2016.06.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-223/16/ICz
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2016r. (data wpływu 18 marca 2016r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

„Wnioskodawca" albo „Spółka" prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obrotu towarami. Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce. Spółka jest podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym dla celów VAT również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT"), na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej (dalej: „Kraj dostawy"). Nabywcy towarów Spółki będą w Kraju dostawy zarejestrowani jako podatnicy VAT oraz będą posiadali ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierające dwuliterowy kod Kraju dostawy stosowany dla potrzeb podatku VAT (dalej jako: „Nabywcy").

Transport towarów w ramach WDT organizowany będzie przez Nabywców, bądź przez podmiot trzeci na zlecenie Nabywców (tj. na zasadach ex works). Zgodnie z przyjętymi przez Wnioskodawcę zasadami prowadzenia transakcji handlowych Wnioskodawca będzie dysponował kopiami faktur VAT, dokumentami potwierdzającymi zapłatę za towary sprzedane Nabywcom, a także korespondencję handlową dotyczącą tych transakcji. Ponadto Wnioskodawca będzie każdorazowo dysponował dokumentami przewozowymi, które będą jednoznacznie potwierdzały, że paliwo będące przedmiotem WDT zostało wywiezione z terytorium Polski i dostarczone danemu Nabywcy.

Spółka będzie wykazywała w składanych deklaracjach VAT opisane wyżej transakcje dokonywane z Nabywcami jako WDT.

Wnioskodawca rozważa konsekwencje sytuacji, w której, pomimo tego, że spełni wszelkie ciążące na nim warunki dla dokonania WDT oraz zastosowania w odniesieniu do niej stawki 0% VAT, Nabywca nie wykaże w swoich rozliczeniach podatkowych przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (dalej: „WNT").

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania stawki 0% podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym będzie przysługiwało mu prawo do zastosowania stawki 0% podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, stawka podatku dla transakcji WDT wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie przytoczonych regulacji wskazuje, że transakcje WDT podlegają opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, iż zostaną spełnione określone wymogi formalno-prawne.

W przedmiotowym stanie faktycznym spełniony został pierwszy z warunków wynikających z powyższych przepisów, tj. zarówno Wnioskodawca, jak i Nabywca posiadają numery identyfikacyjne do transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Kolejnym koniecznym warunkiem zastosowania stawki 0% VAT jest posiadanie dokumentów, z których będzie wynikać, że dany towar opuścił terytorium Polski i dotarł do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego (w postaci np. dokumentów przewozowych), przy czym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, które mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca będzie dysponował kopiami faktur VAT, dokumentami potwierdzającymi zapłatę za sprzedane towary, a także korespondencję handlową dotyczącą tych transakcji. Ponadto Wnioskodawca będzie każdorazowo dysponował dokumentami przewozowymi, które będą jednoznacznie potwierdzały, że paliwo będące przedmiotem WDT zostało wwiezione na terytorium Kraju dostawy i dostarczone danemu Nabywcy.

W związku z powyższym przedmiotowe transakcje należy uznać za takie, które kwalifikują się do uznania ich za wewnątrzwspólnotową dostawę towaru opodatkowana podatkiem VAT w stawce 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt, czy Nabywca wykaże w swoich rozliczeniach podatkowych przedmiotowe transakcje jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów. Przede wszystkim, taka sytuacja nie stanowi warunku uznania za WDT przedmiotowych transakcji po stronie Spółki. Zgodnie z art. 42 ustawy o VAT preferencyjny sposób opodatkowania tej czynności następuje pod warunkiem dokonania dostawy na rzecz czynnego podatnika VAT UE oraz posiadania dokumentacji wykazującej fakt dostarczenia towaru do odbiorcy w innym państwie unijnym.

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy zatem przeanalizować, jak daleko powinien posuwać się Wnioskodawca w weryfikacji swojego kontrahenta tak aby móc zastosować stawką preferencyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 listopada 2013 r., I FSK 1610/12, uznał, że „warunkiem od którego spełnienia zależy potraktowanie danej transakcji jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest należyte udokumentowanie faktu wywozu towaru z terytorium kraju oraz dostarczenia towaru w innym państwie członkowskim. W przypadku, gdy transport jest organizowany przez nabywcę, to należy podjąć stosowne działania w celu upewnienia się, że towar rzeczywiście dotarł do nabywcy Nie można twierdzić, że posiadane przez podatnika dokumenty potwierdzają faktyczny przebieg operacji gospodarczych, a co za tym idzie uprawniają do zastosowania 0% stawki podatku - właściwej dla WDT, w przypadku gdy podatnik nie podjął żadnych działań w celu upewnienia się, że towary przetransportowano zgodnie z dokumentami przewozowymi co w pewnych warunkach uprawniałoby, mimo braku WDT, do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług."

Pomocny w tym zakresie może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 6 września 2012 r. w sprawie C-273/11 Mecsek Gabona Kft. W wyroku tym Trybunał potwierdził, że podatnik dokonujący WDT nie może być pozbawiony prawa do stosowania 0% stawki przy WDT nawet, gdy faktycznie towary nie opuściły kraju, jeśli działał on w dobrej wierze.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie jednakże dysponował dokumentami przewozowymi, które będą jednoznacznie potwierdzały, że paliwo będące przedmiotem WDT zostało wwiezione na terytorium Kraju dostawy i dostarczone danemu Nabywcy, a zatem transakcje te będzie można potraktować jako WDT. Należy także podkreślić, że brak wykazania przez Nabywcę WNT w swoich rozliczeniach nie będzie w żaden sposób zależne od Wnioskodawcy. Przede wszystkim, taka sytuacja może mieć miejsce z przyczyn organizacyjnych, np. jeśli Nabywca zagubi dokumenty związane z transakcją. W takiej sytuacji dopiero po ich odnalezieniu będzie mógł je uwzględnić dokonując korekty rozliczeń. Uniemożliwienie Wnioskodawcy zastosowania stawki preferencyjnej w takiej sytuacji podważałoby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez przepisy wspólnotowe w tej dziedzinie.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 kwietnia 2013 r., I FSK 828/12, dotyczącym zastosowania stawki 0% w przypadku eksportu: „czynności bowiem powinny być opodatkowane z uwzględnieniem ich obiektywnych cech. W sytuacji zatem, gdy dostawa spełnia bezspornie przesłanki eksportu towarów przewidziane w art. 2 pkt 8 u.p.t.u., to zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku VAT (stawka 0%) zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli przez podatnika nie zostały spełnione pewne wymagania, formalne. Inaczej byłoby jedynie w przypadku, gdyby naruszenie tych wymagań formalnych uniemożliwiło przedstawienie przekonującego dowodu spełnienia przesłanek merytorycznych."

Podsumowując, aby dana transakcja mogła zostać potraktowana jako WDT i tym samym opodatkowana stawką 0%, towar musi zostać sprzedany nabywcy zarejestrowanemu w UE oraz towar musi zostać fizycznie przemieszczony do innego kraju UE, co zostanie odpowiednio udokumentowane. Fakt, że Nabywca nie wykaże w swoich rozliczeniach podatkowych przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów nie wpływa na uznanie, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania stawki 0% podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zastosowania stawki 0% podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei stosownie do ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o których mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem – jak wynika z powyższych uregulowań – prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Jednocześnie w tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w orzeczeniu C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jak podaje, „uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Zatem należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

W uchwale z 11 października 2011 r. sygn. akt I FPS 1/10 Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że "W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W uzasadnieniu uchwały wskazano także na orzecznictwo ETS, z którego wynikają konkluzje co do stosowania unormowanego w art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w kontekście określonych w art. 131 i art. 273 tej Dyrektywy obowiązków, które państwa członkowskie mogą uznać za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych z tytułu WDT (...)”.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że w ramach swojej działalności Wnioskodawca dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. Nabywcy towarów Spółki będą w Kraju dostawy zarejestrowani jako podatnicy VAT oraz będą posiadali ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierające dwuliterowy kod Kraju dostawy stosowany dla potrzeb podatku VAT. Transport towarów w ramach WDT organizowany będzie przez Nabywców, bądź przez podmiot trzeci na zlecenie Nabywców (tj. na zasadach ex works). Zgodnie z przyjętymi przez Wnioskodawcę zasadami prowadzenia transakcji handlowych Wnioskodawca będzie dysponował kopiami faktur VAT, dokumentami potwierdzającymi zapłatę za towary sprzedane Nabywcom, a także korespondencję handlową dotyczącą tych transakcji. Ponadto Wnioskodawca będzie każdorazowo dysponował dokumentami przewozowymi, które będą jednoznacznie potwierdzały, że paliwo będące przedmiotem WDT zostało wywiezione z terytorium Polski i dostarczone danemu Nabywcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że w przypadku gdy w przedmiotowej sprawie, nastąpi rzeczywiste przemieszczenie towarów (paliwa) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w celu przeniesienia na kontrahenta prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, i posiadane dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3-4 i ust. 11 ustawy o VAT, w sposób jednoznaczny będą potwierdzały, że paliwo będące przedmiotem WDT zostało wywiezione z terytorium Polski i dostarczone danemu Nabywcy, a Nabywca będzie, jak wskazano we wniosku, w Kraju dostawy zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i będzie posiadał ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wspólnotowych zawierający dwuliterowy kod Kraju dostawy stosowany dla potrzeb podatku VAT, to transakcja taka będzie spełniać przesłanki uznania jej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy czym, jeżeli – jak wskazał Wnioskodawca – zaistnieje sytuacja, że Nabywca towaru nie wykaże w swoich rozliczeniach podatkowych przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów (WNT), to należy stwierdzić, że fakt ten pozostaje bez wpływu na prawo do zastosowania stawki 0% przez Wnioskodawcę, bowiem w okolicznościach niniejszej sprawy zostaną spełnione warunki wynikające z art. 13 ust. 1 oraz art. 42 ustawy.

W przypadku więc, gdy Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towar (paliwo) będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, to Wnioskodawca, będący zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, ma prawo do uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% zgodnie z art. 42 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym będzie przysługiwało mu prawo do zastosowania stawki 0% podatku VAT jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko dla Wnioskodawcy i tylko wtedy, gdy opisane zdarzenie przyszłe będącej przedmiotem interpretacji podane przez Wnioskodawcę będzie się pokrywało z zaistniałym stanem faktycznym. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy zauważyć, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0%, co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążona podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada taka jednak obowiązuje tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju, jest to zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji.

Zatem faktyczna ocena wypełnienia przez kontrahentów Wnioskodawcy wymogów określonych obowiązującymi przepisami danego kraju Unii Europejskiej, w zakresie wykazania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, może być zweryfikowana tylko w toku prowadzonego postępowania kontrolnego lub podatkowego na podstawie odpowiednich przepisów proceduralnych.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin