Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-333/16/AK
z 2 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odsetki od pożyczki wypłacane przez Wnioskodawcę bezpośredniemu 100% akcjonariuszowi z siedzibą we Francji będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy odsetki od pożyczki wypłacane przez Wnioskodawcę bezpośredniemu 100% akcjonariuszowi z siedzibą we Francji będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w ramach której świadczy m.in. usługi leasingu operacyjnego oraz finansowego. W celu pozyskania środków na finansowanie swojej działalności Spółka zwarła umowę pożyczki ze swoim bezpośrednim 100% akcjonariuszem - spółką A S.A. (dalej: „A S.A.”) z siedzibą we Francji.

Środki na finansowanie powyższej pożyczki będą pochodziły od Banku z siedzibą w Luksemburgu, z którym A S.A. podpisało Umowę o Finansowanie.

Całość transakcji, w ramach której udział biorą tylko trzy wymienione powyżej podmioty (Bank, A S.A. oraz Wnioskodawca) służyć będzie przekazaniu środków finansowych z Banku do Wnioskodawcy. Środki te wykorzystane zostaną do oferowania preferencyjnego produktu na wsparcie sektora Małych i Średnich Przedsiębiorstw w Polsce.

Pośrednictwo A S.A. w całej transakcji związane jest z formułą zabezpieczenia kredytu, która została wypracowana pomiędzy A S.A. oraz Bankiem na potrzeby finansowania podmiotów w ramach całej grupy A, w tym również Wnioskodawcy.

Z tytułu otrzymanej pożyczki od A S.A., Spółka będzie wypłacać do A S.A. wynagrodzenie w postaci odsetek. Odsetki te będą wyższe od odsetek płaconych przez A S.A. do Banku. W szczególności, wielkość odsetek, jakimi A S.A. obciąży Wnioskodawcę w stosunku do odsetek płaconych przez A S.A. do Banku zostanie powiększona przez A S.A. o stosowną marżę związaną z pokryciem kosztu obsługi operacyjnej transakcji po stronie A S.A.

Wnioskodawca uzyska od A S.A. certyfikat rezydencji podatkowej, potwierdzający francuską rezydencję podatkową A S.A.

Wnioskodawca nie uzyska od Banku certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 4a pkt 12 oraz art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), z uwagi na fakt, że Bank nie podlega jurysdykcji podatkowej jakiegokolwiek państwa.

W związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Spółka zainteresowana jest ustaleniem konsekwencji podatkowych związanych z wypłatą odsetek przez Wnioskodawcę do A S.A. w zakresie tzw. podatku u źródła w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę do A S.A. będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

W opinii Spółki, odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę do A S.A. nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”).

Przepisy ustawy o CIT

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek (...) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Powyższa zasada wynika niezależnie również z art. 22a ustawy o CIT, zgodnie z którym przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne (...), które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (...) są obowiązane jako płatnicy pobierać (...), w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (...). Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Umowa polsko-francuska

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (t.j. Dz.U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5 ze zm., dalej: „Umowa polsko-francuska”), odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Powyższe oznacza, że zgodnie z Umową polsko-francuską odsetki pochodzące z Polski, wypłacane osobie mającej siedzibę we Francji, podlegają opodatkowaniu tylko we Francji.

Należy zauważyć, że Umowa polsko-francuska nie wprowadza w tym zakresie klauzuli tzw. rzeczywistego/uprawnionego odbiorcy (ang. beneficial owner). Wynika to m.in. z faktu, że na moment negocjowania i podpisywania Umowy polsko-francuskiej koncepcja rzeczywistego/uprawnionego odbiorcy nie funkcjonowała jeszcze na gruncie Modelowej Konwencji OECD w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (ang. Model Tax Convention on Income and on Capital - dalej: „Modelowa Konwencja OECD”). Koncepcja ta została wprowadzona do Modelowej Konwencji OECD w wersji z 1977 r., podczas gdy Umowa polsko-francuska została sporządzona 20 czerwca 1975 r. Pomimo takiej możliwości, strony Umowy polsko-francuskiej do dzisiaj nie zdecydowały się na jej modyfikację poprzez wprowadzenie klauzuli tzw. rzeczywistego/uprawnionego odbiorcy.

Na marginesie, należy zauważyć, że Polska wprowadzała powyższą klauzulę do niektórych z zawieranych przez siebie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednocześnie, funkcjonują umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę po wprowadzeniu przedmiotowej klauzuli do Modelowej Konwencji OECD, w których Polska oraz druga strona umowy nie zdecydowały się na jej wprowadzenie w odniesieniu do zasad opodatkowania odsetek, a jednocześnie wprowadziły ją w odniesieniu do opodatkowania innych kategorii przychodów/dochodów. Przykładowo, art. 11 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. przewiduje, że odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie, podczas gdy art. 12 ust. 1 tejże konwencji przewiduje, że należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jak widać, na podstawie przedstawionego powyżej przykładu, wprowadzenie klauzuli tzw. rzeczywistego/uprawnionego odbiorcy jest na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania całkowicie fakultatywne i zależy od indywidualnych ustaleń pomiędzy stronami danej umowy. Co więcej, w ramach danej umowy/konwencji jej strony mogą postanowić o wprowadzeniu klauzuli tzw. rzeczywistego/uprawnionego odbiorcy jedynie do niektórych kategorii przychodów/dochodów uzyskiwanych w relacji pomiędzy rezydentami dwóch umawiających się państw.

Z uwagi na fakt, że Polska i Francja nie zdecydowały się na wprowadzenie klauzuli rzeczywistego/uprawnionego odbiorcy do Umowy polsko-francuskiej zarówno na etapie jej negocjowania i podpisywania, jak również w terminie późniejszym w drodze renegocjacji, należy uznać, że aktualnie obowiązująca Umowa polsko-francuska, dla zastosowania jej postanowień w zakresie zasad opodatkowania odsetek, nie wymaga, aby odbiorca odsetek był jednocześnie ich rzeczywistym/uprawnionym odbiorcą.

Indywidualna sytuacja Spółki

Zdaniem Spółki, powołane powyżej przepisy znajdą zastosowanie w indywidualnej sytuacji Spółki opisanej we wniosku. W szczególności, Spółka będzie wypłacała odsetki na rzecz A S.A., tj. podmiotu posiadającego francuską rezydencję podatkową, co zostanie właściwie udokumentowane aktualnym certyfikatem francuskiej rezydencji podatkowej A S.A., dostarczonym Spółce.

Zdaniem Spółki, z uwagi na brzmienie art. 11 ust. 1 Umowy polsko-francuskiej, odsetki wypłacane przez nią do A S.A. nie będą podlegały opodatkowaniu CIT w Polsce, niezależnie od tego, czy A S.A. zostanie uznana za ich rzeczywistego/uprawnionego odbiorcę.

Niezależnie od powyższego, Spółka pragnie zauważyć, że nawet gdyby to Bank został w indywidualnym przypadku Spółki uznany za rzeczywistego/uprawnionego odbiorcę odsetek wypłacanych przez Wnioskodawcę do A S.A. a jednocześnie w opinii Ministra Finansów Spółka powinna w jej indywidualnym przypadku identyfikować tzw. rzeczywistego/uprawnionego odbiorcę odsetek, to odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę do A S.A. nie powinny podlegać opodatkowaniu CIT w Polsce z uwagi na szczególny status podatkowy Banku.

W szczególności, Bank został utworzony na mocy Traktatu o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Obecnie podstawa prawna jego funkcjonowania zawarta jest w art. 308 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2004 Nr 90, poz. 864/2; dalej: „TFUE”).

Zgodnie z art. 343 TFUE, Unia korzysta na terytorium Państw Członkowskich z przywilejów i immunitetów koniecznych do wykonywania jej zadań, na warunkach określonych w Protokole z 8 kwietnia 1965 r. w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej. Jest tak również w przypadku Europejskiego Banku Centralnego i Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej (Dz.U. 2004 Nr 90, poz. 864/4 - dalej: „Protokół UE”), Unia, jej aktywa, przychody i inne mienie są zwolnione ze wszelkich podatków bezpośrednich. Z kolei, art. 21 Protokołu UE przewiduje, że niniejszy Protokół stosuje się także do Europejskiego Banku Inwestycyjnego, członków jego organów, jego pracowników i do przedstawicieli Państw Członkowskich biorących udział w jego działalności, bez uszczerbku dla postanowień Protokołu w sprawie Statutu tego banku.

Niezależnie od powyższego, art. 3 Umowy Ramowej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Europejskim Bankiem Inwestycyjnym dotyczącej działalności Banku w Polsce z dnia 1 grudnia 1997 r. (Dz.U. z 2000 r., Nr 28, poz. 348, dalej: „Umowa Ramowa”) postanawia, że odsetki i wszelkie należności Banku, wynikające z działalności przewidzianej na mocy niniejszej umowy, jak również aktywa i wpływy Banku związane z tą działalnością, będą zwolnione z opodatkowania. Żadne działanie Banku na terytorium Polski w związku z jakąkolwiek sprawą będącą przedmiotem niniejszej umowy nie spowoduje samoistnie obciążenia Banku lub jego aktywów podatkiem.

Zdaniem Spółki, z uwagi na specyficzny status podatkowy Banku, przepisy ustawy o CIT w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego oraz wymogu posiadania certyfikatu rezydencji nie znajdą zastosowania w odniesieniu do Banku. Jest to bowiem międzynarodowa instytucja finansowa, która z mocy prawa posiada immunitet podatkowy oraz zwolniona jest z podatku dochodowego - a co za tym idzie żądanie certyfikatu rezydencji od tej instytucji jest bezzasadne.

Potwierdzeniem powyższego jest stanowisko Ministra Finansów zawarte m.in. w interpretacji indywidualnej z 7 lutego 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, (sygn. IBPBI/2/423-1482/13/CzP), czy też w interpretacji z 2 lutego 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-1024/09-2/DS), w której potwierdzono, że praktyka żądania przedstawienia certyfikatów rezydencji przez międzynarodowe banki lub inne instytucje finansowe jest całkowicie zbędna, ponieważ ze względu na ich międzynarodowy charakter instytucje te posiadają immunitet podatkowy i nie podlegają one administracji podatkowej państw, w których one działają. Zatem przy wypłacie odsetek od pożyczek i kredytów, o których mowa w art. 21 ust. 1 w/w ustawy, udzielanych Spółce przez wskazane banki, nie ma ona obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również pomimo nie przedstawienia certyfikatu rezydencji tych instytucji.

Finalnie, w wyjaśnieniu Ministra Finansów z 29 maja 2001 r. (sygn. PB7/033-1934/2001) kierowanym do izb, urzędów skarbowych oraz urzędów kontroli skarbowych Ministerstwo Finansów wyraziło stanowisko, że (...) zdarza się, że urzędy skarbowe żądają przedstawienia przez międzynarodowe banki lub inne instytucje finansowe, których Polska jest członkiem lub z którymi zostały zawarte umowy o współpracy, certyfikatów wystawionych przez organy podatkowe państw, w których takie banki lub instytucje mają siedzibę. Taka praktyka jest całkowicie zbędna, ponieważ ze względu na ich międzynarodowy charakter instytucje te posiadają immunitet podatkowy i nie podlegają one administracji podatkowej państw, w których one działają. Siedziba ich jest uregulowana w umowach międzynarodowych, na podstawie których zostały one utworzone. W związku z powyższym nie ma potrzeby żądania certyfikatów w szczególności od takich instytucji jak: (...) Europejski Bank Inwestycyjny.

Niezależnie od powyższego, należy zauważyć, że brak konieczności poboru zryczałtowanego podatku dochodowego wynika również z art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze utworzone przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami na podstawie porozumienia lub umowy, chyba że porozumienia te lub umowy stanowią inaczej.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji Spółka stoi na stanowisku, że odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę do A S.A. nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., zwanej dalej „updop”), podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 updop).

W myśl art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5, dalej: „umowa polsko-francuska”), odsetki, które pochodzą z jednego Umawiającego się Państwa i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Stosownie do postanowień art. 11 ust. 2 umowy polsko-francuskiej, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochody z wierzytelności wszelkiego rodzaju, tak zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych hipoteką lub klauzulą udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych i skryptów dłużnych, w tym również premie i udziały związane z powyższymi tytułami. Kary za zwłokę w wypłacie odsetek nie są traktowane jako odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Z opisu zdarzenie przyszłego wynika, że w celu pozyskania środków na finansowanie swojej działalności Spółka zwarła umowę pożyczki ze swoim bezpośrednim 100% akcjonariuszem - spółką A S.A. z siedzibą we Francji, któremu wypłaca odsetki.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, zgodnie z którym odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru tego podatku.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.