Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-197/16/RS
z 24 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r., (data wpływu 25 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniu 11 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wypadkowej otrzymywanej z Niemiec - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2016 r. wpłynął wniosek, uzupełniony w dniu 11 maja 2016 r., o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania renty wypadkowej otrzymywanej z Niemiec.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mieszkającą w Polsce i posiadającą polskie obywatelstwo. Do 2002 r. pracował okresowo w Niemczech i podlegał tam obowiązkowemu ubezpieczeniu. W dniu 1 września 2002 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy. W 2003 r. przyznano Jemu rentę z tytułu tego wypadku, na czas nieokreślony. Renta wypadkowa wypłacana jest przez Związek Zawodowy na podstawie decyzji z dnia 1 października 2003 r. Z pisma z dnia 30 października 2006 r. wynika, że świadczenie wypłacane jest z kasy rolniczego ubezpieczenia społecznego, tj. państwowego ubezpieczenia powypadkowego. Renta jaką Wnioskodawca otrzymywał i otrzymuje jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec.

Od momentu przyznania Wnioskodawca otrzymywał rentę na polskie konto bankowe. Bank w Polsce od 2003 r. począwszy aż do września 2015 r. pobierał zaliczki na podatek dochodowy. Od października 2015 r. nie udzielając żadnej informacji zaprzestał ich pobierania.

Na zapytanie Wnioskodawcy dotyczące kwestii powstania nowych okoliczności, które spowodowały zmianę w wypłacie świadczenia, tj. wyższa wypłata pomimo braku informacji od organu przyznającego, Wnioskodawca uzyskał odpowiedź, że bank zaprzestał potrącania zaliczek na podatek dochodowy w oparciu o indywidualną interpretację z dnia 12 czerwca 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymywana przez Wnioskodawcę niemiecka renta wypadkowa podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce? W przypadku odpowiedzi negatywnej, od kiedy ww. świadczenie nie podlega opodatkowaniu?
2. W przypadku zwolnienia, za jakie okresy Wnioskodawca może ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku oraz jak rozliczyć 2015 r. w sytuacji, gdy za część miesięcy bank pobrał zaliczki a za niektóre nie?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznana w 2003 r. niemiecka renta wypadkowa jest świadczeniem wypłacanym z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych i od momentu obowiązywania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Republiką Federalną Niemiec, tj. od 1 stycznia 2005 r. winna być zwolniona od podatku w Polsce.

Wnioskodawca uważa, że od 2005 r. bank jako płatnik niesłusznie pobierał od uzyskiwanej renty zaliczki na podatek dochodowy. Dlatego w związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca powinien złożyć w urzędzie skarbowym korekty zeznań podatkowych za lata 2010-2014, wykazujące uzyskiwane dochody jako zwolnione oraz wnioski o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W zeznaniu rocznym za 2015 r. mimo, iż bank pobrał zaliczki za okres od stycznia do września 2015 r. natomiast od października 2015 r. zaprzestał ich pobierania, Wnioskodawca powinien wykazać za cały rok dochody zwolnione a o zwrot nadpłaconego podatku dochodowego za miesiące od stycznia do września 2015 r. może wystąpić do właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Należy wskazać, że umowa z dnia 18 grudnia 1972 r. zawarta między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163) nie zawierała szczególnych regulacji, które należałoby stosować w przypadku opodatkowania rent i emerytur.

Stosownie do art. 19 tej umowy, dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym państwie.

Zgodnie z powyższym emerytury i renty wypłacane przez Republikę Federalną Niemiec a otrzymywane przez osobę, mającą miejsce zamieszkania w Polsce w okresie obowiązywania umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podlegały opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U z 2005 r. Nr 12, poz. 90) mającej zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2005 r., emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Art. 18 ust. 2 stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest osobą fizyczną mieszkającą w Polsce i posiadającą polskie obywatelstwo. Do 2002 r. pracował okresowo w Niemczech i podlegał tam obowiązkowemu ubezpieczeniu. W dniu 1 września 2002 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy. W 2003 r. przyznano Jemu rentę z tytułu tego wypadku, na czas nieokreślony. Renta wypadkowa wypłacana jest przez Związek Zawodowy D. S. na podstawie decyzji z dnia 1 października 2003 r. Z pisma z dnia 30 października 2006 r. wynika, że świadczenie wypłacane jest z kasy rolniczego ubezpieczenia społecznego, tj. państwowego ubezpieczenia powypadkowego. Renta jaką Wnioskodawca otrzymywał i otrzymuje jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż renta otrzymywana z Niemiec, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek wprowadzony umową z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku dotyczy sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Zatem, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie od 1 stycznia 2005 r. podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Mając na względzie powyższe, renta wypłacana Wnioskodawcy z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, od 1 stycznia 2005 r. podlegała opodatkowaniu, zgodnie z powołanym art. 18 ust. 2 umowy międzynarodowej, tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W świetle powyższego, dochody z tytułu renty wypłacanej Wnioskodawcy z Niemiec nie podlegały uwzględnieniu w zeznaniach podatkowych składanych za lata 2005-2015.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W myśl art. 35 ust. 3 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Ponieważ jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca otrzymywał rentę z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, to bank wypłacając ww. świadczenie, niepodlegające – począwszy od 1 stycznia 2005 r. – opodatkowaniu w Polsce, nie był zobowiązany do pobrania od niego i odprowadzenia podatku dochodowego.

Zatem w sytuacji, gdy bank pobierał zaliczki od ww. świadczenia, Wnioskodawca ma możliwość złożenia korekty zeznań w tym zakresie.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 ww. Ordynacji podatkowej).

Z kolei, w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika (art. 75 § 2 ww. ustawy). W myśl art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Zgodnie z art. 75 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne.

Zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2005 – 2009 uległo przedawnieniu - o ile nie wystąpiły przesłanki do zawieszenia lub przerwania biegu przedawnienia, o których mowa w art. 70 § 2-6 oraz art. 70a Ordynacji podatkowej - z upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności tego podatku, stosownie do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji istnieje więc możliwość skorygowania zeznań podatkowych za lata 2010-2014. Natomiast w zeznaniu za 2015 r. składanym w ustawowym terminie do końca kwietnia 2016 r., Wnioskodawca miał możliwość - nie uwzględniając dochodów zwolnionych - wykazania pobranych przez bank zaliczek na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.