Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-1049/15/MM
z 8 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2016 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 1 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 3 lutego 2016 r. Nr ITPB2/4511-1049/15-2/MM wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lutego 2016 r.

We wniosku tym oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 19 listopada 2008 r. zawarł z P. sp. z o.o. (zwaną w dalszej części: „P.”) umowę kooperacji, której przedmiotem było:

1. wspólne sprawdzanie z P. opcjonalnych projektów pod kątem planowania przestrzennego oraz warunków wietrznych,
2. pozyskiwanie przez kooperanta u właścicieli ziemi, gospodarzy, w gminach ziemi zdatnych do wybudowania elektrowni wiatrowej i przygotowanie zawarcia odpowiednich umów oraz przygotowanie organizacyjne zabezpieczenia rzeczowego umów,
3. wspomaganie P. w uzyskaniu stosownych pozwoleń oraz w negocjacjach z właściwym zakładem energetycznym,
4. sporządzanie projektów i planowanie elektrowni wiatrowych oraz sporządzanie wytycznych budowlanych,
5. składanie wniosków i przeprowadzanie negocjacji w imieniu P.

Jak wskazały strony w preambule „Istotnym celem współpracy pomiędzy stronami umowy oraz niniejszej umowy jest wspólne opracowanie i przeprowadzenie jednego lub kilku projektów na terenie Polski. Zadaniem kooperanta jest pozyskanie projektów w Polce – możliwych do przeprowadzenia i następnie pomoc w ich realizacji”.

W ramach wykonywania umowy Wnioskodawca pośredniczył w zawieraniu umów z kontrahentami Spółki, sprawował stałe doradztwo w zakresie nabywania i sprzedaży usług Spółki, opracowywał plan realizacji projektów, udzielał wsparcia merytorycznego pracownikom P., poszukiwał kontrahentów oraz utrzymywał kontakty z dotychczasowymi kontrahentami.

Umowa przewidywała dla kooperanta miesięczny ryczałt, który był w zasadzie niezależny od liczby projektów i innych czynników. Wnioskodawca miał otrzymać także wynagrodzenie prowizyjne zależne od stanu zaawansowania projektu i wytworzonej mocy.

Zdaniem Wnioskodawcy umowa kooperacji była wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako umowa zarządzania częścią przedsiębiorstwa P., obejmującą projekty farm wiatrowych realizowane na terenie województwa dolnośląskiego i zachodniopomorskiego oraz jako kontrakt menadżerski, przy czym odbywało się to pod kierownictwem P. (realizacja poszczególnych etapów wymagała uzgodnień z P.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy dokonywaniu wypłat należności Wnioskodawcy (kooperantowi) P. była zobowiązana jako płatnik do pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, od dochodów wypłacanych z tytułu wykonywania przez kooperanta w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej opisanych wyżej usług Spółka jest płatnikiem podatku i ma obowiązek poboru i zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potracone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 7, czyli przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Podstawą do zajęcia stanowiska w tej sprawie jest przedmiot i zakres zadań. Łącząca Wnioskodawcę i P. umowa, zawiera elementy charakterystyczne dla kontraktu menadżerskiego. Kontrakt menadżerski jest nienazwaną umową cywilnoprawną, której definicji nie dostarcza żaden akt prawny. Przyjmuje się, że jej przedmiotem jest powierzenie sprawowania zarządu w celu osiągnięcia zysku.

Zgodnie z przywołanym art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do zakwalifikowania przychodów z działalności wykonywanej osobiście wystarcza, że czynność wykonuje się w oparciu o umowę o podobnym charakterze do tzw. umów menadżerskich. Zdaniem Wnioskodawcy, taki właśnie charakter ma umowa przedstawiona na wstępie.

Analiza zakresu przedmiotowego przedstawionej umowy wskazuje, że jest to umowa o podobnym charakterze do kontraktu menadżerskiego. Zarządzanie projektami, czy też udział w zysku wypracowanym przez zrealizowane projekty, to cechy typowe dla kontraktu menadżerskiego.

Chociaż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje zakresu kontraktu menadżerskiego, czy umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, to zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieją przesłanki prawne do tego, by zawężać zakres tego rodzaju umów.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że analogiczna sytuacja była przedmiotem analizy w interpretacji indywidualnej wydanej przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27 grudnia 2006 r., nr 1471/DPF/415-94/06/TM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,
• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przy czym, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, obejmuje więc m.in. przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy. Poszczególne kategorie tych przychodów wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składów zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją. Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym zarząd, a samodzielnym podmiotem – zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 19 listopada 2008 r. zawarł z P. umowę kooperacji, której przedmiotem było:

1. wspólne sprawdzanie z P. opcjonalnych projektów pod kątem planowania przestrzennego oraz warunków wietrznych,
2. pozyskiwanie przez kooperanta u właścicieli ziemi, gospodarzy, w gminach ziemi zdatnych do wybudowania elektrowni wiatrowej i przygotowanie zawarcia odpowiednich umów oraz przygotowanie organizacyjne zabezpieczenia rzeczowego umów,
3. wspomaganie P. w uzyskaniu stosownych pozwoleń oraz w negocjacjach z właściwym zakładem energetycznym,
4. sporządzanie projektów i planowanie elektrowni wiatrowych oraz sporządzanie wytycznych budowlanych,
5. składanie wniosków i przeprowadzanie negocjacji w imieniu P.

Jak wskazały strony w preambule „Istotnym celem współpracy pomiędzy stronami umowy oraz niniejszej umowy jest wspólne opracowanie i przeprowadzenie jednego lub kilku projektów na terenie Polski. Zadaniem kooperanta jest pozyskanie projektów w Polce – możliwych do przeprowadzenia i następnie pomoc w ich realizacji”.

W ramach wykonywania umowy Wnioskodawca pośredniczył w zawieraniu umów z kontrahentami Spółki, sprawował stałe doradztwo w zakresie nabywania i sprzedaży usług Spółki, opracowywał plan realizacji projektów, udzielał wsparcia merytorycznego pracownikom P., poszukiwał kontrahentów oraz utrzymywał kontakty z dotychczasowymi kontrahentami.

Umowa przewidywała dla kooperanta miesięczny ryczałt, który był w zasadzie niezależny od liczby projektów i innych czynników. Wnioskodawca miał otrzymać także wynagrodzenie prowizyjne zależne od stanu zaawansowania projektu i wytworzonej mocy.

Zdaniem Wnioskodawcy umowa kooperacji była wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako umowa zarządzania częścią przedsiębiorstwa P. obejmująca projekty farm wiatrowych realizowane na terenie województwa dolnośląskiego i zachodniopomorskiego oraz jako kontrakt menadżerski, przy czym odbywało się to pod kierownictwem P. (realizacja poszczególnych etapów wymagała uzgodnień z P.).

Zatem skoro zawarta przez Wnioskodawcę umowa jest umową o zarządzanie częścią przedsiębiorstwa oraz kontraktem menadżerskim, to przychody uzyskiwane ze świadczenia przez niego usług w ramach tej umowy należy zakwalifikować do przychodów ze źródła o których mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, a zatem na płatniku ciążył obowiązek poboru od ww. kwot zaliczki na podatek dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bydgoszczy, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.