenowe;
zawarcie umowy przed notariuszem;
dokonanie zapłaty;
przystosowanie nieruchomości do wynajmu;
zamieszczenie ogłoszeń o wynajmie na portalach internetowych, wywieszanie bannerów na wynajmowanych obiektach, kontakty i umowy z pośrednikami nieruchomości;
zawarcie umowy najmu;
zawarcie umowy z administratorem nieruchomości;
zawarcie umowy z biurem rachunkowym;
zawarcie umowy sprzątania nieruchomości;
wypełnianie obowiązków właściciela nieruchomości: przeglądy budynku, przeglądy p-poż etc.

Wyżej wymienione czynności są konsekwentnie wykonywane, dlatego najem należy uznać za metodyczny (tj. wykonywany konsekwentnie według wyżej nakreślonego porządku).

Podatnik korzystał z usług administratora nieruchomości, który doglądał nieruchomości kilka razy w miesiącu oraz z usług firmy świadczącej usługi księgowe. Dodatkowo w przypadku budynku, podatnik jest zobowiązany wykonywać obowiązki właściciela nieruchomości np. przeglądy okresowe budynku i instalacji przez odpowiednie podmioty, przeglądy p-poż, sprzątanie itp.

W zakresie planowanego charakteru działań należy również odnotować, że w celu zawarcia każdej umowy najmu należy posłużyć się planowaniem i realizować swoje zamierzenia. Bez planowania i realizowania własnych zamierzeń, Wnioskodawca nie jest w stanie osiągnąć pożytków z najmu, podobnie jak nie jest w stanie zrealizować innych czynności np. dokonać zakupu butów.

W zakresie uporządkowania podejmowanych czynności stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest osobą uporządkowaną i nie działa chaotycznie, przypadkowo, nieracjonalnie. Również najem nie ma charakteru chaotycznego, przypadkowego czy nieracjonalnego, dlatego nie można uznać ani najmu, ani innych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jako nieuporządkowanych.

Oprócz czynszu będą pobierane opłaty za media (np. prąd, woda, gaz) oraz opłata utrzymaniowa (eksploatacyjna) przeznaczona np. na pokrycie kosztów przeglądów okresowych, podatku, wind, sprzątania czy nadzoru (administracji) w zależności od uzgodnienia z najemcą.

Przystosowanie nieruchomości do wynajmu będzie polegało na remoncie nieruchomości (jeżeli stan nabywanych nieruchomości będzie nieodpowiedni) i posprzątaniu.

Najemcy będą pozyskiwani np. dzięki ogłoszeniom na portalach internetowych, ogłoszeniom w prasie, wywieszone bannery czy umowy i kontakty z pośrednikami na rynku nieruchomościowych, bez których nie jest możliwe skuteczne poszukiwanie najemców.

Wyszukiwanie lokali do zakupu będzie polegało np. na przeglądaniu ofert na portalach internetowych, ogłoszeń prasowych, umowy i kontakty z pośrednikami na rynku nieruchomościowych, bez których nie jest możliwe skuteczne poszukiwanie najemców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z najmu są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 Lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2012.,poz. 361, z późn. zm.) [dalej: ustawa o PIT]?
Czy Wnioskodawca, może opodatkować przychody z tytułu wynajmu nieruchomości,wskazanych w opisie, zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5 %, zgodnie z art. 6 ust. la w związku z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit a) ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), [dalej: ustawa o zryczałtowanym podatku]?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustawa o PIT rozróżnia kilka źródeł przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o PIT opiera się na trzech przesłankach:

zarobkowym celu działalności,
wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Ponadto konieczne jest również, by był to jeden z rodzajów działalności wymienionych w ww. przepisie.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu przychody z najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 10 ust. l pkt 6 ustawy o PIT wynika, że najem stanowi osobne źródło przychodów o ile nie dotyczy on składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wskazany przepis stanowi, że źródłem przychodów jest „najem, podnajem, dzierżawa; poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze; w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadanie kilku nieruchomości jako lokaty prywatnego kapitału i oddanie ich w najem nie przesądza o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie najmu.

Najem ze swojej natury jest działalnością prowadzoną w sposób ciągły, co wynika z jego charakteru. Najem wymaga również pewnego stopnia zorganizowani, tj. konieczne jest zawarcie umowy najmu, umów na dostawy mediów, czy bieżące regulowanie zobowiązań, utrzymanie nieruchomości w stanie pozwalających na ich wynajem. Najem prowadzonych jest również w celach zarobkowych. W konsekwencji można byłoby dojść do wniosku, że każdy najem stanowi działalność gospodarczą.

Taka teza nie może się jednak obronić prowadziłaby ona bowiem do uznania, że część przepisów ustawy o PIT (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT) oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie mogłyby mieć zastosowania. Przyjęcie powyższej wykładni przepisów byłoby więc niezgodne z jedną z podstawowych zasad wykładni przepisów prawa, tj. zakazem stosowania wykładni per non est, a więc takiej interpretacji przepisów prawnych, która prowadzi do tego, że inne przepisy prawne okazują się zbędne.

W konsekwencji należy uznać, iż stały charakter najmu, jego zarobkowy cel oraz zorganizowanie nie mogą przesądzać automatycznie o uznaniu, iż działalność w zakresie najmu stanowi działalności gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o PIT.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przypadku posiadania kilku nieruchomości, prowadzenie działalności w zakresie ich najmu nie wymaga on zorganizowania właściwego dla przedsiębiorców. Dla przykładu, najem taki nie wymaga posiadania biura, posiadania jakiejkolwiek kadry, angażowania własnego czasu poza czasem przewidzianym dotarcie do potencjalnych najemców, podpisanie umowy, przygotowanie i przekazanie lokalu oraz bieżącą obsługę finansowo-rozliczeniową umów najmu i kosztów lokalu.

Jednocześnie nie można uznać, iż trwałość umów najmu, czy ich zarobkowy charakter przesądzają o uznaniu działalności prowadzonej w zakresie najmu za działalność gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy nie prowadzi on działalności gospodarczej w zakresie najmu w rozumieniu ustawy o PIT. Wnioskodawca nie angażuje bowiem w prowadzonej działalności aktywów materialnych i niematerialnych, które są typowe dla przedsiębiorców, jak: biura, wyposażenie biurowe, narzędzia maszyny czy też pracownicy. Działalność w zakresie najmu prowadzona jest jako uboczna działalność Wnioskodawcy, która w sposób istotny nie angażuje go zawodowo. Wobec powyższego uznać należy, że Wnioskodawca uzyskując przychody z najmu, osiąga przychody ze źródła wskazanego w art.-10 ust. 1 pkt-6 ustawy o PIT.

Gdyby przyjąć, że każdy podatnik, który oddaje nieruchomość w najem osiąga przychody ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, to art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT nie miałby w ogóle zastosowania. Zgodnie z jedną z podstawowych zasad wykładni prawa, nie można interpretować przepisów tak, aby pewne ich elementy okazały się zbędne lub aby przepisy te nie miałyby w ogóle zastosowania.

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o PIT, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W myśl art. 2 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. la (tj. przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Przychody uzyskiwane z najmu zaliczonego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT mogą być opodatkowane - zgodnie z wolą podatnika - ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu, ustawodawca pozostawił decyzję osobie oddającej rzeczy W najem. Aby skorzystać ze zryczałtowanej formy opodatkowania należy złożyć pisemne oświadczenie ojej wyborze. O zasadach składania wspomnianych oświadczeń stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis stanu faktycznego oraz przepisy prawne, należy stwierdzić, że Wnioskodawca uzyskując przychody z najmu nieruchomości, uzyskuje przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. W tej sytuacji, przychody z najmu będą mogły być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne według stawki 8,5 % o ile Wnioskodawca złoży Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie we właściwym terminie.

W świetle powyższych argumentów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Uzupełnienie stanowiska.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że każdy najem stanowi działalność zarobkową, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy, prowadzony jest we własnym imieniu, w sposób w pewnym zakresie zorganizowany. Dodatkowo najem zawsze charakteryzuje się pewną ciągłością. W takiej sytuacji można by przyjąć, że co do zasady każda działalność polegająca na najmie nieruchomości spełnia definicje działalności gospodarczej określoną w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT w zakresie charakteru działalności (zarobkowa), wykorzystywaniu w tej działalności rzeczy, prowadzeniu jej na własny rachunek, w sposób zorganizowany i ciągły.

Przyjęcie jednak takiej tezy prowadziłoby do wniosku, że każda działalność polegająca na najmie nieruchomości stanowi działalności gospodarczą, a w konsekwencji jakiekolwiek przychody z najmu powinny być opodatkowane jak przychody z działalności gospodarczej.

Taka wykładnia prawa jest jednak niezgodna z przyjętymi zasadami. Przyjęcie takiej wykładni prowadziłoby do wniosku, że przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (w zakresie w jakiej umożliwiają opodatkowanie przychodów z najmu podatkiem zryczałtowanym) czy też przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w zakresie w jakim umożliwiają opodatkowanie przychodów z najmu jako przychodów ze źródła jakim jest najem rzeczy, opodatkowany podatkiem progresywnym) nie miałaby zastosowania do żadnych stanów faktycznych, a wszelkie przychody osób fizycznych z najmu nieruchomości należy opodatkować jako przychody z działalności gospodarczej. Jak już wskazano we wniosku taka wykładani przepisów art. 5a pkt 6 ustawy o PIT jest niemożliwa.

Należy więc uznać, iż zaliczenie przychodów z najmu uzyskiwanych przez osobę fizyczną do źródła działalność gospodarcza lub do źródła przychody z najmu zależy od poziomu zorganizowania takiej działalności oraz jej zakresu w całokształcie działalności zarobkowej podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy jeśli działalność polegająca na najmie nie stanowi dla podatnika kluczowej działalności zarobkowej oraz poziom zorganizowania takiej działalności nie odpowiada poziomowi zorganizowania charakterystycznemu dla działalności gospodarczej (wyodrębnione biuro, zakład, magazyn; zatrudnieni pracownicy; osobna ewidencja księgowa pozwalająca na uzyskanie również danych zarządczych; osobne rachunki bankowe i odrębne źródła finansowania; ustalona struktura organizacyjna; podział kompetencji i obowiązków; wypracowane kanały dystrybucji i zakupu; zdobyte bazy klientów; uzyskane referencje; wyodrębniona wizualizacja i identyfikacja działalności gospodarczej, w tym w formie elektronicznej; wpisy do rejestrów, koncesje, zezwolenia itp.) , to podatnik ma prawo uznać, iż przychody z najmu w takiej sytuacji należy zaliczyć do źródła przychody z najmu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a nie do źródła przychody z działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy, poziom zorganizowania w przypadku najmu będącego przedmiotem zapytania nie jest typowy dla przedsiębiorstwa, dlatego najem ten nie spełnia definicje działalności gospodarczej określonej w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Nie można uznać zatem, że najem lokali w stanie faktycznym opisanym we wniosku będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychody z działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w opisanym we wniosku stanie faktycznym sposób organizacji najmu, zaangażowanie podmiotów zewnętrznych, czy też zaangażowanie samego podatnika nie zmieni się bez względu na liczbę lokali czy obiektów, które będą wynajmowane. Nawet w przypadku zwiększenia się liczby lokali na wynajem Wnioskodawca nie zamierza wyodrębniać miejsca do obsługi tej działalności, zatrudniać pracowników (po za angażowanymi do tej pory podmiotami zewnętrznymi), prowadzić wyodrębnionej rachunkowości finansowej i zarządczej dla przychodów z najmu w sposób inny niż jest do prowadzone w chwili obecnej. Ponadto Wnioskodawca nie zamierza zmieniać sposobów poszukiwania najemców. Nie zmieni się też zakres merytoryczny obowiązków które ciążą na Wnioskodawcy w chwili obecnej, z wyjątkiem liczby lokali których jest właścicielem. Zdaniem Wnioskodawcy nawet zwiększenie liczby wynajmowanych lokali nie spowoduje, że sposób zorganizowanie tej działalności będzie odpowiadał sposobowi w jaki organizuje się prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji przychody z najmu nawet w przypadku zwiększenia liczy wynajmowanych lokali nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodów z działalności gospodarczej, lecz przychody z najmu o który mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

pozarolnicza działalność gospodarcza,

najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowana jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, jednak każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawy w kontekście spełnienia przesłanek wskazanych w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy. Okoliczność, że w jednej sprawie organy podatkowe zakwalifikowały przychody z najmu do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie oznacza, że w podobnej sprawie, przychody z najmu również będą stanowić przychody z tzw. najmu prywatnego, zwłaszcza w przypadku gdy de facto zostaną wypełnione znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Decydujące znaczenie ma to, czy w okoliczności faktycznych danej sprawy zostały spełnione przesłanki z art. 5a pkt 6 ww. ustawy a nie tylko przekonaniem podatnika o właściwej jego zdaniem kwalifikacji osiąganych przez niego przychodów, do określonego źródła przychodów. Podstawowe znaczenia ma sposób wykonywania najmu – a więc profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter dokonywanych czynności oraz prowadzenie najmu na własny rachunek i ryzyko.

Innymi słowy nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powoływanej ustawy.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim m.in. najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 19 maja 2016 r. złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Jednakże, w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy.

Załącznik ten zawiera wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). W pozycji 28 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.1 PKWiU), z zastrzeżeniem, że wyłączenie to nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy.

Natomiast stawka ryczałtu 8,5% – stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – dotyczy przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (m.in. z najmu poza działalnością gospodarczą).

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w omawianej sprawie, w ocenie tut. Organu podatkowego, są podstawy do twierdzenia, że najem ten spełnia przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sposób wykonywania najmu spełnia wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że Wnioskodawca w chwili obecnej wynajmuje dwa lokale mieszkalne, jeden lokal użytkowy i jeden budynek biurowo-magazynowy oraz nie wyklucza nabycia innych nieruchomości na potrzeby najmu. Świadczy to o tym, że prowadzony najem nie ma charakteru okazjonalnego, przypadkowego i nieregularnego. Nieruchomości nie są nabywane na potrzeby osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny ale na zaspokojenie potrzeb najemców - osób trzecich, którymi mogą być z uwagi na rodzaj wynajmowanych nieruchomość zarówno osoby fizyczne jak i podmioty gospodarcze. Innymi słowy najem przewidziany jest dla większej ilości nieruchomości. W efekcie logicznym zdaje się że Wnioskodawca decydując się na taki rozmiar inwestycji czerpie i planuje czerpać z niej korzyści finansowe na szeroką skalę. Wnioskodawca pyta o sposób opodatkowania najmu trzech lokali i budynku biurowo-magazynowego, który już posiada i ewentualnie nabędzie kolejne nieruchomości przeznaczone dla potrzeb najmu. Nie ma więc wątpliwości, że Wnioskodawca ma na celu osiąganie dochodu z przedsięwzięcia o znacznych rozmiarach.

Fakt, że Wnioskodawca oprócz posiadanych trzech lokali i budynku nie wyklucza nabycia kolejnych nieruchomości, świadczy o tym, że działania Wnioskodawcy dotyczące najmu mają charakter długofalowy, ukierunkowany na wykorzystywanie w sposób zorganizowany, w celu zarobkowym. Wnioskodawca wskazał, że zleca niektóre możliwe funkcje do podmiotów zewnętrznych (kwestie księgowe i podatkowe związane z najmem nieruchomości zlecone zostały do prowadzenia biuru rachunkowemu). Najem lokali będzie dokonywany we własnym imieniu, będzie najmem ciągłym (stałym) tj. możliwe są zmiany najemców, natomiast lokale będą przeznaczone na wynajem cały czas, co wymusi powtarzalność czynności polegających na zawieraniu umów najmu. W zakresie poziomu organizacji wynajmu, to będzie on podporządkowany regułom jakimi rządzi się najem i normom dla najmu przewidzianym. Wnioskodawca we wszystkich kwestiach związanych z obsługą procesu najmu korzysta z wiedzy i umiejętności osób bardziej wyspecjalizowanych.

Całokształt okoliczności faktycznych sprawy bez wątpienia świadczy, że w przedmiotowej sprawie spełnione zostały przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazujące na znamiona działalności gospodarczej. Sposób pozyskiwania nieruchomości celem ich wynajmu, realizacja najmu, jego charakter jak również wszelkie działania, którym towarzyszy zamiar dalszego inwestowania w nieruchomości celem ich wynajmu noszą znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie budzi wątpliwości Organu, że Wnioskodawcy towarzyszy chęć zorganizowanego i ciągłego uzyskiwania dochodu z najmu, który prowadzi w chwili obecnej i będzie prowadził w jeszcze większym zakresie po planowanym zakupie kolejnych nieruchomości. Wynajem nie ma charakteru incydentalnego, przypadkowego. Dlatego też posiadane przez Wnioskodawcę nieruchomości należy zakwalifikować jako składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie tych lokali i budynku, nawet jeśli nie dokonano jej formalnej rejestracji.

Wskazać przy tym należy, że zapis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie oznacza bynajmniej, że do źródła przychodów jakim jest wynajem należy zaliczyć wynajem kilku nieruchomości bez względu na jego rozmiary oraz charakter. Z wykładni literalnej art. 10 ust. 1 pkt 6 wynika jasno, że wynajem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą nie jest przychodem z najmu, lecz z działalności gospodarczej. A o tym czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą czy też z najmem decyduje spełnianie przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie decyzja podatnika, że nie będzie prowadził działalności gospodarczej polegającej na wynajmie kilku nieruchomości. Innymi słowy o tym czy nieruchomości będą wchodziły w skład majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie, nie decyduje wola Wnioskodawcy, lecz to czy najem mieszkań spełnia przesłanki definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie prowadzi on działalności gospodarczej w zakresie najmu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O tym czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą czy też z najmem bynajmniej nie stanowią okoliczności określone przez samego podatnika, spełnienie obiektywnych przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania – co ma miejsce w rozpatrywanym przypadku wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisany we wniosku wynajem jest w istocie szeregiem cyklicznych, powtarzalnych, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, (które nie maja charakteru incydentalnego, przypadkowego), a więc spełnia przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej wymienione w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wyklucza prawo do opodatkowania przychodów Wnioskodawcy z ww. najmu jako najem prywatny określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A to oznacza, że Wnioskodawca przychody z najmu już posiadanych lokali oraz budynku, powinien zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. źródła pozarolnicza działalność gospodarcza i opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła.

A zatem przychody z opisanego we wniosku najmu - ze względu na sposób wykonywania najmu, jego charakter jak również wszelkie działania, którym towarzyszy zamiar dalszego inwestowania w nieruchomości celem ich wynajmu, nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając bowiem na uwadze profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu oraz fakt prowadzenia działalności na własny rachunek i ryzyko, należy stwierdzić, że podejmowane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wykonywany w tych warunkach najem uznaje się za działalność gospodarczą. Tym samym przychody z przedmiotowego najmu, nie mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

Wobec powyższych okoliczności stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin