Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-186/16/EK
z 28 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 12 maja 2016 r. (data wpływu 17 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z 26 maja 2016 r. (data wpływu 14 czerwca 2016 r.) oraz pismem z 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 23 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia dokumentacji wyrobów węglowych nie wykorzystywanych do celów opałowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku prowadzenia dokumentacji wyrobów węglowych nie wykorzystywanych do celów opałowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 maja 2016 r. oraz pismem z 20 czerwca 2016 r. będącymi odpowiedzią na wezwanie Organu z 6 czerwca 2016 r. znak: IBPP4/4513-186/16/EK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem i dostawcą nawęglaczy i pyłów węglowych, pyłów koksowych do produkcji żeliwa i staliwa w odlewniach żeliwa i stalowniach. Produkty ww. najczęściej podlegają akcyzie od 1 stycznia 2012 r. (zgodnie z ustawą). Produkty węglowe wytwarzane przez Wnioskodawcę są o zróżnicowanym składzie procentowym węgla (CN 2701), antracytu (CN 2701) lub koksu (CN 2704) i stosowane w odlewniach i hutach w celu podniesienia zawartości węgla w produkowanych odlewniach. Nie są więc w żadnym przypadku używane do uzyskiwania ciepła, energii lub światła lecz tylko poddane reakcji syntezy w piecach metalurgicznych.

W reakcji tej węgiel (w postaci pyłu węglowego, pyłu koksowego, antracytu) łączy się z roztopioną do stanu ciekłego surówką i złomem stalowym żeliwny. W wyniku tej reakcji poprzez podniesienie poziomu węgla powstaje żeliwo lub staliwo w zależności od pożądanego przez Zakład Metalurgiczny produktu końcowego.

Produkty Wnioskodawcy więc w żadnym przypadku nie służą do wytworzenia energii cieplnej, elektrycznej lub świetlnej lecz wyłącznie do procesów metalurgicznych, a więc nawet z mocy ustawy o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. nr 108 poz. 626 z późn. zm.) powinny być zwolnione z akcyzy i obowiązku wypełniania dowodów dostawy.

Wnioskodawca nadmienia również, że jeden z jego dostawców otrzymał interpretację indywidualną IBPP4/443-93/12/Pk z dnia 24 maj 2012 r., która wyjaśnia, że antracyt (CN 2701), koks metalurgiczny (CN 2704) w myśl ustawy z dnia 6 grudnia 2012 r. nie są produktami węglowymi jeżeli są używane w procesie odlewniczym (metalurgicznym), a wyroby Wnioskodawcy używane są tylko w takich procesach jak opisano wyżej.

W uzupełnieniu wniosku z 20 czerwca 2016 r. Wnioskodawca oświadczył, że zakupiony węgiel nie będzie wykorzystywany do ogrzewania pomieszczeń biurowych ani socjalnych, lecz tylko do odsprzedaży po przeróbce do odlewni i stalowni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, który jest zarejestrowany jako pośredniczący podmiot węglowy w Urzędzie Celnym w dalszym ciągu ma prowadzić dokumentację dotyczącą akcyzy na produkty węglowe mimo, że jego produkty węglowe: węgiel (2701), antracyt (2704), koks (2704) są używane u odbiorców wyłącznie do procesów metalurgicznych, a odbiorcami są wyłącznie odlewnie żeliwa i staliwa oraz huty?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien od być zwolniony z prowadzenia dokumentacji produkcji produktów węglowych, gdyż tak jak w opisie wyżej służą one wyłącznie do procesów metalurgicznych u jego odbiorców, a więc z mocy ustawy z dnia 6 grudnia 2012 r. o podatku akcyzowym powinna być zwolniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r., poz. 752), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Z opisu sprawy wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem i dostawcą nawęglaczy, pyłów węglowych i koksowych wykorzystywanych do produkcji żeliwa i stali. Produkty węglowe Wnioskodawca wytwarza z węgla (CN 2701), antracytu (CN 2701) i koksu (CN 2704).

Wyroby węglowe będące u Wnioskodawcy surowcami nie służą u niego celom opałowym jak również gotowe wyroby sprzedawane przez Wnioskodawcę nie będą wykorzystywane u jego odbiorców do celów opałowych w procesach metalurgicznych.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy konieczności prowadzenia dokumentacji produktów węglowych akcyzowych, przy sprzedaży wyprodukowanych nawęglaczy, pyłów węglowych i koksowych, które u nabywcy na rzecz którego ich sprzedaży dokonuje Wnioskodawca nie są wykorzystywane do celów opałowych.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę, iż jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1 poz. 19, 20 i 21 ustawy, za wyroby akcyzowe uznaje się klasyfikowane do kodu CN 2701, 2702 oraz 2704 00 – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

W tym miejscu warto wskazać, że zwrot zużyty do celów opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2001r. w sprawie o sygn. C-240/01 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, gdzie w uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pomimo braku w przepisach unijnych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że celem nałożenia na przedmiotowe wyroby podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których wyroby ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. Trybunał stwierdził, iż we wszystkich tych przypadkach wyroby ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod. Red. A. Kalinowskiej i sz. Pakulskiego, Warszawa 2006, s. 31-35 i 76-80).

W związku z powyższym wskazać należy, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku akcyzowym wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W sytuacji zaś gdy wyroby węglowe nie są zużywane do celów opałowych, nie są one wyrobami węglowymi podlegającymi opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Stosownie do powyższego przeznaczenie do celów opałowych zatem determinuje możliwość uznania jednego z ww. wyrobów za wyrób akcyzowy. Tym samym w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, tj. nabycie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe i sprzedaży wyprodukowanych nawęglaczy, pyłów węglowych i koksowych w celu zużycia ich do celów metalurgicznych (do produkcji żeliwa i stali), gdy zużycie to nie ma celu opałowego (wyroby nie są zużywane w celu wytwarzania energii cieplnej, energii elektrycznej czy światła), uznać należy, że nabywane i sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty nie są wyrobami akcyzowymi w rozumieniu ustawy, a zatem nie podlegają przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Nie istnieje zatem konieczność, aby przy ich nabyciu i sprzedaży, w przedmiotowej sprawie, prowadzić dokumentację tę fakt potwierdzającą. Obowiązujące przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez niego wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe, tj. wyrobów nie będących w myśl ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. wyrobami akcyzowymi.

Należy jednakże mieć na uwadze, że dla zabezpieczenia własnego interesu Wnioskodawca może gromadzić dokumentację, która potwierdza dla celów ewentualnej kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego przeznaczenie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.