Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-291/16-4/WS
z 1 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia pożyczki.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w ustawie Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 25 kwietnia 2016 r. nr ILPB2/4511-1-291/16-2/WS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 25 kwietnia 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 6 maja 2016 r.), zaś w dniu 18 maja 2016 r. (data nadania 13 maja 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowany będący stroną postępowania w sprawie interpretacji (dalej: Spółka) jest pracodawcą, u którego funkcjonuje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). W dniu 12 listopada 2014 r. Spółka zawarła ze swoim pracownikiem (dalej: Pracownik) umowę, na podstawie której udzieliła mu ze środków ZFŚS pożyczkę z przeznaczeniem na pokrycie kosztów kupna domu jednorodzinnego. Okres spłaty pożyczki ustalono na 5 lat.

W dniu 5 sierpnia 2015 r. Pracownik przeszedł na rentę (przyznano mu świadczenie rentowe).

W dniu 21 sierpnia 2015 r. Pracownik zmarł.

Na dzień śmierci Pracownika większa część pożyczki nie była spłacona.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. żona zmarłego Pracownika będąca jego spadkobiercą (dalej: Spadkobierca) zwróciła się do Spółki z wnioskiem o umorzenie niespłaconej pożyczki.

Spadkobierca jest zainteresowanym niebędącym stroną postępowania w sprawie interpretacji.

Szczegółowy zakres przedmiotowy i podmiotowy działalności socjalnej oraz szczegółowe warunki i zasady przyznawania świadczeń finansowanych z ZFŚS w Spółce były na dzień ww. zdarzeń (i są nadal) określone w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z dnia 21 marca 2014 r. (dalej: Regulamin). Przedmiotowa pożyczka została udzielona zgodnie z zapisami Regulaminu.

W załączniku do Regulaminu („Zasady korzystania z pomocy na cele mieszkaniowe”) wskazano, że w przypadku śmierci pracownika – na wniosek rodziny, po pozytywnym rozpatrzeniu przez Zakładową Komisję Socjalną, pożyczka może zostać umorzona w całości lub części, bądź może być wydłużony okres spłaty pozostałej części zadłużenia.

Pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. poinformowano Spadkobiercę, że po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez Zakładową Komisję Socjalną, zadłużenie z tytułu niespłaconej pożyczki zostało umorzone w całości. Żadne uregulowania Regulaminu ani zapisy umowy pożyczki zawartej z Pracownikiem nie przewidują obowiązku uregulowania niespłaconej pożyczki przez spadkobierców zmarłego pożyczkobiorcy.

Jednocześnie w odpowiedzi na wezwanie Organu o jednoznaczne wskazanie, czy żona zmarłego pracownika (Spadkobierca) zobowiązana była po śmierci męża do spłaty pozostałej kwoty pożyczki, a w konsekwencji czy niespłacona pożyczka stanowi umorzone zobowiązanie spadkodawcy, czy spadkobiercy, Wnioskodawca wskazał, że poza tym, iż ani w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, ani w zawartej umowie pożyczki na cele mieszkaniowe nie zawarto żadnych zapisów przewidujących obowiązek uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców zmarłego byłego pracownika, jak i poza przywołaną powyżej treścią załącznika nr 3 nie istnieją żadne inne elementy stanu faktycznego wynikające z posiadanych dokumentów, a odnoszące się do kwestii, czy żona zmarłego pracownika (Spadkobierca) zobowiązana była po śmierci męża do spłaty pozostałej kwoty pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu umorzenia przedmiotowej pożyczki po stronie Spadkobiercy powstał przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, w tym w szczególności ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF i czy w związku z tym na Spółce ciążył (ciąży) z tego tytułu obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Należy dodać, że rodzaje źródeł przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o PDOF, gdzie w pkt 9 wskazuje się inne źródła.

Zgodnie z kolei z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast przepis art. 42a ustawy o PDOF stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z treści art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm. dalej: Kodeks cywilny) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 111 z późn. zm.) nie nakładają na spadkobierców zmarłego pożyczkobiorcy obowiązku zwrotu niespłaconej pożyczki udzielonej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W opinii Spółki oraz Spadkobiercy, w przypadku gdy umorzenie niespłaconej pożyczki udzielonej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych następuje na wniosek spadkobiercy zmarłego pożyczkobiorcy, po śmierci tego pożyczkobiorcy, a w regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych ani w umowie pożyczki nie zawarto żadnych zapisów przewidujących obowiązek uregulowania niespłaconej pożyczki przez spadkobierców zmarłego pożyczkobiorcy, to kwota umorzenia niespłaconej pożyczki nie powoduje u ww. spadkobiercy powstania przychodu, o którym mowa w ustawie o PDOF, w szczególności w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF. W konsekwencji pracodawca dokonujący owego umorzenia nie jest z tego tytułu obowiązany do sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o PDOF.

Przekładając ww. pogląd na zaistniały stan faktyczny będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka oraz Spadkobierca stoją na stanowisku, że w związku z umorzeniem przedmiotowej pożyczki Spadkobierca nie osiągnął przychodu, o którym mowa w ustawie o PDOF, w szczególności w art. 20 ust. 1 tej ustawy, jak i w konsekwencji na Spółce nie ciążył (nie ciąży) z tego tytułu obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o PDOF. Należy dodać, że analogiczny jak wyżej pogląd jest powszechnie prezentowany przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Tytułem przykładu można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2014 r. (znak: IPPB2/415-97/14-4/MK), w której stwierdzono: „(...) skoro w sytuacji, gdy żadne przepisy nie przewidują obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę (w tym współmałżonka), to nie skutkuje to dla małżonka lub innych spadkobierców pożyczkobiorcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, oczywiście pod warunkiem, że nie byli oni zobowiązani do spłaty wskazanej pożyczki. Wobec czego Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C”. Analogiczne zapatrywanie zostało wyrażone również m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lutego 2014 r. (znak: ILPB2/415-1074/13-2/AJ), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 stycznia 2011 r. (znak: IBPBII/415-881/10/BJ) oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 lutego 2012 r. (znak: IPTPB1/415-309/11-4/ASZ). Reasumując, w ocenie Spółki oraz Spadkobiercy, na pytania postawione w niniejszym wniosku należy udzielić następującej odpowiedzi: z tytułu umorzenia przedmiotowej pożyczki po stronie Spadkobiercy nie powstał przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, a tym samym ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF, i w konsekwencji na Spółce nie ciążył (nie ciąży) z tego tytułu obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z poźn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z treści art. 42a ww. ustawy wynika, że: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika z treści art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.): przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Natomiast z treści art. 922 ww. ustawy wynika, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców.

Co do zasady, pożyczki udzielane emerytowi (byłemu pracownikowi) przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie). W przypadku emerytów kwota powyższa stanowi przychód z innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast, jeżeli umorzenie pożyczki następuje po śmierci pożyczkobiorcy (emeryta), a w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub w umowie o udzieleniu pożyczki zawarto zapis o obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę po śmierci pożyczkobiorcy, to udzielona pożyczka umorzona zostaje spadkobiercy, a nie pracownikowi. W tej sytuacji przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskuje spadkobierca, przejmujący obowiązki dłużnika, a pożyczkodawca ma obowiązek wystawić PIT-8C na podstawie art. 42a ww. ustawy.

Podsumowując – w przypadku, gdy po śmierci pożyczkobiorcy dochodzi do umorzenia pożyczki spadkobiercy, który przejął obowiązki dłużnika, u tego spadkobiercy powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten odpowiada wartości umorzonej pożyczki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 12 listopada 2014 r. Spółka zawarła ze swoim pracownikiem (dalej: Pracownik) umowę, na podstawie której udzieliła mu ze środków ZFŚS pożyczkę z przeznaczeniem na pokrycie kosztów kupna domu jednorodzinnego. Okres spłaty pożyczki ustalono na 5 lat. W dniu 5 sierpnia 2015 r. Pracownikowi przyznano świadczenie rentowe, a 21 sierpnia 2015 r. Pracownik zmarł. Na dzień śmierci Pracownika większa część pożyczki nie była spłacona. W dniu 24 sierpnia 2015 r. żona zmarłego Pracownika będąca jego spadkobiercą (dalej: Spadkobierca) zwróciła się do Spółki z wnioskiem o umorzenie niespłaconej pożyczki. W związku z tym poinformowano Spadkobiercę, że – po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku przez Zakładową Komisję Socjalną – zadłużenie z tytułu niespłaconej pożyczki zostało umorzone w całości. Spółka wskazała, że poza tym, że ani w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, ani w zawartej umowie pożyczki na cele mieszkaniowe nie zawarto żadnych zapisów przewidujących obowiązek uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobierców zmarłego byłego pracownika, jak i poza przywołaną we wniosku treścią załącznika nr 3 nie istnieją żadne inne elementy stanu faktycznego wynikające z posiadanych dokumentów, a odnoszące się do kwestii, czy Spadkobierca zobowiązany był po śmierci Pracownika do spłaty pozostałej kwoty pożyczki.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro w sytuacji, gdy żadne zapisy w dokumentach nie przewidują obowiązku uregulowania niespłaconych rat pożyczki przez spadkobiercę (w tym współmałżonka), to nie skutkuje to dla spadkobiercy pożyczkobiorcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – z tytułu umorzenia niniejszej pożyczki po stronie Spadkobiercy nie powstał przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, a na Spółce nie ciążył (nie ciąży) z tego tytułu obowiązek sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do wojewódzkiego sądu administracyjnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę strony skarżącej, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczenia się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.